Love Detective สืบรักหักเหลี่ยมหัวใจนายเจ้าเล่ห์

          หลังจากที่ฉันช็อกไปชั่วครู่ ทำยัยซานะถึงกับงง ว่าอีนี่เป็นอะไร ?? จนซานะก็จะอดถามไม่ได้ แต่ฉันก็ไม่บอกร๊อกกก .. บอกไปจะได้อะไรขึ้นมา T^T สงสัยถ้าบอกคงตอกย้ำจนชั้นเป็นวิปครีมโดนบีบ

          ฉันค่อยๆขึ้นตึกไปกับซานะ ซึ่งบันไดโรงเรียนนี้มันน่าลำบากมาก กว่าจะขึ้นได้ทำฉันหอบเป็นอย่างกับวิ่งมาราธอน 11 กม. โรงเรียนของฉันชื่อ โฟชิวิทยา ค่ะ มีอาจารย์ใหญ่ชื่อ อาจารย์เสกสรร ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้ชาย เตี้ย แถมยังเป็นแต๋วอีก ชอบเล่นมุขแป้กในห้อง อาจารย์เสกสรรสอนวิชาภาษาไทย และวิชาคณิตศาสตร์ มุขแป้กที่อาจารย์เล่นมีแต่คนเส้นตื้นที่แม้แต่มุขพื้นๆ ยังขำ น่าเบื่อจริงๆ อาจารย์เคยเล่นมุขแล้วไม่มีใครขำด้วย หน้าแตก แบร่ๆๆๆ >O< ที่ฉันทำดีกับอาจารย์คนนี้เพราะฉันหวังคะแนนแค่นั้นแหละ - - เพราะอาจารย์คนนี้เป็นอะไรที่น่าเบื่อที่สุด วันๆ ภาษาไทยให้แค่เขียนตามคำบอกคำง่ายๆ แล้วก็ปล่อยวางนักเรียน น่าเบื่อมาก ! เป็นอาจารย์ใหญ่ได้ยังไง ก็ไม่รู้ เง้อ -*- [ คนเขียน says : แหม อาจารย์คนเดียวเมาท์เป็นพารากราฟนะเทอว์ ! -0-]

          ส่วนรองอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนนี้ ชื่อ '' โฟชิ '' หรือ '' ฮูเซยีน '' ครูผู้ชายที่เคยทำร้ายนักเรียนมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังไม่โดนไล่ออกสักที ! =.,=' เพราะบอกว่าเล่นกับนักเรียนเฉย ๆ ! อาจารย์คนนี้สอนวิชาภาษาอังกฤษ แต่ไม่เคยสอนเลยสักกะชั่วโมง เวลาสอบก็ออกข้อสอบทำบ๊วยเค็มดองเกลือราดซอสมะเขือม่วงอะไรไม่รู้ ไม่มีใครเข้าใจสักอย่าง วันๆนึงเอาแต่แกล้งนักเรียน ฉันละเบื่อโรงเรียนนี้ !!! TTOTT

          แต่เพราะที่ฉันกับซานะทนลำบากตรากตรำเหมือนสีทนได้อยู่ทุกวันนี้เพราะฉันติดที่ทุนของโรงเรียนนะแหละ ! T^T ตอน ป.6 ฉันสอบติดทุน 100 % ของทางโรงเรียน ซึ่งเป็นวงเงินกว่า หกแสนบาท !!  *0* ใครไม่เอาโอกาสนี้ไว้ ก็แย่แล้ว !!!! แม่ฉันก็เลย (เผลอ) ตกลงกับทางโรงเรียนไป แต่หลังจากที่สมัครเสร็จ โรงเรียนก็ส่งกฏการเป็นนักเรียนทุนทางไปรษณีย์มาที่บ้านฉัน !! ฉันลองอ่านดูแล้วมีแต่ข้อที่ฉันทำอยู่ทุกวันนี้ T_____T แบบเช่น ต้องมาจัดบอร์ดทุกวันเสาร์ ต้องไปพบปะกับอาจารย์พล (อาจารย์ฝ่ายปกครองโฟชิวิทยา) ต้องจัดกิจกรรมประจำปีเป็น Staff ร่วมกับรุ่นพี่ ต้องมีนิสัยดี และไม่ทะเลาะกับใคร ตั้งแต่วันนี้ จนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 6 หากออกก่อน หรือฝ่าฝืน ปรับ 6 แสนบาท ........................... ฉันอยากจะต๊ายให้มันรู้แล้วรู้รอด เนี่ยมันก็เดือนกุมภาแล้ว T^T เดี๋ยวฉันต้องจัดงานกีฬาสีอีกแน่เลย แง๊ยยยยยยย~ คนสวยอยากตาย ! =___=^

