หนุ่มห้าวแก็งเวฟกับสาวเสริฟหน้าใส

     "สาวๆสรุป เราจะไปกินไรดีครับ" พีเอ่ยถาม

    "อ๋อ มีร้านประจำอยู่ไม่ไกล ชื่อร้าน ครัวไทยอ่ะ" จีอธิบาย สองหนุ่มพยักหน้า ทั้งที่รู้จักดีแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้

    "ที่นี่ เราสองคนเลิกเรียนจะมาประจำเลย" แอลบอกพร้อมกับพาสองหนุ่มเดินไปนั่งโต๊ะประจำ ป้าเจ้าของร้านเห็นจำได้เอ่ยทักสองสาวอย่างคุ้นเคย

    "วันนี้มีบอดี้การ์ดมาด้วยหรือหนู" สองสาวยิ้มน้อยๆ เข้าใจที่ป้าเจ้าของร้านพูด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

   "ของหนูเหมือนเดิมใช่ไหม แล้วสองหนุ่มล่ะ" ป้าหันมาถาม

   "ผมสองคนขอกระเพรา ไข่ดาวครับ" เคสั่งอย่างสุภาพ ป้าเข้าของร้านพยักหน้ารับรู้ กุลีกุจอทำอาหารให้สองหนุ่มสาวทันที ไม่นานนักอาหารที่สั่งก็ถูกเสริ์ฟ

    "ขอบคุณครับ" เคยิ้มขอบคุณ เมื่อป้าเจ้าของร้านเอาอาหารมาให้ แกยิ้มรับแล้วเดินไปหน้าร้านต่อ

   "อร่อยไหม" แอลหันมาถามเคสีหน้าบ๊องแบ๋ว

   "อร่อยครับ" ชายหนุ่มตอบ

   "มิหน่าถึงชอบมา" พีพูด เข้าใจแจ่มแจ้ง ทั้งสี่ต่างกินข้าวคุยกันอย่างสนุกสนาน สนิทกันมากขึ้นตามลำดับ หลังจากกินข้าวเสร็จ ชายหนุ่มก็พาสองสาวไปส่งบ้าน

    "ขอบคุณมากนะที่พาไปเลี้ยง" แอลพูด

    "เรื่องเล็กน้อยครับ ผมยินดี" เคยิ้มตอบ

    "น่าจะไปนั่งรถเล่น กินลมกันอีกสักหน่อย" พีแกล้งบ่น ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าสองสาวรีบกลับมาบ้าน เพราะใกล้เวลาจะไปทำงานพิเศษ เคหันมามองพยักหน้าอย่างรู้ทัน

     "จีกับแอลต้องไปทำงานพิเศษ" จีเป็นคนอธิบาย

    "งานอะไรที่ไหนหรือคับ" เคถามเหมือนคนไม่รู้เรื่อง

    "ช่วงเย็นแอลกับจีไปทำงานพิเศษที่ร้านอาหารใกล้ๆชายทะเลจ๊ะ" แอลพูด

    "ถ้างั้นเราสองคนขอไปส่งนะ" พีรีบพูดขึ้นมาทันที หวังทำคะแนนให้สาวชอบ

    "ให้ผมไปส่งไหมครับ" เคพูดอีกคน น้ำเสียงราบเรียบ สายตาอ่อนโยน สองสาวหันมองหน้ากัน ยิ้มให้กันแล้วหันมาบอกชายหนุ่ม

     "ด้วยความยินดีค่ะ"

     "เย้ๆ" พีดีใจเข้ามากอดจีเลยโดนหญิงสาวสวนด้วยศอก พลางบ่น

     "อย่ามาทำตัวลุ่มล่ามนะ" ทั้งคู่แง่งอนกัน เหมือนเด็กๆ เคกับแอลมองขำๆ

     "แอลไปแต่งตัวก่อนนะ" แอลมองนาฬิกาแล้วขอตัวไปอย่างน่ารัก เคยิ้มนั่งรอหญิงสาวอย่างอารมณ์ดี

     "ไปดีกว่า" จีเดินหนีพีเข้าบ้าน ชายหนุ่มส่ายหน้าแล้วมานั่งข้างๆเพื่อน พลางพูด

     "พยศน่าดูเลย คนนี้"

