รักวุ่นวายของนายซุปเปอร์สตาร์

10.0

เขียนโดย bambam

วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2553 เวลา 23.45 น.

  6 ตอน
  40 วิจารณ์
  13.50K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) เมื่อนางร้ายปรากฎตัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

**เลิฟ**

"เฮ้อ"ฉันถอนหายใจเพราะช่วง2-3วันนี้ฉันไม่ได้อยู่อย่างสงบเลยไหนจะต้องคอยระวันพวกรุ่นพี่รุ่นน้องที่คอยส่งสายตาอาฆาตมาให้พวกฉันอยู่เสมอถึงพวกฉันจะไม้ได้อยากได้เลยสักนิด

"นี้ นี้ พี่เลิฟมัวแต่ถอนหายใจอยู่ได้นี่ได้ฟังที่ลีฟพูดป่าวเนี๊ย"

"เออ  โทษนะลีฟพี่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะว่าแต่ลีฟพูดว่าอะไรนะ"

"งี้ ทุกทีเลยอะพูดไปก็ไม่ยอมฟังก็ลีฟกำลังคิดว่าเราหน้าจะคิดเค้กใหม่ๆได้แล้วนะ"นั้นซินะอย่างน้อยก็ไม่ต้องมาคอยกังวลเรื่องไม่เป็นเรื่องด้วย

"อืม นั้นซินะไว้ตอนพักเรามาช่วยกันคิดนะ"

"ได้เลยพี่สาว^^"

"มาแข่งกันไหมใครถึงร.ร.ก่อนคนนั้นชนะ"

"o.k"ฉันกับลีฟวิ่งแข่งกับจนมาถึงหน้าร.ร.แต่ยังไม่ถึงเวลาเข้าเรียนเพราะนี่เพิ่งจะ 7.50 น.

"นี่พวกเธอไปทำอะไรมาเนี๊ยไมเหงื่อออกเต็มไปหมดเลยอ่ะ"รีสพูดแล้วเดินเข้ามาพาฉันกับลีฟไปนั่งใต้ต้นไม้แล้วหยิบน้ำจากกระเป๋าของตัวเองยื่นมาให้

"ก็ แหะๆ วิ่งแข่งกับลิฟมาอะ"ฉันพูดพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆเพราะน้ำโดนยัยลีฟแย่งไปหมดเลยอยากให้ยัยนี่ไปซื้อให้

"ไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนเลยฉันไม่ไปหรอก"

"*-*(วิ้งๆ)"ฉันทำหน้าให้อ้อนยิ่งกว่าเดินเพราะยัยนี่แพ้ลูกอ้อ้นฉันเสมอเลย ฮิฮิ

"เออๆ ไปก็ได้ รอแป๊บนะ"เห็นมั๊ย

ยัยรีสลุกขึ้นและกำลังจะเดินไปเรียกให้ยัยชีสไปเป็นเพื่อนแต่ว่า...

พลัก!

"โอ๊ย!!"ยัยรีสร้องเพราะโดนรุ่นพี่ม.6พลัก

"รีส!!"พวกเราร้อง

"รีส เป็นไงมั่งไม่เป็นไรนะ"ชีสที่เป็นคนพยุงรีสขึ้นมาแล้นคนถาม

"หึ โดนแค่นี้ก็ร้องซะแล้ว"หึ ยัยรุ่นพี่พวกนี้ทำไมฉันจะไม่รู้จักก็เพื่อนในห้องเล่าให้ฟังว่ายัยรุ่นพี่พวกนี้น่ะคอยตามพวกอีตาไนท์แล้วคอยรังควานพวกรุ่นน้องที่เคยเป็นข่าวกับวงนี้ด้วยล่ะ

"นี่ ริโอน่า ฉันว่าเธออย่าไปยุ่งกับพวกนี้เลยแล้วเดี๋ยวไปล้างมือด้วยนะเพราะเพิ่งสัมผัส 'เชื้อโรค' มา"คนพุดนี่รู้สึกจะชื่อ  อืม  อ๋อ นาซิสซ่า นี่เอง

"ก็ใครเค้าจะไปเหมือนพวกรุ่นพี่ล่ะคะพวกเราโดนแค่นะก็เจ็บเพราะพวกเราเป็นคนธรรมดา แต่พวกรุ่นพี่คงต้องโดนหนักกว่านี้อีกสัก10เท่าถึงจะร้องจริงมั้ยคะ"ฉันตอกกลับไปบ้างเพราะกลุ่มพวกฉันถึงจะเป็นเด็กใหม่ใช่ว่าจะไม่สู้คนนะ

"กรี๊ด นี่ นี่..."

"ถึงกับพูดไม่ออกเลยหรอคะ อ๋อ ยอมรับความจริงไม่ได้นี่เอง"ลีฟพูดได้แจ๋วไปเลยน้องใครเนี๊ย

"ยัยเด็กพวกนี้ พวกเธอไม่ได้อยู่อย่างเป็นสุขแน่ ฮึ"ยัยพี่ริโอน่าพูดก่อนจะสะบัดหน้าเดินไปเพราะเถียงพวกเราไม่ได้

"เลิฟ ลีฟ ฉันว่าพารีสไปห้องพยาบาลดีกว่ารู้สึกจะขาแพลงนะ"

"หา ห้องพยาบาลชะฉันไม่ไปนะ"ยัยรีสมันกลัวเพราะมันเคยเล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆมันไม่สบายหนักมากเลยต้องเข้าๆออกๆโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น

"รีส!นี่รีสเป็นอะไรไปอะ"คริสเดินตรงเข้ามาแย่งยัยรีสไปพยุงแทนยัย ชียเลยเดินมายืนข้างฉัน

"ก็รุ่นพี่ม.6ที่ชื่อมาริอะเป็นคนพลักงั้นนายก็ช่วยอุ้มยัยรีสไปห้องพยาบาลทีนะ"ฉันพูดก่อนจะเดินไปกระซิบข้างๆหูชีส

"นี่ เราไปกันเหอะปล่อยให้สองคนนี้สวีตกันดีกว่า"

"ฮิ ฮิ นั้นซินะ"แล้วฉันกับชีสแล้วก็ลีฟจึงเดินไปรอที่ห้องเรียนแต่ไม่วายได้ยิงเสียงทะเลาะตามหลังมา แหมคู่นี้ชักเหมือนแฟนกันเข้าจริงๆแล้วแต่ถ้าเป็นแฟนกันจริงๆก็ดีซิ

"นี่ นายคริสปล่อยฉันได้เเล้ว"

"ไม่ปล่อยเราไปห้องพยาบาลกันดีกว่านะครับ^^"ว่าแล้วนายคริสก็อุ้มรีสพาดบ่าแล้วเดินไปห้องพยาบาลทันที

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา