ขอโทษทีที่ฉันร้ายมาก^^!

-

เขียนโดย LoveJMs

วันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 เวลา 08.24 น.

  5 ตอน
  7 วิจารณ์
  10.34K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

บทนำ

"อ๊ายฉันไม่ไปโรงเรียนไงย๊ะพวกแกนิไปให้พ้นไป๊- -"ฉันพูดด้วยความโมโหอ้อรีบไปฉันชื่อครีมนะ

  "ไม่ได้นะคะคุณหนูแต่คุณหนูต้องไปนะคะT^T"คุณป้าของฉันพูดอย่างสุดความอดทนมากๆ

 "เอ๊ะยัยแก่นี่นิฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่เซ้าซี้ยอู่ไหนน่ารำคาญจริง!!"ฉันพูดอย่างร้ายกาจ

        "คุรหนูคะถ้าคุณหนูไม่ยอมป้าคงต้องให้คนคนนั้นมาแล้วละคะT^T"ป้าพูดแล้วเดินออกไปข้างนอกสักพักก็

มีผู้ชายคนนึงเดินมาหาฉัน

   "เธอเองหลอกหลอที่แม่ฉันบอกว่าร้ายกาจไม่เบา^^"นายนั้นพูดแล้วยิ้ม

       "นายเป็นใครนะ- -"ฉันถามอย่างไม่มีอารมณ์จะมาเล่นลิ้นกับเขา

       "อ่อจริงซิผมชื่อเบสนะคุณหนูครีม^^"นายเบสพูด

        "พอได้ละงั้นเชิญออกไปได้แล้วยีฉันจะขึ้นห้อง-0-"ฉันพูดอย่างอารมณ์เสียสุดๆ

"คุณหนูต้องไปโรงเรียนนะครับไม่งั้นก็โง่เป็นควายงี่เง่าเต้าตุ่นแบบนี้ซิครับ^^"นายเลสพพูดอย่างอารมณ์ดี

   "แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่ไปละนายจะเอายังไงดีละ^__^"และในที่สุดฉันต้องเล่นลิ้นกับเขาเสียแล้วเขาด่าฉันก่อน

   "ก็คงต้องทำแบบว่าประมาณนี่อะครับถึงมันต้องเสียเวลาแต่ผมต้องทำแล้วละในเมื่อดื้อนักฮึ่ม!!"นายนั้นพูดแล้ว

อุ้มฉันขึ้นรถ

    "กรี๊ดไอ้บ้าไอ้โรคจิตปล่อยฉันลงT^T"ฉันพูดแล้วตีหลังเขาแล้วดิ้นมากเท่าไหร่แต่เขากลับยังเฉยเท่านั้น

 "ปล่อยคุณไม่ให้ไปโรงเรียนน่ะหลอให้ทำตัวโง่งี่เง่าแบบนี้น่ะ!!ไม่ได้"นายนั้นพูดแล้วเหยียบรถ180ไม่นานนัก

ก็ถึงโรงเรียนฉัน

ณ โรงเรียน

   "นี่นายปล่อยฉันลงฉันอายคนอื่นนะโถ่เว๊ยแล้วพาฉันมาโรงเรียนโง่เง่านี่อีกทำไมหะพามาทำไม- -"ฉันพูด

ด้วยอารมณ์ที่ไม่เป็นมิตรภาพกับเขาและฉันก็ค้นอะไรบางอย่างได้เจอที่ช๊อตใช่เลยฉันต้องช๊อตเขาเขาจะได้ปล่อย

ฉันลงเสียที- -

"นี่นายนายคิดดีแล้วหลอจะไม่ไปปล่อยฉันลงจากหลังนาย^^"ฉันถามด้วยรอยยิ้มเเล่ห์

    ".ช่ครับคิดดีแล้วคุณครีมต้องเรียน^^"นายเบสพูดแล้วยิ้มแฉ่ง

                           "หึๆดีจ๊ะฉันจะสอนให้นายรู้สึกเสียทีว่าเล่นกับฉันมันต้องโดนอะไร^^"ฉันพูดแล้วเอา

เครื่องช๊อตมาช๊อตที่หลังเขาแล้วเขาก็ล้มลง

        "เฮ้ยัยบ้าเอ๊ยเห๊ยทุกคนจับบตัวยัยนั้นเร็ว - -"นายเลสออกคำสั่งแบบโมโห

     "กรี๊ดปล่อยฉ๊าน><"ฉันพูดด้วยความหงุดหงิดสุดๆเช่นเดียวกับนายเบสเหมือนกันเรา2คนต่างหงุดหงิดไม่แพ้

กัน

     "ร้ายมากนะเธองั้นก็ต้องเจอนี่ละ"นายเลสพูดแล้วเอาเชือกมามัดตัวฉันจนเด็กนักเรียนมองันเต็มไปหมด

