ปัญหาป่วน ก๊วนไม่ธรรมดา! ภาค สัญญาแห่งเลือด อ่านต

Gate Open (บทนำ)

    ตึก! ตึก! ตึก! เสียงวิ่งรองเท้ากระทบพื้นของปีศาจกลุ่มหนึ่งดังขึ้น

 "พวก เราพังมัน เล็งที่แม่กุญแจนั่นเลย" เสียงของปีศาจตนหนึ่งดังขึ้น ปีศาจตนนั้นมีปีก สีดำ นัยน์ตา สีแดงฉาน ไม่ทราบเภท เพราะปีศาจตนนั้นสวมเสื้อคลุมสีดำปิดบังร่างกายและใบหน้าจนหมด นัยน์ตาสีแดงนั้นมองตรงไปยังประตูบานหนึ่งที่มีลักษณะแปลกตา คือ มันลอยอยู่ และมีแม่กุญแจขนาดใหญ่ล็อคประตูนั้นไว้ รอบๆบริเวณที่ปีศาจกลุ่มนั้นยืนอยู่ เป็นห้องที่มีลักษณะเป็นทรงสี่เหลี่ยม มีไม้เลื้อยต่างๆเกาะกำแพงจนเป็นสีเขียวขจี ส่วยประตูที่พวกปีศาจมุ่งเป้าคือประตูที่ลอยอยู่กลางห้อง พวกปีศาจ พึมพำอะไรบางอย่างพลันให้เห็นลูกไฟสีดำทมิฬพุ่งไปที่แม่กุญแจทันที

 เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เสียงลูกไฟที่พุ่งเข้าเข้ากระทบแม่กุญแจดังขึ้น แต่แม่กุญแจกับไม่เป็นอะไรเลย ร่องรอยไม่มีเลย เหมือนไม่เคยมีอะไรไปกระทบมัน

 "ชิ! พังยากจริง" เสียงของปีศาจนัยน์ตาสีแดงดังขึ้นเมื่อเห็นว่ามันไม่ได้ผล

 "พวกแกถอยไป ข้าจัดการเอง" ปีศาจทุกตนพยักหน้ารับคำสั่ง และเดินถอยห่างออกจากบริเวณบานประตู

 "ประตู สวรรค์ชั้นที่ 9 มันต้องเป็นของข้า " สิ้นเสียงร่างของปีศาจนัยน์ตาสีเพลิงก็แปรเปลี่ยนร่างเป็นมังกรตัวใหญ่สีแดง ที่มีนัยน์ตาสีแดง มีปีกสีดำ ที่หัวมีเขาทั้งหมด 4 เขามีขนยาวตั้งแต่หัวจรดคอของมัน มันใช้ร่างของมันพุ่งเข้าชนแม่กุญแจอย่างแรง

 เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เสียง ของกระแสไฟฟ้ารอบตัวแม่กุญแจดังขึ้นเมื่อ ร่างของปีศาจนัยน์ตาสีแดงในคราบมังกรพุ่งเข้าชน และกระแสไฟฟ้าแล่นเข้ามาในร่างของปีศาจนัยน์ตาสีแดงทันที

 "เอล บลังก้า"

  เปรี้ยง! เสียงฟ้าผ่าที่มีสีแดงวิ่งเข้ากระทบร่างของปีศาจนัยน์ตาสีแดง

 "อึก!... พลังนี้มัน...หรือว่า" ปีศาจนัยน์ตาสีแดงหันหน้าไปด้านหลังพลันปรากฎร่างที่มีนัยน์ตาสีแดงอีกคู่ หนึ่ง ผมสีดำยาวถึงต้นคอ และ มีปีกสีดำที่เหมือนอีกา

 "กะแล้วว่าต้องเป็นเจ้า เม ฟิสท์จูเนียร์ ไม่ซิตอนนี้ต้องเรียกว่า ซาตาน อัสโมเดอุสที่ 2 ซินะ"

