คดีจำเป็น ตอน คดีฆาตกรรมรางรถไฟ

        หลังจากที่ได้มานอนในบ้านของผู้หมวดคนเก่งตัวอ้วนของเรา วันนี้นั่งดูดอกรักริมทางอ่ะ น่าร๊ากกกมว๊ากกกกกกกกกกกเลย ฮั่งตู๋วววววววววววว์

 อ่าาาาาาาาาาาาาากริ๊ดดดดดดดด นู๋ชอบบบบบบบบบบบบบบ ผู้หญิงไม่ทราบชื่อเธอไม่สนใจหรอกครับ เธอเห็นผมอยากผ่อนคลายเลยเปิดทีวีให้ผมดูละคร ปกติผมไม่ชอบดูละครเลย หลังจากที่ละครเรื่องแก้วตาหวานใจทางช่อง 7 จบเห่ไปแล้ว ที่ดูเพราะมีสิ่งที่น่ารักมาให้ผมดูด้วย อย่างแก้วตาหวานใจก็มี น้องมดตะนอย ผู้เป็นแก้วตาหวานใจของผม เธอน่ารักมากครับ ตอนนี้เธอคงโตเป็นสาวแล้วแหละ

     นี่แหละครับ ละครในอดีตที่ผมดู เด็กคนนี้ธรรมชาติดี ปกติละครเก่าและละครที่ออนแอร์ในขณะนี้ ไม่มีอะไรที่เรียกว่าธรรมชาติเลย เพิ่งมาติดงอมแงมก็เรื่องมดตะนอยกะฮั่งตู๋แหละ

     ส่วนมดตะนอย ถ้าเธออยู่ตรงนี้ ผมจะบอกเธอว่า ตั้งใจเรียนนะครับ อนาคตไกลมาก และอยากให้เธอธรรมชาติเข้าไว้ อย่าไปหลงสิ่งมัวเมาที่มีพิษภัยนะครับ และที่สำคัญ ถ้าหนูยังเป็นดารา อย่าเปิดหวอถ่ายโป๊เหมือนดาราเด็กคนอื่นๆนะครับ น้องมดตะนอย

     เอ้า นอกเรื่องไปเรื่อย ดูฮั่งตู๋เสร็จก็จะได้นอนเลย เพลียมาทั้งวันแล้ว และพรุ่งนี้ผมคิดว่า คดีนี้ต้องกระจ่าง ไม่ช้าก็เร็ว หลังจากฮั่งตู๋จบ ผมปิดทีวีนอนเลย

"เฮ้ย คุณ ตื่นๆ เฮ้ย ตื่น" ใครหว่าสะกิด อย่ามายุ่ง กรูจะนอน  ราตรีนี้ กรูจะนอน 

"ไอ้คุณ ตื่นได้แล้ว" อย่ามายู่งงงงงงง จะนอนนนนนน "คุณ" ตะโกนเสียงดังมว๊ากกกกกกก ผมสะลึมสะลือตื่นเลย และแหงนไปดูนาฬิกาข้างฝา

ตี 3 ครึ่ง โอ้โห จะัเรียกทำไม จะนอน ผมไม่สนใจ นอนต่อไป 

"ไม่ได้นะคุณ คุณต้องไปสน.กับผมเดี๋ยวนี้ ลุกขึ้นไปอาบน้ำ" แม่กรูไม่เคยสั่งขนาดนี้ เมิงเป็นคร๊ายยยยยย 

"ตี 3 ครึ่งเนี่ยนะ" 

"แล้วไง จริงๆคุณต้องตื่นมาตอนตี 2 ด้วยซ้ำ" และกำชับคนใช้มันว่า "แก้วๆ" 

"คะ อู๊ด" 

"ไปเตรียมเสื้อผ้าให้เขาหน่อยไป ตรงนี้ผมจัดการเอง" 

"ค่ะๆ" แก้วรับคำและรีบไปทำตามหน้าที่ของเธอเอง 

"ลุกขึ้นมาได้แล้ว สายแล้ว" ตี 3 ครึ่งเนี่ยนะ สาย มันพยายามให้ผมตื่นให้ได้ ฉุดกระชากลากถูสุดฤทธิ์ ผมก็พยายามจะไม่ตื่นเหมือนกัน สุดท้ายครับ หมวดหมูฉึกๆ ยันพุงผม

