Angel's quest Part I Staff of angel

Angel Quest

บทที่7   ทัศนศึกษาที่วุ่นวาย

                   ตรงบริเวณลานกว้างของใจกลางสถาบันสอนผู้วิเศษณ์ประจำดีเชโน่ มีพาหนะสำหรับบรรทุกคนหลายสิบคนจอดอยู่ มันลักษณะคล้ายกับตู้ แต่ลักษณะกว้างใหญ่จุคนได้เป็นร้อยคนเลยทีเดียว ข้างๆมันมีสัวต์วิเศษณ์รูปร่างคล้ายนก แต่ตัวใหญ่กว่า ปากของมันลักษณะคล้ายปากของจระเข้ขนาดใหญ่ ขนาดทั้งตัวของมันราวๆกับปลาฉลามวาฬตัวใหญ่ มันนอนอยู่บนตู้โดยสารอย่างไม่กลัวตก มีผู้ควบคุมมันยืนอยู่ข้างมันหนึ่งคน เขาเป็นชายสวมชุดสีเทา ในมือมีสมุดสำหรับจดบันทึกค่าโดยสาร ใกล้จุดที่ตู้โดยสารจอดอยู่ มีเด็กปี3กลุ่มหนึ่งกำลังเข้าแถวตอน 7 แถว แถวละ8คน  เอล เบลล่า และ เจนนี่อยู่แถวเดียวกัน โดยมีเอลเป็นคนอยู่ด้านหน้าของแถวที่7 และเลล่าต่อหลังเธอตามมาคือ เจนนี่ ตรงหน้าพวกเธอมีอาจารย์หัวหน้าระดับของปี3ยืนคุยกับเจ้าของบริษัทตู้โดยสาร อาจารย์คนนั้นเป็นหญิงวัยกลางคนผมหยิกบอล์น หน้าตาดูเข้มงวด ส่วนหญิงเจ้าของบริษัทตู้โดยสารเป็นหญิงผมดำตรง หน้าตาเข้มงวดคล้ายกับอาจารย์หัวหน้าระดับ

                     ''คุณมิเชล ตกลงว่าคุณจะให้ทางเรา ไปรับคุณที่โบราณสถานนั่น กี่โมง''

                     หญิงเจ้าของบริษัทตู้โดยสารพูดขึ้นตอนที่ อาจารย์หัวหน้าระดับปี3 กำลังจะหันไปจัดแถวของนักเรียนชายที่เล่นกันอยู่

                     ''4โมง โอเคไหม ถ้าจะขอเลส ซัก 4 โมงครึ่ง ก็ได้นะ จีน่า''

                      อาจารย์มิเชลหันมาอีกครั้งเธอส่งสายตาบ่งบอกจีน่าว่า อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้จะได้ไหม ไม่เห็นบ้างรึไง คนกำลังยุ่งอยู่เนี่ย

                     '' ก็ได้ค่ะ ทางเราจะทำตามนั่น แล้วถ้าคุณพร้อมเมื่อไหร่ ก็บอกฉันด้วยนะ ฉันจะไปดูลูกน้องซักหน่อย ทิ้งเขาไว้นานแล้ว''

                     ''ค่ะ ตามสบาย''

                        อาจารย์มิเชลพูดจบ เธอหันกลับมาจัดแถวเด็กชายที่ยังที่เข้าที่โดยไม่มีทีท่าจะหันไปคุยกับจีน่าอีกเลย ไม่นานสิ่งที่อาจารยืมิเชลกำลังรออยู่เป็นครูผู้หญิงอีกคน กำลังวิ่งมายังลานกว้าง หน้าตาสะสวยของเธอทำเอาหนุ่มๆปี3ยังยอมแก่แดด เพราะเป็นคนรุ่นใหม่รู้จักการแต่งตัวให้เข้าจับยุคสมัยโดยไม่ลืมรูปแบบของการเป็นครู อีกทั้งเธอยังเป็นคนร่าเริง ใจดี มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีมากๆ ทั้งครูและนักเรียนทุกคนเลยรักเธอ

                      ''ขอโทษที่ทำให้รอนะคะ ทุกคน  อาจารย์มิเชล''

                      ''มาได้ก็ดีแล้ว อาทีน่า พร้อมจะไปรึยัง''

