รักหมดใจของยัยสไตล์ลิส

แนะนำตัวละคร

ซูซูโกะ นามิ

วันเกิด 9 มีนาคม

ซูซูโกะ รับบทเป็นนางเอกที่ชอบการที่ทำให้คนอื่นมีเสน่ห์ในการแต่งตัว อยากเป็นสไตล์ลิสมากเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นสูง เพื่อความฝัน

มินาโกะ รินะ

วันเกิด 12 มิถุนายน

รับบทเป็นเพื่อนสนิทของนางเอก เป็นคนเงียบเงียบ ไม่ค่อยพูด ชอบการเป็นสไตล์ลิสเหมือนซูซูโกะ รักซูซูโกะมาก

"รักหมดใจของยัยสไตล์ลิส"

"ซูซูโกะตื่นได้แล้ว"

หือ... อ๊ะ "คุณแม่ทำไมไม่ปลุกหนูล่ะ"

"แม่ปลุกหลายรอบแล้ว หนูก็ไม่ตื่นสักที รีบอาบนำ้มากินข้าวเร็วเข้า และรินะจังก็มารอหนูอยู่หน้าบ้านตั้งนานแล้ว"

"ค่า หนูจะรีบลงไปค่ะ"

...

"หนูลงมาแล้วค่ะ"

"นี่จ้ะ แม่ทำข้าวกล่องไว้ให้แล้วนะ"

"ขอบคุณนะคะคุณแม่" "หนูไปโรงเรียนแล้วนะคะะ"

"อ้ะ  ขอโทษนะรินะจัง"

"ไม่เป็นไรจ้ะ" นี่คือรินะจังเพื่อนสนิทของฉันที่ฉันรักมากที่สุด (แต่ชั้นก็รักแม่นะ)

"รีบไปโรงเรียนเถอะซูซูโกะจัง เดี๋ยวไม่ทันเข้าเรียนนะ"

""อื้ม...

สวัสดีค่ะฉัน ซูซูโกะ นามิ  เด็กสาวธรรมดาที่ชอบการแต่งตัวให้ดูมีความสดใสค่ะ

"อ้ะ ซูซูโกะจัง วันนี้เธอทำผมน่ารักจังนะ"

"แหะ แหะ ขอบใจจ้ะ"

ก่อนที่ชั้นจะมาพบกับรินะจัง ชั้นเคยมีอดีตที่ทำให้ต้องเจ็บปวด และตอนนั้นแหละที่ชั้นได้พบกับรินะจัง

ความเดิมตอนที่แล้ว

ในคืนฝนตก

"ฮือ ฮือ คุณพ่ออย่าทิ้งซูซูโกะไปนะคะ"

"ซูซูโกะมาหาแม่มา พ่อเค้าไม่อยู่กับเราแล้วนะ"

ในตอนนั้นคุณพ่อของชั้นเสีย "ไม่จริง คุณพ่อต้องอยู่กับซูซูโกะตลอดไปสิ คุณพ่อโกหก คุณพ่อบอกว่าจะอยู่กับซูซูโกะ"

และคุณแม่ก็โอบกอดชั้นไว้แน่น ชั้นก็ผลักคุณแม่ออกจากตัวชั้น ชั้นก็วิ่งหนีออกจากบ้านท่ามกลางสายฝน

ในคืนที่หนาวเหน็บ ชั้นนั่งร้องไห้คนเดียวท่ามกลางสายฝน และก็มีคนคนนึงเดินเข้ามาหาฉัน นั่นก็คือรินะ

ตอนนั้นชั้นก็ไม่รู้จังรินะจังหรอก "นี่ซูซูโกะจังมานั่งทำอะไรตอนฝนตกล่ะ" 

"แล้วนี่เธอเป็นใครล่ะ และรู้จักช่ือชั้นได้ไง"

"เดี๋ยวเธอก็รู้เองแหละ นี่กลับบ้านกันเถอะ" เมื่อรินะจังพูดจบก็ยื่นมือเพื่อจะจับมือชั้น

"เพี๊ยะ...ไม่ ชั้นไม่ไป โกหก คุณพ่อโกหก คุณพ่อบอกว่าจะอยู่กับซูซูโกะตลอดไป"

ทันใดนั้นรินะจังเข้ามากอดฉันไว้แน่นพร้อมกับพูดคำๆนั้นซึ่งเป็นคำที่ชั้นจะจดจำไปตลอดชีวิตฉันเลย

"ไม่เป็นไรนะซูซูโกะจัง ชั้นจะอยู่กับเธอตลอดไปเหมือนที่พ่อของซูซูโกะจังสัญญากับเธอไว้ไง"

"โอเค กลับบ้านกันเถอะซูซูโกะจัง"

"อื้ม"

พอถึงบ้าน...

"อ้าว ซูซูโกะเป็นไรมั๊ยลูก"

"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่"

"แม่ขอโทษนะลูก"

"ไม่หรอกค่ะซูซูโกะต่างหากที่ต้องขอโทษคุณแม่" "เพราะเด็กคนนั้นแท้แท้"

"เหรอจ๊ะ เป็นใครกันนะ" "อ้าว หนูรินะเองเหรอ"

"สวัสดีค่ะคุณน้าซูซูโกะ"

"เอ๊ะ คุณแม่รู้จักเด็กคนนั้นด้วยเหรอ"

"เค้าเพิ่งย้ายมาอยู่ข้างบ้านเราน่ะจ้่ะ" "ชื่อ มินาโกะ รินะ" รินะจังจะเข้าไปนั่งพักในบ้านน้าก่อนมั๊ยจ๊ะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณน้า เดี๋ยวรินะจังต้องกลับบ้านก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณพ่อกับคุณแม่จะเป็นห่วง"

"ซูซูโกะจังชั้นไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่นะ"

"เอ่อ...รินะจังขอบใจนะ"

"จ้ะ"

จากนั้นมารินะจังก็มาบ้านชั้นบ่อยๆจนเราสนิทกันมาก

"นี่รินะจัง"

"อะไรเหรอซูซูโกะจัง"

"จำตอนที่เราเจอกันตอนแรกได้มั๊ย"

" อืม...จำได้สิ"

"จำสัญญานั้นได้มัียล่ะ"

"จำได้สิไม่เคยลืมเลยล่ะ ชั้นไม่ปล่อยให้ซูซูโกะจังอยู่คนเดียวหรอก"

"ยิ้มอะไรเหรอซูซูโกะจัง"

"ไม่มีอะไรจ้ะ"

"อ้ะ รีบไปโรงเรียนเถอะรินะจัง"

ชั้นจะไม่มีวันลืมพื่อนอย่างรินะจังเลย

ตอนที่1 ฉันซูซูโกะ นามิค่ะ/จบ