ฉันและเธอกับความทรงจำทีมิอาจลืม

ความเดิมตอนที่แล้ว:ซารินะมาที่โรงเรียน มัธยม ของกรุงเทพทั้งๆที่เพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่น และระหว่างทางที่เดินอยู่ก็ชนกับ ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชื่อว่า ' คริสตัส ' คนที่เคยเป็นเพื่อนเก่าของเธอแต่เธอกลับไม่รู้ และสลบไปเพราะกลัวเลือด  และเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งที่ห้องของคริสตัส.........
 
"เธอ!!!...เธอ!!..." ฉันก็ งง เหมือนกันว่าเขาเรียกฉันทำไม แต่ก็เครียดๆอยู่นิดหน่อยแฮะ
" มีอะไรเหรอแจน ร้องอะไรนักหนาล่ะ!!!! ^_^ " คริสตัสตอบด้วยรอยยิ้มอีกเหมือนเคย(แต่ว่าหน้าตาที่เธอยิ้มและน้ำเสียงไม่เหมือนกันราวกับฟ้าและเหวเลยแฮะ ) 
"เธออย่าเพิ่งพูด คริสตัส!!! " แจนตะโกนตอบกลับและเอาแต่จ้องหน้าฉัน อะ...อะไรเล่าฉันอายน้าาาา >////<
" เธอชื่อว่าอะไร ประวัติเป็นไง ย้ายมาจากไหน ใครเป็นคนคลอดเธอ และบ้านอยู่ที่ไหน อายุเท่าไหร่ วันเกิดวันไหน บอกมาให้....อุ๊บบบ...."
โห...ถามมาเป็นชุด..จะตอบมาได้ไหมล่ะเนี่ย แต่ยังโชคดีมีคริสตัสมาปิดปากแจนให้
 
 
 
                                                                       บันทึกพิเศษ ของ : คริสตัส
"นี่!!! หยุดได้แล้วนะ ถามมาเป็นชุดแบบเนี้ยยย ใครมันจะไปตอบได้เล่ายัยแจน!!! ยัยแก่ขี้บ่น!!! " ฉันเอามือไปปิดปากยัยแจนและบ่นไปตามๆกัน แหม!! ถามถามเป็นชุดแบบเนี้ยยย ( หมา ) ใครที่ไหนมันจะไปตอบได้เล่า โธ่เอ้ย - ^ - ชิ ชะ เชอะ
" ตอบได้ซี่ ฉันยังตอบได้เลย " ยัยแจนรีบตอบหลังที่แงะเอามือฉันออกจากปากยัยแจน
" แล้วใครที่ไหน!! จะไปตอ.... "
" ฉันไม่ได้ว่าซักหน่อยว่าให้ตอบเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆ น่ะ!!!! " อึ๋ย ยังพูดไม่ทันเส็รจเลยรีบตอบมาซะละ ยอมรับเลยนะคะว่า ยัยนี่นี่มันพูดมากจริงๆ
ฉันไม่สนใจคำพูดของยัยแจนแล้วหันไปถามคนตรงหน้าพร้อมกับยิ้มว่า
" แล้วตกลงเธอจะตอบคำถามของยัยแจนได้ไหมล่ะ ^w^ " ฉันว่าดูๆไปแล้วยัยคนนี่เนี่ยก็สวยน่ารักดีนะเนี่ย เหมาะกับจะมาเป็นเป็นช้านนนนนเล้ยยย
"..........."
".........."
".........."
วุ้ย!!! เหมือนเป็นใบ้เลยแฮะ เนี่ยตอบไม่ได้เหรอไง
" ........ ฉันชื่อ อาโอยามะ ซารินะ ย้ายมาจากญี่ปุ่นแต่ความจริงมีบ้านเกิดที่ไทยเนี่ยแหละ ส่วนประวัติก็คือ ส่วนสูง 156 น้ำหนัก 46 วันเกิดก็  12 ธันวาคม 2536 อายุ 17 ปี ส่วน พ่อฉันเป็นคน ญี่ปุ่น แม่เป็นคนไทยแท้ๆ หวังว่าคงไม่มีอะไรต้องถามอีกแล้วใช่ไหม "
 
โห....ว่ายัยแจนถามไปเป็นชุดเขาก็ยังตอบมาเป็นชุดอีกแล้วอ่ะ เฮ้อ! ชีวิตฉันเนี่ยเจอแต่คนแปลกๆจริงๆแฮะ
" ฉันไม่มี..."
" ฉันมี!!!!!! " ยัยแจนรีบตอบแทรกมาทันทีทั้งๆทีฉันยังไม่ได้ตอบเลยนะ!!! ( ว่ามั้ยคะว่ายัยแจนนี่มันสอดรู้สอดเห็นจริงๆ - ^ - )
"นี่ยัยแจน!!!! ยัย สา-ระ-แน!!!! ยัย สอด-รู้-สอด-เห็น-ไม่-เข้าเรื่อง!!! ยัย...ยัย " ฮึ่ม...พูดไม่ออกเลยอ่ะหมดคำด่าแล้ว T^T ช่วยไม่ได้นี่นาก็ฉันมัน กุลสตรี แท้ๆนี่นาไม่มีเวลามาคิดคำด่าชาวบ้านเหมือนยัยแจนหรอก (เนี้ยยยยนะ กุลสตรี กุลสเตย์ มากกว่าอ่ะ ^w^ )
"นี่หุบปากไปเลย!!! ยัยเสแสร้ง หนอยแน่!!! คิดเหรอว่าฉันไม่รู้น่ะ ว่าในใจเธอคิดอะไรอยู่น่ะ ฮึ่ม!!! "
"........."
"ที่ฉันพูดเนี่ยก็เพราะว่าฉันมีข่าวดีหรอกนะ ถึงได้พูดน่ะ ไม่งั้นพวกเธอก็นั่งโง่!!! อยู่อย่างงี้ทุกทีน่ะสิ เวลามีอะไรฉันใช่ไหมล่ะเป็นคนสังเกตุให้น่ะพวกเธอน่ะนั่งโง่!!!!!! อยู่ทุกทีเล้ยยยยยย "
ย...ยัยนี่บ่นเป็นชุดอีกแล้ว เซ้งงงง เซ็งงงงง เบื่อ เจงงง เวลาอยู่กับยัยนี่ทีรายบ่นเปงชุก ทุ ที เยยยยย (นั่งฟังจนสมองเพี้ยนพูดจาไม่รู้เรื่องถึงขั้น โคม่า )
" และเรื่องที่ฉันจะบอกก็คือ อาโอยามะ ซารินะ ก็คือ...... "
"พ....พ....พ.....เพื่อนเก่าเราเอ้งงง!!!!!! "
หา!!!!! อาโอยามะ ซารินะ เนี่ยนะ เป็นบ้าก็เป็นบ้า เอ้ย!!! เป็นใบ้ก็เป็นใบ้ (จะเป็นอะไรก็แย่ทั้งสองนั่นแหละ ) ฉันไม่อยากมีเพื่องเป็นบ้าและใบ้ในเวลาเดียวกันหรอกน้า T ^ T
เอ๊ะ!!! แต่ว่า อาโอยามะ นี่ นามสกุลเดียวกับ ซาริ จังเพื่อนที่ย้านไปญี่ปุ่นของฉันเลยแฮะ
หือ... อาโอยามะ ซารินะ!!! นี่แหละใช่เลย!!!!!!!
 
                                                         _____________________________________
โปรดกรุณาติดตามตอนต่อไปค่ะ