คิดยังไงกับการเปลี่ยนแนว!~

แกร๊ก

"นี้หนิงถึงบ้านแล้วเข้าห้องไปซะ"

"งืมมมม"หนิงตอบรับเสียงเอื่อยๆ

ผมรีบเดินเข้าห้องตัวเองหนิงตามผมมาติดๆ
ผมเดินไปเปิดคอมแล้วชี้ไปตรงทีวีว่ามีเกมส์อยุ่ให้เล่นซะอย่ากวน
หลังจากนั้นผมเข้าเว็บเตรียมตัวแต่งนิยาย ผมพิมบากะตอนใหม่อย่างว่องไวจนกระทั่งปาไปครึ่งเกิดอาการ
"!!"

อะไรกันความรุ้สึกนี้มัน แขน แขนไม่ขยับ! บัดซบ!!แล้วเราจะพิมต่อยังไงวะเนี่ย!!

"เป็นอะไรก๊า"หนิงทักผม

"เรียกรถพยาบาลมาไปบอกพี่ผมว่ามือผมใช้การไม่ได้!!"ผมตะโกนบอกหนิง

"อ..อะไรนะมือ.."หนิงตกใจอยุ่

"ไปบอกทุกคนเซ่!!อย่ามัวเอ่อระเหยได้ไห.."ผมจำได้ดีเลยว่าตอนนั่นสติมันเรือนๆรางๆ มันทำให้ผมกำลังจะสลบ แต่ผมยังพอรุ้ตัวเอาหัวไปโขกกับขอบโต๊ะ

"ไป!!~"

"ไอ้ก๊าเป็นไร"พี่กรวิ่งเข้ามาทัก

"มือขยับไม่ได้เรียกรถพยาบาล!"

"ว่าไงนะ!"พี่กรตกใจเหวอเพราะไอ้นี้รักน้องเกินเหตุ

ณ โรงพยาบาล

"มือยังไม่ขยับอีก"ผมพูดแบบเซ็งๆ

แกร๊ก

เสียงเปิดประตูโอ้นั้นมันหมอผมดีใจมากเลยที่เจอหมอตอนนั้นจะได้ถามว่าเป็นอะไรกันแน่ แล้วมือใช้การได้อีกไหม

"เอ่อหมอขอพบญาติๆหน่อยได้ไหม"หมอถามแล้วทำหน้ากล้าๆกลัวๆเล็กน้อย

"ทำไม"

"เอ่อ"

"บอกมาเลยหมอถ้หมอไม่ใช่หมอผมตั้นหน้าไปนานแล้วบอกมาว่าผมเป็นอะไรแขนนี้ใช้ได้อีกไหม!!"

"ใจเย็นๆคุณกันต์ เราสามารถรักษาให้หายได้แต่อาการน่าเป็นห่วง"

"มันเป็นอะไร"

"เส้นประสาทของคุณบูดบวมจนชาง่ายๆว่าอักเสบหนะมันจะทำให้คุ๊ขยับมือไม่ได้ไปสักพักต้เองผ่าตัด ถ้าไม่สำเร็จก็นะตัดมือทิ้ง"หมอเขาว่าอย่างนั้น

"กี่เปอร์เซ็นต์"

"30%ได้"

"เหอะ"

"เหอะ อะไร"หมอถาม

"จะแขนข้าง2ข้างหรือมือ2ข้าง แข้ง ขาอะไรเอาไปเลยผมไม่กลัวหรอกแต่ขอแค่ได้พิมนิยายต่อ แค่นั้นก็พอ ตกลงผมรับการผ่าตัด"ผมพูดกับหมออย่างนั้นไปแล้วกลับไปไม่ได้แล้ว แต่ ผมอยากเขียนนิยายนี้ ช่วยไม่ได้มันคือความฝันและความหวังของผม"งั้นเริ่มผ่าตัดวันไหนหมอ"

"แล้วหมอจะโทรมาบอก"หมอเขาว่างั้นอะ

30นาทีต่อมา

การเสี่ยงต่อใช้มือ30%ไม่สู้ใช้ชีวิตให้เต็ม100%เลยดีกว่าเหรอ

ก็แค่มีมือข้างเดียวเสียไปอีกข้างยังไม่เสียนี้สู้ใช้มือ30%ผ่าตัดแล้วไปเติมเต็มชีวิต100%ดีกว่า

มันเหมือนผมพูดกับตัวเองแต่ว่า...

เฮ้ยแกเป็นใครฟะทำไมมันอยุ่ในสมองผมได้ละเฮ้ย

ก็จินตนาการของนายไงละ

อย่ามาโกหกไอ้บ้าเอ๊ย ผมบ้าไปแล้วแน่ๆนี้อาการคนบ้านี้หว่า!!

"เป็นอะไรไอ้ก๊าปวดหัวเหรอ"หนิงเดินมา

"อ๊ะ!!ไงหนิงอยุ่ข้างๆเหรอไม่ทันรุ้ตัวนะเนี่ยฮะๆ"

"หมอบอกว่าสมองนายกระทบกระเทือนไม่รุ้นายความจำเสื่อมอะเปล่า"

งั้นแสดงว่าที่สมองกระทบกระเทือน แก- -

อย่างที่คิด

"ไม่!!!!!!!~"

"อะไรของแกเนี่ยไอ้ก๊า"

ติดตามตอนต่อไป

ช่างมันเถอะ

ใช่แล้วช่างมัน

หุบปากไอ้บ้า!!

เอาน่าฉันเป็น1เดียวกับนายนะ

กูไม่สนโว้ย

นิยายเอายังไงดีแหวกแนวแล้วแต่คิดเรื่องรักไม่ออก!!แย่แน่เราตายแน่งานดองไว้เต็มเลยโดนด่าแน่!!ไม่!!