    "แต่แกก็ชอบไม่ใช่เหรอ" เคพูด

    "แน่นอน ถึงร้ายกว่านี้ก็รัก พยศมากจับทำเป็นแม่ของลูกซะเลย" พีหัวเราะชอบใจ

    "ขนาดนั้นเลยหรือว่ะ" เคหัวเราะ

    "ก็ใช่นะสิ หรือแกไม่ได้จริงจังว่ะ" ถามออกไปแซวเพื่อนเหมือนไม่จริงจัง แต่ความจริงก็รู้อยู่เต็มอกว่าเพื่อนจริงจังมากแค่ไหน เคได้ยินถึงกับหน้าขรึม พูดเสียงแข็ง

    "จริงจังสิ รักจริงหวังแต่งเลย"

    "เอ่อข้าเชื่อ เรามัน เด็กช่างรักจริง นี่หน่า" สองคนมองหน้ากัน เข้าใจซึ่งกันและกัน

    "คุยอะไรกันอยู่เหรอ" แอลทักสองหนุ่ม ทั้งคู่หันมายิ้มไม่ได้พูดอะไร

    "ไปได้แล้ว" จีเร่งสีหน้าจริงจัง เพราะกลัวไปเข้างานสาย

    "ขึ้นรถเลยจ๊ะ เจ้าหญิง" พีแกล้งยั่ว จีมองอย่างหมั่นไส้ ซ้อนท้ายหน้าหงิก ทางด้านแอลยิ้มขึ้นนั่งซ้อนท้ายเค ชายหนุ่มมองเล็กน้อยก่อนทะยานรถออก

     เมื่อถึงที่หมาย สองสาวก็ให้ชายหนุ่มจอดรถ ทั้งคู่พาสองสาวมาจอดหน้าร้านอย่างคุ้นเคย แต่หญิงสาวไม่ได้สังเกต เพราะเป็นคนบอกทาง

    "ขอบคุณที่มาส่งนะ" แอลลงจากรถแล้วบอกแก่ชายหนุ่ม

    "ยินดีครับ" แอลยิ้มและกำลังจะเดินเข้าร้าน เคก็นึกขึ้นได้รีบถาม

    "เลิกงานกี่โมง ผมได้มารับ"

    "ห้าทุ่ม แต่ไม่ต้องมารับหรอก แอลเกรงใจ"

    "ไม่ต้องเกรงใจหรอกแอล เคมันเต็มใจ เราด้วย แฟนทั้งคนต้องมารับสิ" พีขัดขึ้น ประโยคหลังทำเอาพีจุก เพราะจีชกเข้าอย่างจัง

    "อย่าพูดมาก ไปได้แล้ว" จีพูดสีหน้าจริงจัง

    "เดี๋ยวเคมารับตอนเลิกงานนะ"

    "ตามใจค่ะ แอลไปก่อนนะ" แอลโบกมือให้ชายหนุ่ม เคมองส่งจนหญิงสาวหายเข้าร้านไป

    "อิจฉาว่ะ" พีลอยหน้าลอยตาพูด

    "ทำเป็นพูด แกก็เอาใจเขาหน่อยสิ ไม่ใช่ยั่วโมโห"

   "พูดง่ายนะเอ็ง ข้าไม่โรแมนติก ผิดกับหน้าตาอ่ะ" พีพูดขำๆ แกล้งชมตัวเองทางอ้อม เคมองส่ายหน้า ทันความคิดเพื่อน

    "ไปเถอะ เดี๋ยวมารอรับสาวทำคะแนนดีกว่า" พีพูดอย่างอารมณ์ดีพลางนั่งรถเตรียมพร้อมจะออก

   "ทำพูดดีไป แกล้งเขามากคะแนนล่วงจะขำให้" เคเดินไปที่รถตัวเองบ้าง พร้อมกับบ่นเบาๆ แต่พีก็ได้ยินรีบสวนทันที

   "อย่างพี ไม่ล่วงอยู่แล้ว"

   "จะรอดู" เคพูดเท่านั้น แล้วสตาร์ทรถออกไป พีเห็นเพื่อนออกไปแล้ว จึงออกตาม