'' นี่ซานะ เราต้องไปเบิกของไหม ? ของจัดบอร์ดของห้องเราก็ใกล้หมดแล้วง่า T___T ''

'' อืม ก็ดี ! ป่ะๆ เตย ไปกันเหอะ ! ''

ฉันกับซานะรีบจ้ำอ้าวถ่อสังขารไปที่ห้องวิชาการซึ่งอยู่ชั้นที่ 7 =[]='

ขอให้ครูอยู่เห๊อะ ! T^T ฉันไม่อยากมาชั้น 7 เสียเที่ยวน๊า ~

'' นี่งายยยย ถึงแล้วว !! ''

ปึ้งง !!

แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด .....

'' มีใครอยู่ไหมค๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า ~ ''

          ซึ่งก็ต้องพบกับความว่างเปล่า ครูเวรไม่อยู่ ! T____T

'' ปะ ไปเหอะ ซานะ ครูไม่อยู่ =_=^~ ''

'' เดี๋ยวครับ ~ มีอะไรรึป่าว ??? ''

          ผู้ชายหล่อขาวคมเข้ม ริมฝีปากขาวอมชมพู ~~ เอ๊ย ! ไม่ใช่เวลาจะมาสาธยายซะหน่อย สรุปว่าหล่อ จบ ! พรวดขึ้นมาจากโต๊ะครู

'' พอดีครูไม่อยู่น่ะครับ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า ? ''

'' อ่อ ... พอดีจะมาเบิกกระดาษสีนะค่ะ มีรึป่าวคะ ? ''

'' มีครับ ๆ มีหลายแบบ มาเลือกสิครับ ^__^ ''

ฉันเดินเข้าไปหาเขาในโต๊ะครู จากนั้นฉันก็ไม่ทันได้สังเกตว่า มีปากกาด้ามมนกำลังนอนตายอยู่บนพื้น !

พรึ่ดดดดดดดดดดดด ....!!~

'' กริ๊ดดดดดดด!! (ในใจอยากพูดว่า แอร๊ย มากกว่า -*-) ''

อ๊ากกกก!! เท้าพลิก กระดูกหัก หัวแตก สมองไหล (ไปโน่นเลยเนาะ - -  ) ฉันดันลื่นปากกาเฮงซวยด้ามมนกลมอย่างกะข้าวหลามไปได้ง๊ายยยย นี่ ฉาน ทำ อา ราย ลง ป๊ายยยยยยยยยยยยย~ U_U เอ๊ะโอเอ๊ะโอ ( ? ) ตามกฎแรงโน้มถ่วงของโลกที่เซ่อซ่า ไอแค่ก นิ้วตัน อะไรสักอย่างนี่แหละคิด ฉันต้องลื่นแล้วต้องเท้าหัก กระดูกแตก หัวไหล สมองพลิก เอ๊ยสลับกันรึป่าว ? -0-* หรือว่ามีอะไรรับฉันไว้ .... ??? =___=^ แบบในละครน้ำเน่าหรือป่าวที่นายหน้าหล่อคนนั้นรับฉัน เอาไว้ -.-*

พอฉันพอคลาดสายตาได้นิดนึง ! ฉันก็รีบหันขึ้นไปตีลังกาสามร้อยหกสิบเก้าจุดเก้าเก้าองศา << (OVERACTING =_=^)  ....

เฮ้ยย !! นายหน้าหล่อคนนั้นรับฉันไว้เรอะ ? แอร๊ยยยยยยยย !! << แกเพิ่งรู้ตัวเร๊อ???

