ขอบคุณที่ให้ฉันได้รักเธอ Thank 4 U

หลังจากที่ฉันได้ ไปกินข้าวกันสองต่อสอง เอ๊ะ!!! ไม่สิ มีน้องชายตัวแสบกับน้องของพี่พีนั่งอยู่ด้วยนี้ เราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

พอฉันเปิดประตูเข้าบ้าน ยังไม่ทันได้วางกระเป๋า แม่ก็เรียกฉันเข้าไปให้นั่งข้างๆ “อาร์ม พอเรียนจบม.3 เราก็ต้องย้ายบ้าน แล้วน่ะลูก” ฉันไม่อยากจะเชื่อหูตนเอง “ทำไมล่ะแม่...ที่นี้มันไม่ดีอย่างไงหรอ หรืออาร์มทำตัวไม่ดี”

“เปล่าลูกเปล่า ลูกทำตัวเป็นเด็กดีมาก แต่...” “แต่อะไรล่ะแม่ บอกอาร์มมาสิ” “เอ่อ...คือว่า แม่จะต้องไปหาย่านะลูก”

จากกริยาที่หยาบคายเมื่อกี้ก็เปลี่ยนเป็นกริยาที่ดีใจทันที เพราะย่าคือคนที่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เด็กๆ ฉันจึงสนิทกับย่าพอๆกับแม่เลยล่ะ

ฉันขอแม่ขึ้นไปบนห้อง จนฉันลืมเรื่องบางอย่างไปเลยล่ะ เรื่องบางอย่างที่สำคัญมากๆๆ

คือเรื่อง พี่พี และเรื่องเพื่อนของฉัน