แค้นรัก!! นายสุดฮอตกับยัยเซ่อซ่า

      ณ โรงเรียนมาตินฮาฟเตอร์

"การ์ตูน!!"̀̀เอาอีกแล้วยัยนัต ตะโกนแต่เช้าเลยนะ เพื่อนฉัน̀

"มีอะไรย่ะ ตะโกนแต่เช้าเลย"

"เออน่า ทางนี้ๆ เร็วๆ"

"นี่ จะไปไหนอีกอ่ะ ลากอยู่ได้ฉันเหนื่อยแล้วนะ"  ก็มันเหนื่อยจิงๆนิน่า ข้าวเช้าก็ยังไม่ได้กิน

"ตามมาเดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า เลิกบ่นสักทีได้ไหม"

"อ่ะ ยัยเค้กมาพอดีเลย พอดีเรากำลังจะไปดูบอร์ดกัน แกก็ไปดูบอร์ดกับฉันเลยละกันนะ ว่าเราอยู่ห้องไหนกันนะ แต่จริงๆ ฉันก็ดูมาให้พวกเธอแล้วล่ะ"  ยัยนี่ก็ดูมาให้พวกฉันแล้วจะลากพวกฉันไปดูอะไรนักหน่านะ เออ! ฉันลืมแนะนำตัวไปสินะ

ฉันชื่อ การ์ตูน ค่ะ ก็อย่างที่ ยัยนัตตี้เรียกแระค่ะ ส่วนเพื่อนฉันอีกคนชื่อ คัพเค้ก ค่ะเป็นชื่อที่น่ากินใช่ไหมค่ะ(แต่คนนี้ห้ามกินนะค่ะ) แถมยังน่ารักมากๆอีกตังหาก และก็ยังเป็นเด็กที่เรียบร้อย เรียนเก่งค่ะ ผิดกับยัยนัตตี้ เพื่อนตัวแสบของฉันลิบลับค่ะ ปากเก่ง เอาแต่ใจ ขี้โมโห แรงเยอะด้วยค่ะ เป็นคุณหนูเจ้าอารมณ์เลยก็ว่าได้ค่ะ เอาละนอกเรื่องกันมามากแล้ว ตอนนี้ยังนัตก็ลากฉันกับยัยเค้กจนมาถึงบอร์ดของโรงเรียนจนได้ค่ะ

แล้วยัยนัตก็ใช้แรงของตัวเองให้เป็นประโยชน์เพื่อแวกทางใหพวกเราได้เบียดเข้าไปหน้าสุด เพื่อดูอะไรบางอย่างที่ยัยนั้นบอก แล้วฉันก็กวาดสายตามองจนทั่ว เพื่อหาชื่อของพวกเรา และแล้วฉันก็เจอ ชื่อของพวกเราอยู่ห้องเดียวกัน คือ ม.5ห้อง c

"พวกเราก็อยู่ห้องเดียวกันนิ ไม่เห็นจะมีเลยนิ ทำอย่างกะพวกเราจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันงั้นแระ"  เฮ้อ นึกว่าจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันซะอีก ลากฉันตาตื่นมาเชียว ตกใจหมดยัยนัตนิ

"ใช่ ฉันก็ดูแล้ว พวกเราก็อยู่ห้องเดียวกันนิ เธอจะให้ฉันดูอะไรหรอ"  เค้กถามขึ้นอย่างงงๆ

"นี่ ! พวกเธอ ที่ฉันจะให้ดูนะมันตรงนี้"  ยัยนัตพูดจบก็ชี้ตรงมาที่ชื่อผู้ชายคนนึง ที่เขียนว่า ̀พาสต้า ́ สิ่งเขาก็อยู่ห้องเดียวกับฉันเหมือนกัน เขาเป็นใครกันนะ? ฉันไม่เห็นจะรู้จักเลย แล้วอีกอย่างยัยนัตชี้ให้ฉันดูทำไมนะ

"เขาเป็นใครกันหรอ ไม่เห็นจะรู้จักเลย"  เขาเป็นใครกันนะ ชื่อคุ้นๆเหมือนกันแหะ แต่นึกไม่ออกอ่ะ

"นี้เธอไม่รู้จักจริงๆหรอ ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกันมานะพวกแกเนี่ย เขาเป็นถึงหนุ่มฮอตที่สุดในโรงเรียนของเราเลยนะ"

"อืม ไม่รู้จักอ่ะ"  ฉันกับยัยเค้กตอมออกมาพร้อมกัน

"ฉันละเชื่อพวกแกเลย จะเฉยกันไปถึงไหนย่ะ ฉันจะบอกให้ก็ได้นะ ว่าพาสต้านะเป็นหนุ่มฮอตที่สาวๆอยากควงมากที่สุด แถมยังเท่ระเบิดเลยละแก เรียนก็เก่งพอๆกับยัยเค้กเลยละ กีฬาก็ไม่เป็นรองใครเลยละ แล้วพวกแกคิดดูสิ ว่าปีนี้ทั้งปีจะได้อยู่ห้องเดียวกับเขาด้วยอ่ะ แล้วก็ไม่แน่ปีหน้าอาจจะได้อยู่ห้องเดียวกันอีกก็ได้นะแก พวกเรานี้โชคดีสุดๆเลยว่าไหม ยัยตูน ยัยเค้ก"

หลังจากได้ฟังการบรรยายหนุ่มที่ชื่อพาสต้าเสร็จ ยัยนัตก็หันมาถามพวกฉัน แต่ฉันว่ามันไม่เห็นมันจะโชคดีเลยได้อยู่กับหนุ่มฮอตแล้วยังไงล่ะ ฉันไม่เห็นจะสนใจเลย และดูเหมือนยัยเค้กก็จะเห็นด้วยกับฉัน

