ยัยซ่ากับยัยเซ่อและนายตัวร้าย

ตอนที่ 1

            “คุณหนูครับ! ตื่นได้แล้วครับ” เซนบง พ่อบ้านที่กำลังพยายามปลุกทาคุมิขึ้นมา

            “ฮ้าววว -0- คนจะนอน มาปลุกทำไมเนี่ย?” ทาคุมิงัวเงียแล้วทิ้งตัวลงไปนอนต่อ

            “นอนต่อไม่ได้แล้วครับคุณหนู วันนี้คุณหนูต้องไปโรงเรียนนะครับ” เซนบง พยายามปลุกด้วยการเขย่า

ทาคุมิลุกขึ้นนั่ง ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบนาฬิกามาดู “เฮ้อออ เพิ่งจะ 9โมงครึ่งเอง จะรีบตื่นไปไหน”

ทาคุมิบ่น ก่อนจะทิ้งตังลงไปนอนต่อ

            “แต่โรงเรียนคุณหนูเข้า 9โมงนะครับ” เซนบงกระวนกระวายแทน

            “เฮ้ยยย! 0[]0 จริงเหรอ? แล้วทำไมลุงไม่ปลุกล่ะ” ทาคุมิรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ แปรงฟัน

20นาทีผ่านไป

            “คุณหนูครับ เสื้อผ้าของคุณหนู ที่ผมเตรียมไว้วางอยู่บนเตียงนะครับ” เซนบงวางเสื้อผ้าแล้วออกมาจากห้องนอนของทาคุมิ ทาคุมิจึงรีบใส่เสื้อผ้า เซตผม ฉีดน้ำหอมอย่างรวดเร็วก่อนที่จะรีบลงไปขึ้นรถ

            “ลุงเซนบงนะลุงเซนบง ไม่ยอมรีบมาปลุกชั้นเร็วๆ เดี๋ยวกลับมาจะเอาเรื่องซะให้เข็ดเลย” ทาคุมินั่งบ่นคนเดียวอยู่บนรถ

            “แต่ผมว่าลุงเค้าน่าจะปลุก แต่คุณหนูไม่ตื่นซะมากกว่านะครับ” ไซโจ คนขับรถพูดขึ้น

            “เงียบๆไปเลย แล้วขับเร็วๆด้วย ชั้นไม่อยากไปสาย” ทาคุมิหงุดหงิด

            “ได้ครับ ผมจะรีบเหยียบสุดไมล์เลยครับ แต่ว่ายังไงมันก็สายอยู่แล้วนะครับ ฮ่าๆ” ไซโจเร่งความเร็วจนมาถึงหน้าโรงเรียน

            “ชั้นไปละนะ ไซโจ” ทาคุมิรีบวิ่งเข้าอาคารเรียน

ตอนนี้เป็นเวลา 10โมง นักเรียนทุกคนเริ่มทยอยเข้าห้องเรียน หลังจากทำกิจกรรมในห้องประชุม

ทาคุมิเป็นนักเรียนใหม่ ที่เพิ่งเข้ามาในโรงเรียนนี้ เลยยังไม่รู้เส้นทางในโรงเรียนนี้ดี เลยหลงทางแล้วถูกชนกับนักเรียนหญิงคนหนึ่ง

            “ขอโทษค่ะ ชั้นชื่อ แฮยอนนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ” พูดจบแฮยอนก็รีบวิ่งไป

            “- - ชั้นยังไม่ได้ถามชื่อเลย บอกทำไมเนี่ย? ชั่งเหอะ รีบหาห้องเรียนก่อนดีกว่า” ทาคุมิจึงรีบเดินหาห้องเรียน

            “เฮ้อออ! เหนื่อย ห้องนี้ละมั้ง เกรด 11” ทาคุมิจึงเรียนเข้าไปในห้อง

เมื่อทาคุมิเข้ามาในห้อง ทุกคนในห้องหันมามองทาคุมิเป็นสายตาเดียวกัน

            “-_- มองอะไรกันอ่ะ? ผมแค่หาห้องเรียนไม่เจอเท่านั้นเอง...” ทาคุมิรีบบอก ก่อนจะได้ยินเสียง

            “เจอแล้ววว!” แฮยอนวิ่งสุดแรงจนมาชนกับทาคุมิอีกรอบ

            “๐_๐ นี่เธอออ! อีกแล้วเหรอ?” ทาคุมิกำลังจะเอาเรื่อง

            “หยุดทั้งคู่เลยมาสายแล้วยังจะมาทะเลาะกันอีก” มิสเจนนิเฟอร์ คุณครูสอนคณิตศาสตร์

            “ขอโทษครับ/ค่ะ” ทาคุมิและแฮยอนต่างหันมาทำตาโตใส่กัน

            “เธอ 2คนคงจะเป็นนักเรียนใหม่ทั้งคู่สินะ งั้นเธอทั้งคู่ก็แนะนำตัวก่อน เริ่มจากใครดี”

มิสเจนนิเฟอร์ถาม

            “ผมครับ/หนูค่ะ” ทาคุมิหันมาทำตาโตใส่ แฮยอนจึงแยกเขี้ยวใส่

            “เฮ้อออ ใจดันตรงกันอีก งั้นเริ่มจากเธอก่อนแล้วนะ” มิสเจนนิเฟอร์ชี้มาทางแฮยอน

แฮยอนแลบลิ้นใส่ทาคุมิ ก่อนจะยืนขึ้น

            “ดิชั้นชื่อ ชิน แฮยอนค่ะ เรียกว่าแฮยอนก็ได้นะคะ เป็นลูกครึ่ง เกาหลี-ไทยค่ะ” แฮยอนโค้งตัว

            “ผมชื่อ ทาคุมิครับ เอ่อออ ทาคุมิ โทรุ เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น-เกาหลี-ไทยครับ” ทาคุมิโค้งตัวตามแฮยอน

ก่อนที่มิสเจนนิเฟอร์ให้ไปหาที่นั่ง

แฮยอนมานั่งตรงหลังห้องมุมขวาที่เป็นที่ว่าง เลยมีผู้ชายหลายคนมานั่งรอบๆตัวแฮยอน แฮยอนจึงยิ้มแล้วแลบลิ้นให้ทาคุมิ

ทาคุมิเห็นดังนั้น จึงไปนั่งหลังห้องมุมซ้าย ผู้หญิงส่วนใหญ่ในห้องที่มีมากกว่าผู้ชาย มานั่งรอบๆทาคุมิ

ทาคุมิจึงแลบลิ้นปลิ้นตาใส่แฮยอน เป็นอันว่าชั่วโมงนี้จึงไม่มีใครสนใจมิสเจนนิเฟอร์ที่กำลังสอนอยู่

ถึงเวลาอาหารกลางวัน มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหาทาคุมิ

            “เอ่ออ...” ผู้หญิงคนหนึ่งอ้ำๆอึ้งๆ

            “เป็นอะไรเหรอครับ? ไม่สบายรึเปล่า” ทาคุมิเอามือแตะหน้าผาก

            “ชั้นชื่อ แอนนาค่ะ กรุณาไปทานอาหารกับชั้นเถอะนะคะ” แอนนาก้มหน้า

            “อ๋อ อย่างนั้นก็ได้ครับ ^^” ทาคุมิยิ้ม

            “0_0 จริงๆเหรอคะ?” แอนนาถามเพื่อความแน่ใจ

            “จริงๆครับ แต่ถ้าช้าผมคงไม่ไปก็ได้นะครับ” ทาคุมิยิ้มกว้างๆ

ขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินไปร้านอาหาร

            “นี่! ชั้นไปทานด้วยได้มั๊ย?” เคนตะดึงแขนแอนนา แอนนามองหน้าทาคุมิ

            “อื้อออ ไปก็ได้” ทาคุมิหันหลังแล้วคว้าแขนแฮยอนที่เดินมากับเคนตะ โดยนึกว่าเป็นแอนนา

