ที่ตรงนี้ มีเพียงเธอ

     หลังจากเรื่องวุ่นวายได้ผ่านพ้นไป สองสาวก็ทำงานในชมรมตามปกติ ขณะที่เชอร์รี่กำลังจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า ยิมก็เดินเข้ามาทักให้ให้สุ่มเสียงทำเอาหญิงสาวตกใจ

    "เหนื่อยหรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มทักถามด้วยความห่วงใย โดยตัวเองไม่รู้เลยว่าทำหญิงสาวตกใจ ส่วนหญิงสาวก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ก่อนจะตอบชายหนุ่ม

    "ไม่ค่ะ"

    "ครับ แล้วนี่น้องแอ๊บไปไหนล่ะครับ" ชายหนุ่มหันซ้ายแลขวาไม่เห็นหญิงสาวอีกคนก็ถามไป โดยไม่รู้อีกว่าคำถามนั้นทำให้คนถูกถามชักสีหน้าสงสัย รู้สึกใจแป่วคิดว่าชายหนุ่มชอบเพื่อนเลยตอบไปด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ

    "อยู่ทางนู้นค่ะ" พูดจบก็เดินหนี ยิมมองตามรู้สึกงงมาก

    "เป็นอะไรหว่า" ชายหนุ่มบ่นแล้วเดินไปทำงานส่วนของตัวเอง

    เชอร์รี่หลังจากเดินหนีชายหนุ่มมาก็มานั่งหน้าเศร้า รู้สึกไม่สบายใจ น้อยใจและตามมาด้วยอิจฉาเพื่อนสาวนิดๆ ที่ใครๆ ก็พากันถูกใจ มากกว่าเธอ แม้แต่ผู้ชายที่เธอแอบปลื้มมานานก็ยังดูพึ่งพอใจในตัวเพื่อนสาว อย่างนี้เธอคงหมดหวัง คิดจะสารภาพรักก็คงแห้วเสียแล้ว

    "เป็นอะไรหรือเชอร์รี่" แอ๊บเพิ่งจะตากเสื้อผ้าของคนในชมรมเสร็จ เดินผ่านมาเจอเพื่อนสาวนั่งซึม จึงเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง

    "เปล่าหรอก" เชอร์รี่ฝื่นตอบ ทั้งๆ ที่ไม่อยากเจอหรือคุยกับเพื่อนสาวในเวลานี้

    "งั้นเหรอ งานเสร็จแล้วไปกินสุกี้กันไหม" แอ๊บชวนอย่างอารมณ์ดี เชอร์รี่มองหน้าเพื่อนถึงจะหงุดหงิดแค่ไหนก็ยิ้มตอบตกลงไปกับเพื่อนอยู่ดี

    "จะไปไหนหรือครับ พี่ไปด้วยสิ" ยิมโผล่มาจากไหนไม่รู้มาขอตามสองสาวไปด้วย เชอร์รี่หงุดหงิดคิดว่าชายหนุ่มจะตามไปจีบเพื่อนเลยบอกว่าไม่ให้ไป แล้วพาแอ๊บเดินหนี ชายหนุ่มมองตามด้วยความงงอีกครั้งพลางบ่น

    "เป็นอะไรนะวันนี้"

    ส่วนด้านแอ๊บเองก็เกิดอาการงงเป็นที่สุดที่เพื่อนสาวปฏิเสธหนุ่มคนที่แอบปลื้ม จึงถามด้วยความสงสัย

    "เป็นอะไรเหรอเชอร์รี่" เชอร์รี่อึกอักเล็กน้อยไม่รู้จะตอบอย่างไง แต่ก็ตัดสินใจถามเพื่อนไปตรงๆ

    "แอ๊บชอบพี่ยิมหรือเปล่า" หญิงสาวได้ยินเพื่อนถามก็งงใหญ่ แต่พอเห็นสีหน้าเพื่อนแล้วก็พึ่งเข้าใจว่าเพื่อนเป็นอะไร

    "ชอบสิ แต่ชอบแบบพี่ชายนะ" เชอร์รี่ได้ยินคำตอบแรกหัวใจก็หลุดไปที่ตาตุ่ม แต่พอประโยคถัดมาหัวใจก็ชุ่มชื่น แววตาเป็นประกายด้วยความโล่งใจ