 "องค์ ชาย แอสทาร็อต ท่านยังไม่เลิกคิดที่จะเอาพลังของ ประตูสวรรค์ชั้นที่ 9 ไปเป็นของตัวเองอีกหรอ ข้าว่าท่านเลิกคิดเถอะ คราวที่แล้วนับว่าท่านยังโชคดี ตอนที่ข้าทำสัญญาโลหิตตัวท่านก็ถูกดึงออกมาจากประตูในสภาพปางตายทั้งที่เป็น อย่างนั้น....ท่านยังจะเอามันไปเป็นของตัวเองอีกหรอ" สิ้นเสียงของเฟสที่พูดด้วยนํ้าเสียงเป็นห่วงและก้มหน้ามองพื้นและคิดว่า'ข้าไม่ยอมให้ท่านเปิดประตูได้หรอกไม่อย่างนั้นแล้ว...มาโดกะ จะต้อง'เฟสหัน กลับไปเมื่อหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตนแล้วสบตาด้วยสีหน้าที่อ่อนลง ร่างของปีศาจนัยน์ตาสีแดงที่กลายร่างเป็นมังกรพลันเปลี่ยนเป็นปีศาจรูปงาม ที่มีผมสีแดงยาวหยิก ร่างสูงโปร่ง แอสทาร็อตฉีกยิ้มให้กับคำพูดของชายตรงหน้า แล้วพูดด้วยนํ้าเสียงยียวนว่า

 "นี่ ข้าฟังไม่ผิดใช่ไหม...ท่านกำลังจะบอกว่าเป็นห่วงข้างั้นหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ใช่ว่าคนที่เจ้าห่วงจริงๆคือคนที่อยู่อีกฟากของประตู องค์หญิงผู้ครองผนึกมากกว่าละมั้ง"

 "อึก! ตกลงท่านจะไม่ยอมหยุดใช่ไหม"เฟสพูดกับแอสทาร็อตด้วยนํ้าเสียงที่ทุ้มและดังเมื่อเห็นท่าทางว่าอีกฝ่ายไม่หยุดการกระทำ

 "ประตูจะต้องเป็นของข้า อัสโมเดอุสที่ 2" สิ้นเสียงแอสทาร็อต เปลี่ยนร่างตัวเองให้เป็นมังกรอีกครั้ง แล้วบินตรงเข้าไปหาเฟสทันที

 "ช่วยไม่ได้ เอล บลังก้า!" 

 เปรี๊ยะ! เปี๊ยะ!  เสียงของสายฟ้าสีแดงกระทบกับร่างมังกรของแอสทาร็อต

 "อึก! เก่งขึ้นกว่าเดิมนี่" แอสทาร็ตสบัดหัวและพยายามขยับแขนขาให้หายจากอาการชา

 "แล้วคิดว่านี่มันผ่านมากี่ปีแล้วล่ะ ในระหว่างที่ท่านตามหาประตูข้าก็ไม่ได้อยู่เฉยๆหรอกนะ"

 "ฮึ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า" แอสทาร็อต เปลี่ยนร่างตนอีกครั้ง แล้วหัวเราะขึ้น

 "ท่าน หัวเราะอะไร มีอะไรน่าตลก" แอสทาร็อตก็ยังหัวเราะต่อไปจนเฟสเริ่ม เอะใจหันไปมองประตู แล้วก็ต้องเบิกตาขึ้นด้วยความตกใจ ก็พบว่าพวกปีศาจ กำลังจะปล่อยลูกบอลเพลิงทมิฬลูกใหญ่ ที่พวกมันทุกตัวรวมกันเพื่อจะปล่อยในคราเดียว

 "อย่า!"

 เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี้ยง! เสียงลูกบอลเพลิงประทะแม่กุญแจจนร้าว

 "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ที่นี้ก็จบกัน ประตูต้องเป็นของข้า!" สิ้นเสียงแอสทาร็ตก็กลายร่างเป็นมังกรอีกครั้งแล้วพุ่งเข้าชนแม่กุญแจทันที

 "หยุดนะ! แอสทาร็อต" เฟสร้องเพื่อหยุดยั้งการกระทำแต่ไม่เป็นผล

 เพล้ง! เพล้ง! ตูม! เสียงแม่กุญแจแตกระเอียดจนสลายหายไป

 วู้บ! พลันเกิดแสงสว่างขึ้นข้างในบานประตู และปรากฏเงาสีดำขึ้น

 "คราวที่แล้วคุณทำผมเอาไว้แสบมากเลยนะ อัสโมเดอุส" 

 "ลูซิเฟล!"

 ฟุ่บ! ตุบ! อึก! ลูซิเฟลบินเข้ามาใกล้เฟสแล้วใช้ดาบในมือแทงไปที่อกของเฟสอย่างไม่ปราณี
  จนร่างของเฟสฟุ้บลงกับพื้น

 "อุ่ก! เอล บลังก้า" เฟสลุกขึ้นแล้วโจมตีตอบโต้ลูซิเฟล ปีศาจที่มีนัยน์ ตาสีแดง ผมสีทองหยิกหยักศก ที่มีรูปร่างเหมือนเด็ก

 เปรี๊ยง! เสียงฟ้าผ่าสีแดง ผ่าลงที่ตัวลูซิเฟล

 "คิดว่าแค่นี้จะัทำอะไรผมได้หรอ อัสโมเดอุส หืม?"