            “ทานร้านไหนดีนะ? ว่าไงแอนนา 0[]0” ทาคุมิหันมาเห็นแฮยอน

            “เธอมาได้ไงเนี่ย? มาตอนไหน? ใครพาเธอมา?” ทาคุมิยิงคำถามรัว

แฮยอนจึงเอามือขวาปิดปากทาคุมิ “ก็นายนั่นแหละ พาชั้นมา” แฮยอนจึงยกแขนซ้ายให้ดูว่ามือทาคุมิยังจับอยู่

            “อ้าวเหรอ? แอนนาไปไหนแล้วล่ะ” ทาคุมิยิ้มๆ

            “จะไปรู้นายเหรอ” แฮยอนสะบัดแขน แล้วยืนกอดอก

            “งั้นเธอไปทานอาหารกับชั้นก็ได้นะ เดี๋ยวชั้นเลี้ยง ^^” ว่าแล้วทาคุมิจึงจับแขนแฮยอนเดินมาในร้านโออิชิ

            “แล้วทำไมนายต้องพาชั้นมาทานอาหารกับนาย 2ต่อ2 ด้วยเนี่ย?” แฮยอนมองหน้าทาคุมิ

            “อ่าฮะ อาหารโปรดของชั้นมาแล้ว ^^” ทาคุมิว่าพลางหยิบจานอาหารปั้นหน้าไข่หวาน

            “อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะ” แฮยอนทุบโต๊ะ

            “อื้มมม ทามาโงะซูชินี่อร่อยไม่เปลี่ยนเลย” ทาคุมิทำหูทวนลม

            “งั้นชั้นไปละ” แฮยอนกำลังลุกขึ้น ทาคุมิจับแขนแฮยอนไว้แล้วดึงแฮยอนมานั่งข้างๆ

            “ก็ชั้นอยากจะรู้จักเธอมากกว่านี้ไง ^^” แล้วทาคุมิก็เอาของโปรดมาป้อนแฮยอน

            “ชั้นทานเองได้” แฮยอนจึงรีบกลับไปนั่งอีกฝั่ง จากนั้นทั้งคู่ก็ทานอาหารจนอิ่ม ทาคุมิจึงจ่ายด้วยบัตรเครดิต

            “นี่นาย ครั้งนี้นายเลี้ยงชั้น ครั้งหน้าชั้นเลี้ยงนายมั่งนะ” แฮยอนเดินแล้วตักไอศกรีมเข้าปาก

            “อื้อออ ได้สิ แต่ชั้นกินจุนะ ^^” ทาคุมิเดินจูงมือแฮยอนเพื่อไปดูรอบๆโรงเรียน

            “นี่แฮยอน ตอนเรียนเธอมานั่งข้างๆชั้นได้มั๊ย? ^^” ทาคุมิพูดขณะเดินดูรอบๆโรงเรียน

            “แล้วทำไมนายไม่มานั่งข้างชั้นล่ะ?” แฮยอนยิ้ม

            “อ้าววว! ทาคุมิ อยู่นี่เอง แอนนานะหาตั้งนานแหน่ะ” แอนนาเดินมาควงทาคุมิ

‘ชิ มีผู้หญิงมานั่งข้างนายตั้งเยอะแยะยังจะมาชวนชั้นอีก’ แฮยอนคิดในใจ

            “นี่ๆ ทาคุมิ ชั้นตกลงนะ ชั้นจะไปนั่งข้างๆนาย” แฮยอนทำเป็นควงแขนทาคุมิอีกข้าง

            “แฮยอน เมื่อกี้เคนตะเรียกหาเธออยู่น่ะ” แอนนาทำตาถลึงใส่

            “ไม่เอาหรอก ชั้นจะอยู่กับทาคุมิ” แฮยอนซบไหล่ทาคุมิแล้วยิ้มๆ

            “เหลือเวลาพักอีกตั้งครึ่งชั่วโมง เราจะไปไหนกันดี” ทาคุมิไม่อยากให้ทั้งคู่ทะเลาะกัน

            “แอนนาว่าเราไปซื้อขนมทานกันดีกว่า” แอนนาดึงทาคุมิไปทางซ้าย

            “คงไม่ได้หรอกนะแอนนา เพราะว่าทาคุมิเค้าเพิ่งไปทานอาหารกับชั้นมาอิ่มๆ” แฮยอนแลบลิ้นใส่

