black devil จะเป็นเธอได้หรือเปล่า

ฉันมองดูนาฬิกาตอนนี้ก็ประมาณ 4ทุ่มได้แล้ว จะนอนก็นอนไม่หลับ พอหลับตาลงภาพของนายลิปเตอร์ก็โผ่ลขึ้นมาในสมองของฉัน ฉันอยู่ของฉันดีๆ แล้วอยู่ๆจะให้มาเป็๋นแฟนกับคนที่ไม่รู้จักเนี่ยนะ ถึงหน้าตาจะหล่อขั้นเทพก็เถอะ

"ฮัลโหล"

" ยัยชาโบ แกอยู่ไหนออกมาเจอฉันหน่อยสิ" 

"ฉันอยู่ที่ร้านพี่เมล กับยัยมิวมิว กะว่าจะโทรไปเรียกแกอยู่พอดี "

"อืม เดี๋ยวฉันไปหา บาย" ฉันตัดสายจากปลายสาย แล้วรีบวิ่งไปแต่งตัว มิวมิว กับ ชาโบ เป็นเพื่อนสนิดฉันเองละ ส่วน  พี่เมลเป็นพี่สาวของยัยมิวมิว เปิดร้านอาหารแล้วก็ร้านเหล้า

วันนี้ฉันไม่ได้เอารถมาเอง แบบว่าประหยัดน้ำมันช่วยชาตินะ แถมค่าน้ำมันยังแพงอีก...ฉันเลยขี่รถแทกซี่มาที่ร้านพี่เมล พอเดินเข้าร้านมา ก็เห็นยัยมิวมิว กับ ชาโบ ดืมสปายกันอยู่ดูสิมีแต่ขวดเปล่าเต็มโต๊ะเลย

"อ่าวแกมาแล้วเหรอ นั่งก่อนสิ..."มิวมิวพูดพร้อมยกเก้าอี้มาให้ฉันนั่ง แล้วก็หันไปพูดกับพนักงานเสริฟ "นี่ขอสปายเพิ่มอีกขวกหนึ่ง"

พอฉันได้สปายมา ก็กระดกหมดขวด แล้วก็ตามด้วยขวดที่สอง ที่สาม ฉันดื่มแก้เซงนะ เพราะไอ้บ้านั้นแท้ๆเลย อึ้ย พูดแล้วก็โมโหจริงๆ

"เอ๋ย ใจเย็นๆหน่อยสิแมลอน เดี๋ยวแกก็เมาหรอก" ชาโบพูดพร้อมน้ำเสียงห่วงใย

"พวกแกรู้ไหม วันนี้ฉันซวยแค่ไหน.." ฉันเริ่มเปิดประเด่นพูด และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง

"ตาย...แกลิปเตอร์เหรอ ฉันละอิจฉาแกจัง" ยัยมิวมิว ทำตาเคริมระยิบระยับ "ทั่งหล่อ เทห์ เพอร์เฟคซะขนาดนั้น "

"แกนี่บ้าผู้ชายมากไปรึเปล่ายัยมิว แล้วแกจะเอาไงต่อละ" ชาโอพูดขึ้นทั้งที่เงียบอยู่นาน "ฉันจะเตื่อนแกนะถ้าหมอนั้นอยากได้อะไรก็ต้องได้ เขาคงไม่ปล่อยแกไปง่ายๆหรอก"

ไอ้เพื่อนเวรแทนที่จะปลอบใจฉันดันมาช้ำเติมอีก

"ฉันไม่รู้" หงุดหงิดเว้ยทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้กับฉัน

"มันก็คงไม่แปลกหรอกถ้าเขา อาจจะหลงรักแก แบบรักแรกพบน่ะ...เพราะแกทั้งสวย น่ารัก เปรี้ยว หุ่นเอ็กซ์ น่ากินยังงี้"

"นี่ชาโบถ้าแกไม่หยุดพูดอีกล่ะก็ฉันจะกลับ..." ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้น แต่ยัยมิวมิวก็รั้งแขนฉันไว้

