ยัยซ่ากับยัยเซ่อและนายตัวร้าย

ตอนที่ 3

หลังจากที่ไปส่งคุณแม่ของแฮยอนไปสนามบินแล้ว ทาคุมิและแฮยอนก็กลับมาที่บ้าน

            “แฮยอนจ๋า วันนี้เราจะไปไหนกันดีนะ” ทาคุมิทำท่าคิด

            “ไม่เอาด้วยหรอก ชั้นยังไม่อยากไป” แฮยอนส่ายหน้า

            “อื้อออ งั้นเราก็มานอนกันก่อนดีกว่า ตื่นมาแล้วจะได้คิดออกว่าจะไปไหน” ว่าแล้วทาคุมิก็กระโดดลงบนเตียง

            “นี่นาย! นายใช้คำว่าเราเหรอ? ถ้านายอยากนอนนายก็นอนคนเดียวสิ” แฮยอนนั่งลงบนเตียง

            “จะว่าไปแล้วหุ่นเธอก็สวยดีนะ เมื่อเช้าน่ะ ภาพยังติดตาอยู่เลย ฮ่าๆ” ทาคุมินอนหัวเราะ

            “รอถึงตาชั้นก่อนละกัน จะเอาคืนให้เข็ด” แฮยอนชี้หน้า

            “เธอเป็นผู้หญิง เธอจะทำอะไรชั้นได้หะ” ทาคุมิลุกขึ้นยืน

            “รอมานานแล้ว” ว่าแล้วแฮยอนก็เตะผ่าหมากทาคุมิ

‘อึ้กกก!’ “นี่เธอ!ถือดียังไงมาเตะชั้น ถ้ามันสูญพันธุ์ขึ้นมาเธอจะว่ายังไง?” ทาคุมิหน้าเขียว

            “ชั้นบอกแล้ว ทีใครทีมัน ฮ่าๆ” แฮยอนยืนหัวเราะ

ทาคุมิพุ่งตัวมาจับแฮยอนแล้วทุ่มลงไปบนที่นอน แล้วขึ้นคร่อมในทันที

            “เฮ้ยยย! ปล่อย! นายจะทำอะไรชั้น อย่านะเว้ย! ชั้นสู้นะ” แฮยอนดิ้นสุดแรง

            “หึๆ ชั้นก็แค่จะลองดูว่ามันยังใช้งานได้ดีรึเปล่า” ทาคุมิปลดตะขอกางเกง

            “ปล่อยนะ!” แฮยอนถีบ แต่ไม่สามารถทำอะไรได้

            “ทีนี้ทำเป็นกลัว ทีทำชั้นไม่เห็นกลัวเลย” ทาคุมิจับแขนทั้งสองข้างของแฮยอน

            “ชั้นยอมแล้ว! อย่าทำอะไรชั้นเลยนะ T_T” แฮยอนทำหน้าเบะ

ทาคุมิก้มหน้าลงมาจูบหน้าผาก แฮยอนหลับตาปี๋

            “ฮ่าๆๆ แค่นี้เธอก็ไม่มีฤทธิ์อะไรแล้ว ^^” ทาคุมิลุกออกไปจากตัวแฮยอน

            “ชั้นยอมนายต่างหากล่ะ” แฮยอนเอาผ้าห่มคลุมโปง

            “งั้นเธอยอมให้ชั้นจูบปากเธอมั๊ยล่ะ” ทาคุมิมุดผ้าห่มเข้าไป

            “งั้นนายก็ลองดูสิ” แฮยอนทำท่าให้จูบ แต่มือตั้งท่าจะต่อย

            “หึๆ พอดีไม่ชอบคนท้าซะด้วยสิ” ทาคุมิทำปากจู๋จะเข้าไปจูบ แฮยอนสวนหมัดเต็มหน้า ทาคุมิจึงสลบไป

