*.Melody Of Love,,,จังหวะรักของนายซุปเปอร์สตาร์.*

"สวัสดีครับ พวกเรา CN Blue ครับ พรุ่งนี้พวกเรากำลังจะมีคอนเสิร์ตใหญ่แล้วน่ะครับ พวกเราอยากให้ทุกคนมาสนุกด้วยกัน มาร่วมสร้างความรู้สีกดีๆด้วยกันน่ะครับ พวกเราหวังเป็นอย่างมากว่า พรุ่งนี้พวกเราจะได้เจอพวกคุณทุกคนในคอนเสิร์ตครั้งนี้น่ะครับ ขอบคุณครับ" แล้วงานแถลงข่าวคอนเสิร์ตของพวกผมก็จบลงพร้อมกับแสงแฟลชกล้องถ่ายรูปจากสื่อมวลชน พวกผมกลับมาถึงเกาหลีแล้วครับ กลับมาได้ประมาณ 3 เดือนกว่าแล้ว  ตลอดเวลาที่พวกผมกลับมาที่นี่ พวกผมก็ทำงานกันมาตลอดทำกันจนลืมวันลืมคืนไปเลย ลืมไปสนิทเลยด้วยว่า ตลอดระยะเวลา 9 เดือนก่อนหน้านี้ เกิดอะไรขึ้นกับพวกผมบ้าง จริงสิน่ะ พวกผมยังไม่ได้บอกเลยใช่ไหม ว่า  9 เดือนที่แล้วพวกผมได้มีโอกาสไปประเทศไทยกันครับ  มีเรื่องราวมากมายเลยเกิดขึ้นที่นั้น เกิดขึ้นมากมายซะจนพวกผมไม่อยากลืมเลย และตอนนี้พวกผมก็นั่งอยู่กับเหล่านูน่าและฮยองทีมสตาฟทั้งหมด  ที่พยายามถามพวกผมเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในประเทศไทย พยายามตื้อให้พวกผมเล่าให้ฟัง เอ๊า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เล่าก็เล่า แต่พวกคุณต้องตั้งใจฟังน่ะ เพราะพวกผมเชื่อว่าพวกคุณจะไม่ยอมลุกไปไหนจนกว่าพวกคุณจะฟังเรื่องที่พวกผมจะเล่าจนจบเลยแหละ พร้อมจะฟังแล้วใช่ไหมครับ ถ้าพร้อมแล้ว  Let’s Go,,,


-----------------------------------------------


Chapter 1 :  I Don’t Khnow Why ,,, !!