            “ไม่ได้! ทาคุมิต้องไปกับชั้น” แอนนาดึงไปทางซ้าย

            “ไม่ได้! ทาคุมิเค้าจะไปกับชั้น” แฮยอนดึงไปทางขวา

จากนั้นทั้งคู่ก็ดึงกันไป ดึงกันมา จนแฮยอนกระชากแรงๆ จนทาคุมิพุ่งมาตามแรงกระชาก จึงไปชนกับ

แฮยอน ทั้งคู่จึงล้มลงไปนอนปากชนกัน กลางโรงเรียน นักเรียนทุกคนหันมามอง

            “- - ชั้นขอโทษ เราไปห้องเรียนกันเถอะ” ทาคุมิรีบลุกขึ้น แล้วคว้าแขนแฮยอนไปที่ห้องเรียน

แฮยอนหน้าแดงก่ำแบบเขินๆ เพราะว่าอยู่กลางโรงเรียน จึงก้มหน้าเดินตามทาคุมิไป

หมดเวลาเรียนตอนบ่าย 2โมงครึ่ง

ไซโจมารับทาคุมิกลับบ้าน ขับไปถึงหน้าโรงเรียนเห็นแฮยอนยืนคอยอะไรอยู่

            “แฮยอน คอยอะไรเหรอ?” ทาคุมิเปิดกระจกถาม

            “คอยรถที่บ้านน่ะ ไม่รู้ทำไมถึงยังไม่มาอีก” แฮยอนดูนาฬิกาที่ข้อมือ

            “ไปกับชั้นมั๊ยล่ะ? ชั้นไปส่งได้นะ” ทาคุมิเปิดประตู

            “ไม่ต้องหรอก รออีกแปปนึงก็คงจะมาแล้ว” แฮยอนดูนาฬิกาอีกที

‘ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ’ เสียงโทรศัพท์ของแฮยอนดังขึ้น

            “อะไรนะคะ! รถเสีย มารับหนูไม่ได้” แฮยอนทำหน้าเซ็งสุดขีด ก่อนที่จะหันมาทางทาคุมิที่เกาะประตูยิ้มอยู่

            “ฮ่าๆ ในที่สุดชั้นก็จะได้รู้บ้านของเธอแล้ว” ทาคุมิระเบิดหัวเราะ

            “คุณหนูครับ นั่นใครเหรอครับ? จะไม่แนะนำให้รู้จักหน่อยเหรอครับ?” ไซโจมองผ่านกระจกหลัง

            “หนูชื่อ...” ทาคุมิเอามือปิดปากแฮยอน

            “เธอชื่อ แฮยอน แฟนชั้นเองแหละ” ทาคุมิจึงระเบิดหัวเราะอีกครั้ง

            “นี่นาย ใครบอกว่าชั้นเป็นแฟนนาย คือหนู...” แฮยอนตีทาคุมิ ก่อนจะหันไปทางไซโจ

            “อะไรกัน ก็เราจูบกันกลางโรงเรียน แล้วยังไม่คนอื่นตั้งเยอะแยะเป็นพยานรักให้เราด้วยนะเนี่ย” ทาคุมิเอามือหยิกแก้มแฮยอน

            “คุณหนูร้ายนะเนี่ย เปิดเทอมวันเดียวได้แฟนมาแล้ว ฮ่าๆ” ไซโจหัวเราะ

            “นี่นายทาคุมิ ชั้นไม่ได้...” แฮยอนพูดยังไม่ทันจบ รถก็เบรกกะทันหัน ทำให้แฮยอนที่กำลังจะตีทาคุมิตั้งหลักไม่ทันเอียงไปทางทาคุมิแล้วปากก็ชนปากอีกครั้ง ทั้งคู่อ้ำอึ้ง

            “เฮ้อออ! เต่าหนอ เต่า ดันมาเดินกลางถนนซะงั้น เกือบเหยียบแล้วไงล่ะ 0[]0” ไซโจมองกระจกหลังแล้วตกใจ