 ฉึก! อ๊ากก! เสียงแอสทาร็อตโดนดาบของลูิเฟลเข้าอย่างจัง แอสทาร็อตร่วงลงมาจากประตู
 แอ สทาร็อตบาดเจ็บสาหัดเพราะความประมาท จึงโดนที่หน้าอกจากทางด้านเข้าอย่างจัง จน คงสภาพในร่างมังกรไม่ได้ แอสทาร็อตทำให้ตนกลับร่างเป็นปีศาจก่อนที่จะฟุ้บลงแน่นิ่งอยู่ ตรงนั้น

 "ไม่เอาดีกว่าผมไปล่ะ" ลูซิเฟลบินไปที่ประตู ทำให้เฟสรู้ทันทีว่าจุดมุ่งหมายของลูซิเฟล คือ  โลกมนุษย์!

 "ใครจะยอมให้ไป อัสรา บรังก้า"

 เปี๊ยง! เสียงฟ้าผ่าสีแดงฟาดลงมาจากหลายทิศทางทำให้ลูซิเฟลชะงักไปครู่หนึ่ง

 ฉึก! อึก! เสียงดาบของลูซิเฟลลอยมาแทงที่ท้องเฟส เป็นผลทำให้เฟสทรุดไป แต่ก็ใช้หัวเข่าชันไว้ได้ทันขึงไม่เสียหลัก

 "คุณอยากตายรึไง อัสโมเดอุส"

 "ฉันไม่ตายง่ายๆหรอกน่า ฉันไม่ยอกมให้แกไปฝั่งนั้นได้หรอก" เฟสเอามือกุมท้องข้างนึงก่อนที่จะพยายามลุกขึ้น

 "ฮึ! ถ้าหยุดผมได้ก็ลองดู"

 ฉึก! ฉึก! ฉึก! เสียงดาบจำนวนมากแทงไปที่ตัวเฟสจนต้องล้มลงในที่สุด

 "ฮึ! ผมไปก่อนนะ"

 ฉัวะ! เสียงลูซิเฟลโดนฟันจนต้องร่วงลงมาข้างล่าง

 "ใครกัน"

 "ฝีมือตกนะครับ คุณหนูเฟส" สิ้นเสียงพลันปรากฎร่างของเทวดา ที่มี ผมสีทอง ปีกสีขาวต่างจากปีศาจ

 "แอน แอนดริว" เฟสทำสีหน้าตกใจก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นโกรธแล้วค้อนใส่ผู้มาใหม่แทน

 "ทำไมทำหน้าอย่างนั้นครับ คุณหนูเฟส ผมอุตส่าห์มาช่วย"

 "มาช้าไปแล้วเฟ้ย"

 "งั้นก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ"

 "คุณเป็นเทวดาสินะ ดาบที่ฝันผมเมื่อกี๊ ดาบศักดิ์สิทธิ์ของแดนสวรรค์ สินะครับ"

 "ใช่ครับ ผมเป็นเทวคา"

 "ฮึ ฮึ แล้วคุณเทวดารู้รึเปล่าว่า ถ้าผมโกรธจะเป็นยังไง" ลูซิเฟลง้างดาบตั้งท่าต่อสู้

 "ไม่รู้สิครับ แต่ผมมีหน้าที่หยุดคุณ" แอนดริวตั้งท่าร่างดาบก่อนที่จะบินไปประดาบกับลูซิเฟล

 "คณหนูเฟส จะลุกได้รึยังครับ"

 "อึก! รู้แล้วน่า!" เฟสลุกขึ้นยืนโดยที่มือข้างหนึ่งกุมแผลที่ท้อง

 "รู้แล้วก็ไปเสียทีสิครับ คุณหนู" แอนดริวพูดพลางง้างดาบใส่ลูซิเฟลทาง

 "...?"