9 เดือนก่อนหน้านี้  !! ณ ห้องประชุม บ.FNC

สวัสดีครับทุกคน ผม จอง ยงฮวา ลีดเดอร์คนหล่อจากวงสุดเท่ห์ CN Blue พูดครับ (คนแต่ง : อย่าเว่อร์ แกคุยโทรศัพท์อยู่ไง) อ้าว ผมพูดผิดเหรอเนี่ย โทษทีน่ะฮ่ะ ผมยงฮวา เองครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องประชุมกับเจ้าตัวแสบทั้ง 3 คนครับ  ท่านประธานเรียกพวกผมมาเพื่อบอกอะไรบางอย่าง  แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องอะไร เอ๊ะ หรือว่าจะเรียกพวกผมมาให้โบนัส จริงสิน่ะ โบนัสแน่ๆ เพราะปีนี้เราทำกำไรได้มากเลยอ่ะ ย๊าฮู้ๆๆๆ โบนัสๆๆๆๆ ได้โบนัสแล้วโว๊ยยยยย  “ พี่ต้องการให้พวกนายไปเรียนภาษาไทยกันที่ประเทศไทย” เพล้งงงงงง หน้าแตกหลังจากสิ้นเสียงท่านประธาน อะไรน่ะ ผมได้ยินไม่ชัดเลย ไม่ใช่โบนัสเหรอ ยังงี้ต้องถามใหม่เพื่อความแน่ใจ “เมื่อกี้ท่านประธานว่าไงน่ะครับ” เหมือนว่าผมคงจะฟังผิด  ลองถามอีกทีเพื่อความแน่ใจดีกว่า สาธุๆๆๆๆๆๆ ฟังผิดๆๆๆๆ “พี่บอกว่า พี่ต้องการให้พวกนายไปเรียนภาษาไทยกันที่ประเทศไทย” อั่กกกกก ฟังไม่ผิดนี่หว่า แล้วจะไปขอให้เค้ารีเพลย์อีกรอบทำไมเนี่ย  ชัดมากกว่าเก่าเลยทีนี้  เซ็งงงงครับ ในหัวผมตอนนี้มีแต่คำว่า ทำไม ทำไม และทำไม “ทำไมถึงต้องไปล่ะครับ” ผมหันไปถามท่านประธาน เพราะความรู้สึกของผมตอนนี้คือ I Don’t Know Why and I Don’t Understand อ่ะครับ ว่าทำไมท่านประธานถึงจะส่งพวกผมไปเรียนภาษาไทยที่ประเทศไทย  แต่จะว่าไปเค้าคงมีเหตุผลที่ส่งพวกผมไปใช่ไหมครับ (คนแต่ง : แกถามใคร) ช่างเหอะครับ (คนแต่ง : เอ๊าไอ้นี่ ยังไงของแกเนี่ย) “พี่อยากให้พวกนายไปเรียนภาษาไทยกันไว้ เพราะพี่มีโครงการจะเปิดค่ายเพลงเป็นสาขาที่ประเทศไทย เพื่อพวกนายต้องไปทำงานที่นั้น พวกนายอาจจะต้องทำเพลงเป็นภาษาไทยด้วย พี่ถึงอยากให้พวกนายไปเรียนไง” อ่อ แบบนี้นี่เอง มิน่าถึงอยากให้พวกผมไปเรียนภาษาไทย ว่าแต่ทำไมไอ้เจ้าน้องตัวแสบทั้ง 3 มันถึงเงียบนักล่ะ หรือว่าพวกเค้ารอให้ผมตัดสินใจก่อน ก็ผมเป็นหัวหน้าวงนี่เนอะ ภูมิใจจังมีน้องๆในวงน่ารักแบบนี้ (ยิ้ม) “ผมตกลงครับท่านประธาน” เสียงจงฮยอนดังขึ้นทำเอาผมถึงกับหันขวับไปมองหน้าเจ้าน้องคนนี้ทันที  เฮ้ยยย เมื่อกี้เพิ่งจะชมเองน่ะ อะไรกันว่ะ นี่แกจะไม่ปรึกษาพี่แกหน่อยเลยเหรอเจ้าน้องตัวแสบ  ฉันเป็นพี่แกน่ะเว้ยยยยย “ผมก็ตกลงครับ” “ผมด้วยครับ” เอาเข้าไปทีนี้เจ้าจองชินกะมินฮยอกก็ด้วย ทีนี้ก็เหลือผมสิเนี่ย แน่นอนเลยล่ะ เพราะตอนนี้สายตาทุกคู่จ้องมาที่ผมเป็นตาเดียวกันแล้ว จะทำยังไงดี ไม่ได้น่ะจะให้เค้าเห็นว่าผมยอมเค้าไม่ได้ ผมไม่ใช่คนยอมใครง่ายๆ ผมต้องปฎิเสธเท่านั้น ต้องปฎิเสธ “แล้วนายล่ะว่าไง ยงฮวา” เสียงท่านประธานดังขึ้น พร้อมกับมองหน้าผมเป็นเชิงถามว่า  ฉันรอคำตอบจากนายอยู่น่ะ เอาไงดีล่ะ ต้องปฎิเสธใช่ไหม ใช่ต้องปฎิเสธ “เอ่อออออออ ผมตกลงครับ” (คนแต่ง : โหะๆ พ่อคนเก่งปฎิเสธตรงไหนค่ะเนี่ย)  แหะๆ ผมก็อยากปฎิเสธเหมือนกันน่ะ แต่ผมก็คนทำงานอ่ะ ผมก็กลัวตกงานเหมือนกันเด้ เสียหน้าเลยมั้ยเนี่ยเรา แหะๆ  เอาน่า ไปเรียนก็ดีแล้ว ประสบการณ์ชีวิตไง  ใช่ว่าจะมีใครได้ไปบ่อยๆซะเมื่อไหร่  ใช่ม๊า (คนแต่ง : คงงั้น) เห็นม่ะล่ะ“ เอ่อ ว่าแต่พวกผมต้องไปกันเมื่อไหร่ครับ แล้วไปนานมั้ย” ที่ถามไปก็ไม่ใช่อะไรน่ะ ผมอยากเตรียมตัวก่อนอ่ะ ไม่อยากรีบไปเลยจริงๆ แต่ถ้าต้องไปเร็วจริงๆก็คงต้องทำใจ “อืมมมม ตอนนี้ พี่ให้พี่ผู้จัดการของพวกนายจองตั๋วเครื่องบินไว้ให้อาทิตย์หน้า พี่อยากให้จพวกนายไปเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกนายต้องไปเรียนภาษาอยู่ที่ประเทศไทยเป็นเวลา 6 เดือน และพี่ก็หวังว่าพวกนายคงจะทำได้ดี แล้วพี่จะคอยดูผลงานของพวกนาย จำเอาไว้ว่า 6 เดือนหลังจากนี้พี่จะมาฟังพวกนายพูดภาษาไทยแล้วเจอกัน” ท่านประธานพูดจบก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้พวกผมนั่งกันอยู่อย่าง งง ๆ  กับเรื่องที่เพิ่งคุยกันเมื่อสักครู่นี้ จะว่าไปต้องบอกว่าผมคนเดียวมากกว่าที่ งง  เพราะเจ้าน้องตัวแสบมันตอบตกลงก่อนผมซะอีก จะว่าไปตอนนี้ผมชักจะเริ่มกังวลแล้วสิว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกผมไปเรียนที่ประเทศไทย ผมไม่อยากจะนึกถึงมันเลยจริงๆ  ผมหวังว่ามันคงจะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นน่ะ เพราะว่าผมคงจะรับมันไม่ได้ และมันก็คงจะลำบากสำหรับผมมากๆด้วย  แต่ผมก็จะขอลองดูสักตั้ง ให้ทุกคนได้รู้กันว่านี่แหละคือผม จอง ยงฮวา แห่ง CN Blue !!