ยัยคุณหนูแสนดีกับอีตานักเต้นบีบอย

            ณ กรุงลอนดอน 

 อะหมวกฉันลอยไปอยู่อีกฟากของถนนอ่ะT^T   มีคนเดินไปเก็บหมวกของฉันด้วย><(ขอบคุณคร่า)                                                            อ๊ากก หล่อกระชากใจ บู้วบู้วว เอามันออกไปจากหัวก่อน ตอนนี้หมวกสำคัญกว่าน้า                                                                      "Excues me! That is my hat." พูดจบฉันก็เดินตรงดิ่งข้ามถนนไปยังคนเก็บหมวก                                                                      "Thank you^^" กรี๊สส มองหน้าใกล้ๆ หล่อจัง โอ้ ละลาย ย ย                                                                                                "ไม่เป็นไรครับ^^" เพล้ง ง!! พูดไทยได้ด้วย-3- จะว่าไปหน้าตาก็เหมือนคนไทยนะ= =                                                                    "คะคุณพูดไทยได้ด้วย"                                                                                                                                                 "ครับ ผมเป็นคนไทยมาเรียนที่ต่างประเทศครับ^^" อะ เหมือนฉันเลย ไปดีกว่าเดี๋ยวเรียนไม่ทัน สายแล้วว!!                                                  วิชา  แรกเรียนฟิสิกมีเช็คชื่อด้วย                                                                                                                                  "ขอตัวนะคะ ไปเรียนสายแล้วอะคะ บายคร่า" เอ๊ะแต่ว่าผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆ เหมือนคนที่เป็นรักแรกของฉันเลย หรือ                                          ที่เรียกว่า สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก> < แต่นี่ก็ผ่านมา 5-6 ปีแล้ว(เว่อมาก= =)ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง (เป็นห่วงด้วย- -*)                                                  ปิ้น        ปิ้น  ปิ้น                                                                                                                                                "กรี๊สสสสส"นี่ฉันกำลังจะตายหรอ ไม่นะ ฉันยังไม่อยากตายย                                                                                                        หมับ                                                                                                                                                                       "Hey you.." ไม่ทันที่จะพูดผู้ชายที่ช่วยฉันดันตัดบทพูดซะก่อน                                                                                                    "I'm So Sorry I'm So Sorry" จากนั้น ผู้ที่ขับรถเกือบชนฉันก็นำรภแล่นออกไป พร้อมใบสั่ง คิกแอบหัวเราะนิดๆ                                         "เออ ขอบคุณนะคะTT"                                                                                                                                               "ไม่เป็นไรครับ แล้วเจ็บตรงไหนบ้างไหมครับ"                                                                                                                       "เจ็บขานะคะ สงสัยตอนกระแทกT^T" T^Tเจ็บสุดๆ จะเดินไปโรงเรียนไหวมั๊ยเนี่ยยT^T                                                                       "คุณอยู่โรงเรียนไหนครับ" ทำไมอะจะไปส่งรึไงT^T                                                                                                                "ไฮ สคูล(High School) คะ)