  "เฮ๊ยนี่นายปล่อยนะ-0-"ฉันพูดด้วยความโมโหสุดๆ

                       "ปล่อยก็โง่น่ะซิไหนดูซิในกระเป๋ามีอะไรอีกรึป่าว"แต่พอตานั้นค้นตาก็เบิกกว้าง

          "นี่นายอย่าค้นนะห้ามเอาไปด้วย-0-"ฉันพูดด้วยความโมโห

                 "เธอนี่มันร้ายกาจมากเลยยัยครีมเอ๊ย"ตานั้นพูดก่อนจะเก็บกระเป๋าให้ฉัน

             "นี่นายปล่อยฉันได้แล้วปล่อยเซ่กรี๊ด><"ฉันกรี๊ดลั่นโรงเรียนแต่คนอื่นก็ไม่สนใจเสียงกรี๊ดของเธอ

         "เอ้าพาคุณหนูไปส่งที่ห้องได้แล้วพวกแกน่ะ"นายเบสออกคำสั่งแล้วเดินนำหน้าพาฉันไปห้องT^T

        "กว่าจะปล่อยฉันนายทำให้ฉันโมโหมากนายเบส-*-"ฉ้นพูดด้วยความหงุดหงิด

                  "แต่คุณหนูอย่าคิดว่าผมแค่มาส่ง^^"นายนั้นพูดแล้วยิ้ม

     "นายพูดงี้หมายความว่าไงเนี้ย- -"ฉันพูดด้วยความตกใจกลัวแล้วเหงื่อก็ไหลออกมาไม่ใช่ว่าเขาจะอยู่กับฉัน

ที่โรงเรียนนะ

         "ผมจะมาอยู่กับคนหนูที่โรงเรียน^^"นายนั้นพูดแล้วทำหน้าไม่เครียดอะไรมากมายเฉยๆธรรมดางั้นเรอะ

                                  "หะว่าไงนะ-0- "ฉันพูดด้วยสีหน้าที่ตกใจสุดขีด

                      "ครับคุณนหูฟังไม่ผิดหลอกใช่แล้วละครับ^^"นายเลสพูดแล้วยิ้มอย่างร่าเริง

        ผ่านไป3ชั่วโมงนายนั้นนั่งข้างๆฉันแล้วสอนการบ้านแนจนเสร็จ- -

              ~กริ้ง~~

            "โอ๊ยพักกลางวันซะทีลงไปข้างล่างดีกว่า"ฉันพูดแล้วทำท่าบิดตัวก่อนจะเดินจากห้องแต่ว่า- -

   หมับ!!

        "ผมไปด้วยนะครับเราจะได้กินข้าวคุยเล่นด้วยกันเพื่อนความปลอดภัยไง^__^"นายนั้นพูดแล้วยิ้ม

    "นี่นายฉันไม่-ใช่-เด็ก-เด็ก-แล้ว-นะ"ฉันพูดกัดฟันและก็รู้สึกโมโหนิดๆเพราะนายนั้นต้องตามฉันมาตลอดเลย

                       "อย่าโมโหเลยผมมีที่ดีๆกินแบบอร่อยมากด้วยรับรองคุณหนูจะได้ไม่ไปไหนง่าย"นายนั้นพูด

    แล้วหัวเราะอย่างประหลาดจนทำให้ฉันแปลกใจ

              "อะไรของนาย- -"ฉันพูดด้วยความหงุดหงิดปนกับความกลัวนิดหน่อยแต่ต้องทำท่าไม่กลัว

         "ดีครับถ้าไม่กลัวผมจะมาคุณหนูไปกนข้าวกับผมรับลองน่าสนุกแน่^^"นายนั้นพูดแล้วดึงมือฉันไป

    ณ ที่ถึงหมาย

                    "ที่นี้อะนะทีนายบบอก- -"ฉันมองไปรอบๆมันสวยงามมากแล้วได้กลิ่นที่หอมมันคือกลิ่นมะลิ

   มันทำให้ฉันนึกถึงวันแม่แต่แม่ฉันก็เสียไปตั้งนานแล้วละ

          "อื้มใช่ครับที่นี้มันสบายดีออกทกคนไม่รู้หลอกผมมาที่นี้แล้วนึกถึงแม่แต่ผมก็มีแม่"นายเลสพูดโดยไม่รู้ตัว

เลยว่าฉันนั้นไม่มีแม่นทำให้ฉันอย่างร้องไห้แต่ฉันร้องไม่ได้หลอก

             "อืมงั้นกินข้าวเหอะเด๊วจะเสียเวลา-_-"ฉันพูดแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวพอกินเสร็จนายเบสก็มองหน้า

หน้าฉันเหมือนบอกว่ามีข้าวติดแก้ม

  "นี่คุณหนูขออนุญาติน๊าหว้าข้าวติดแก้ม^^"นายเบสเอากระดาษมาเช็ดแก้มฉันอย่างเบาๆ

                        "อาหะขอบใจนายมากแต่ฉันเช็ดเองได้วันหลังอย่ามาเช็ดให้ฉันนะ- -"ฉันพูดโดยไม่อายเลย

             "ไม่อายเลยสักนิดเลยหลอไงถ้าเป็นคนอื่นคงอายน่าดูละ"oยเบสทำท่าเบื่อแล้วก็มองฟ้าต่อ

        "ฉันจะอายไปทำไมล่ะมันไม่ใช่เรื่องน่าอายเลยสักนิดแล้วมันก็คือเรื่องจริงด้วยอายไปก็ไร้ประโชน์"ฉันพูด

