อย่าด่วนรักพิศวาส

          ชลชาติักับวชิรญาณ์สอบถามพนักงานทุกคนว่ามีใครคนใหม่หรือไม่ ผู้จัดการคนหนึ่งก็ตอบมาว่า

"มีครับ เธอชื่อ ชาลินี วิจิตรดารา ครับ เพิ่งเป็นเลขานุการของผมไม่นานมานี้" ชลชาติกับวชิรญาณ์จึงเร่งเร้าผู้จัดการให้ขอดูตัว

"เอ่อ... คุณแขกครับ คุณแขกช่วยเรียกตัวคนที่คุณแขกรับมาได้มั้ยครับ" 'คุณแขก' หรือ 'เขมินทร์ พิทักษากูร' ผู้จัดการร้านอาหารชิลล์ๆ ที่เป็นหุ้นส่วนใหญ่ที่สุด เป็นเพื่อนของวชิรญาณ์สมัยที่เป็นนักศึกษาด้วยกัน

"อ๋อครับ" และเขมินทร์กดโทรศัพท์เรียกเธอมา "คุณชุบครับ มาที่ห้องผมหน่อยครับ"

          ไม่กี่อึดใจ สาวน้อยร่างบางใส่ชุดเรียบร้อย เดินออกมาจากห้องเลขานุการ ด้วยผมยาวสลวยของเธอนั้น ทำให้วชิรญาณ์และชลชาติถึงกับตะลึง เมื่อมาถึงโต๊ะทำงานของเขมินทร์ มารยาทเธอช่างอ่อนช้อย นี่แหละ 'คุณชุบ' หรือ 'ชาลินี วิจิตรดารา'

"สวัสดีค่ะ" วชิรญาณ์และชลชาติต่างรับไหว้

"นี่ครับ คุณชาลินี หรือ คุณชุบ ที่ผมเพิ่งรับเธอเข้ามาทำงานเมื่อเดือนที่แล้วครับ" และเขมินทร์แนะนำให้ชาลินีรู้จักทั้ง 2 "นี่ครับ คุณชุบ คุณวุ่น และคุณเช็ง เพื่อนของผมครับ" เธอก็ไหว้ซ้ำ

"สวัสดีค่ะ คุณวุ่น สวัสดีค่ะ คุณเช็ง" ทั้งคู่รับไหว้เธอ

"สวัสดีครับ คุณชุบ" ชาลินียิ้มบางๆ ด้วยราศีสง่า

            จิรฐาเดินมาที่ออฟฟิศแห่งหนึ่ง เพื่อมาขอข่าวจาก 'คุณกัลปังหา' เจ้าของร้านสปา 'กัลปังหา' เพื่อให้เขาทำข่าวลงหนังสือพิมพ์ที่รับจ้างเขาอยู่ เมื่อมาถึงออฟฟิศที่นี่ ก็มีแต่ความสงบ ร่มเย็น เมื่อรู้ว่ามาถึงที่นี่ กัลปังหาจึงทักทายจิรฐาอย่างเป็นมิตร

"สวัสดีค่ะคุณเจ้ย รอนานไหมคะ" หญิงวัย 40 กว่าจะ 50 เดินออกมาพร้อมน้ำเปล่าเย็นๆ 1 แก้ว

"ไม่นานหรอกครับคุณกัล" กัลปังหาผายมือให้เขานั่งบนโซฟา และเสิร์ฟน้ำเย็นให้เขา "ขอบคุณครับ" 

"คุณเจ้ย อยากทราบอะไรเกี่ยวกับกัลปังหาสปามั้ยคะ" จิรฐาวางแก้วลงแล้วพูดว่า

"อยากสิครับ" กัลปังหาเริ่มบอกข้อมูลอย่างละเอียดให้กับเขา

            หลังจากที่ได้ข่าวมาแล้ว จิรฐาจึงข้อมูลไปให้กับสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นสำนักพิมพ์ของหนังสือพิมพ์ 'รติยา' เป็นหนังสือพิมพ์เพื่อความสวยงาม เมื่อไดู้ดูข้อมูลแล้ว 'รติยา' จึงพูดว่า

