Angel's quest Part I Staff of angel

Angel Fantasy

บทที่ 9   อันตราย!!

                       ''นายทำบ้าอะไร! เห็นไหมชั้นสกปรกหมดแล้ว!''

                                 เอลหัวเสียเอามากๆ เธอปัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้า ยืนประจันหน้าวายุอย่างไม่กลัวเกรง เขามองเอลตาแทบจะไม่กระดิก คนอะไรสวยน่ารักชะมัดเลยวะ

                       ''ยืนเหม่ออะไรอยู่ ทำผิดแล้วไม่ยอมขอโทษ! แล้วยังแต่งตัวแปลกๆอีก นายไม่เพี้ยนก็บ้าแล้ว!''

                       ''เอ่อ...''

                       ''ก็พูดได้นี่ ไม่ได้เป็นใบ้ แล้วทำไมไม่พูด!''

                       ''เอล จะโกรธอะไรเขานักหนา เขาไม่ได้ตั้งใจซักหน่อย''

                       ''ขอโทษ''

                            เสียงแรกของวายุ เอลหันไปมองหน้าเขาทันที เธอหะวเราะในความคิดของเธอ นายคนนี้แต่งตัวแปลกๆทำท่าทางทุเรศ เธอไม่เคยเห็น

                        ''ห๊ะ! ขอโทษ  ขอโทษนะ แล้วมันจะได้อะไร ชั้นจะหายเจ็บไหม เสื่อผ้าชั้นจะสะอาดแระ''

                        ''เธอเป็นบ้ารึเปล่า เขาไม่ได้ตั้งใจซักหน่อยเอล''

                            เบลล่าทนความใจร้อนของเอลไม่ไหวอีกแล้ว เจนนี่เริ่มแสดงความกลัวให้เอลเห็น เธอไม่คิดว่าเอลจะใจร้อนได้ขนาดนี้ โดยเฉพาะกับชายแปลกหน้าคนนี้

                        ''ไม่! เบล นายนี่ทำผิด ต้องโดนลงโทษ''

                        ''เดี๋ยวก่อนเธอ แค่ชนแค่นี้ จะเอาให้ถึงคุกเลยรึยังไง เอาสมองส่วนไหนคิดวะ ยัยนี่''

                        ''ว่าไงนะ นายจะประลองกับชั้นไหม กติกาคือตายไปข้างนึง''

                            วายุผงกหัว ผู้หญิงอะไรวะ เรื่องแค่นี้เอากันถึงตาย บ้ารึไง วายุเริ่มโกรธขึ้นมาทีละน้อยหลังจากใจเย็นกับหญิงแปลกหน้าที่ไม่อภัยให้เขากับเรื่องเล็กๆที่ไม่เข้าท่า

                        ''นี่ยัยบ้า ชั้นจำเป็นอะไรที่ต้องมาตาย หรือต้องฆ่าเธอด้วย ชั้นก็พูดไงว่าขอโทษ ชั้นไม่ใช่คนเดียวซักหน่อยที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ เธอก็ด้วย ถ้าดูจะชนชั้นรึ ยัยปากไม่พึงประสงค์''

                        ''ก็ชั้น...''

                            เอลเริ่มยอมแพ้กับอารมณ์วายุ เธอตกเป็นรองทันที ไอ้หมอนี่มันสรรค์หาคำด่ามาจากไหน แรง เจ็บ มากๆ

                        ''เห็นไหมๆ เธอยังจะแก้ตัว ทีชั้นแก้ตัวไม่ได้ มันดีแล้วรึไง กับความคิดโง่ๆอย่างนั่น น่ารำคาญชะมัด ผู้หญิงอะไร ไร้เหตุผลแล้ว ยังทำตัวไม่เหมือนผู้หญิงอีก''

                         ''กรี๊ดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!''

