Biggest boy นายวายร้ายกับยัยจอมซ่าส์
peppy
บทนำ
วันนี้ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษเพราะจะได้ไปหาพี่ชายที่อยู่ในLos Angelesแล้ว เย่!
ดีใจจังเลย
“พี่กำลังทำอะไรอยู่เหรอ” พอมาถึงฉันก็เห็นพี่ชายที่รักกำลังนั่งเขียนอะไร อยู่ก็ไม่รู้อยู่คนเดียว
“อ๋อ กำลังทำรายงานอยู่ แล้วนี้โรงเรียนเราปิดแล้วเหรอ” พี่ฉันถามกลับ
“ ปิดแล้วนี้ไง ไม่งันคงไม่ได้มาหาพี่หรอก” พี่นี้ก็ถามอะไรแปลกๆ
“เฮ้ยจริงดิ! ทำไมโรงเรียนปิดเร็วจังวะ ของพี่ยังอีกตั้ง1อาทิตย์กว่าจะปิด” พี่ฉันบ่น
“แล้วนี้พี่ถูกทำรายงานคนเดียวเหรอ” ฉันถามเมื่อเห็นว่าพี่ทำงานอยู่คนเดียว “เปล่าหรอก ทำกับเพื่อนนะแต่มันยังไม่มาเลยเนี้ย” บ่นอีกแล้ว....
“บ่นอีกแล้วเหรอ เหมือนผู้หญิงเลยนะแก” อยู่ๆมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาหน้าตาหล่อมากเลย ผมสีดำจัดไม่เป็นทรงชี้โด่ชี้เด่ ตาคมสีเทาสองชั้น จมูกโด่ง ริมฝีปากสีชมพูติดบางนิดหน่อย ผิวสีขาว และเจาะหูไม่บันยะบันยัง แต่ทำให้เขาเท่อย่างไม่น่าเชื่อ แต่พี่ฉันก็หล่อนะ
“แกนั้นแหละ มาสายแล้วยังปากหมาอีกนะไอ้วิช”พี่ฉันว่าคนที่ชื่อวิชนั้น
*เป็นเมืองท่าของรัฐแคลิฟอร์เนียสหรัฐอเมริกา
“เออ แล้วนั้นใครเหรอวะ หน้าตาหน้ารักเชียว อย่าบอกนะว่าแฟนแกนะ” พี่วิชเขาว่า
“ไม่ใช่เว้ย นี่มันน้องฉัน ชื่อแฟร์รี่ แฟร์รี่แล้วนี่ไอ้วิชชัคเพื่อนพี่ รู้จักกันไว้ชะ”พี่ฉันบอก
“สวัสดี เป็นน้องของแองเจิลเหรอ” พี่วิชชัคหันมาทักทายฉัน
“อือ เป็นน้อง” ฉันพูดตอบแล้วยิ้มให้
“ แล้วนี่เรียนอยู่ที่ไหนละ มาบ้านมันบ่อยๆ แต่ไม่เคยเห็นหน้าเลยนิ”
“อ๋อ เรียนอยู่ที่ประเทศไทย”
“แล้วนี่อยู่ห้องเดียวกับพี่แองเจิลเหรอ” ฉันถามพี่เขา
“อือ ^_^” เขาบอกแล้วยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
