ยังไม้ได้เเต่ง

     ณ โคกโคนควาย 

และฉันก็มาถึงจนได้ ที่นี่ช่างชนบทจริงๆและฉันก็พักอยู่ที่บ้านที่ซอมซ่อเป็นบ้านไม้สองชั้นเคือบเงา ก็เหมือนจะดูดีอะน่ะ แต่คุณหนูอย่างฉันต้องอยู่บ้านที่มีระดับกว่านี้

   พอฉันมาถึงไม่มีคนใช้สักคนมาต้อนรับฉัน  ทุเรสว่ามั้ยคุณหนูไฮโซอย่างฉันต้องมาอยู่ในสวนองุ่น อะไรก็ไม่รู้ฉันเซ็งกับบ้านหลังนี้มากเลยออกไปเดินเล่น

 “นี่นาย นายคนนั้นอ่ะ เฮ้! ไม่ใช่สินายชาวสวน   นายชาวสวน  เฮ!ฉันเรียกไม่ได้ยินหรอไงฮ่ะ’’

“ได้ยินครับ”

“นี่ได้ยินแล้วทำไมไม่หันหน้ามาหาฉันฮ่ะ”

“ใช่ ผมได้ยินแล้วคุณไม่เห็นผมทำงานอยู่หรือไง อือใช่สิคุณหนูอย่างคุณคงทำงานอะไรไม่เป็นสักอย่าง วันๆนึงก็แค่นั่งกินนอนกินผานเงินครอบครัวไปวันๆ”

 แน่นอนคำพูดที่นายบ้านั้นมาว่าฉันทำให้ฉันโมโหมากฉันเดินเข้าไปกระชากเสื้อนายนั้น  คุณพระไม่อยากเชื่อชาวสวนอะไรจะหน้าตาดีขนาดนี้ ไม่คุณหนูไฮโซอย่างฉันไม่มีทางไปชอบชาวสวนงี่เง่านั้นหรอกไม่

“อือ แล้วนายชื่ออะไรอ่ะ เวลาฉันเรียกใช้นายจะได้เรียกถูกไงฉันชื่อเป็บ”

“ผมชื่ออีเหว่า”

555คุณพระช่วยชื่อเขาชื่อ “อีเหว่า”ฉันหลุดหัวเราะออกมา

“555 อะไรนะ นายชื่ออีเหว่าหรอ”

“ครับ ทำไมหรอ”

“เออ ชื่อเพราะดีนี่ไม่มีไรหรอกฉันแค่ร้อนอะอยากได้น้ำเย็นๆไปเสริฟให้ฉันด้วยนะ ตรงริมหน้าผานั้นน่ะไปแหละ555+++”

ฉันเดินสะบัดหน้าให้นายนั้นอย่างไม่แคร์