  แล้วมองหน้านายเบสเหมือนว่านายนี่ถามไร้สาระมาก- -

              "อืมๆโอเคๆ"นายเบสพูดแล้วลุกขึ้นกลับห้องพร้อมฉัน

ณ ที่ห้องเรียนของฉัน

             "น่คุณหนูตั้งใจเรียนหน่อยซิอย่าได้แต่เหม่อลอยซิสนที่ครูอธิบายหน่อย"นายเบสพูด

                                  "เออๆเซ้าซี้อยู้ได้ฉันรู้แล้ว"ฉันพูดอย่างหุดหงิด

              3ชั่วโมงผ่านไป>~<

                        "เฮ้อเลิกเรียนซะทีน่าเบื่อชะมัด"ฉันพูดอย่างเซ็งๆแต่ฉันก็แอบอิจฉาที่คนอื่นมีเพื่อนไว้เดินด้วยแต่ฉันไม่มีเลยต้องเดินคนเดียวทำอะไรเดี่ยวๆเฮ้อ

                "คุณหนูคิดเองมากกว่ามั้งคนอื่นเขาเรียนแบบมีความสุขคนหนูต่างหาก"นายเบสพูดแล้วอธิบาย

                     "ก็นายไม่ได้เป็นฉันนี่หว่านายจะได้รู้ว่าฉันนั้นคิดอะไรนายจะได้รู้- -"ฉันพูดอย่างเซ้ง

                               "  อืมแล้วตอนเย็นจะไปไหนรึป่าว^^"นายเบสถามฉันอย่างสงสัย

                                                       "ไปซิฉันชอบไปที่นั้นนายไม่ต้องตามมาก็ได้- -"ฉันพูดอย่างเซ็งๆ

เพราะว่าเขาคงคิดว่าฉันเป็นบ้าแน่ๆฉันก็ต้องพาเขาในที่สุดซินะ- -

          ณ ที่หมายไว้ของฉัน

                        "ที่นี้น่ะหลอที่คุณหนูมาทุกวัน-_-"นายเบสพูดอย่างไม่เชื่อเอาการมากๆเพราะเขาคิดว่าผู้หญิงแบบฉันต้องเข้าคลับเข้าบาแล้วซิ- -

             "ใช่ฉันชอบมาดูพวกแมวพวกนี้อะดินายไม่เชื่อฉันละ- -"ฉันพูดแบบเซ็งๆก็ฉันบอกเขาแล้วไงว่าอย่ามา

เลยดีกว่าแต่ดันสะเออะอยากมาเองช่วยไม่ได้

                      "ใช่ผมอึ้งมากว่าน้ำหน้าอย่างยัยคุณหนูครีมมาที่นี้น่าเหลือเชื่อ- -"นายนั้นพูดแล้วทำหน้าไม่เชื่อ

                                       "ฉันว่านายหลอกด่าฉันทางอ้อมมากกว่ามั้ง- -"ฉันพูดอย่างเซ็งๆ

                        "ก็ประมาณนั้นแหละครับคุณหนู"นายเบสพูดแล้วส่งยิ้มให้แต่ฉันเมินใส่มัน

                    "นายจะไปไหนก็ไป1ชั่วโมงเรามาเจอกันที่นี้นะ"ฉันอธิบายแล้วเดินไปดูแมวทั้งหลายทั้งปวง

        1ชั่วโมงผ่านไป

        "ฉันมาละรอนานรึป่าวมัวแต่ดูแมวที่เจ็บสาหัสน่ะ"ฉันพูดอธิบาสยยาวเหยียดกับเขาแต่เขาทำหน้าเฉยๆ

                            "ไม่นานหลอกครับแค่นี้ผมรอได้น่า"นายเบาสพูดแล้วส่งยิ้มให้แล้วก็เดินทางกลับบ้าน

                     "อืมๆให้มันจริงเหอะฉันเสี้ยวนายทิ้งฉันมากกว่า- -"ฉันพูดอย่างตรงๆ

                                          "คุณหนูนี่พูดไม่อ้อมค้อมเลย"นายเบสพูด

                                                     "อ้อมค้อมแล้วได้ประโยชน์อะไร"ฉันพูด

             ณ   บ้านฉัน

                             "ขอบใจที่มาส่งละกัน"ฉันยื่นเงินให้กับเขาหมื่นนึง

                "ไม่ครับผมไม่เอาเงินหลอกผมไม่เงินกินข้าวขอบคุณที่สงสารผมละกัน- -"นายนั้นทำท่าไม่พอใจ

แล้วขับรถออกไปข้างนอกต่อ

                            "ชิส์"ฉันพูดแล้วเดินเข้าบ้านไปด้วยความเฉยชา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา