คดีจำเป็น ตอน คดีไข่มุกคาบสมุทร

-

เขียนโดย longkaew

วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.26 น.

  15 ตอน
  4 วิจารณ์
  24.24K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

11) เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

        ผมคิดมากเรื่องคุณแพงทั้งวัน เหมือนกับเพื่อนๆผม ที่คิดมากเรื่องนี้เช่นกัน การมาของเธอครั้งนี้ มันส่งผลว่า เธออาจมีส่วนเกี่ยวข้องเรื่องนี้ แต่....เกี่ยวข้องแบบไหนล่ะ ไอ้เก้าวิ่งพรวดมาที่ห้องผม สภาพสาหัสสุดชีวิต มันก็ตรงกระชากคอเสื้อผม ถามผมว่า

"ใครแมร่งพาเมียเฮงซวยมาวะ ไอ้ภีม" น่านนน ซวยกรูอีก ไอ้โต๊ะรีบเลยครับ 

"กรูเปล่านะ ไอ้เก้า" ไอ้ป้อมสั่นหัว

"กรูก็ด้วย" หยินไม่รอช้า

"กรูไม่ได้ขอร้องให้มาซักแอะ" พวกเรารุมด่ามัน

"แล้วเมิงบอกเมียเมิงว่าไปธุระที่ไหน"  ไอ้เก้าเจื่อนฉับพลัน 

"ก็....ไปธุระที่นิวซีแลนด์ แล้ว.....มันมาถูกได้ไงอ่าาาาา" ไอ้ป้อมตั้งแง่ อีกแล้วครับท่าน

"สงสัยต้อง ไอ้หมูฉึกๆ แน่ๆเลย ที่มันรู้ว่าพวกเราไปไหน เราโทรชวนน้องอิ๋วกับเพื่อนๆน้องเค้า แล้วไอ้นี่รู้ดี ก็เลยบอกเมียเมิงไปว่าเมิงอยู่ไหน หนอยยย ไอ้หมูนรก...." ซักพัก มันเกิดอาการคันปากอยากแซว "ฮะๆๆๆๆ คิดๆแล้วกรูขำว่ะ ถ้าหากมันมาที่มัลดีฟส์ด้วยเนี่ย คงทำเครื่องบินเค้าเจ๊งเพราะน้ำหนักตัวแน่ๆเลยว่ะ ดีนะ ที่ไม่พามาด้วย ไม่งั้น นั่งทีเสียวเครื่องบินตก เพราะน้ำหนักตัวมัน กร๊ากกกกกกกก" เฮ้ย ก่อนจะแซวใคร เมิงช่วยดูด้วย ว่าปลอดภัยที่จะแซวมั้ย  ยัง ยังไม่เลิก ขณะเดียวกัน ผม ไอ้เก้า ไอ้โต๊ะ หยินนั่งนิ่งกันหมดครับ จะบอกมันดีมั้ย เรื่องหมูฉึกๆอ่ะ "เออ กรูว่า ที่ๆนึงเหมาะให้มันไปมากเลย กร๊ากกก ที่ไหนรู้ป่ะ เมืองจีน สักการะญาติมัน ตือโป๊ยก่ายยย 5555555555++++"

ปิ๊งป่อง 5 นาที

         ไอ้ป้อมโดนเขกกบาลบวมเป่ง เพราะใคร คิดไม่ออก เดี๋ยวเอารูปมาให้ดู หมูฉึกๆครับ มันมานั่งที่โซฟาบ่นอุบ เมียเพิ่งคลอดลูก ลูกชายครับ แก้มบวมตุ่ยเหมือนพ่อมัน พ่อหมูกะลูกหมู เออ เข้าท่าว่ะ 

"นี่ มันเกิดเรื่องขนาดนี้แล้ว พวกคุณยังจะเล่นกันอยู่อีก แทนที่จะตื่นตัว โทรศัพท์มาบอกผม ผมจะได้ดูแลคดีอย่างใกล้ชิด คอลเกต เซนโซดายน์ พาโรดอนแท็กซ์ ซิสเท็มมา ซอล์ส..."

"นี่เมิงจะเอาทุกยี่ห้อรึไง ทำไมไม่เอาซันซิลมาด้วยล่ะ" อีป้อม ยังปากดีอีก

"นี่มันยาสระผม" ผมแย้ง

"เออ ก็เพราะอยู่กับพวกคุณนั่นแหละ ลูกน้องผมหัวเราะผมทุกวัน" และยังพูดต่อ "คิดว่าทำกันเอง เก่งนักรึไง"

"เปล่านะครับ ผู้หมวดหมูฉึกๆ เอ๊ย คุณหมวดอู๊ด พวกผมอยากบอกคุณนานแล้วล่ะครับ แต่ว่า..." มันทุบโต๊ะ

"แล้วไง แล้วยังไง หรือคุณจะรอให้เพื่อนคุณตายเหรอ" พวกเราเงียบ

"เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เราไปช่วยเลยดีกว่า"

"เย้" 

เออ รอตอนต่อไป

โปรดติดตามตอนต่อไป นะน้องนะ - -      

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา