Love You THE CAT รับ(รัก)ฉันทียัยแมวเหมียว
mameaw
9) อยากลงหม้อมั้ยจ๊ะ!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แล้วจะเอายังไงดีล่ะทีนี้- -" ฉันพูดพร้อมกับมองไปรอบๆตัว ในบ้านของเจ้ายักษ์ตัวใหญ่ก็
ไม่มีอะไรมาก มีเก้าอี๊ตัวใหญ่กับโต๊ะแล้วก็มีเตียง อีกห้องมีโต๊ะกินข้าว ตอนนี้ยักษ์กำลังเอาทัพพีอันใหญ่คนๆหม้อ
อยู่ก่อนจะบ่นอะไรไปเรื่อยเปื่อย
"จะรู้มั้ยล่ะ สู้ด้วยแล้วก็ไม่สำเร็จ คราวนี้คงต้องสู้ด้วยปัญญา-*-" เฟรนฟรอนจับลูก
กรงแน่น สีหน้าเขาดูเคร่งเคลียดมาก เอ่อ...ฉันควรทำอะไรสักอย่างให้เขาหายเคลียดดีมั้ยน้า- -;;
"หงิงงง" อยู่ๆเจ้าหมาก็ร้องออกมา ทั้งฉันและเฟรนฟรอสมองลูกหมาอย่างสงสัย
มันร้องอะไรของมัน?
"หงิงงงงงงง หงิงงง" คราวนี้ไม่ร้องเปล่า ลูกหมาหมุ่นตัว 3 รอบ และนอนหงาย
ท้องทำขากระดิกๆ-*- ฉันและเฟรนฟรอสมองหน้ากันอีกครั้ง
"จริงด้วย!!!" เราพูดพร้อมกันและมองหน้าอย่างดีใจ สงสัยเฟรนฟรอสจะโอเว่อร์ไป
หน่อยเลยลืมตัวเข้ามากอดฉัน
ตุบ!
"โอ๊ยยย! อะไรกัน! มาต่อยฉันทำไมเนี้ยใจซาดิส์! ป่าเถื่อนจริงเลย!!!" เฟรนฟรอส
ร้องพลางเอามือกุมหน้า ท่าทางจะเจ็บจริง ฮาๆๆ
"เอ้า! แล้วนายจะมากอดฉันเพื่อ ? ...สมน้ำหน้า ทีหลังอย่าทำอีกล่ะ เข้าใจมั้ย?!?"
"เชอะ! ก็แค่กอด ไม่เห็นจะเป็นไร ไม่ทำแล้วก็ได้!!" เฟรนฟรอสตะโกนใส่หน้าฉัน
อย่างโมโหก่อนจะลุกขึ้นและไปเตะลูกกรงจนเกิดเสียงดัง ปัง!!!
"อย่ามาทำตัวเหมือนเด็กแบบนี้นะ ฉันไม่ชอบ-*-" ฉันมองหน้าเฟรนฟรอสแบบเอา
เรื่อง ลูกหมาเห็นท่าไม่ดีเลยหลบไปอยู่อีกมุมหนึ่ง
"ฉันไม่ใช่เด็ก!! เธออายุเท่าไรถึงมาว่าฉันว่าเด็ก!!" เฟรนฟรอสเดินดุมๆและมาหยุด
อยู่ตรงหน้าฉัน ส่วนสูงที่มากกว่าฉันมากทำให้ฉันรู้สึกว่า เขากำลังข่มฉันอยู่ หน๊อย! นายยังรู้จักฉันไม่ดีพอ
ใช่มั้ยเฟรนฟรอส คราวเนี้ยนายไม่รอดแน่ ฮาๆๆ*O*
"ฉันอายุ 20! มีปัญหาไรมั้ย!!"ฉันโกงอายุตัวเอง ฮาๆๆ จริงๆฉันอายุแค่ 18 แต่ดู
หน้าของเฟรนฟรอสแล้วเขาต้องอายุประมาณ 19 แน่นอน ฉันไม่ยอมนายง่ายๆหรอก อีตาเฟรนฟรอส!!
