ขอรับไว้...แค่หัวใจของเธอ

"หมอบอกว่าให้ฉันรับไขกระดูกจากเธอ...ถ้าทำแบบนั้นฉันอาจจะรอด"

ปฐพีพลิกใบหน้าขาวซีดมายังรุ่นน้อง เขาชำเลืองมองอีกฝ่ายด้วยหางตาเรียวยาว

เรือนผมดกดำตัดกับใบหน้าขาวๆและสนามหญ้าสีเขียวที่อยู่ใต้แผ่นหลังกว้าง

ชายหนุ่มไออีกหลายครั้งก่อนพูดด้วยน้ำเสียงทีฝืนไม่ให้หอบ เหงื่อเม็ดเป้งๆ

ผุดพรายเต็มใบหน้า

"ฉันบอกหมอไปว่าจะไม่เอาอะไรจากปรายทั้งสิ้น นอกจาก  หัวใจ ของยายปราย

...แค่อย่างเดียวเท่านั้น "

"พี่ปัฐก็ได้มันไปตั้งนานแล้วนี่ครับ"

ศิชลตอบรุ่นพี่ที่นอนหายใจเหนื่อยหอบคล้ายคนที่วิ่งมาเป็นเวลานานอย่างเจ็บปวด

แม้คนที่อยู่ตรงหน้ากำลังจะถูกความตายเข้าครอบงำ แต่รอยยิ้มของผู้ชนะที่แต้ม

อยู่บนริมฝีปากสวยได้รูป ก็ทำให้เขาสะเทือนไปทั้งอก เขาไม่มีวันชนะผู้ชายที่กำลัง

จะตายคนนี้ได้เลยจริงๆ