    "ไงโล่งอกแล้วสิ" แอ๊บตบบ่าเพื่อนสาวเบาๆ ไม่โกรธที่เพื่อนเข้าใจผิด

    "แต่พี่ยิมอาจชอบแอ๊บก็ได้" พูดแล้วก็สีหน้าเศร้ามาอีก

     "คิดมากหน่า พี่ยิมชอบเชอร์รี่ต่างหาก ไม่เชื่อก็ถามพี่เขาดูสิ" ชายหนุ่มมายืนอยู่หลังหญิงสาวพร้อมรอยยิ้มที่ได้ยินประโยคของแอ๊บ หญิงสาวมั่นใจว่าไม่ผิดแน่จึงปล่อยให้ทั้งคู่ได้คุยกัน เชอร์รี่หันมาเห็นตัวจริงก็ตกใจจะเดินหนีด้วยความอาย แต่ถูกชายหนุ่มคว้ามือไว้ทัน ทำเอาเชอร์รี่ยิ่งเขินหน้าแดง แทบอยากจะมุดดินหนี

    "เรื่องจริงนะที่น้องแอ๊บพูด พี่ชอบน้องเชอร์รี่ จะคบกับพี่ได้ไหม" ชายหนุ่มพูดตรงๆ ยื่นหน้ายิ้มเก๋เข้ามาพูดใกล้ๆ จนหญิงสาวต้องถอยหนี แต่ก็ไม่ได้ไกล เพราะถูกชายหนุ่มรั้งเข้าหาตัวอีก

    "ถามตรงๆ เชอร์รี่ก็เขินสิค่ะ" เมื่อไม่รุ้จะทำอย่างไงก็ได้แต่พูดแก้เขิน

    "ก็พี่ชอบจริงๆ ตกลงหรือเปล่าครับ"

    "อย่างนี้เชอร์รี่ก็เจอศึกหนักสิค่ะ"

   "อย่าห่วงเลย แฟนพี่ทั้งคนพี่ดูแลได้ แถมน้องสาวอีกคนด้วยอ่ะ" ชายหนุ่มเน้นตอนท้ายให้หญิงสาวมั่นใจว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนสนิทของเธอ

    "เป็นอันตกลงนะครับ" ชายหนุ่มยิ้มหน้าบาน เขารู้สึกมีความสุขมาก

   "พี่พูดเองนะ" เชอร์รี่พูดแก้เขิน ยอมให้ชายหนุ่มรั้งเข้าไปกอด เพราะความดีใจที่หญิงสาวตอบตกลง

    "รู้เรื่องแล้วใช่ไหม ไปกินสุกี้ได้หรือยัง" แอ๊บเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง แกล้งทำโมโห สองคนยิ้มให้กันแล้วพากันเดินไปที่แอ๊บ

    "งั้นมื้อนี้พี่เลี้ยงเองนะครับ" ชายหนุ่มสั่งให้สองสาวแล้วหันมาพูดกับทั้งคู่ สองสาวพยักหน้าตกลง เมื่อมีของฟรีใครเลยจะปฏิเสธ

    "งั้นแอ๊บไม่เกรงใจนะพี่ชาย" หญิงสาวหันมาเรียกอย่างสนิทสนม สรรพนามที่ใช้ช่วยให้เชอร์รี่โล่งอก รู้สึกสบายใจไม่คิดอะไรอีก

    "แล้วพี่ยูล่ะค่ะ" เชอร์รี่หันมาถามชายหนุ่มหลังจากกินเรียบร้อยแล้ว

    "อ๋อ...เห็นว่ามีธุระ ไม่ต้องห่วงนะแอ๊บเดี๋ยวพี่ชายไปส่ง" ชายหนุ่มพูดซะแข็งขันตลกแปก ทำเอาแอ๊บหัวเราะไม่หยุด

    "อ้าว ขำใหญ่เลย พี่พูดผิดเหรอ"

    "เปล่าค่ะ แอ๊บไม่กวนพี่หรอก พอดีว่าจะแวะซื้อของก่อน พี่ไปส่งเชอร์รี่เถอะค่ะ" แอ๊บไม่อยากรบกวนเวลาหวานๆ ของเพื่อนสาวจึงแยกตัวออกไปก่อน

    "เปล่าหรอกค่ะ แอ๊บคงอยากให้เชอร์รี่อยู่กับพี่เท่านั้นเอง"

    "อ๋อ" ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ คงไม่อยากเป็นก้างขวางคอเลยขอตัวสินะ น่ารักจริงๆ น้องเรา ชายหนุ่มแอบบ่นในใจ

   "งั้นกลับบ้านกันเถอะครับ" ยิมหันมาบอกหญิงสาวอย่างสุภาพ เชอร์รี่ยิ้มตลอดทางด้วยความปลาบปลื้มใจ ที่สมหวังในรัก