"ใจเย็นๆน่า ฉันเกือบลืมบอกแกไปอีกอย่าง แกต้องไปดูการฝึกซ้อมของเชียร์เราด้วยละเพราะแกก็ไม่ได้โผ่ลหัวไปนานแล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้โรงเรียนเรามีการแข่งขันบาสกับโรงเรียนโรยันน์ แถมเป็นพวกโรยันน์ที่เป็นเจ้าถิ่นอีก แล้วเราก็ต้องไปเต็นเชียร์ด้วย" โรยันน์เหรอชื่อโรงเรียนหมอนั้นนิ ฉันคงไม่ได้บังเอินไปเจอหมดนั้นที่นั้นหรอกนะเพราะโรงเรียนออกจะใหญ่ แต่เรื่องนั่นฉันไม่สนใจเท่าไรหรอกเพราะที่ฉันสนใจมากที่สุดคื่อคู่อรี ของฉันอยู่ที่นั้น

"เราต้องไปร่วมตัวที่โรยันน์กี่โมง"

"บ่าย 2โมง"

"แกโทรไปนัดเชียร์ทุกคนไปที่ยิม 6โมงเช้าถ้าใครไม่มาก็ไล่ออกไปซะ ฉันไปล่ะ"  ฉันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วก็เดินออกจากร้านทันที ก็แน่ละฉันต้องดูท่าซ้อมว่าพวกนั้นเตรียมตัวพร้อมรึยัง หรือมีอะไรที่ต้องเพิ่มเติมไหม เพราะถ้าพวกฉันแพ้ขึ้นมาก็เสียงชื่อสิ

"แกจะเอาประวัติยัยนี่มาทำไมว่ะ ปกติแกไม่เคยสนใจผู้หญิงเลยนิว่า"จิมเบ เอ๋ยขึ้นพร้อมยื้นแฟ้มในมือมาให้ผม

"ใช่ฉันก็นึกว่าแกชอบไม้ป่าเดียวกันซะแล้ว" ไวกิ้ง พูดพร้อมยกมื่อถือในมือขึ้น   ที่โทรต่อหาสาวคนใหม่แล้วก็บอกเลิกไปเรื่อยๆ

"แกคงจะรู้นะ ว่าผู้หญิงเป็นจุดอ่อนของผู้ต่อสู้ทุกๆคน"สตาลิน ที่เดินเข้ามาตบไหล่ผม แล้วก็นั่งลงที่โซฟาข้างๆ

"แต่ก็ไม่เสมอไปหรอก พวกแกก็ดูฉันเป็นตัวอย่างสิ" วินเทอร์ยืนกอดอก เพื่อแสดงความภุมิใจของตัวเอง

"ก็แน่ละแกนะเปลี่ยนผู้หญิงไม่เลิก" อาร์เจน พูดพร้อมตบหัววินเทอร์ไปหนึ่งครั้ง

"ถ้าแกแน่ใจ ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด" ชอล คนที่เข้าใจทุกคนเป็นที่หนึ่ง และมีเหตุผลมากที่สุดในแก๊ง 

ผมพยักหน้ารับรู้ พร้อมเปิดแฟ้มอ่านข้อมูลของ เมลอน

ชื่อ เมลอน วรรธนพิสิฐกุล

อายุ 17

วันเกิด 16 มีนาคม 25**

สูง 172

น้ำหนัก 47

อาหารที่ชอบ .......

.............

 ..........

ที่เป็นจุดๆก็คือเธอไม่ได้เขียนข้อมูลอะไรอีกเลย ปกติผู้หญิงทุกคนอยากจะให้ทุกคนรู้ว่าตัวเองไม่ชอบอะไร ชอบอะไร เธอถือว่าเป็นผู้หญิงที่แปลกที่ผมเคยเจอมา แถมมีแต่คนอยากมาเป็นแฟนผมจนตัวสั่นแต่สำหรับเธอไม่เลย แถมยังมากล้าด่าผมอีก ผมนะตกหลุมรักเธอตั่งแต่ผมได้ริมรสชาติจูบของเธอแล้ว ทั้งที่ผมยังไม่ได้เห็นหน้าตาเธอเลย ก็ตอนนั้นนะเธอใส่แว่นดำหน่าซะขนาดนั้น แต่พอผมดึงแว่นดำหน่านั้นออกก็ถึงกับตลึ่งในใบหน้าของเธอ ขนตางอนเป็นแพ ดวงตากลม สีน้ำตาลอ่อน ริมฝีปากสวยราวกับกรีบกุกลาบ ผิวขาวดั่งหิมะ แล้วก็ผมสีน้ำตาลแบบธรรมชาติที่ถูกหมัดขึ้นเป็นมวล แค่ตอนนั้นผมก็อยากได้ตัวเธอมาเป็นของผมอย่างเต็มตัว