"โอ๊ยยยยย" ผมร้องลั่นเลยอ่ะ ไส้เกือบแตก โหวววว ผมตื่นเลย "คุณเอาเท้ามายันผมทำไม" ผมเจ็บท้องมากมาย

"เรียกเท่าไหร่ไม่ตื่น ถ้าเป็นลูกน้องผม ผมสั่งเด้งเลยนะ" โหวววว ทำไมโหดร้ายหยั่งงั้นอ่ะ

"เฮ้ยยย คุณ มันโหดไปรึเปล่า"

"เปล่า มันไม่โหดนะคุณ" และหันมาสั่งผมต่อ "ไปอาบน้ำซะ เมียผมทำโจ๊กให้กิน เดี๋ยวเย็นหมด" และจากไป แต่เอ๊ะ เมียๆๆๆ เฮ้ย มีเมียแล้วเหรอ

"เมีย เฮ้ย เมียมันใครวะ" ผมพึมพำ

         ระหว่างเดินทางไปอาบน้ำ ผมพึมพำ เรื่องที่ไอ้หมวดหมูฉึกๆพูดกับผม มันมีเมียแล้วตอนไหนวะ ระหว่างทางผมสวนกับแก้ว เธองงมากที่ผมมีอาการแปลกประหลาด และผมเข้าห้องน้ำไป

         อาบน้ำเสร็จก็ไปแต่งตัว เฮ้ย แก้วรีดผ้าเรียบเวอร์อ่ะ รีดเรียบกว่าคนรับใช้ที่บ้านอีกอ่ะ เฮ้ย ขอคนใช้หมวดหมูฉึกๆมารับงานเพิ่มที่บ้านเราดีกว่า ผมรีบลงบันไดมาที่โต๊ะอาหาร แต่ต้องชะงักแอบอยู่ข้างตู้กับข้าวเพราะ

"อู๊ดคะ คุณหอมแก้มชั้นบ่อยไปแล้วนะคะ" กอดแน่นเชียว 

"ก็คุณเป็นเมียผมนี่ อยู่ที่บ้านนอก ทำอะไรกันยิ่งกว่านี้อีกนะ แค่นี้..." อีกฟอด "รับไม่ได้เหรอ" อร๊างงงงงงงงง ผะๆๆๆๆผัวเมียกันหรือ  ถึงมิน่า ทำไมเมื่อวาน...อุ้มซะ....

"ไม่ใช่รับไม่ได้ค่ะ แต่ว่า...อายเขา"

"อายทำไม เรามีกัน 2 คนผัวเมีย จะไปอายใครทำไม ถ้าคุณเป็นเมียเก็บผม ว่าไปอย่าง" แก้ว ศรีภรรเมียของหมูฉึกๆหัวเราะ

"เท่านี้ชั้นก็เหมือนเมียเก็บคุณแล้วค่ะ" หมูฉึกๆยิ้มและบอกว่า

"ถ้าคุณเป็นเมียเก็บผมจริงๆ ผมคงทิ้งคุณตั้งแต่อุบลบ้านเกิดคุณแล้ว จะมาหรือไม่มาก็เรื่องของผม ผมพูดแบบนี้ แต่ผมยังไม่เคยเอาใครเป็นเมียเก็บนะ และไม่คิดจะเอาด้วย ผมมีคุณคนเดียวก็พอแล้ว" ไม่หวานแต่คอดดดคม

"ปากหวาน" แก้วหยิกอกหมวดหมูฉึกๆเบาๆ 

"ผมเคยหวานกับคุณด้วยเหรอ" ดูท่า 2 คนผัวเมียแล้ว คงไม่อยากไปเป็น กขค.ว่ะ เฮ้ย แต่แก้วเค้าแทบไม่ใช่คนบ้านนอกนะ สวยหวานแบบนี้ คนกทม.แหงมๆ แต่ใครจะคิดว่ามาจากบ้านนอก และแก้วลูบท้องตนเองเบาๆ

"6 เดือนแล้วสินะ" เขาจับมั่ง "ตอนแรก แม่แก้วไม่เชื่อหรอกค่ะ ว่าไม่ได้ท้องก่อนแต่ง แต่ท้องโตขนาดนั้นน่ะ เกรงว่าจะไม่ใช่..."

"ไม่ใช่อะไรเหรอครับ" ทั้งคู่หันมามองผม ประหนึ่งว่า ความลับแตกแล้ว

"ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของคุณ จบมั้ย" ผมนิ่งเลยอ่ะ หมวดหมูฉึกๆแรงมว๊ากกกกกก และหันไปถามเมียต่อ "โจ๊กเสร็จรึยังจ๊ะ"

"อ๋อ ค่ะ" เธอเลิกลั่กมว๊ากกกกก ตักโจ๊กมาให้หมวดหมูฉึกๆและผมกิน เธอตักคนสุดท้ายแล้วมากินด้วยกันครับ ผมแอบชื่นชมหมวดหมูฉึกๆนะครับ ที่ฉึกๆกับแก้วจนได้ลูกมาอยู่ในท้องแก้ว เก่งเวอร์อ่ะ ฉึกๆแป๊บเดียวมีลูกแล้ว

       คุณแก้วพาพวกเรามาส่งที่หน้าบ้าน เธอบอกว่า

"วันนั้นก็เห็นผู้ชายคนในภาพถ่ายเดินผ่านมาแถวนี้ค่ะ แว่วๆว่ามาหาเมียเขา แต่ไม่อยู่มั้งคะ" ผมได้เบาะแสเพิ่มเติมจากคนใกล้ตัวผมครับ

"แล้วไงต่อครับคุณแก้ว"

"แก้วคิดว่า น่าจะไปที่รถไฟนะคะ ลองถามคนขายตั๋วดู"

"ครับๆๆๆ ขอบคุณมากครับ กับข้าวคุณอร่อยมาก" เธอยิ้ม

"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าวันไหนสะดวก ก็มาได้นะคะ"

"ขอบคุณครับ ขอบคุณ"

        ผมนั่งชอปเปอร์กับหมวดหมูฉึกๆ ไปยังสถานีรถไฟที่เคยเป็นจุดเกิดเหตุตรงนั้น เพื่อถามพนักงานให้แน่ใจ ไปที่ช่องขายตั๋วทุกที่ ในที่สุดก็เจอที่ ช่อง 4 เขาตอบว่า

"ผมเคยเห็นเขาครับ เขาเก้ๆกังๆมาก บอกว่าจะซื้อตั๋ว ไปที่ไหนก็ได้" มันมีด้วยฤๅ ไอ้ตั๋วไปที่ไหนก็ได้น่ะ

"แล้วคุณมีไหมครับ" เอาล่ะสิ เอ๋อเลย คนถามก็เอ๋อ คนตอบก็ยิ่งเอ๋อ (ถ้าบอกว่ามีนะ) วันนี้ดันเป็นวันทำงานด้วย คนเข้าคิวยาวมาก เพื่อไม่ให้เสียเวลา ผมจึงรีบถามเพิ่มเติมเพื่อรักษาเวลาเอาไว้

"ไม่ตอบไม่เป็นไรครับ ผมขอถามนิดเดียวนะครับ หลังจากนั้น คุณเจอเขาอีกไหมครับ" พนักงานคนนั้นส่ายหน้าครับ เป็นนัยว่าไม่เจอ "ขอบคุณมากนะครับ" ผมวิ่งออกไป 

        ผมมายังร้านกาแฟแห่งหนึ่ง มานั่งเคียงข้างหมวดหมูฉึกๆ ที่นั่งกินกาแฟเย็นๆคลายร้อนก่อนหน้านี้ เขาถามผมเลยว่า

"ตกลงว่าได้มั้ย"

"ไม่ได้เลย รายละเอียดน้อยมาก" ผมอยากสูบบุหรี่เหลือเกิน จึงถามว่า "ที่นี่ให้สูบบุหรี่หรือเปล่า" ผมเห็นมือหมวดหมูฉึกๆคีบบุหรี่อยู่ เลยจุดบุหรี่ขึ้นสูบ วันนี้สูบมวนแรกครับ สูบวันละ 3 มวนครับ เช้า กลางวัน เย็น หมวดหมูฉึกๆถามผมเลยว่า 

"ลองโทรถามญาติเขาดีมั้ย เผื่อญาติเขาจะช่วยอะไรได้มั่ง"

"ก็ดี" ผมลองถามทุกอย่างเลยว่า เขาเคยมีใครอาฆาตมาดร้ายเขามั้ย มีใครโกงเขารึเปล่า ก็ได้คำตอบเดียวกันว่า ไม่มีอะไร เอ...ถ้าเซนอยู่ตรงนี้ เซนช่วยพูดกับวิญญาณให้หน่อยสิ ว่าเขาตายเพราะอะไร

โปรดติดตามตอนต่อไป นะน้องนะ - -