ข้ามฟ้ามาหาเธอ

      ท่ามกลางสายลม~ และทุ่งหญ้าที่กว้างไกลเกินสุดลูกหูลูกตา

      หยดน้ำค้างบนยอดหญ้า แสงแดดอ่อนๆยามเช้า  เกิดเป็นแสงระยิบระยับคล้ายกับดวงดาวส่องแสงยามท้องฟ้าเปิด

       มีเด็กสาวสองคนเดินจับมือเดินตรงมาหาภานุ และกล่าวทักทายเขาด้วยน้ำเสียงร่าเริง สดใส    "อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่"    และอยู่ดีๆร่างทั้งสองร่างนั้นก็ดับสลายไปหลังจากที่สิ้นเสียง คำทักทายนั้น

               "นี่ นุ ตื่นๆๆ  จะนอนอะไรนักหนาจ๊ะ"

 พรวดด  ภานุสะดุ้งตื่นขึ้น นัยน์ตา น้ำตาซึม สีหน้าเศร้าโศก เหงื่อแตกทั่วทั้งตัว

               "นุ เป็นไรอ่ะ ฝันร้ายหรอ นี่เหงื่อหรือน้ำเนี่ย ทำไมมันออกเยอะจังหละ"

               "เขา ฝันแปลกๆอ่ะ ฝันว่ามีเด็กผู้หญิงสองคนอ่ะ หน้าตาเหมือนกันเด๊ะ เลย มาทักเรา แล้วอยู่ดีๆก็หายตัวไปอ่ะ"

               "เอ๋  ๆๆ ฝันเหมือนเราเลยอ่ะ...  นี่ หรือ ผะ ผะ ผี>< หลอก"

               "โอ้ย  นุไม่ใช่หรอก คงเป็นพรหมลิขิต บันดาลชักพา มากกว่า555 อย่าไปคิดมากๆ "

ทั้งสองคนตัดสินใจว่าจะไปหางานทำพิเศษ แต่ทั้งคู่ก็เดินวนหาแล้ววนหาอีก ก็ไม่มีใครรับพวกเขาเข้าทำงานเลย

    "นุ นี่เราก็เดินหางานกันตั้งแต่เช้าแล้วนะ จนตอนนี้เย็นแล้วอ่ะ ยังไม่ได้งานเลย  คงไม่มีใครรับเราเข้าทำงานแล้วมั้ง"

    "อย่าเพิ่งท้อซิ  เดี๋ยววันพรุ่งนี้เราค่อยมาหาใหม่ก็ได้นี่"

ภานุ ตบไหล่ฟ้าใสเบา ๆ

   ระหว่างที่เขาทั้งสองคนกำลังเดินกลับที่พัก ฟ้าใสคิดขึ้นมาได้ว่าตัวเองมีฝีมือด้านวาดรูปนี่หน่า

     "นี่ นุ เรารอดตายแล้วแหละ เรานึกออกแล้วว่าจะทำงานอะไรดี เราจะใช้ความสามารถพิเศษของเราให้เกิดประโยชน์"

     "ความสามารถหรอ เธอทำอะไรได้อ่ะ"

     "เราวาดรูปเก่งมากๆ เลยนะ เราเชื่อว่าเราจะต้องทำได้"

     "เอ่ออ... ตกลงเราเชื่อ ฟ้าใสอยู่แล้วแหละ งั้นเราไปซื้ออุปกรณ์กันเถอะนะ"

      "จ้ะๆๆ  เย้ๆ"  ฟ้าใสกระโดดโลดเต้นไปตลอดทาง

      "เห้ออ  ในที่สุดก็สำเร็จนะเนี่ย ฝีมือเรานี่ไม่ตกจริงๆ" ฟ้าใสถอนหายใจอย่างโล่งออก

 วันรุ่งขึ้น ฟ้าใส และ ภานุ ออกเดินขายรูปวาดไปตามทาง ขายได้บ้างไม่ได้  แต่ถ้าดูภาพรวมแล้วก็ถือว่าขายดีอยู่

     " เห็นเงินแล้วหายเหนื่อยเลยเนอะ นุ ไปฉลองกันดีกว่านะ"

     "ฟ้าใส นี่มันเงินก้อนแระของเธอนะ ไม่คิดจะเก็บไว้เลยหรือไงหะ !!     ภานุตะคอกใส่ฟ้าใสสุดเสียง 

         ฟ้าใสยืนตัวแข็งทื่อ น้ำตาซึมออกจากตา

     "แค่นี้ทำไมต้องดุกันด้วยหละ~~"  จากกน้ำตาที่แค่ซึมออกมาจากขอบตา กลายมาเป็นน้ำตาที่ไหลพรากด้วย ความเสียใจ

เมื่อภานุเห็นน้ำตาของหญิงอันเป็นที่รัก ก็ทนไม่ไหว และรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก จึงบอกฟ้าใสไปว่า

     "เงินก้อนนี้ มันเป็นเงินก้อนแรกที่เรา ร่วมกันหามาด้วยกัน เขาอยากให้ฟ้าใสเก็บมันไว้ใช้จ่ายสิ่งที่จำเป็น มากกว่า  นะคนสวย อย่าร้องนะ"   ภานุยีหัวฟ้าใสอย่างเอ็นดู

    "ก็ได้ๆ แต่นุพาเราไปถ่ายรูปอย่างเดียวได้ไหม นะๆ ถือว่าคนสวยของร้องแล้วกันนะ  ปิ๊งๆๆ"  ฟ้าใสทำตาเปล่งประกายใส่ภานุ

    "ก็ได้ๆๆ ครั้งเดียวนะ "

    "จร้า สุดหล่อ"  ทั้งสองคนเดินจับมือกันไป

แชะๆ " เย้ๆๆ  ได้แล้วรูปของเราสองคนแล้ว" ฟ้าใสหัวเราะลั่น อย่างมีความสุข  

    ภานุแอบยิ้มในใจ

      "ไปๆๆ กับที่พักกันได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปขายรูปกันแต่เช้า"

กริ๊งๆๆๆ   เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น....

 เดี๋ยวมาต่อนร๊า ยังไม่จบค่ะๆ