            “- - คุณหนูกับคุณแฮยอนครับ ผ่านไป 5นาทีแล้วนะครับ จะไม่ลุกเลยใช่มั๊ยครับ” “ไซโจขับรถต่อไปแล้วมอง กระจกหลังเป็นระยะๆ

            “นี่นาย! ปล่อยชั้นได้แล้ว” แฮยอนตั้งสติได้

            “ชั้นปล่อยไม่ได้หรอกนะ ถ้าเธอยังนั่งทับชั้นอยู่” ทาคุมิพูดขึ้น

            “อ้าววว โทษที” แฮยอนมีอาการหน้าแดงก่อนที่จะหันไปอีกทาง แล้วก็เงียบตลอดทาง

            “นี่แฮยอน ชั้นว่าแถวบ้านเธอนี่มันคุ้นๆนะ” ทาคุมิเอ่ยขึ้น

            “ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละครับ เหมือนบ้านเราเลย” ไซโจพูดพลางขับรถ

“ไม่รู้สิ อะ! นั่นไงบ้านชั้น” แฮยอนชี้

“ชั้นรู้แล้ว ทำไมมันถึงคุ้นๆนัก” ทาคุมิส่ายหน้า

“ทำไมเหรอ?” แฮยอนมองทาคุมิที่กำลังยิ้ม

“อยากรู้เหรอ? งั้นก็ไปบ้านชั้น” ว่าแล้วทาคุมิก็สั่งให้ไซโจขับรถเข้าบ้านที่อยู่ตรงข้ามกับบ้านของแฮยอน

“เฮ้ยยย! บ้านนายอยู่ตรงนี้เหรอ?” แฮยอนพูดจบทาคุมิก็เปิดประตูรถพาเข้าบ้าน

“เป็นไงจ๊ะลูก เปิดเทอมวันแรก” ซากุระแม่ของทาคุมิ

“แล้วนี่ใครเหรอจ๊ะ?” ซากุระหันมาทางแฮยอน

“อ๋อ นี่ เพื่อ...” ทาคุมิพูดยังไม่ทันจบ

“อ๋อ แฟนคุณหนูไงครับ บ้านอยู่ตรงเข้าบ้านเรานี่เอง” ไซโจแทรกขึ้น

“สวัสดีค่ะ ...” แฮยอนพูดติดๆขัดๆ

“เรียกแม่ก็ได้จ๊ะ แล้วเป็นแฟนกับทาคุมิตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอจ๊ะ?” ซากุระเข้ามากอด

“คือหนูต้องกลับบ้านแล้วค่ะ เดี๋ยวคุณแม่เป็นห่วง” แฮยอนจะขอลา

“คุณแม่ครับ ตอนเย็นผมขอพาแฮยอนมาทานอาหารที่บ้านเรานะครับ ^^” ทาคุมิยิ้มหวาน

“ได้สิจ๊ะ ไม่มีปัญหา งั้นคุณแม่ขอตัวก่อนนะ” ซากุระจึงเดินออกไปทำธุระ

“มานี่สิ ชั้นมีอะไรจะให้ดู” ว่าแล้วทาคุมิก็หยิบกระเป๋าของแฮยอนวางลงแล้วพาขึ้นไปที่ห้องนอน

            “รอชั้นก่อนนะ ชั้นอาบน้ำก่อน” ทาคุมิถอดเสื้อ

            “นี่นาย” แฮยอนเอามือปิดตา

            “อะไรเหรอ? เธอจะอาบด้วยเหรอ?” ทาคุมิจึงอุ้มตัวแฮยอนเข้าไปวางลงให้อ่างน้ำอุ่น

            “ปล่อยชั้นนะ” แฮยอนพยายามดิ้น

            “ไม่ต้องกลัวหรอกน่ะ ชั้นไม่ปล้ำเธอหรอกน่ะ” ทาคุมิจึงสาดน้ำใส่แฮยอน แล้วทั้งคู่ก็เล่นน้ำด้วยกัน ผ่านไป ครึ่งนาที ทาคุมิก็ให้ เซนบงเอาเสื้อผ้ามาให้แฮยอนเปลี่ยน

