ความทรงจำ (Diary of Love)

6 ตุลาคม 2553  เวลา 23.23 น.

คืนนี้เหน็บหนาวดังเช่นทุกคืน ไม่ต่างกับความหนาวใดๆๆ ที่ผ่านมา แต่ว่าวันนี้อาจจะพิเศษอยู่อย่างหนึ่ง

ทำไมกันผมถึงรู้สึกสบายจัง รู้สึกว่า โลกนี้กำลังสดใส ผมมองไปรอบๆกาย ในห้องเป็นบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น

เธอคนที่ผมรักก็มาด้วย ผมเขียนบรรยายทุกอย่างลงในนี้ วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะเขียน ต่อไปคงเขียนอะไรอีกไม่ได้แล้ว เพราะผมเริ่มจะขี้เกียจเขียนซะแล้ว

ถึงแม้บรรยากาศในห้องจะดูอบอุ่น แต่ว่า ทำไมผมรู้สึกหนาวสั่นเหลือเกิน ผมมองไปรอบๆอีกที ทำไมทุกคนร้องไห้กันล่ะ เธอคนนั้นที่ผมรักก็ด้วย มันเกิดอะไรขึ้น สายตาผมเริ่มจะลืมตาไม่ได้แล้ว เริ่มง่วงลงทุกที หนาวขึ้นทุกที่ แต่หยดน้ำตาอุ่นๆ ของเธอยังไหลริน อาบแก้มผมไม่หายไป เธอกอดผมแน่น และพูดคำๆๆ หนึ่งซ้ำๆไป ซ้ำๆมา 

"เค้าไม่ลังเลอะไรแล้ว แต่ก่อนเค้า เคยคิดว่า เราเป็นเพื่อนกัน เราคงสนิทกันมากไปเลยคิดว่า ความรู้สึกแบบนั้นมันอาจจะไม่ใช่ความรักที่แท้จริงแต่ว่า ตอนนี้เค้ารู้แล้วว่า เค้ารักแก รักแก รักแก ได้ยินมั้ย"

ผมเริ่มจะไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว แม้แต่เสียงพูดของเธอยัง แผ่วลงไปทุกที่ ผมพยายามขยับตัวเพื่อไปเอาหูเงื้อฟังคำพูดที่เธอพูด

แต่ก็ได้ยินแผ่วๆ เบาๆ ว่า "เค้ารักแกแล้วนะ อย่าไปไหนนะ อยู่กับเค้าตลอดไป อย่าไปไหน" แล้วเธอก็กอดผม

.....

ผมเริ่มจะมีแรงขึ้นมาหน่อย พยายามเขียนในสมุดเล่มนี้ ต่อไป เพราะนี้มันเป็นหน้าสุดท้ายแล้ว อยากเขียนมันให้จบสักที

ตอนนี้ผมเขียนทุกคำพูด ที่ผมพูด

"ว่าไงเหรอ" ผมพูด

"เค้ารักแกนะ" เธอเงยหน้าขึ้น และ มีสีหน้าที่ดูสดใสขึ้น

"จร้า ได้ยินสักทีนะ คำคำนี้ จากปากของแก ขอบคุณนะที่บอก แค่นี้ก็มีความสุขเหลือเกินเลยล่ะ" ผมบอกเธอไป

"จร้า งั้นต่อไปนี้ เค้าจะไม่ทำให้แก ทุกข์ใจอีกนะ" เธอตอบกลับมา

 "งั้นแกช่วยเอา สมุดที่อยู่ในกระเป๋าที่อยู่ ข้างๆมาหน่อยสิ " แล้วเธอก็ไปหยิบมา ผมพูดต่อ

"ตอนนี้ สมุดที่เค้าเขียนมันถึงหน้าสุดท้ายแล้ว เค้าเคยสัญญาว่าจะให้แกในวันหนึ่งใช่มั้ย วันนี้ล่ะที่เค้าจะให้ ส่วนอีกเล่มที่เป็นสมุดเปล่าที่เค้าให้แกไปหยิบมานี้ เค้าจะให้แกไปเขียนเขียนความรู้สึกอะไรก็ได้นะ อย่าลืมเอาสมุดเล่มที่เค้าเขียนอยู่อ่านให้จบนะ"

เธอพยักหน้า "เค้าจะดูแลมันอย่างดี จะอ่านให้จบ อ่านซ้ำไปซ้ำมาเลย"

"ขอบคุณนะที่รับมันไป" อยู่ๆความรู้สึกเหน็บหนาวและเจ็บแปล๊บ มันก็กลับมาอีกแต่ครั้งนี้ มันดูรุนแรงมากมายเลย

ผมพูดกับเธอต่อ "น่ารักจังเวลาร้องไห้" ผมมองหน้าเธออยู่นาน แล้วบอกกับเธอไป "เค้าก็ยังรักแกอยู่อย่างเคยนะ ตอนนี้เค้าเป็นแฟนแกได้แล้วใช่มั้ย"

"อื้มมมม ช่าย ตอนนี้แกเป็นแฟนเค้าแล้วนะ" เธอยิ้มและกอดผมอีก

แต่ว่าผมเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้ว ผมพยายามเขียนต่อและพูดต่อ "หนาวจัง ง่วงจัง อยากเห็นหน้าแกเรื่อยๆๆตลอดไป ไม่รู้มันจะทำได้มั้ย อิอิ "

เธอตอบกลับมา "จร้า แล้วแต่แกนะ แกจะทำอะไรได้เลย แต่อย่าไปไหนไกลจากเค้านะ"

เธอพูดจบผมรู้สึกว่าจะเขียนไม่ไหวแล้ว และพูดต่อไม่ไหวแล้ว ......................

.................