                        อาจารย์มิเชลเอ่ยทันที อาจารย์สาวก็พยักหน้าให้พร้อมยิ้มที่หนุ่มๆเกือบทุกคนต้องการ อาจารย์มิเชลพยักหน้าตอบรับเธอเดินไปตามจีน่า ที่กำลังคุยกับลูกน้องของเธอ ไม่นานอาจารย์มิเชลก็ให้สัญญาณ อาจารย์อาทีน่าก็บอกให้เด็กเดินเข้าไปนั่งในตู้โดยสารทีละแถว  เมื่อเด็กๆหาที่นั่งในตู้โดยสารได้แล้ว โดยมีอาจารย์ทั้งสองคนนั่งอยู่แถวหน้า พวกเอลนั่งหลังสุดเพราะเป็นกุ่มที่เข้ามาในตู้โดยสารเป็นกลุ่มสุดท้าย ภายในตู้โดยสารมั้งกว้างและยังไม่อึดอัก มีหน้าต่างเวทมนต์ที่สามารถให้อากศได้ถ่ายเทสะดวก แต่ไม่สามารถยื่นมือออกหรือเข้ามาในตู้ได้ เพราะมันมีกำแพงเวทมนต์ที่มองไม่เห็นกั้นไว้                       

                       ''เกาะให้ดีๆนะจ๊ะ เด็ก ตอนออกตัวคงสั่นกันหน่อยนะ''

                       ''ค่ะ/ครับ''

                         จีน่าแสดงสีหน้าพอใจ เธอสามารถรับรู้ว่าเด็กไม่เกลียดเธอ แล้วเธอก็ออกจากตู้ไปนั่งกับลูกน้องบนสัตว์วิเศษณ์ ปล่อยให้พวกครูแบะนักเรียนดูแลกันเอง  ซักพักแรงสั่นสะเทือนก็เกิดขึ้น มันบ่งบอกว่าตู้โดยสารได้ทะยานขึ้นจากพื้นโลกแล้ว ทุกคนในตู้ต่างหาที่จับไว้ไม่ให้ตนเองล้มกลิ้ง ไม่นานแรงสั่นก็หยุดตามคำที่จีน่าบอกไว้

                        ''น่าอยู่กว่าที่คิดแฮะ''

                         เสียงเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่งคุยกัน มีบางประโยคที่สามารถถอดออกมาเป็นใจความได้ ไม่ใช่แค่เด็กผู้ชายที่รู้สึกแบบนั้น คนทุกคนที่อยู่ในนี้ก็รู้สึกแบบเดียวกัน

                        ''จะบ้าหรอ ราฟ  มันตู้โดยสารนะไม่ใช่บ้าน ที่จะน่าอยู่''

                        ''เออ ชั้นรู้น่ะ''

                         เด็กผู้ชายหน้าตาเข้มๆผมดำชื่อราฟ พูดเพื่อนชายกลุ่มเดียวกันหัวเราะ เขาประสบความสำเร็จเมื่อมีเด็กแว่นผมดำ ท่าทางบ๊องๆสมทบมุข  เขาชื่อ เนร์รี่

                         ''เจนนี่ เธอเคยไป วิหารนั่นรึเปล่า''

                          เสียงของเบลล่าแทรกเสียงพูดคุยจากนักเรียนรอบตัว เจนนี่ยังไม่ได้ยิน เบลล่าต้องถามอีกรอบ เธอหันขวับทันที

                         ''ยังเลย นี่เป็นครั้งแรกของชั้น แล้วเอลละ''

                         ''ครั้งแรกของชั้น้หมือนกันแหละ''

                          เอลพูดอย่างตื่นเต้น และเธอก็สะดุ้งโหยง มีตัวอะไรมีซุกอยู่ใต้เก้าอี้เธอ มันมีขนนุ่มสีขาว เอลอุ้มมันขึ้นมาดู เธอรู้ได้ทันที บักกี้ นิมของเจนนี่นั่นเอง

                          ''ไม่ยักรู้ว่าเธอพามันมาด้วย''

                          เอลพูดพลางลูบขนนุ่มๆตรงหลังของมัน ขณะที่เธอจับมันมาตั้งไว้บนซัก เจ้านิมก็หลับปุ๋ยทันที มันเชื่อมกว่านิมที่เอลเคยเจอมาเสียอีก

                          ''โทษทีชั้นลืมบอกไป แต่ว่าเจ้าบักกี้มันท่าทางจะชอบเธอนะ หลับใหญ่เลย''

                         เจนนี่พูดจนเอลอายหน้าแดงหันไปทางเบลล่า ตอนนี้เบลล่ากำลังหลับคาเก้าอี้อยู่แล้ว เอลได้แต่หัวเราะชอบใจ ว่าเธอขี้เซาดีนัก ดันหลับเองซะนี่ แม่คนเก่ง

                          ''เด็กๆ ดูด้านนอกซิจ๊ะ''

                          เสียงอาจารย์อาทีน่าดังขึ้น เด็กๆทุกคนทำตามทันที เอลกับเจนนี่ต้องปลุกเบลล่าก่อน แล้วพวกเธอก็มองไปนอกหน้าต่าง ซากวิหารนางฟ้าอยู่ตรงหน้ามันใหญ่โตมาก แม้ทัศนียภาพจะโดนบดบังเพราะสายฝนที่โปรยลงมา