loveimpossible!!! มหัศจรรย์แห่งรัก

7.0

เขียนโดย loveimpossible

วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2553 เวลา 20.03 น.

  2 chapter
  9 วิจารณ์
  8,673 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เสื้อผ้าหน้าผมเริ่ด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 ต่อจากครั้งที่แล้วนะ

เยล:    ตอนนั้นฉันท้านายนั่นวันนี้แหละ เป็นเวลา 1 ปี  ให้มันรู้กันไปเลยว่าใครคือใคร

เช้าอันแสนสดใสดูท่าทางท้องฟ้าจะเต็มใจให้ฉันชนะแน่ๆ ฮึๆ ฉันใส่กระโปรงที่สั้นที่สุด เสื้อที่รัดรูปที่สุด ฉันจะได้~เซ็กซี่... ฉันเดินไปอย่างสง่างาม พร้อมเสกมนตร์ โซรามาร่า ซาฮา ซาดี อยู่ๆ ก็มีแสงเสน่ห์ร่ายล้อมฉันเต็มไปหมด ผู้ชายแถวๆนั้นทั้งวัยรุ่น วัยชราคุณลุงคุณตาก็ตามก้นฉันมาหมดเลย หญิงที่สวยสู้ฉันไม่ได้ก็งง หึ ฉันเสน่ห์แรงจริงๆ หน้าอย่างนาย ปริ้นส์ สู้ฉันไม่ได้หรอก ฮิๆๆๆ(หัวเราะแบบแม่มด)

ปริ้นส์:  วันนี้ผมต้องเท่ ต้องหล่อ ผมหวีผมไปมา ดูแล้วผมก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย เสื้อผ้าก็แมนมั๊กมาก(ชุดนักเรียนธรรมดานั่นแหละ พูดให้เข้าท่าเท่านั้นเอง) ผมเดินไปโรงเรียนสักพัก ก็เห็นผู้หญิงแต่ละคนจ้องผมตาไม่กระพริบเลยครับ เหอๆๆ คราวนี้ผมต้องชนะแน่นอนเลยคับ ผมทักสาวๆไปเรื่อยๆตลอดทาง... อยู่ ๆ ... โครม.....(จงเดาต่อไป)

 เยล:  ว้าย!!! ตายจริง กระบือตัวหนายชนข้าพเจ้าเนี่ย โอ้ย เจ็บ พอฉันดูหน้ากระบือที่ชนฉัน อ้ายยยยยยยย ไอบ้า นายนี่ไม่ดูตาม้าตาเรือเสียเลย แต่อยู่ๆก็ อุ๊บส์ อะไรกันอยู๋ๆมาจูบฉันทำไม (อยากรุ้มั้ยทมัย)

-*-*-*-*-ก็ปริ้นส์ล้มทับตัวฉันแล้วกำลังจะลุกขึ้นอยู่ๆมีไอพวกโรคจิตอยากแกล้งฉันกะปริ้นส์มั้ง ก็เลยเหยียบก้นนายปริ้นส์ทำให้ ทำให้ ทำให้ คิดเองต่อ.....*-*-*-*-*-

ต่อๆๆ ฉันรุ้และ เพราะเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆในห้องของฉัน ฉันก็เลยรีบลุกแต่ฉันเห็นว่านายนั่นโดนเหยียบก้น (รู้สึกจะเจ็บมาก แหะ) ก็เลยคว้ามือนายนั่นขึ้นมา แล้วพาไปที่ห้อง พอไปถึงฉันก็ไปขอโทดนายนั่นถึงโต๊ะ ขอโทดนะ ตัวเทอว์ นายปริ้นส์จึงตอบว่า ไม่เป็นไร ไม่ใช่ความผิดของเธอ ฉันสิที่ต้องขอโทด ฉันขอโทดนะ วันนี้เธอสวยมากๆเลย เธอก็เท่ไม่ใช่ย่อยนะ ฉันตอบแล้วเดินกลับไปที่นั่ง ฉันเพิ่งรู้ว่านายนั่น ดีกะเค้าเป็นด้วย 

ปริ้นส์: ยัยนั่นนี่ตกหลุมพรางผมหมดเลย ผมพูดดีแค่นิดเดียวเอง ดูสิเยลลี่ เยลล่านั่นเคลิ้มตามผมไปเลย เฮอะๆ ผมนี่เก่งจริง ผมน่าจะเป็นผู้ชนะในเกมนี้นะ ไม่รู้ว่าคนฉลาดอย่างยัยนั่นจะรู้ความอัน ทา พาน ของผมหรือป่าว 

เยล:ฮัดชิ้ว~สงสัยฉันเป็นหวัดตั้งแต่อยู๋บนสวรรค์แล้วมั้ง จามเอา จามเอา ตอนเรียนฉันไม่ได้ฟังคุณครูสอนเล้ย แต่ฉันก็เข้าใจหมด ถึงครูจะถามยังไงฉันก็เข้าใจ วันนี้ฉันคุยอยู๋กะแมงมุมตัวน้อย ชื่อจูลี่ ทั้งวันเลย มันบอกความลับขอนายนั่นหมดแล้ว ฉันก็รู้ว่าพวกคุณก็แอบเก็บไว้ไม่บอกฉันใช่ม๊า00....00 ไม่เป็นไร ฉันให้อภัยแต่นายนั่นสิ ชิ ทำตัวเป็นคนดีให้ฉันหลงกลงั้นรึ ไม่มีทาง วันนี้ประกาศผลสอบพรี(สอบก่อนเรียน) มีฉันกับนายนั่นเท่านั้นที่ได้เต็ม เชอะ งั้นๆแหละ 

ปริ้นส์:ผมกลับบ้านดีก่า อยู๋ๆก็เจอยัยเยล ผมถามว่าจะกลับกะผมมั้ย ถามล้านรอบก็ทำเปงงอนเปงงอน ช่างหัวมันแล้ว ผมก็เลยแยกทางกะยัยนั่น

เยล:ไอบ้าฉันบ่นพึมพำในใจ นายรู้ได้ไงบ้านฉันอยู่ไหน บ้านฉันอยู่บนสวรรค์น่ะ นายจะตามไปส่งรึไง (พูดในใจอยู่นะ) แล้วฉันก็บินไปบนสวรรค์       

ติดตามตอนต่อไป เราพัฒนาขึ้นนิดส์แล้วนะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา