ขอรักของฉันกับนายอีกสักครั้ง

"เร อาบน้ำได้แล้วนะแม่ให้ชั้นมาปลุก นี่แกจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน วันนี้เป็นวันแรกของการไปโรงเรียนของแกนะยัยเร" เสียงพี่เมย์เรียกให้เรดี้ตื่นมาอาบน้ำในเวลาตอนเช้าทั้งที่เรดี้ยังสะลึมสะลืออย่างเล็กน้อยหลังจากบิดไอ้ตัวขี้เกียจสัก 2 นาที จากนั้นเธอจึงรีบเข้าไปอาบนบน้ำล้างหน้าทำหน้าที่ส่วนตัวให้สรรพเสร็จก่อนจะลงมาทานข้าวกับพี่และแม่ข้างล่าง

"สวัสดีตอนเช้าค่ะ ฮ่าว" เรดี้ทักทายพร้อมหาวนอนอย่างไม่กระตือรือร้นเพราะเมื่อวานเธอมัวแต่อ่านหนังสือนิยายของเธอจนเกือบจะตี 1 และได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมง และนี่ก็ปาไป 7โมงเช้าแล้วด้วยสิ

"ว่าไงเมื่อวานนอนดึกล่ะสิลูก หาวนอนมาเชียว" ผู้เป็นแม่เอ่ยทัก หลังจากลูกสาวสุดสวยของเธอนั่งเก้าอี้ข้างๆพี่สาว ก่อนที่จะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

"ค่ะ อ่านเพลินไปนิดนึง" เสียงตอบกลับอย่างสะลึมสะลือ พลางหาวนอนเป็นครั้งที่สอง

"นั่นไงชั้นว่าแล้วแกต้องอ่านนั่นอีกแล้ว" พี่สาวของเธอพูดขึ้นมาบ้างหลังจากที่ไม่ได้พูดตั้งแต่เรดี้เดินลงมา

"แล้วเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะเนี่ย ชั้นเบื่อจะตาย" สิ้นเสียง เธอ พี่สาวจ้องที่จะพูดต่อว่าเรดี้ แต่แม่กลับเป็นคนห้ามทัพทัน

"นี่อย่าทะเลาะกันสิจ๊ะเด็กๆ มาทะเลาะกันตอนเช้าไม่เห็นจะดีเลย เราว่าเรามาทานข้าวจะดีกว่ามั๊ยเนี่ย ซุปแกงจืด แม่ทำมาให้ของโปรดเรเลยนะเนี่ย ส่วนนี่ ต้มยำไก่ ของโปรดเมย์ แม่เห็นว่าลูกทั้งสองชอบเลยทำมาจ๊ะ กินให้เยอะๆนะ เพราะวันนี้พวกหนูต้องไปโรงเรียนนะจ๊ะ " คุณแม่พูดเพื่อเอาใจเราไม่ให้ทะเลาะกัน

"ค่ะ ทานแล้วนะคะ" ทั้งสองตอบพร้อมกัน

หลังจากที่ทั้งสามทานข้าวเสร็จ ก็ขอตัวไปโรงเรียนกันทั้งคู่และไม่ลืมที่จะสวัสดีคุณแม่

"ไปแล้วนะคะคุณแม่"

"จร้าไปเถอะ เมย์เราเป็นพี่ดูแลน้องนะจ๊ะ"

"ค่ะ " เมย์รับปากพลางเดินนำหน้าเรดี้ไปก่อน ผู้เป็นแม่อดขำไม่ได้กับทั้งสองคนนี้ได้เเต่ยืนขำไปตามกัน....

ที่ป้ายรถเมย์ เมย์และเรดี้นั่งรอที่ป้ายรถเมย์ ก่อนที่เมย์จะคิดอะไรขึ้นได้ซะก่อน

"นี่ เร ชั้นเพิ่งคิดได้ว่า เพื่อนชั้นจะมารับวันนี้น่ะ เออ แกไปโรงเรียนคนเดียวได้มั๊ยวะ เพื่อนชั้นมาแล้ว นั่นไง" พร้อมชี้ให้ดู

"อืม พี่ไปเถอะ ชั้นไปได้อยู่แล้ว " เรดี้ยิ้ม

"ขอบใจ ดุแลตัวเองนะ อย่าแอบหนีเที่ยวล่ะเข้าใจมั๊ย" เมย์พี่สาวซึ่งเป็นห่วงความปลอดภัยของน้อง

"จร้า ไม่หนี เร สาบานเลยอ่ะ" พอเรดี้พูดจบก็ทำท่าชูนิ้วสามนิ้วเป็นท่าทางประกอบด้วย

"ดี งั้นพี่ไปนะ อย่าหลงใครล่ะโดยเฉพาะผู้ชายด้วย ห้ามเข้าใกล้นะเข้าจั๊ย" เหมือนกับว่าพี่เมย์ตอกย้ำเรดี้กันสุดฤทธิ์ เหอๆๆ

"เข้าจัยยย! ไปด้ายยังเนี่ย เรรอได้นะ โชคดีจร้าพี่เมย์" กล่าวจบเรดี้ก็ทอดสายตาไปยังรถเก๋งของเพื่อนพี่เมย์ที่กำลังหายลับเข้าไปบนถนนอื่น ระหว่างที่รออยู่นั้นเรดี้เหลือบไปเห็นเพื่อนผู้ชายในคราวเดียวกันกำลังเดินมารอรถพร้อมกับเธอ แต่เธอก็ไม่ได้เอ็ดอะไร และมองไปทางอื่น และในที่สุดรถรับส่งประจำทางก็มาพอดี

เรดี้ก้าวที่จะขึ้นรถนั้นอยู่พอดี แต่แล้ว.. "ผลั๊กๆ"

"โอ๊ย อะไรเนี่ย" ใครคนหนึ่งผลักเธอล้มไปอีกทางแล้วก้าวขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว พอดีเรดี้หันมาเห็นพอดีเลยรู้ตัวว่าใครผลักเธอ

"อ๋อ นายนั่นน่ะเอง เจอดีแน่ไม่ขอโทษซะด้วย ตายแน่" ว่าแล้วเธอจึงรีบก้าวขึ้นรถไปทันที แต่พอขึ้นรถไปปุ๊ป ปรากฎว่านักเรียนในรถนั่นอยู่ในโรงเรียนเดียวกับเธอทั้งหมด

"แล้วชั้นจะเจอนายนั่นได้ยังไงเนี่ย โอ๊ย  เกิดอะไรตั้งแต่เช้าเนี่ย วันซวยแห่งชาติหรือไงนะ" และแล้ว เหมือนสวรรค์เข้าข้างเธอ เรดี้เห็นนายนั่นแล้ว

เธอเดินเข้าไปหาแล้วจับไหล่เขาพร้อมตะโกนต่อหน้าเขาอย่างแรงๆ

"นี่นายน่ะ ผลักคนอื่นแล้วไม่ขอโทษ หมายความว่ายังไง หา นายมันไม่ใช่สุภาพบุรุษเลย" ไม่มีเสียงตอบรับ

ทั้งในรถต่างมองมาที่เรดี้เป็นสายตาเดียวกัน

"ชั้นถามทำไมไม่พูด ฮะ " และแล้วเขาก็หันกลับมา แต่ไม่พูด และแล้ว สิ่งที่ทุกคนตะลึงทั้งในรถ แม้กระทั่งคนขับรถหันมามองเป็นสายตาเดียวกัน สิ่งที่เค้าทำคือ

นายนั่นหันมาจูบปากชั้นอย่างจังเลยล่ะ !!!!!!!!