Red Rose เสน่ห์ร้ายปิดคดีรัก
ออยล์
บทนำ
หนึ่งเดือนก่อน
ท่ามกลางแสงแดดร้อนจัดในเมืองกรุงเทพฯ รถเบนซ์สีดำคันหรูแล่นผ่านรถราจราจรที่วุ่นวายบนท้องถนนใหญ่แล้วหักเลี้ยวเข้าไปในซอยหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งมีบ้านหลังเล็กหลังใหญ่เรียงกันไปสุดซอย และถ้าสังเกตดีๆ หลังต้นไม้ใหญ่สองต้นสุดซอยมีบ้านไม้หลังใหญ่ดูแปลกตาตั้งตระหง่านอยู่หลังรั้วสูงแหลมคมที่หัวขโมยหลายคนต้องขอกราบลา
ไม่นานรถเบนซ์สีดำคันงามก็แล่นมาจอดนิ่งอยู่หน้าบ้านไม้หลังนั้น ประตูรถด้านหน้าทั้งสองฝั่งถูกชายชุดดำร่างสูงสองคนเปิดก้าวลงมา คนหนึ่งขยับแว่นกันแดดแบรนดังให้เข้าที่พลางกวาดตามองไปทั่วบริเวณรอบๆ เพื่อดูความปลอดภัยจนแน่ใจว่าไม่มีใครแอบดักซุ้มหรือเดินผ่านไปมาแถวนี้จึงหันมาพยักหน้าให้กับชายผมบลอนด์ในชุดสูทสีขาวสะอาดตาที่เพิ่งก้าวลงจากรถ ในมือถือกระเป๋าเอกสารสีเงินเงาวาวที่มีกลอนปิดล็อกด้วยรหัสลับ
“แน่ใจนะว่าเป็นที่นี่” ชายผมบลอนด์เอ่ยถามเสียงทุ้มน่าเกรงขามพลางถอดแว่นกันแดดสีชาเผยให้เห็นนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาเรียวคมคู่สวยและจ้องมองบ้านไม้หลังนั้นอย่างพิจารณา
“ครับ”
“นายเฝ้ารถ ส่วนคิวมากับฉัน” สิ้นคำ ชายชุดขาวก็เดินนำไปกดออดข้างประตูรั้วสูงแหลมคมนั่น โดยมีชายชุดดำที่ถูกเรียกว่า ‘คิว’ เดินตามมาห่างๆ ส่วนอีกคนก็อยู่เฝ้ารถตามคำสั่งของเจ้านาย
สิ้นเสียงออด ประตูรั้วก็ถูกเปิดออกช้าๆ อย่างอัตโนมัติ ชายชุดขาวเหลือบมองคิวเล็กน้อยก่อนจะส่งซิกให้เขาเข้าไปก่อน คิวพยักหน้ารับแล้วเดินนำเข้าไปด้านใน โดยมีชายชุดขาวเดินตามหลังมาติดๆ พลางกวาดตามองสำรวจไปทั่วบริเวณอย่างระแวดระวัง
“ยินดีต้อนรับครับ ท่านสารวัตรเบอร์บอน”
“....!!”
และก่อนที่ทั้งคู่จะก้าวไปถึงประตูบ้านไม้หลังนั้น เสียงนุ่มทุ้มน่าฟังของใครบางคนก็เอ่ยทักขึ้นราวกับเขารอคอยพวกเขาอยู่นานแล้ว เล่นเอาชายทั้งสองถึงกับสะดุ้งโหยงตกใจนิดๆ และเพื่อความปลอดภัยของเจ้านายคิวจึงรีบกวาดตามองหาที่มาของเสียงนั่นโดยด่วนพลางขยับตัวเข้าไปบังชายชุดขาวไว้
เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าอมเทาคู่สวยกวาดมองหาที่มาของต้นเสียงไปทั่วบริเวณรอบๆ ก่อนสายตาจะมาหยุดที่ดอกกุหลาบแดงดอกหนึ่งที่ร่วงหล่นลงมาตรงหน้าเขา ชายชุดขาวก้มลงหยิบดอกกุหลาบนั่นมาพร้อมรอยยิ้มเยาะมุมปากก่อนเงยหน้าเอ่ยถามใครบางคนที่น่าจะหลบซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งในบริเวณบ้านไม้หลังนี้
“คุณคือ R ใช่ไหม”
“ใช่ครับ” เสียงนั่นเอ่ยตอบแต่ยังไร้วี่แววเจ้าของเสียงเช่นเคย
“ผมมีธุระด่วน อยากจะให้คุณช่วย”
“........” ฝ่ายนั้นนิ่งเงียบไปนานจนสารวัตรเบอร์บอนต้องเอ่ยเรียกอีกครั้ง
“R...”
แอ็ด~!!
เสียงประตูบ้านไม้หลังใหญ่ถูกเปิดออกเรียกสายตาชายทั้งสามให้หันไปมองเป็นตาเดียวก่อนจะเบิกตากว้างตกใจเมื่อพบร่างสูงโปร่งของใครคนหนึ่งในชุดสูทสีแดงทับเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดเช่นเดียวกับกางเกงขายาว เนกไทสีเลือดหมูและหมวกสีดำทรงสูงราวกับนักมายากล ก้าวออกมานอกบ้านแล้วโค้งคำนับต้อนรับแขกผู้มาเยือนอย่างสวยงาม แต่สิ่งที่ทำให้ชายทั้งสามแปลกประหลาดใจมากกว่านั่นคือ
..หน้ากากสีขาวลายกุหลาบแดงที่ปกปิดใบหน้าของร่างคนปริศนานั่น!!
“มีอะไรจะให้ R รับใช้ก็เชิญบอกมาได้เลยครับ ท่านสารวัตรเบอร์บอน”
.....................................................................
ติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
