Sonia เจ้าหญิงกับความรัก

                      โซเนียค่อยๆลุกจากเตียงใหญ่คุ้นตาก่อนจะพบนาฬิกาเรือนโบราฬในห้องแสดงเวลาว่าตอนนี้บ่ายแก่ๆแล้ว นางรู้สึกปวดหัวและงงงวยจึงนั่งนิ่งเพื่อลำดับเหตุหารณ์ทั้งหมดเมื่อคืนนี้จนนางจำได้ทั้งหมดและถอนหายใจเบาๆและนางมีความรู้สึกว่าปวดหัวอย่างบอกไม่ถูก โซเนียยกมือบางข้นกลุมขมับเบาๆก่อนจะตกใจเมื่อพบว่าข้างกายนางมีร่างหล่อเหลานอนฟุบหน้าอยู่โดยมีก้าวอี้ซึ่งดูท่าจะเลื่อนมาจากโต๊ะเครื่องแป้งในห้องนางเอง ก่อนที่นางจะนึกหรือคิดอะไรนั้นนางก็ต้องนอนฟึ่บลงไปที่หมอนอีกครั้งเพราะรู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ นางมีอาการเวียนหัวอย่างมาก หน้านวลขาวตอนนี้ซีดลงไปถนัดตา ปากสีส้มจืดระเรื่อที่เคยเห็นเปลี่ยนเป็นจืดชืดลงไปอย่างเห็นได้ชัด เมื่อนางมองไปรอบๆกายและสะดุดตาเข้ากับนาฬิกาโบราณรูปเรือสำเภาที่แขวนหยู่บริเวณผนังห้องนอนใหญ่ของนางเอง นางถึงกับขมวดคิ้วเมื่อนาฬิกาบอกเวลาว่าตอนนี้บ่ายแก่ๆแล้ว ปกตินางไม่ใช่คนตื่นสายถึงเพียงนี้หรือแม้แต่มีเสียงอะไรผิดแปลกดังเข้าหูนางก็จะตื่นอย่างรวดเร็ว แต่ ทว่า.. นางกลับนอนหลับยาวตลอดคืนจนตื่นมาอีกทีบ่ายกว่าๆจวนจะบ่ายสอง...   ทันใดนันเองร่างหนาที่ฟุบน่านอนก็ค่อยๆลุกขึ้นมานั่งและหาวหวอดๆอย่างน่ารักน่าชัง หนุ่มหน้าหล่อปากชมพูแต่มีไรหนวดบางๆมองหน้าโซเนียที่ขมวดคิ้วเหมือนอยากถามก่อนจะยิ้มบางๆและบอกกล่าวต่อหญิงสาวที่ต้องการคำตอบ

" เมื่อคืนเจ้าไม่สบายทั้งคืนละเมอไปต่างๆนาๆข้าจึงลุกขึ้นมาเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิดกลัวจะเป็นอะไรไป เดี๋ยวคนอื่นว่าข้าได้ว่าดูแลชายาไม่ดี "      ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ.... พร้อมกับโซเนียที่นึกขึ้นได้ว่ามิน่าล่ะนางถึงมีความรู้สึกเวียนหัวเมื่อตื่นขึ้นมาจนลุกขึ้นนั่งแทบไม่ได้เลยทีเดียว สาวน้อยได้ฟังคำตอบจึงหลับตาพริ้มราวสองนาทีก่อนจะลืมตาขึ้นและสำหรวจตัวเองอีกครั้ง ตาดวงกลมโตสีฟ้าสว่างวาบขึ้นทันที่เมื่อนางจำได้ว่าก่อนจะเข้านอนนางใส่ชุดนอนสีชมแต่ชุดนอนที่นางใส่ตอนนี้กลับเป็นผ้าคอสตอนหนาสีขาวที่ช่วยคลายความหนาวเย็นได้อย่างดีจนนางไม่รู้สึกหนาวแต่อย่างใด กลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นอย่างบอกไม่ถูก O.O" !!!!

" ท่านเปลี่ยนชุดนอนใหม่ให้ข้างั้นหรือ ? "   โซเนียค้อนถามเจ้าชายอาสการ์อย่างร้อนรน