                             เอลกรี๊ดดังลั่นห้องโถม ตั้งแต่เธอเกิดมา ยังไม่เคยโดนดูถูกขนาดนี้ เธอเริ่มคว้าคทาประจำตัวขึ้นมา มันเปล่งแสงสี้ขียววาบทันที

                          ''ชั้นขอสาบานถ้าวันนี้ชั้นไม่ได้ฆ่าเจ้าหมอนี้  อย่ามาเรียกชั้นว่า เมจ''

                          ''เหอ..เดี๋ยวก่อน''

                          ''ไม่ต้องมาเดี๋ยว!!!! ตายซะ''

                            เอลร่ายคาถาใส่วายุ เขากระเด็นถอยหลังไปไกล ล้มกลิ้งฝุ่นตลบ เขาพยุงตัวขึ้น พร้อมวิ่งหนีคาถาอีกบท มันเป็นแสงสีเขียววาบ โดนพื้นระเบิดรุนแรงดังสนั่น

                          ''ชั้นกะจะบอกว่า มีจิ้งจกตัวใหญ่เกาะอยุ่ที่ไหล่เธอ!!''

                            วายุตะโกนสู้เสียงของคาถาที่เอลใช้ เสียงดังจนครูนักเรียนด้านนอกได้ยินเข้า ต่างวิ่งกรูขึ้นบันไดมาบนวิหาร

                          ''ชั้นไม่เชื่อร็อก จะใช้อุบายให้ชั้นตายใจ นี่แนะ!!!!''

                          ''เอล มีจริงๆนะ คือชั้นกับเจน กลัวจิ้งจกน่ะ ไม่กล้าเอาออกให้''

                            เสียงของเบลล่า ทำให้เอลหันดูที่ไหล่ทั้งสองข้าง มีจิ้งจกสีเทาเกาะอยู่มันหันหน้ามองเอล ราวกับจะสวัสดี

                           ''กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!''

                             เอลกรี๊ดดังกว่าครั้งที่แล้ว เธอสลบไปทันที วายุไม่กล้าเข้าใกล้ร่างของเอล เขาไม่คุ้มที่เสี่ยงสำหรับยายนี่

                           ''เกิดอะไรขึ้นเสียงดังสนั่น ใครใช้คาถาเนี่ย รู้มั๊ยมันทำลายของเก่า!''

                             เสียงครูมิเชลดังขึ้นก่อนร่างของเธอจะปรากฏด้านหลังพวกเบลล่า ครูมิเชลมองเอลที่สลบอยู่ และมองวายุที่แต่งกลัวแปลกๆ ในอาการตื่นกลัว

                           ''บอกได้ไหมเกิดอะไรขึ้น''

                             เบลล่ากับเจนนี่ใจหล่นวูบ มันไม่ใช่กงการอะไรเธอซักหน่อย เอไม่ได้ทำผิด แต่โดนจับในที่เกิดเหตุก็เลยโดนรวบไปด้วย มันคือสัจธรรมของชีวิต

                           ''ครูถามทำไมไม่ตอบ''

                              ครูมิเชลเน้นเสียงเข้มดุกว่าเดิม ทำเอาพวกเบลล่าตื่นตระหนกกว่าเดิมอีก เด็กๆที่เหลือเพิ่งมาถึงเห็นสภาพของนกโทษ ต่างก็เริ่มถกเถียงกันไม่เป็นสำเนียง

                            ''งั้นครูขอดูหน่อย''

                               ครูอาทีน่า เพิ่งมาถึงก็ส่งสัญญาณ เธอเดินอาดๆมาที่จุดเกิดเหตุ ใช้เวลาพิจารณาซักพัก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ผุดขึ้น

                            ''เมจคนนี้ตกใจกับหนุ่มน้อยคนนี้นึกว่าผีหลอก เขาแค่เดินออกมาจากด้านในวิหาร แล้วแม่หนูก็ตกใจใช้คาถามั่ว พอเห็นจิ้งจกก็เลย ตกใจสลบ''