เมื่อแฮยอนเห็นทาคุมิสลบก็เดินออกไปข้างล่างเพื่อไปกินน้ำ

            “โอ๊ยยย อากาศร้อนจังเลยวะ” ทาคุมิพึมพำก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่กางเกงบ็อกเซอร์นอนคลุมโปงหลับไป

แฮยอนเดินเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องแล้วไม่เห็นทาคุมิ จึงคิดว่าทาคุมิออกไปข้างนอก

            “ทาคุมิไม่อยู่ งั้นชั้นขอยึดห้องแล้วกัน ^^” แฮยอนเดินไปล็อคประตูห้องแล้วก็ถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่ชุดชั้นใน แล้วก็กระโดดลงเตียงนอนหลับไป

ทาคุมิร้อนก็เลยเปิดผ้าห่มออกแล้วกลิ้งไปโดนหลังแฮยอน แฮยอนรู้สึกตัว

            “ใครมาชนหลังชั้นวะ เราอยู่ในห้องคนเดียวนี่หว่า ชั่งเถอะ” แล้วแฮยอนก็หลับต่อ

พอถึงเวลา 5โมงเย็น แฮยอนตื่นขึ้นมาในสภาพนอนกอดกับทาคุมิอยู่

            “เฮ้ยยย! ทาคุมิ นายเข้ามาได้ยังไงเนี่ย?” แฮยอนรีบผลักตัวทาคุมิออกไป

            “จะบ่นอะไรเนี่ย” ทาคุมิงัวเงียลุดขึ้นมาช้า ก่อนจะหันมามองแฮยอน

            “0[]0 เธอถอดเสื้อผ้าทำไมเนี่ย? หรือว่าเธอปล้ำชั้น ไม่นะ! T T” ทาคุมิตกใจจึงรีบส่ายหน้า

            “นายนั่นแหละ เข้ามาได้ยังไง ชั้นล็อคประตูไว้แล้วนะ” แฮยอนรีบเอาผ้าห่มมาคุมร่างเอาไว้

            “ชั้นก็นอนของชั้นอยู่ในนี้ตั้งนานแล้ว ยังไม่ได้ออกไปไหนเลย แล้วเธอมาถอดเสื้อผ้าทำไม” ทาคุมิชี้หน้า

            “นายนั่นแหละ ถอดเสื้อผ้าทำไม” แฮยอนชี้หน้ากลับ

            “ชั้นร้อน” ทาคุมิเหงื่อตก

            “T T นายคงไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับชั้นหรอกนะ” แฮยอนอยากจะร้องไห้

            “ไม่รู้สิ ไม่รับประกัน” ทาคุมิส่ายหน้า

            “แงๆๆ ไม่เอานะ ไม่เอา ชั้นไม่อยากท้องก่อนแต่ง” แฮยอนเข้าไปทุบตีทาคุมิจนลืมจับผ้า

            “- - แล้วเธอจะปล่อยผ้าทำไม?” ทาคุมิชี้ แฮยอนจึงรีบเอาผ้าคลุมตัว

            “หึๆ” ทาคุมิหัวเราะแบบเจ้าเล่ห์ ก่อนจะย่องเข้ามาทางแฮยอน

            “ไม่อาววว ออกไปๆ” แฮยอนรีบหาหมอนปาใส่ทาคุมิ

            “เอ่านี่! ใส่ซะ” ทาคุมิไปหยิบเสื้อแฮยอนแล้วยื่นให้

แฮยอนจึงรีบใส่เสื้อโดยเร็ว

            “แล้วกางเกงชั้นล่ะ” แฮยอนมองหน้า

            “ความจริงชั้นก็อยากจะให้อยู่หรอกนะ แต่ว่าชั้นเห็นหุ่นเธอเซ็กซี่ดีเลยไม่อยากให้เธอใส่เลย” ทาคุมิแกว่งกางเกงไปมา

