คดีจำเป็น ตอน คดีไข่มุกคาบสมุทร

          อ่ะแฮ่ม... ดัดเสียงเป็นแอร์โฮสเตส ยินดีต้อนรับสู่ เอ่อ..... อ่านบทแป๊บนึง (โอ๊ยยย) อย่าโวยได้ป่ะ อ่า.. ยินดีต้อนรับสู่หมู่เกาะมัลดีฟส์ นะคะั ท่านผู้โดยสาร ขณะนี้เครื่องบินลงจอดที่สนามบินมาเล่นะคะ ขับโดยอีป้อมค่ะ ใช้เครื่องบินส่วนตัว ไม่เอี่ยวกับสารการบินแปซิเฟียที่มันทำงานเป็นวัวเป็นควายอยู่หรอกค่ะ (อีภีม) เสียงเขียวเชียว กัปตันป้อม เพื่อนๆเราได้แก่ ไอ้โต๊ะ ยัยหยิน ไอ้เก้าไร้เงากู๊ด และยัยแป้ง ยัยขวัญ แอร์โฮสเตสตัวจริงที่ศิษย์พี่ป้อมเรียกมาทำงานและเที่ยวด้วย ซึ่งไม่ทราบว่ามาทำงานหรือมาเที่ยวกันแน่ เพราะนางทั้ง 2 ยังไม่หยุดคุย แถมพวกเราต้องบริการตัวเองอีกตางหาก เฮ้ย เลิกคุยได้ยัง กลับมาโหมดตัวเองแล้ว เซ็ง

"หุบปากเน่าๆของหล่อนไปเลย อีภีม ชิ มีอย่างที่ไหน มานั่งแดกดันแอร์" ผมสวนกลับยัยขวัญจอมแหวว่า

"แหมมม เค้าเรียกว่ายืนย่ะ ตกภาษาไทยล่ะสิ ถึงได้แอ๊บอิงค์ตลอด ถ้าหล่อนทำตัวเป็นแอร์ที่ดีนะ ไม่มีใครแดกดันคุณเธอร๊อกกกก เชื่อชั้นสิ" ยัยขวัญกับผมเป็นไม้เบื่อไม้เมาแต่ชาติปางไหน เจอหน้ากันทะเลาะกันทุกวันเลย

"ไม่เชื่อ ต่อให้ชั้นกราบแทบเท้า คุณภีมคะ คุณภีมขา แกก็แดกดันกะชั้นอยู่ดี ใช่มั้ย" และหล่อนก็แผ่รัศมีนางร้ายในจอออกมา "โฮะๆ และอีกอย่างนะ อย่างชั้นน่ะหรือจะตกภาษาไทย ชั้นน่ะ ประกวดสุนทรพจน์ ทำนองเสนาะมาหลายเวทีแล้วนะยะ ชั้นน่ะ โฮะๆๆๆๆๆ ไม่มีทางตกภาษาไทยอย่างที่หล่อนว่าหรอกย่ะ ชั้นได้เกรด 4 ทุกเทอม นี่ แล้วฉายาชั้นนะ สตรีสุนทรภู่ แล้วมาหาว่าชั้นตกได้ยังไง อีภีม แถไม่ได้แล้วยังอยากจะแถ โฮะๆๆๆๆ" จ้า แม่นักกวี แม่สตรีสุนทรภู่ จนกระทั่งยัยแป้งมาห้ามทัพ

"เฮ้ย พอเห๊อะ แกก็แดกดันมันอยู่นั่นน่ะ อีนี่ก็เหมือนกัน สงบปากสงบคำหน่อยไม่ได้ รบราฆ่าฟันหยั่งกะนางร้ายในละคร นี่ถ้าจับคู่กับอีป้อมนะ อีกคนปากมอม อีกคนมือหนักตรีนหนัก เออ วินาศสันตะโร" ฮาว่ะ เอ๊า ไอ้ป้อมแหวต่อ 

"นังแป้ง หยุดเลย แกแหละยุชั้นให้เตะตูดกัปตันวิชัย กัปตันวิชัยก็ฟ้องเจ้านาย หักเงินชั้นสิบเปอร์เซ็นต์เลยแก"

"ก็สมน้ำหน้า แค่อำเล่น เจือกไปทำจริง"

"แนะ อีนี่ไม่รับผิดชอบว่ะ"

"ทำไมวะ ทำเองรับผิดชอบเองสิ" ผมรีบห้ามทัพด่วนครับ

"เฮ้ยๆ ชั้นว่าแกน่ะ พอเหอะ ไอ้ป้อมก็เหมือนกัน อยู่ด้วยกันก็วินาศสันตะโร" ยังไม่วายเล็ดลอด

"ก็จริงน่ะ ภีม" และนางก็เล่นบีบีต่อ ไอ้โต๊ะ ฮาก๊ากไม่เลิก

"ไม่กัดต่อเหรอ" เอ๊า อีนี่ยุยงส่งเสริม ชอบดูคนกัดกัน และนางขวัญสนองอารมณ์มันเลยครับ

"ชั้นได้กัดหล่อนต่อแน่ ถ้าหล่อนไม่หยุด" นอกจากจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับผมแล้ว ยังเป็นไม้เบื่อไม้เมากับไอ้โต๊ะอีก

"โอ๊ย เซ็งว่ะ ใครแมร่งโม้ว่าตัวเองได้เกรด 4 ภาษาไทยทุกเทอมวะ แล้วตอนม.4 อยากทราบจริงจริ๊งงง ใครมันได้เกรด 1 ได้ไงฟะ" ขวัญหันขวับมาทางโต๊ะ

"เดี๋ยวเถอะอีโต๊ะ หล่อนนี่ อยากโดนชั้นกัดอีกคนใช่มั้ย" ร้อนถึงหยินที่นอนหลับสงบ ต้องออกมาห้ามปราม

"เฮ้ย คนจะหลับจะนอน ทะเลาะหาพระแสงห่าอะไรวะ" หยินไม่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับใครครับ 

"เหรอออ แอ๊บนอนเพราะไม่อยากทะเลาะกับชั้นน่ะสิ หยิน" น่านน ยัยแป้งก่อเรื่อง 

"ไม่ได้แอ๊บหรอกย่ะ เพียงแต่ว่าตอนนี้ยังไม่อยากกัดใครจนมีแผลเหวอะไปข้างหนึ่ง" ยัยแป้งหัวเราะ

"โฮะๆๆๆ เหรอออ เชื่อได้ไหมล่ะ ลมปากกระเทย" อีหยินไม่สนใจครับ สงบนิ่ง นั่งฟังเพลงไป และแล้วเข้าห้วงแห่งความสงบอีกครั้ง ก่อนที่ป้อมพาเครื่องบินลงจอดที่สนามบินมาเล่ ซึ่งต้องลุ้นตลอดเหมือนกันว่า ตรงไหนมีน้ำ ก็จะไม่จอดตรงนั้นครับ โห๊ยยย สนุกแต่ลำบากว่ะ ทริปนี้

โปรดติดตามตอนต่อไป นะน้องนะ - -