ฝากหัวใจไว้ที่...ฮานอย

"ผมลงไปรอที่ Lobby นะคุณ" ชายหนุ่มตะโกนบอกหญิงสาวในห้องน้ำ

"อืมมมม" หญิงสาวบอกเสียงอู้อี้ เนื่องจากกำลังอาบน้ำ

"วันนี้เราจะไปไหนเหรอ ฉันอยากไปสถานฑูตทำพาสปอร์ต ฉันอยากยืมเงินนาย ขอแค่ค่าโทรศัพท์ก็ได้ ฉันจะให้คนโอนเงินมาให้" หญิงสาวบอกชายหนุ่ม

"เอางี้นะคุณ ผมมีเพื่อนอยู่ที่นี่เดี๋ยวผมลองให้เขาสอบถามที่สถานฑูตให้ว่าพาสปอร์ตหายต้องทำยังไง คุณสบายใจเถอะ เพราะที่นี่ ไม่มีเจ้าหน้าที่มาตรวจหรอก เพราะที่พักส่วนใหญ่ที่นี่จะเก็บพาสปอร์ตไว้เชื่อผมเถอะ ส่วนเรื่องเงินผมถามหน่อย ต่อให้ผมให้เงินคุณไปโทรศัพท์ คุณจะให้ใครโอนเงินมาให้คุณยังไง กระเป๋าตังค์คุณมีเหรอ บัตรคุณมีเหรอ ถามหน่อยเถอะ ยัยบ๊องเอ้ย" ชายหนุ่มโกหกเรื่องเพื่อนของเขาที่อยู่ที่นี่ เพื่อเบี่ยงเบนความต้องการไปทำพาสปอร์ตของหญิงสาว

"แล้วยังไง นายจะให้ฉันเป็นลูกไล่นายแบบนี้เหรอ ฉันเบื่อออออออ ฉันเกลียดขี้หน้านายที่สุด"

"เขาว่าเกลียดอะไรมักจะได้แบบนั้นนะ แต่ผมว่าคุณควรถามผมก่อนว่าผมอยากได้อย่างคุณหรือป่าว...ฮ่า..ฮ่า...ฮ่า" ชายหนุ่มพูดเสร็จรีบวิ่งหนีจาก Lobby โรงแรมทันที เพราะรู้ดีว่า ถ้าเขาหยุดเขาจะโดนอะไร

"ไอ้บ้า...หยุดนะ อย่าให้ฉันออกแรงแต่เช้า" หญิงสาววิ่งตามชายหนุ่มมาตามทางเดินหน้าโรงแรม

ชายหนุ่มหยุดหอบเมื่อวิ่งไปได้ระยะเวลาหนึ่ง "เฮ้อ...คุณผมยอมแล้ว"

"เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ" หญิงสาวเองก็หอบจนพูดไม่ออก หลังยืนหอบกันสักพัก ชายหนุ่มก็เอ่ยว่า

"ไปหาอะไรกินกันก่อนเหอะคุณ"

"แล้วในโรงแรมมีอาหารเช้า ทำไมคุณไม่กิน จะมาเสียเงินทำไม ใช่สิคุณมันพวกคุณหนูคาบช้อนเงินช้อนทองมาล่ะสิ" หญิงสาวประเมินจากบุคลิกและการแต่งกายของชายหนุ่ม

"ก็ผมกำลังจะชวนคุณ แล้วใครล่ะวิ่งไล่ผมออกมาเนี่ย"

"เอ๊า...อย่ามาโทษกันสิ ก็นายนั่นแหละปากเสีย หรือว่าไปหาซื้ออาหารหมามาเลี้ยงไอ้ตัวที่อยู่ในปากนายมะ เผื่อนายจะได้ไม่หิว"

"นี่...ยัยปลิง เธอว่าฉันปากหมาเหรอ" ชายหนุ่มว่าหญิงสาว

"ปลิงอะไร ฉันไม่ได้ชื่อนี้" หญิงสาวเถียง

"ก็ปลิงมันชอบเกาะไง เธอก็เหมือนปลิงน่ะแหละ...ฮ่า ฮ่า"

"ไอ้บ้า งั้นฉันไม่เกาะนายก็ได้ เชอะ" หญิงสาวสะบัดหน้าพร้อมเดินหนีชายหนุ่มไปอีกทาง

ชายหนุ่มเดินมาดักหน้า พร้อมทั้งเดินมาจับแขนหญิงสาวเพื่อพาข้ามถนน โดยที่หญิงสาวพยายามจะสะบัดแขนหนีการเกาะกุมของชายหนุ่ม ธงรบกลัวหญิงสาวจะสะบัดหนีให้เขาเหนื่อยต้องตามอีก เขาเลยรวบตัวหญิงสาวพาเดินข้ามถนนแทน

เมื่อข้ามถนนมาอีกฝั่งแล้ว "ปล่อย...ฉันบอกให้ปล่อยไง นี่นายแตะอั๋งฉันเหรอ"

"ผมไม่ปล่อย จนกว่าคุณจะเลิกดื้อ ผมเบื่อง้อคุณเต็มทนแล้วนะ คุณต้องรู้นะ ว่าคุณไม่ได้เป็นอะไรกับผม เพื่อนก็ไม่ใช่ แฟนก็ไม่ใช่ ผมไม่มีเวลามาตามง้อคุณหรอกนะ"

หญิงสาวหยุดเดิน ส่งผลให้ชายหนุ่มหยุดเดิน แต่ยังไม่ปล่อยมือที่โอบตัวหญิงสาวอยู่ "ปล่อย นายต้องการอะไรว่ามา ฉันเบื่อขี้หน้านายเต็มทนแล้วเหมือนกัน"

"ถ้าเป็นตอนนี้ ผมหิว คุณต้องไปกินเป็นเพื่อนผม ไม่ว่าคุณจะหิวหรือไม่หิวก็ตาม เพราะอย่าลืมว่าคุณมีสัญญากับผม แต่ถ้าคุณคิดว่าคืนนี้คุณอยากนอนข้างถนนก็ตามใจ" ชายหนุ่มบอกพร้อมปล่อยมือจากหญิงสาว "และให้คุณรู้ไว้ด้วยว่า คนอย่างผมให้เกียรติผู้หญิงเสมอ แล้วไอ้ที่ผมทำเมื่อกี้ ผมก็บริสุทธิ์ใจผมไม่ได้คิดอะไร ผมแค่อยากให้คุณข้ามถนนดีๆ คุณไม่เห็นเหรอว่าข้ามถนนที่นี่มันอันตรายแค่ไหน" เขาพูดพร้อมหันหลังเดินต่อ ก่อนจะหันกลับมามองหญิงสาว "เอ๊า...ตามมาสิคุณ หรืออยากให้ผมอุ้ม" ชายหนุ่มพูดพร้อมแกล้งเดินกลับมาหาหญิงสาว

"ฉันมีขา ฉันเดินเองได้ ไอ้บ้ากาม" หญิงสาวไม่วายว่าชายหนุ่ม

ธงรบส่ายหัวเอือมระอากับความดื้อรั้นและปากจัดของหญิงสาว "เรียกผม ว่าไอ้หื่น ไอ้บ้ากามแบบนี้มากๆ คืนนี้ระวังตัวให้ดีล่ะ อย่ามัวแต่หลับน้ำลายยืดล่ะ" ชายหนุ่มหันหลังพูดพร้อมแอบยิ้ม หลังทิ้งระเบิดลูกใหญ่ให้หญิงสาวรู้สึกกลัว

"ชิ" หญิงสาวเดินตามพร้อมยกมือทำท่าเหมือนจะทุบไปที่หลังของชายหนุ่ม