            “คืนชั้นเถอะนะ ชั้นขอร้องล่ะ” แฮยอนยกมืออ้อน

            “ชั้นคืนแล้วจะได้อะไรล่ะ” ทาคุมิต่อรอง

            “เธออยากไปไหน ชั้นก็จะตามไปด้วยเลย” แฮยอนยังคงอ้อน

            “อื้อออ อย่างนี้ก็ได้” ทาคุมิยื่นกางเกงให้แฮยอนใส่ ก่อนที่จะไปใส่ของตัวเอง

            “งั้นเธอไปอาบน้ำก่อนไป” ทาคุมิลงไปนั่งบนเตียง

แฮยอนจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ครึ่งชั่วโมงผ่านไป แฮยอนก็ออกมาจากห้องน้ำ

            “แฮยอนจ๋า หยิบผ้าขนหนูให้หน่อย” ทาคุมิพูดเสียงหวาน

‘พูดหวานอย่างนี้ต้องมีอะไรแน่’ แฮยอนคิดในใจแล้วจึงไปหยิบผ้าขนหนูยื่นให้ทาคุมิ

ทาคุมิคว้าข้อมือแฮยอนมาแล้วจะจูบลงบนหลังมือ แฮยอนรู้ทันจึงบิดข้อมือหมุนไปทางข้างหลังทาคุมิ

            “นายไม่ได้แอ้มชั้นอีกแน่ ^^” แฮยอนหัวเราะ

ทาคุมิจึงใช้อีกมือไปจับแขนแฮยอนแล้วสะบัดมืออีกข้าง แล้วจึงจับแฮยอนเข้ามากอด ก่อนที่จะบรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปาก แฮยอนนิ่งทำอะไรไม่ถูก ทาคุมิจึงปล่อย

“มันก็ไม่แน่เสมอไปนะจ๊ะ” ทาคุมิหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างสบายใจ

           “ไอบ้า!” แฮยอนขว้างหมอนตามหลัง แล้วจึงรีบไปแต่งตัว

20นาทีผ่านไป ทาคุมิก็ออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็ไปแต่งตัว

           “ไซโจ เอากุญแจรถมาทีสิ” ทาคุมิกระดิกนิ้วเรียก

           “คุณหนูจะไปไหนเหรอครับ ผมไปส่งมั๊ย?” ไซโจยื่นกุญแจรถให้

           “ไม่ต้องหรอก ชั้นจะไปเอง” ทาคุมิคว้ามือแฮยอนแล้วเดินไปที่รถ

           “นายจะไปไหนน่ะ” แฮยอนขึ้นรถ

           “ชั้นจะไปไหนก็เรื่องของชั้น แต่เธอก็ต้องตามชั้นมาด้วย” ทาคุมิสตาร์ทรถก่อนจะขับออกไป

