เพราะใจ ตอนที่ 4

เพราะใจ ตอนที่ 4 นาฬิกา

ฉันจ้องมองนาฬิกาอย่างใจจดใจจ่อ รอเวลาให้หมดวิชา ชีวะฯ ไวๆ เพราะเบื่ออาจารย์ผู้สอนเต็มที ขี้โม้ทุกคาบ
ขอนอกเรื่องหน่อย อาจารย์คนเนี้ยเขาใส่วิก กี่ปีๆ ก็วิกทรงเนี้ย ดูแข็งๆ เหมือนทาเจลแต่งผมอ่ะ
ใครๆ ก็รู้ ก็ภาวนาให้แกทำวิกหล่นกันทุกคน แต่สงสัยแกคงติด 3M ไว้ ถึงหนึบแบบนี้ -o-  เรื่องราวอาจารย์คนนี้มีอยู่สองเรื่อง
บ้างก็ว่าแกเล่นคุณไสย ไฟลวกหนังหัว = = แต่อีกสายนึงก็บอกว่า แกเป็นครูวิทย์ฯ เลยทดลองสร้างสูตรแชมพูขึ้นมาใช้เอง
แต่ไม่รู้ใช้อีท่าไหน ? ผมโกร๋นหมดเลย เลยต้องใส่วิกตลอดกาล -..- อาเมน..

กริ๊งงงงงงงงงงง. (ออดหมดเวลาโรงเรียน..บ้านนอกชะมัด)
"อ้าว พลอย จะรีบไปไหน" โน๊ต เพื่อนร่วมชั้นเรียน *คนเดียวกับโน๊ตในตอนแรกจ้ะ
"รีบไปหาพี่โบ้" ฉันหันมาตอบไอ้เพื่อนจอมกวนของฉัน
"หืม จะอ้วก ลาออกไปเฝ้าเลยป่ะ >o<" ไอ้โน๊ตยังกัดไม่ปล่อย เซ็งจริงอะไรจริงอ่ะ
"เออ ไปแล้วๆ"
"ไม่กินชิกกาบับกับเราหรอ ?" *ปล.ชิกกาบับ คือ บาบีคิว ไม่รู้ทำไมเรียกแบบนี้แต่ก็เรียกกันทั้งห้อง อาจจะมาจาก ชิกเก้นพับ มั้ง ฮ่าๆ
"ไม่ จะไปกินข้าวกับพี่โบ้ย่ะ" ฉันตอบไปแบบอารมณ์ดี

ระหว่างทาง จาก ร.ร. ไปร้านถ่ายเอกสารของพี่โบ้ห่างกันประมาณ 2 กิโลฯ ถ้านั่งรถโดยสารก็ประมาณ 5 นาทีไม่เกินนี้ก็ถึง
แต่ฉันมีเงินซะอย่าง นั่งตุ๊กๆ ไปโล่ดดดดด เร็วมาก ตดยังไม่ทันหายเหม็นอ่ะ ฮ่าๆ
ฉันนึกถึงหน้าไอ้โน๊ตเพื่อนซี้จอมกวนอีกคนนึงของฉัน แต่มันปากปลาร้ามาก ไม่ค่อยอยากเสวนากับมัน มันกวงติงสุดๆ
ชอบแกล้งคนนู้นคนนี้ แถมเรียนแย่มากๆ ไม่รู้ฉันไปสนิทกับมันได้ไง ? คิดแล้วก็อดยิ้มในใจไม่ได้ :)

แล้วก็มาถึง ณ ร้านถ่ายเอกสาร :):)

"พี่โบ้"
"น้องพลอย มานั่งก่อนดิ" พี่โบ้ลากเก้าอี้เล่นคอมฯ มาให้นั่ง
"อ้าว แล้วพี่นั่งตรงไหนอ่ะ ?"
"นี่ไง เก้าอี้วิเศษ" *มันคือกล่องกระดาษดับเบิ้ลเอใหญ่ๆ อ่ะ
"โห จะพังไหมน่ะ ?"
"ไม่หรอก ดูโดเรม่อนมั้ย ?" พี่โบ้ถามหน้ายิ้มสดใส
ปกติแล้ว ฉันไม่ชอบโดเรม่อนเอาซะเลย เพราะมันเป็นแมวกระป๋องหน้าหม้อ แล้วมันไร้หู อ้วนตุ๊ะต๊ะ ไอ้ครั้นจะตอบว่า "ไม่" ก็เกรงใจ เอาวะ ดูก็ได้
"ค่ะ"

เวลาผ่านไปครึ่ง ช.ม.