"ฮ่าๆๆๆ ฉันอายุ 21 เว้ยย!!! ที่นี้เข้าใจหรือยังกว่าฉันน่ะแก่กว่าเธอ!" เฟรนฟรอส
พูดด้วยน้ำเสียงสะใจ...มาก!- - ฉันกัดฟันกรอดๆ นี้ฉันคาดดาอายุเฟรนฟรอสผิดงั้นเหรอ?! อ๊ากก โกรธ!!
"ก๊าสสสสสสสสสสสส" เมื่อฉันไม่รู้ว่าจะปล่อยความรู้สึกโกรธก่อนมายังไงเพราะ
ฉันแพ้หมดรูป ฉันก็เลยพ่นไฟออกมาชุดใหญ่
"เฮ้ยยยย มันอัตรายนะ! จะพ่นไฟก็บอกก่อนสิ!!" เฟรนฟรอสพูดข้างหูฉัน นี่เขามา
อยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไร! ขณะที่ฉันกำลังหันไปพ่นไฟใส่หน้าเขาอีกครั้ง เขาก็จับหัวฉันให้มองดูสิ่งที่เกิด
ขึ้นไปลูกกรงอันแข็งแรงของยักษ์ ....มันละลาย เกิดเป็นช่องโหว่ขนาดใหญ่!
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ!!!" ยักษ์ใหญ่ร้องดังลั่น ก่อนจะหันมามองอย่างตกใจ ทุกอย่าง
ชะงักไปทันใดเมื่อเราทั้งหมดสบตากัน
"วิ่ง!!!!!" เรา 2 คน 1 ตัว รีบวิ่งออกจากกรงไปคนละทิศละทางทันที ที่สิ้นเสียง
ของเฟรนฟรอส
"หน๊อยยย!!! ไอ่พวกนี้นิ!! อย่าหนีนะ!" ยักษ์ใหญ่วิ่งตามไปทางลูกหมา และในที่สุด
ลูกหมาไร้ทางสู้ก็โดนจับเป็นตัวแรก- - ยักษ์จ้องหน้าลูกหมาอย่างเอาเรื่อง และจับมันลงหม้อ!
"หงิงงง!!" อู๊! หวังว่าน้ำในหม้อจะอุ่นกำลังดีนะ- - หลังจากที่ยักษ์จับลูกหมาลง
หม้อเรียบร้อย ก็หันมาพยายามจับเจ้าชายรูปหล่อต่อ ในขณะที่ฉันแอบอยู่ใต้เตียง
"อยู่ไหน!! ออกมาให้จับสะดีๆ!!" ยักษ์พูดเสียงโหดพร้อมกับเดินตามหาทั่วบ้าน
"เจอแล้ว!!!" มันพูดด้วยน้พเสียงดีใจ ก่อนจะยิบเฟรนฟรอสออกมาจากใต้โต๊ะ
"ปล่อยฉันด่วนเลย รู้มั้ยว่าฉันคือเจ้าชายเฟรนฟรอส อะมีบา ออโต้ เฟยเลนไทน์ จุ๊ป ที่สองนะ! ปล่อย!!"
เฟรนฟรอสร้องโว้ยวายแต่ยักษ์ใหญ่ไม่สนใจพร้อมกับหาตัวฉันต่อ"ตัวนี้เจอตรงใต้โต๊ะ แมวก็คง..."
ไม่พูดเปล่า ยักษ์ใหญ่เดินมาใต้เตียงทันที....เจ้ายักษ์ยิ้มกว้างเมื่อเจอฉันยืนหัวหด
อยู่ใต้เตียงจริงๆ
"ไฮ!! เอ๊ะๆๆๆ เจ้ายักษ์นายชื่อะไรเหรอ อยู่ๆฉันก็รู้สึกอยากเป็นเพื่อนกับนายน่ะ^^"
เจ้ายักษ์นิ่งไปนิดหนึ่งเมื่อเจอคำถามที่ไม่คาดคิดว่าจะถามของฉันก่อนจะตอบคำ
ถามให้เจ็บใจเล่น"ข้าไม่คิดอยากจะเป็นเพื่อนกับอาหาร" เมื่อมันพูดจบมันก็รีบคว้าตัวฉันทันทีก่อนที่ฉัน
จะคิดหนีสะอีก
ก๊าสสสสสสส อยากพ่นไฟ!!!! ทำไมฉันถึงได้โง่มาแอบที่ใต้เตียงด้วยเล่า!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
