ยัยคุณหนูแสนดีกับอีตานักเต้นบีบอย
2) ซื้อของฝากกลับเมืองไทย / ฉันเป็นอะไรไปนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"บัดดี้..." "ขะ..คะ"ฉันหันขับตอบไปตามต้นเสียงที่เรียกฉัน "มาทำอะไรตรงนี้ ไม่กลับบ้านหรอ" "อืม..."ยังไม่ทันพูดจบเขาก็ดันตัดบทพูดเสียก่อน "หรือว่ามารอใคร มารอผมหรอ>//<" = =ทำไมต้องเขินด้วย ย ถ้าบอกว่าไม่ได้มารอคุณนะ "มารอเพื่อนนะคะ" เราต้องตอบตามมารยาทใช่ไหม > < "อ่อ.. แล้วที่เมื่อเช้านะคะ ขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้คุณเข้าห้องสายเลยถูกลงโทษ" "ไม่เป็นไรครับ^^;" "เมื่อไหร่เบลล่าจะมานะ ช้าจริงๆ" ฉันพึมพำกับตัวเอง "เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อน" เค้าได้ยินที่เราพูดด้วยหรอ - -; "ขอบคุณนะคะ" "^^ครับ" ใช่นายรึป่าวนะ ฉันคิดถึงนายT^T ถ้าเป็นนายฉันควรจะทำยังไง แต่คงไม่ใช่นายสินะ นายยังจำฉันคนนี้ได้หรือป่าวว "บัดดี้..." "หืม" "แกเป็นอะไรเนี่ยฉันเรียกตั้งนานแล้วผู้ชายคนนี้เป็นใครอะ >w<" "อะขอโทษ บัดดี้แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะ อ๋อเพื่อนนะเบลล่า" "หรอไปกันเถอะบัดดี้" "ไปไหนหรอ?? เบลล่า" "= =;ไปซื้อของฝากกลับเมืองไทยไง ^^" "อ๋อไปสิๆ" ฉันลืมซะสนิทเลย "แล้วนายจะไปด้วยไหม" เบลล่าถามด้วยร้อยยิ้มน่ารัก "ครับ!! ไปครับ ผมจะไปซื้ออยู่พอดี" ทำไมกันนะ เหมือนมากจนเกินไปT^Tคุณมาทำให้ฉันคิดถึงเค้าคนนั้นทำไมกัน แล้วทำไมฉันต้อง!! ฉันต้องคิดถึงเขาคนนั้นด้วยย "บัดดี้.." ทำไมกันนะ T^T ฉันเป็นอะไร
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