"ไปกินข้าวกันไหมน้องพลอย ?"
"ไปค่ะไป กำลังหิวเลย" ว้าวได้ร่วมโต๊ะกับพี่โบ้ด้วย อ๊ายยยยยยย
"ป่ะ"
"แล้วกระเป๋าหนูไว้ไหนได้บ้าง"
"อ๋อ มา พี่ถือให้"
"หนักนะ"
"ไม่เท่าไหร่หรอก พี่ถือไหว ดูกล้ามสิ ฮ่าๆ" พี่โบ้เบ่งกล้ามให้ดู เอ๊ะ มีลายสักด้วยอ่ะ >o< เซ็งอ่ะ ไม่ชอบอ่ะ สกปรก >,<

ณ ร้านราดหน้านายปุ๊
"กินไรอ่ะ"
"มาร้านราดหน้า พี่จะให้หนูกินส้มตำหรอ" จะว่าไปเราก็กวงติงแฮ๊ะ
"แหม งั้นพี่สั่งให้"
"..."
"ราดหน้าเส้นหมี่พิเศษ 2 ฮ๊ะ"

รอไม่นานเท่าไหร่ ราดหน้าหมี่ก็มาเสิร์ฟ
"อืม พี่โบ้ หนูไม่กินคะน้าได้มั้ย ?"
"ทำไมไม่กินหล่ะคะ ?" พี่โบ้ถาม
เอ๊ะ เมื่อกี้ตูได้ยินถูกป่าวว๊า "คะ" หรอวะ เห้ย .. ถามดีกว่า
"เมื่อกี๊ พี่พูดว่า 'คะ' หรอ "
"ฮ๊ะ ทำไมหรอ ?" ทำหน้ามึน
"เปล่าหรอก หนูแปลกใจอ่ะ..ว่าแต่พี่ให้หนูมาหา นอกจากกินข้าว มีอะไรจะคุยไหม"
"พี่เห็นว่ามันจะสิ้นปีแล้ว .. เราซื้อของขวัญมาแลกกันไหม ?"
"ได้เลย วันที่ 31 ค่อยแลกนะ"
"โอเคครับ"
"เอ้า วันนี้เพิ่ง 24 เองอ่ะ กว่าจะได้ให้" ฉันบ่นงึมงำ
"อืม งั้นพรุ่งนี้คริสมาสต์ เอาขนมที่ตัวเองชอบมาแลกกันตอนเย็น"
"แหน่ะ หลอกให้หนูมาหาอีกแล้ว" ฉันหยอก
"เปล่าๆ นะ ไม่ต้องก้ได้นะ ถ้าลำบากน้องพลอย"
"ล้อเล่น โอเคจ้ะ พรุ่งนี้หนูมาหาที่ร้าน"
"อืม จะกลับบ้านยังอ่ะ"
"อ๋อ ค่ะ เดี๋ยวกลับแล้ว"
"พี่ไปส่งขึ้นรถนะ "
"ค่ะ"

16.30 น. 25-12-2008
ณ ท็อป
ฉันคิดไม่ออกเลยสักนิดว่าจะเอาขนมอะไรไปให้ ในเมื่อฉันชอบขนมทุกอย่างเลยอ่า คิดไม่ตกจริงๆนะ พระเจ้าจ๊อดดดดด
"อืม ช็อกโกแลตดีไหม ? ไม่ๆๆ เดี๋ยวเค้าคิดว่าเด็ก "
"เลย์ ไม่เอาอ่ะ ถูกนี่นา"
"เอาอะไรดีอ่ะ โอ๊ย คิดไม่ออกอ่ะ จะบ้า"

ปิ๊ง ! โดนัทดีกว่า เลือกไปเยอะๆ เลย เวิร์กไหมน๊า ?
และแล้วก็ซื้อโดนัทหมดเงินไป 189 บาท -.- เอ้อ เบาเลยกระเป๋า
"พี่โบ้"
"อ้าวน้องพลอยมาแล้วหรอ"
"อื้ม..อ่ะนี่ขนม"
"โห โคตรเยอะอ่ะไอ้เชี่ยโบ้ ขอกูแดกก่อนเลย" ไอ้โจ้ ญาติผู้พี่ของพี่โบ้ มันถ่อยเลยเรียกมัน 'ไอ้ '
"อ่ะ ของพี่มีนิดเดียวเอง" พี่โบ้ยื่น M&M ขวดสีฟ้า ฝาสีเขียวให้มา
"ไม่เป็นไร..แค่นี้ก็ดีใจแล้ว" ฉันพูดเบาๆ

หลังจากคุยกันได้ไม่นาน ฉันก็ขอตัวกลับบ้าน พี่โบ้ก็ไม่ลืมที่จะมาส่งขึ้นรถเหมือนเดิม

"กลับบ้านดีๆ นะครับ"
"จ้ะ เดี๋ยวถึงแล้วจะโทรมาบอกนะ"