"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ยัยนัต ฉันว่าพวกเราไปหาไรกินกันเถอะ เดี๋ยวโรงเรียนก็จะเข้าแล้วนะ"  ยัยเค้กพูดขึ้น

"ก็ดีเหมือนกัน ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยด้วย ไปหาไรกินหน่อยก็ดีเหมือนกัน"  ฉันว่าตามยัยเค้ก แล้วดูเหมือนยัยนัตจะเห็นด้วยกับฉันแล้วพวกเราก็เดินไปโรงอาหารกัน แต่ดูเหมือนวันนี้โรงอาหารจะดูคึกคักเป็นพิเศษ

"แปลกจัง ทำไมวันนี้โรงอาหารคึกคุกเป็นพิเศษล่ะ"  ฉันถามขึ้นหลังจากเห็นโรงอาหารที่มีผู้คนอยู่กันเยอะเป็นพิเศษ

"ไม่รู้สิ แต่อย่าไปสนใจเลย ไปหาไรกินกันดีกว่า"  ฉันกับยัยเค้กพยักหน้าพร้อมกัน

"งั้นเดี๋ยวฉันจองโต๊ะไว้ให้นะ พวกเธอไปหาไรกินเถอะ พอดีฉันกินมาแล้ว" ยัยพูดขึ้น

"โอเค งั้นแยกกันตรงนี้นะ ป่ะยัยเค้ก"  ฉันพูดพร้อมกับชวนยัยเค้กไปหาไรกินพอฉันกับยัยเค้กมาถึงมุมซื้ออาหารที่อยู่ด้านข้างของโรงอาหารแห่งนี้

"ฉันว่าเราแยกกันไปซื้อดีไหมอ่ะ ยัยเค้ก จะได้เสร็จเร็วๆด้วย"  ฉันถามยัยเค้กหลังจากที่เดินมาถึงกันแล้ว

"อืม งั้นเดี๋ยวเจอที่โต๊ะที่ยัยนัตจองให้เลยละกันนะ"  ยัยเค้กบอกสถานทีนัดพบกันแล้วก็แยกย้ายกันไปซื้อของกินกัน ฉันเองก็ตรงมาที่ร้านเค้กเจ้าประจำของฉัน ถึงฉันจะยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาก็ตาม แต่ฉันเองก็เป็นคนที่กินข้าวเช้าน้อยมาแต่ไหนแต่ไร

"ป้า ขอเค้กช็อกโกแลตชิ้นนึงค่ะ"  ฉันสั่งกับป้าแล้วจ่ายตังไป เสร็จฉันก็ไปซื้อน้ำส้มแล้วหันไปมองโต๊ะที่ยัยนัตนั่งจองไว้ให้ พอเจอฉันก็ตรงจึงไปที่โต๊ะนั่นทันที แต่ด้วยความที่วันนี้โรงอาหารคนเยอะเป็นพิเศษ ฉันก็เดินไปชนใครคนนึงเขา จนน้ำส้มฉันหกไปใส่เสื้อตัวนอกของเขาเข้า ซ่วยแล้ว!  ฉันจะทำไงดีเนี่ย

"เออ ขอโทษนะค่ะ เป็นอะไรมากรึเปล่าค่ะ"  ฉันพูดขอโทษเขาไป

"ถามได้นะเธอนิ ก็เห็นอยู่ว่าเธอทำเสื้อนอกของฉันเปียกนะห๊า ยังจะมาถามอีกว่าเป็นอะไรมากไหม นี่เธอโง่หรือเซ่อเนี่ย"  คำพูดของเขาทำเอาฉันโกรธมาก รู้งี้ฉันไม่ขอโทษให้เมื่อยปากหรอ หน็อย ไอ้หมอนี่

"เออ ฉันเองก็ขอโทษไปแล้ว ไม่เห็นจะต้องมาว่ากันด้วยนิ"  ฉันตอบเขาไปตามจริง

"งั้นหรอ แล้วเธอจะชดใช้ยังไงกับสิ่งที่เธอทำ"  ชดใช้หรอ เขาพูดถึงเรื่องอะไรนะ? ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย

"ชดใช้อะไรหรอ ฉันไม่เข้าใจ" ฉันถามเขาไป

"ก็ชดใช้ที่เธอทำเสื้อฉันเปียกไง ไม่เข้าใจรึไง ยัยเซ่อ"  เขาตอบมายังโกรธๆ

"แต่ว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุนะ แล้วฉันเองก็ไม่ได้ทั้งใจด้วย"  ฉันบอกเขาไปแต่ดูเขาจะโกรธมาขึ้นอีก แต่ฉันก็ไม่ได้ทำไรผิดนิ

"ไม่รู้แระ แต่เธอต้องชดใช้มา งั้นเอาเสื้อของฉันไปซักมาให้สะอาดนะ แล้วเอามาคืนฉันพรุ่งนี้ ตอน5โมงเย็น ที่หน้าโรงเรียน เข้าใจไหม ยัยเซ่อ"  เขาพูดจบพร้อมกับโยนเสื้อตัวเองมาให้ฉันแล้วเดินหายไป

หน็อย คำก็เซ่อ สองคำก็เซ่อ ตัวเองเก่งตายอะ แล้วนี่ฉันจะรับเสื้อหมอนั้นมาทำไมกันเนี่ย ไม่เข้าใจเลย แต่ช่างเถอะรับมาแล้วก็คงต้องทำตามหมอนั้นสินะ คราวนี้ฉันจะยอมให้ก่อนนะ แต่ถ้าเจอกันคราวหน้าฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่

   ..............................................................................................................................

ติชมกันได้นนะ