 "เร็วเข้าสิครับคุณหนู รีบเปิดประตูล่วงหน้าไปก่อนลูซิเฟล คุณหนูต้องไปคอยปกป้องท่านมาโดกะนะครับ"

 "แต่ว่า 'มาโดกะลืม...' ฉันจะไปได้ไงเล่าถ้าทำยังงั้นนายเล่า" แอนดริวยิ้มให้เฟส แล้วพยักหน้าเป็นเชิงให้เป็น

 "ไปเถอะครับคุณหนูผมไม่เป็นอะไรหรอก ถึงแม้ท่านมาโดกะจะลืมท่านแต่ท่านก็สามารถปกป้องเค้าได้ เริ่มต้นกันใหม่ได้นี่ครับ"

 "แอนดริว"

 "แล้วอีกอย่างนะครับ อย่าลืมสิครับว่าท่านมาโดกะพูดว่าอะไรก่อนจากไป"

 "เรื่องนั้น"

 'ถ้าได้เล่นด้วยกันมากกว่านี้ก็คงดีนะ เราสองคน'

 'ถึงจะลืม...'

 'ถึงจะลืม แต่จะนึกให้ออกให้ได้ ต้องนึกออกแน่ๆ....'

 'แล้วเรา..มาเล่นด้วยกันอีกนะ'

 'สัญญานะ'

 "คุณหนูเฟสจำได้สินะครับ นํ้าเล็ดเลยน่ครับ รีบไปเถอะครับ ท่านมาโดกะรออยู่นะครับ ผมเชื่ออย่างนั้น"

 "แอนดริว...ชั้นไปนะ" แอนดริวพยักหน้ารับ เฟสจึงรีบบินไปที่ประตู

 "ผมไม่ยอมให้ใครมายุ่งกับแผนผมหรอก อึก!"

 "ผมก็ไม่ยอมเช่นกัน คุณหนูเร็วเข้า"

 "อินรี อิด เรเซ อิโดร่า ประตูแห่งสวรรค์ชั้นเก้าจงฟัง จงตอบรับสัญญาโลหิตแห่งข้า"

 "ผมไม่ยอมหรอก ปล่อยผมนะ" ลูซิเฟลร้องขึ้น เพื่อจะหลุดจากวงแขนของแอนดริว

 "Gate Open เอนจิ้นไดรฟ์"

 แว่บ! ประตูเปิดออกปรากฏให้เห็นแสงสว่าง เฟสเดินเข้าไปในประตู

 "มาโดกะ พวกเรากลับก่อนนะ" มาโดกะโบกมือลาเพื่อนๆ แล้วเดินกลับบ้านตน

 แว่บ! ตูม! ที่ตรอกปรากฎแสงและเสียงเหมือนมีอะไรตกลงมาทำให้มาโดกะชะงักและวิ่งไปทางต้นเสียงทันที มาโดกะเบิกตาขึ้นเมื่อเห็นสิ่งที่ตกลงมา

 "คะ คนนี่ ต้องรีบช่วยแล้ว แต่ทำไมมีปีกอะ บาดเจ็บด้วย คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ" มาโดกะเขย่าคนที่ล้มอยู่ที่พื้น ทำให้เฟสเริ่มได้สติ

 อึก! เฟสร้องขึ้นเเล้วรีบเอามือกุมแผลที่ท้องทันที

 "คุณเป็นอะไรรึเปล่า เจ็บมากไหม" มาโดกะพยุงตัวเฟสขึ้นมา เฟสพยายามมองคนที่ช่วยเหลือเค้า 'เสียงนี้ หรือว่า'

 "มะ มา..โด..กะ"

 "เอ๊ะ! คุณรู้จักผมด้วยหรอ"

 "ใช่จริงๆด้วย โชคดีจริงๆ" สิ้นเสียงเฟสก็หมดสติไปอีกครั้ง

 "ละ แล้วเราจะทำยังไงดี อ๊ะ!" มาโดกะหันไปมองร่างของเฟส มาโดกะตกใจกับการเปลี่ยนแปลงของเฟส ตอนนี้ ปีกและหู รวมถึงเล็บที่ยามก็สั้นลง จนเหมือนมนุษย์ทุกอย่าง

 "ทำไงดีจริงด้วย ต้องโทรหาแม่"

..............................................................................................................

 ช่วยติดตามกันต่อด้วยนะค่ะ เรื่องนี้เป็นฟิคนะ มีอยู่จริงแต่เราสร้างภาคต่อขึ้นมา ไม่ใช่ประเภทYนะคะ ปล.ที่มีออกเราไม่ได้แต่งนะคะ แค่เอามาแต่งต่อ เฉยๆ ไม่คิดจะละเมิดแต่อย่่างใด เพราะนอกจากตัวละครเ ที่เหลือเขียนเองล้วนๆค่ะ