ตกหลุมรัก นักจอมเวทย์

ขณะนี้เวลา 19.30น. แต่ฉันก็ยังไม่ได้กินข้าวเลยยย บ้านออกใหญ่แต่ไม่มีคนใช้สักคนฉันนั่งบนโซฟาที่อยู่ในห้องโถงที่ใหญ่เท่าห้องเช่าฉันทั้งหลังเลยล่ะอาจจะใหญ่กว่าด้วยแล้วไอคนหล่อทั่งหลายก็นั่งดูทีวีกันแบบสามัคคีเหลือเกินพวกนายไม่มีท้องใส้กันรึไงถึงนั่งไม่มีอาการหิวกันเลยแบบเนี่ยแล้วยังปล่อยให้แขกที่ไปฉุดกระฉากลากมานั่งตาแป่วอยู่แบบเนี่ยรู้ไหวฉันกับน้องหิววว ผีความหิวจะเข้าสิงแล้วน่ะ

"นี้พวกนายฉันหิวแล้วน่ะ ลากฉันมาไว้ที่นี่แล้วไม่คิดจะหาข้าวปลาให้กินมั่งรึไง แล้วลากฉันมาทำไมก็ไม่ยอมบอก รู้ไหมว่าเวลาคนเรามีค่ามากแค่ไหน ฉันไม่มีเวลามานั่งหายใจทิ้งไปวันๆแบบพวกนายหรอกน่ะ ถ้าไม่มีใครหาข้าวให้กินฉันจะกลับแล้วน่า"สุดท้ายการโวยวายเรียกร้องความสนใจของฉันก็สำเร็จ นายไทเวลหันมาแล้วสบตาฉันปิ้งๆเลย

"ในครัวมีมาม่า ไปต้มดิ"พูดจบก็หันไปสนใจทีวีต่อทันที หน่อยแน่ะเห็นฉันเป็นอะไรเนี่ย ไร้มารยาทสิ้นดี ทีวีมันมีอะไรน่าสนใจกว่าคนสวยอย่างฉันงั้นหรอ หรือกำลังฉายดอกส้มสีทองอยู่ห๊ะ ถึงตั้งใจดูกันขนาดนั้นแบบนี้ไม่ยอมมมอ่า ฉันเดินไปที่ทีวีแล้วปิดมันทันทีโดยไม่สนใจสายตาอาฆาตทั้งหลาย

"นี้ ยัยเบ๊อะมาปิดทีวีของพวกเราทำไมเนี่ยห๊ะ"ไทเวลพูดขึ้น

"ก็ฉันหิวนิพวกนายน่าจะหาอะไรให้กินได้แล้ว "ฉันบ่นทันที

"ก็บอกแล้วไงว่ามาม่าอยู่ในครัว"

"ฉันกับน้องอยู่ในวัยเจริญเติบโตน่ะจะให้กินของที่มีแต่ธาตุเหล็กอย่างนั้นหรอที่นายพาฉันมาแปลว่าต้องมีจุดประสงค์อะไรแน่ๆถ้านายไม่หาอะไรให้ฉันกินนะฉันจะหนีไปแจ้งตำรวจเลยคอยดู"ฉันเชิดใส่แบบคนสวยมั่นใจทันที

"พอได้แล้ว หนวกหูโว๊ย "จู่ๆก็รู้สึกเหมือนระเบิดปรมะณูลงลูกใหญ่เลยแห่ะ จู่ๆไคอิลก็ตะคอกเสียงดังลั่นเลยอ่า น่ากลัว ไม่ยักกะรู้ว่านายนี้พูดได้ด้วยอ่ะ

"ใจเย็นน่ะไคอิลถ้าหิวเดียวฉันพาไปกินข้าวเองน่ะสาวน้อย"อีตาแพนต้าพูดแล้วมองฉันด้วยสายตาหวานเยิ้มซะเหลือเกิน

"อย่าไปแย่งผู้หญิงของคนอื่นสิเดียวก็โดนหมาหวงกางกัดเอาหรอก"คาลอสพูดขึ้นด้วยเสียงกวนอวัยวะส่วนล่างเอามากๆเลย แล้วไอผู้หญิงคนอื่นนี้หมายถึงใครอ่า

"นี้แกจะกวนฉันอีกใช่ไหมไอ คาลอส"จู่ๆไทเวลร้อนตัวขึ้นมาทันทีสงสัยคนที่คาลอสพูดถึงคือหมอนี้มั่ง แล้วผู้หญิงของนายคือใครหรอ งงอ่า(ใสซื่อหรือซื่อมื่อเนี่ย)

"ยังไม่หยุดใช่ไหม "แงงง น่ากลัวจังเลยเค้าไม่ได้ทะเลาะน่ะไทเวลกับคาลอสต่างหากเค้าไม่เกี่ยว

"จุ๊ๆๆ งั้นถ้าหิวเราไปหาไรกินกันดีกว่าน่ะ เด็กนั่งดูอยู่ เราทะเลาะกันให้เด็กเห็นไม่ดีหรอกน่ะ เดียวฉันพาไปร้านอาหารอร่อยๆแล้วกันน่ะ"ไคอิลพูดขึ้นแต่ไม่วายส่งสายตาแปลกๆมาทุกที

"ไปก้ได้ตอนนี้ก็รุ้สึกหิวแล้ว"เย้ๆๆๆ นายไทเวลมีกระเพราะสักที หิวจะตายอยู่แล้วว กิน กิน กิน

"งั้นเราไปกันเถอะ เธออย่าลืมพาน้องเธอมาด้วยล่ะ "

"ใครจะไปลืมน้องตัวเองกันล่ะย่ะ"

"ก็เธอไง" หน่อยยถ้าไม่กวนประสาทฉันสักนาที สิวมันจะขึ้นรึไงย๊ะ ฉันเลือกที่จะไม่โต้ตอบอะไร เพราะตอนนี้หิวมากเลย ยิ่งเถียงยิ่งเสียพลังงาน ยิ่งหิวอ่า