           “แล้วนายขับรถเก่งแล้วเหรอ? ถึงไม่ให้พี่ไซโจมาขับน่ะ” แฮยอนหันไปมองหน้า

           “หึๆ ระดับชั้นแล้ว แค่ครั้งแรกน่ะ - -” ทาคุมิทำหน้านิ่ง

           “๐_๐ จอดเดี๋ยวนี้เลย ชั้นไม่ไปแล้ว” แฮยอนตีแขนทาคุมิ

แฮยอนจึงต้องนั่งต่อไป เพราะความจริงทาคุมิขับรถจนชินแล้ว

ทาคุมิขับรถมาถึงผับตอนเวลา 2ทุ่มเศษ

           “นายพาชั้นมาที่นี่ทำไมน่ะ?” แฮยอนลงจากรถ ก่อนทาคุมิจะลากไปตรงประตู

           “เฮ้ยยย! หยุดก่อน” แอนดริวเดินมาขวางทาง

           “เอ๋! เสียงสุนัขที่ไหนมาหอนแถวนี้เนี่ย?” ทาคุมิทำท่าหันไปมาหาต้นเสียง

           “ลูกพี่ครับ มันด่าลูกพี่ว่า ลูกพี่เป็นหมาน่ะครับ” ลูกน้องแอนดริวกระซิบบอก

           “นี่แกไม่รู้เหรอว่าที่นี่ถิ่นชั้น” แอนดริวชี้หน้า

           “อ้าววว แฮยอน ที่นี่เค้ามีงานทอดกฐินเหรอ” ทาคุมิหันมาคุยกับแฮยอนเสียงดัง

           “ไม่เอาน่าทาคุมิ ชั้นไม่อยากมีเรื่อง” แฮยอนกระซิบบอกทาคุมิ

           “ลูกพี่ครับ มันบอกว่าที่นี่จัดงานทอดกฐินครับ” ลูกน้องแอนดริวกระซิบบอกอีก

           “นี่แกจะไปหรือไม่ไป” แอนดริวพูดเสียงดัง

           “ลูกพี่ไล่มันเหรอครับ?” ลูกน้องแอนดริวกระซิบถาม

           ชั้นไล่แกเนี่ยแหละ ไอ้ลูกน้องเวร” แอนดริวถีบลูกน้องกระเด็นออกไป

แฮยอนเห็นแล้วจึงหัวเราะ

           “เธอหัวเราะอะไรมิทราบ” แอนนาเดินออกมาจากด้านข้าง

           “หัวเราะแมวแถวนี้แหละมั๊ง” แฮยอนยังคงหัวเราะต่อไป

แอนดริวจึงสั่งให้ลูกน้องเข้ามารุบกระทืบทาคุมิ ทาคุมิจังเตะกระเด็นไปคนแล้วคนเล่า

แอนดริวจึงเข้ามากระโดดถีบหน้าอกตอนทาคุมิเผลอ ทาคุมิจึงเซล้มไป แล้วแอนดริวจะเข้าไปกระทืบซ้ำ แฮยอนเห็นจึงเข้าไปเตะขาเพื่อเจาะยางแอนดริว แล้วแฮยอนก็จะเข้าไปเตะปากอีกที

           “นี่แก! แกต้องมาสู้กับชั้น” แอนนาเข้าไปดึงหัวแฮยอนออกมา

           “จะสู้เหรอ?” แฮยอนถาม แอนนาพยักหน้าเล็กน้อย แฮยอนจึงต่อยไปที่ท้องทีนึง แอนนาจุกจนงอตัวเป็นกุ้งแห้ง

เมื่อสู้กันไปได้สัก 10นาที

แฮยอนเสียท่า โดนลูกน้องแอนดริวต่อยเซล้มลงไปนอน

           “แฮยอน!” ทาคุมิตะโกนเรียกเสียงดัง

แฮยอนสลบไปแล้ว ทาคุมิจึงวิ่งเข้ามาอัดลูกน้องแอนดริวทีละคน ก่อนจะอุ้มแฮยอนวิ่งขึ้นรถ

           “แฮยอน เธอไม่เป็นอะไรนะ” ทาคุมิลูบมือแฮยอนขณะที่ขับรถไปโรงพยาบาล

พอถึงโรงพยาบาลทาคุมิรีบนำตัวแฮยอนให้คุณหมอเข้าห้องฉุกเฉิน

10นาทีผ่านไป คุณหมอก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน

           “คุณหมอครับ! แฮยอนเป็นยังไงบ้างครับ” ทาคุมิรีบถามเมื่อเห็นคุณหมอ

           “ตอนนี้คุณแฮยอนไม่ได้เป็นอะไรมากครับ เธอแค่สลบไป นอนพักสักคืนพรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้วครับ” คุณหมอตบไหล่ทาคุมิเบาๆ

           “ขอบคุณมากครับคุณหมอ” ทาคุมิก้มหัวให้

           “มันเป็นหน้าที่น่ะครับ งั้นไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ” คุณหมอจึงเดินจากไป

ทาคุมิจึงไปส่งแฮยอนที่ห้อง เมื่อเห็นแฮยอนหลับอยู่ จึงไปซื้อข้าวต้มมาให้

           “อ้าววว ตื่นแล้วเหรอ? ชั้นซื้อข้าวต้มมาให้น่ะ” ทาคุมิกำลังเทข้าวต้มใส่ชาม

           “ชั้นสลบไปนานมั๊ยเนี่ย?” แฮยอนเอามือลูบหัว

           “ไม่กี่ชั่วโมงหรอก ชั้นละเป็นห่วงมากเลย ^^” ทาคุมิยกชามข้าวต้มมาให้

           “ชั้นขอโทษเธอนะ” ทาคุมิกุมมือแฮยอน

           “ขอโทษชั้นเรื่องอะไร” แฮยอนยิ้ม

           “ก็เรื่องที่ชั้นทำให้เธอเจ็บตัวไง” ทาคุมิลูบมือแฮยอนเบาๆ

           “ไม่เป็นไรจ้ะ นายไม่ได้ผิดคนเดียวสักหน่อย ชั้นเองก็ผิดด้วยที่ไปหาเรื่องแอนนา” แฮยอนยิ้ม

           “ชั่งเหอะๆ มาเดี๋ยวชั้นป้อนข้าวต้มให้นะ” ทาคุมิตักขึ้นมาเป่าแล้วป้อนให้แฮยอน

           “นายไม่ต้องป้อนชั้นก็ได้ ชั้นกินเองได้” แฮยอนบอก

           “ไม่ได้ๆ เธอยังไม่แข็งแรงดี มือเธอยังไม่มีแรงตักหรอก ^^” ทาคุมิป้อนให้อีก

           “อื้อออ ก็ได้” แฮยอนยอมแพ้

           “เป็นเด็กดีแบบนี้สิ ถึงจะน่ารัก ^^” ทาคุมิเอามือมาหยิกแก้มแฮยอนเบาๆ

จากนั้นทาคุมิก็ป้อนจนหมดชาม

           “เธอนี่ก็กินเก่ง แต่ทำไมหุ่นดีจังนะ ^^” ทาคุมิมองเอว แล้วก็มองขึ้นไปเรื่อยๆ

           “มองอะไรไอบ้า!” แฮยอนผลักหน้าทาคุมิเบาๆ

           “เฮ้ยยย! นั่น! อะไรสีส้มๆ” ทาคุมิยิ้มแล้วชี้มาตรงหน้าอก

           “เสียใจย่ะ! วันนี้ชั้นไม่ได้ใส่สีส้ม ชั้นใส่สีฟ้า แบร่ๆ” แฮยอนแลบลิ้นใส่

           “ฮ่าๆๆ สีฟ้าก็ไม่เลวนะ ^^ ถ้าเธอมีความลับ ชั้นว่าเธอคงเก็บไม่อยู่แน่ๆ บอกคนอื่นเค้าหมด”

ทาคุมิหัวเราะ

           “ไม่เอาแล่ว ชั้นไม่อยากคุยกับนายเลย” แฮยอนหันหน้าหนี

           “^^ โกรธชั้นเหรอ?” ทาคุมิบิดแก้มแฮยอน

           “อย่ามายุ่งกับชั้น” แฮยอนปัดมือออก

           “หันหน้ามาหน่อยน่า ^^” ทาคุมิจี้เอวแฮยอน

           “มีอะไร!” แฮยอนหันหน้ามา

           “หลับตาสิ ชั้นมีอะไรจะให้เธอ” ทาคุมิว่าพลางเอามือแฮยอนปิดตา

            “อื้อออ หลับแล้ว” แฮยอนทำตามแต่โดยดี

ทาคุมิจับมือแฮยอนขึ้นมาแล้ว หยิบกล่องเล็กๆในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา เปิดออกมาเป็นแหวนเพชร

ทาคุมิจึงค่อยๆใส่ให้แฮยอน ก่อนที่จะบรรจงจูบลงที่หน้าผาก

           “เป็นแฟนชั้นนะ ^^” ทาคุมิยิ้ม

           “ไม่!” แฮยอนหน้าแดง

           “โอเค ไม่ก็ไม่!” ทาคุมิทำท่าเดินจากไป

           “โหหห! นี่นาย ไม่คิดตื้อชั้นเลยเหรอ” แฮยอนคว้าข้อมือ

           “ชั้นคิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ^^” ทาคุมิหันมายิ้ม

           “ตกลงเธอเป็นแฟนชั้นนะ” ทาคุมิกุมมือ

           “ก็อยากจะเล่นตัวอยู่หรอกนะ แต่ถ้านายไม่ตื้อชั้นก็แย่เลย ^^” แฮยอนพูดเชิงเป็นการตกลง

           “เย้! งั้นก็ทำแบบนี้ได้แล้วสินะ” ทาคุมิจะจูบ

           “หยุด!” แฮยอนเอามือยันปาก

           “ทำไมอะ? ก็เราเป็นแฟนกันแล้วนี่ T T” ทาคุมิทำหน้าเบะ

           “ถึงเป็นแฟนกันก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้อยู่ในโรงพยาบาลอยู่ ^^” แฮยอนยิ้ม

           “งั้นก็หมายความว่าพรุ่งนี้ก็ได้น่ะสิ” ทาคุมิเขย่ามือแฮยอน

           “ได้ไม่ได้ก็ขึ้นอยู่กับชั้น ว่าจะอนุญาตรึเปล่า ^^” แฮยอนหน้าแดง

           “-0- ง่วงจัง! งั้นชั้นนอนละจ๊ะ หลับฝันดีหล่ะ” ทาคุมิมาหยิกแก้มแฮยอนก่อนจะไปนอนที่โซฟา

เช้าวันรุ่งขึ้น ทาคุมิรีบพาแฮยอนกลับบ้าน

            “อ้าววว! เมื่อคืนไปไหนกันมาจ๊ะ” ซากุระถามเมื่อเห็นทั้งคู่เดินเข้ามา

            “อ๋อ แฮยอนได้รับอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ ผมก็เลยพาไปโรงพยาบาล” ทาคุมิพูดพลางหันมามองแฮยอน

            “ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว ปะๆ ขึ้นปะพักผ่อนกันไป” ซากุระว่าพลางหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน

ทั้งคู่จึงเดินขึ้นไปบนห้อง

            “แฮยอน” ทาคุมิพูดเบาๆ

            “หืมมม?” แฮยอนมองหน้า

            “แฮยอน” ทาคุมิชี้ไปที่ปากตัวเอง

            “อะไรเหรอ?” แฮยอนทำท่างงงง

            “นี่แฮยอน!” ทาคุมิตะโกน

            “อะไรเล่าทาคุมิ!” แฮยอนตะโกนกลับ

            “ชั้นจะจูบเธอได้ยังอะ?” ทาคุมิทำหน้าอ้อนๆ

            “ตอนแรกก็จะให้อยู่หรอกนะ แต่นายมาตะโกนใส่ชั้น” แฮยอนเดินหนี

            “โอ๋ๆๆๆ ชั้นขอโทษ ยกโทษให้ชั้นนะ” ทาคุมิเดินมาขวางหน้า

            “ไม่!” แฮยอนตอบสั้นๆ

            “T T ก็ได้ๆ” ทาคุมิหน้าเบะ แล้วกระโดดลงที่นอน

            “^^ แบร่ งอนไปเลย ฮ่าๆๆ” แฮยอนแลบลิ้นใส่

ทาคุมิหันมามอง “เชอะ!” แล้วสะบัดหน้ากลับ ทำให้แฮยอนหัวเราะ

จบตอนที่ 3