            “เฮ้อออ เหนื่อยจัง” ทาคุมิทิ้งตัวลงบนที่นอน

            “นั่นสินะ อยากหลับสักงีบ” แฮยอนทิ้งตัวลงข้างทาคุมิ

แล้วทั้งคู่ก็เผลอหลับ เมื่อทาคุมิรู้สึกตัวก็ได้เห็นว่าแฮยอนกำลังนอนกอดเขาอยู่ ทาคุมิจึงแกล้งหลับต่อไป แล้วพยายามจะกอดบ้าง

            “นี่นาย! จะทำอะไรชั้นน่ะ” แฮยอนลืมตา

            “ชั้นสิที่ต้องถามเธอ ^^” ทาคุมิชี้ให้แฮยอนดูว่าเธอกำลังกอดเขาอยู่

            “ชั้นขอโทษ” แฮยอนรีบผละตัวออก

            “แฮยอนจ๋า ชั้นมีอะไรจะขออย่างนึงได้มั๊ย” ทาคุมิทำเสียงหวาน

            “อะไรล่ะ ว่ามาสิ” แฮยอนมองหน้าทาคุมิ

            “เป็นแฟนกับชั้นมั๊ย” ทาคุมิทำตาหวานใส่

            “ไม่มีทาง” แฮยอนกอดอกแล้วหันหน้าไปอีกทาง

            “เมื่อกี้ชั้นเห็นหน้าอกเธอด้วย ^^” ทาคุมิหัวเราะ

            “ไอ้ทะลึ่ง ไอ้ลามก มาแอบดูหน้าอกชั้นได้ไง” แฮยอนเอาหมอนตี

            “ก็เธอไม่ติดกระดุมเสื้อข้างบนน่ะ คัพC ไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย ^^ ฮ่าๆ” ทาคุมิหัวเราะเสียงดัง

แฮยอนจึงรีบติดกระดุมเสียแล้วถีบทาคุมิตกเตียง ทาคุมิจึงดึงแฮยอนเข้ามากอด

            “ไปทานอาหารกันได้แล้วค่ะ” ซากุระเปิดประตูเข้ามาเห็น

            “งั้นคุณแม่ลงไปก่อนนะจ๊ะ รีบๆหล่ะ” ซากุระรีบปิดประตู

            “นี่นาย คุณแม่คงเข้าใจผิดแล้วมั๊ง” แฮยอนผลักทาคุมิออก

            “ไม่หรอก คุณแม่ ท่านเข้าใจถูกแล้ว ^^ ไป! ไปทานอาหารกันเถอะ” ทาคุมิลุกขึ้นยืนแล้วพา

แฮยอนมาทานอาหาร เมื่อทานอาหารเสร็จซากุระจึงให้ทาคุมิไปส่งแฮยอนที่บ้าน

            “คุณแม่คะ หนูกลับมาแล้วค่ะ” แฮยอนวิ่งเข้าไปกอดเปมิกา คุณแม่ของแฮยอน

            “สวัสดีครับ” ทาคุมิทักทายเปมิกา

            “ใครกันเหรอ แฮยอน” เปมิกามองมาทางทาคุมิ

            “อ๋อ เพื่อนน่ะค่ะ ^^ ชื่อทาคุมิ บ้านอยู่ตรงข้ามบ้านเรานี่เอง” แฮยอนแนะนำทาคุมิ

            “เพื่อนหรือแฟน” เปมิกาแซวเล่น

            “จะว่าอย่างนั้นก็ได้นะครับ ^^ ฮ่าๆ” ทาคุมิหัวเราะก่อนขอตัวกลับบ้าน

            “จะคบกันก็ได้นะแฮยอน ตอนนี้หนูโตเป็นสาวแล้วนี่” เปมิกาจับมือแฮยอน

            “หนูเพิ่งจะรู้จักกับเค้าเองนะคะ” แฮยอนมองทาคุมิที่เดินไป

            “แม่เองรู้สึกถูกชะตากับเค้ายังไงไม่รู้นะ” เปมิกายิ้มก่อนจะให้แฮยอนเข้าบ้าน

จบตอนที่ 1