>__O

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เมื่อสติมาปัญญาเกิด (มั่วละๆ) ฉันก็รับรู้ได้ว่ามีมืออุ่นๆ แข็งแรงของผู้ชายคนนึงรองรับอบอุ่นแบบโซฝีขอบกะต๊อง ได้ =.=

'' คราวหน้าเดินระวังๆ หน่อยสิ ^_______^ ''

'' O_o กริ๊ดดดดด แอร๊ยยย ! นายหน้าหล่อละลายใจ !! นายหน้าหล่อรับฉันไว้เจงๆ เอิ๊กๆส์ (ยัยซานะปิดปากไว้ชั่วคราวนะยะ ! กำลังสวีตกิ๊วกิ๊ว >O<)

'' ขอบคุณน๊า -///- '' ฉันกล่าวขอบคุณเมื่อนายหน้าหล่อปล่อยฉันจาก อ้อมกอดสุดอบอุ่นเหมือนโซ... [ ไม่อยากพูดละ 55 ] ~ พอเขาปล่อยฉันรู้สึกอากาศมันเย็นอย่างกะอยู่เป็นหลินปิงตากแอร์ สงสัยตัวเขาจะอุ่นมากเลย >///<

'' ไม่เป็นไรหรอก .. ว่าแต่ล้มอีกหลายๆรอบก็ได้นะ พร้อมรับทุกเมื่อ ^_^''

'' O////O''

'' ผมมีธุระต้องไป แล้วเจอกันนะ ... เตยหวาน.. ^^.. ''

หลังจากนั้นเขาก็รีบเดินแกมวิ่งจ้ำอ้าวออกไป ฉันก็ยืนอึ่งกิมจี่ (ไรฟะ? =.,=') นายหน้าหล่อรู้ชื่อฉันได้ไงอ่ะ O_O เฮ้ย เย้ย เย้ย !!!! ~ หรือว่าเขาชอบช้านน */////* << (ไม่ค่อยจะเลยเนาะ =.,=’) แต่ฉันเพิ่งเคยเจอเขาเองนะ ปกติโรงเรียนโฟชิวิทยาไม่ค่อยจะมีคนหล่อนี่ จะมีหล่อสุดก็แค่นายโบ หนุ่มแว่นที่หล่อ(?)แบบเอ๋อๆ แต่ก็เฉยๆๆ นะ << (ความเห็นส่วนตั๊ว ส่วนตัว ~ :P)

'' เตยหวาน รออะไรน่ะ - - กระดาษมาตั้งแต่ปู่ของพระเจ้าเหาแล้วนะ -0- ''

เสียงของยัยซานะทำให้ฉันตื่นขึ้นมาจากการเคลิ้มระยะสุดท้ายมาทันที -*- แอร๊ยยยย !! พอนึกถึงหน้าของนายหน้าหล่อ หัวใจของฉันก็เต้นตุ้บตั๊บเหมือนป็อปคอร์นที่เมเจอร์ซินิเพล็กซ์ไม่มีผิด - - เตยหวาน เขิลลลลลลล ~ >3<’

'' นี่ซานะ … ''  ฉันเรียกยัยซานะหลังจากที่เดินกลับห้องเพื่อไปจัดบอร์ดตามหมายโหดซาดิสม์ของโรงเรียน T^T

''  รู้จักผู้ชายหล่อๆ ที่เดินผ่านมาเมื่อกี้ไหม? -*- ''

'' อ้อ!! เขาเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งมาสมัครน่ะ เมื่อวานฉันเห็น อาจารย์เสกสรรสัมภาษณ์อยู่ในห้องสมุดอ่ะ ^^ หล่อน่าดูเลยใช่มั้ย?? ''

''...''

'' ทำไมเหรอ -0-* ''

'' ไม่นี่ .... ก็แค่ .... หล่อดี ^_______^+ ''

'' ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ รอด้วยล่ะ! ''

ยัยซานะพูดจากนั้นก็วิ่งจ้ำอ้าวเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
สงสัยส้มตำทำพิษ ! -0-