"ไม่เลวนะคะเนี่ย คุณเจ้ย เสียดายคนที่ไล่คุณออกจริงๆ" จิรฐายิ้มๆ รติยาพูดอีกว่า "ข่าวแบบนี้ ต้องขอขอบคุณจริงๆ ถ้าที่อื่นคิดค่าจ้างแพงๆ แต่ได้แค่นี้ แต่กับคุณ ค่าจ้างน้อย แต่เกินคำว่าคุ้ม" 

"ขอบคุณ คุณรติยามากครับ" และเมื่อธุระหมด จิรฐาก็จากไป

               จิรฐานั่งรถเมล์กลับบ้านอย่างซัดโซเซ เมื่อมาถึงบ้านอันใหญ่โตโก้หรู คนรับใช้ออกมารับทันที

"วันนี้ คุณหนูนั่งรถเมล์มาเหรอคะ"

"ครับ ป้านวล ผมขี้เกียจให้ใครไปรับไปส่งผม" เขาเดินเข้าบ้านอย่างเบื่อหน่าย

              จิรฐาเดินมาถึงห้องนั่งเล่นของบ้าน ก็ประหลาดใจ ที่เขาเห็นชลชาติกับวชิรญาณ์มาที่นี่พร้อมกับ ผู้หญิงคนหนึ่ง และคนข้างๆก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขมินทร์ ผู้จัดการร้านอาหารที่เขาไปกินข้าวที่นั่นบ่อยๆ เมื่อจิรฐามาถึงห้อง ชลชาติก็พูดว่า

"เฮ้ย ไอ้เจ้ย มึงมานี่ซิ" จิรฐาก็มาตามคำเรียกร้องของเพื่อนๆ

"อะไรวะ บทจะดีก็ดีเลิศ"

"มาเร็วๆ ไอ้นี่นี่" เขาก็เดินเข้ามาอย่างหงุดหงิด เมื่อมาถึงโซฟา เขาก็สะดุดในความสวยของชาลินีเข้าอย่างจัง วชิรญาณ์เห็นว่าเพื่อนสนใจเธอ จึงบอกว่า

"เออ เจ้ย นี่คุณชุบนะ เลขานุการคุณแขก" และเขาก็แนะนำเธอให้รู้จักกับจิรฐา "คุณชุบครับ นี่ เจ้ย นักข่าวอิสระ"

"สวัสดีครับ คุณชุบ"

"สวัสดีค่ะ คุณเจ้ย" รอยยิ้มที่ประสานกันอย่างไม่ตั้งใจ ทำให้เกิดความเคอะเขิน เขมินทร์ถามจิรฐา

"อ้าว จะโต๋เต๋แบบนี้จริงๆเหรอ เจ้ย งานน่ะ"

"ก็ รอให้มันเข้าที่เข้าทางก่อน เสร็จแล้วก็รีบหางาน"

"เจ้ย นี่มึงอายุไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ หมดสิทธิ์ล้มลุกคลุกคลานเหมือนแต่ก่อนแล้ว"

"เออ กูเข้าใจครับ ไอ้คุณแขก" ชาลินีแนะนำเขา

"เอ่อ... คุณเจ้ยคะ มีเพื่อนของชุบทำงานหนังสือพิมพ์ กำลังมองหาคนที่เก่งประสบการณ์อยู่ค่ะ" จิรฐาหยุดคิดไปชั่วครู่

"งานอะไรเหรอครับ"

"ตำแหน่ง รองบรรณาธิการค่ะ" และเธอยื่นนามบัตร "นี่ค่ะ นามบัตร" เมื่อเขาได้ดุนามบัตรของหนังสือพิมพ์แห่งหนึ่ง

"ตกลงครับ"

"เริ่มงานพรุ่งนี้เลยค่ะ" เขาและเธอยิ้มให้แก่กัน ท่ามกลางความดีใจของเพื่อนๆของเขา

โปรดติดตามตอนต่อไป