เรื่อง:ผู้ชาย ปาก เป็น(...)กะ ยัยตัวป่วน!!~

เนี้ย!!~  “นาย”  นาย   !!~   คุณณณ….

“เป็นบ้ารึไงเรียกแล้วไม่ได้ยิน”ฉันไดแต่พูดกับตัวเองแบบนี้

  รู้ไหม? ค่ะ ว่า พวกรุ่นพี่นะค่ะให้นอนด้วยกันในเต๊นท์พี่ๆๆแก่บอกว่า”ดีนะรุ่นนี้มีผู้หญิงเยอะหน่อยไม่เหมือนรุ่นที่แล้ว แล้วมา” ถึงผู้หญิงเยอะแต่ฉันก็ไม่เห็นว่าพวกพี่ๆๆเขาจะให้เรานอนด้วยกันเลย แถมยังให้เรามานอนกับคู่ที่เราจับฉลากได้ด้วยอีก ไม่เข้าใจเลย   

“เอ้า!!~ เก็บสัมภาระเข้าที่ให้เรียบร้อยนะเดี๋ยวพี่จะมานัดน้องๆๆนะว่าจะทำอะไรบ้างนะครับ ให้ทุกคนเข้าใจตามนี้นะครับ”

รุ่นพี่คนหนึ่งสั่งมาอย่างนั้น   เชื่อไหม? ค่ะ ว่าเต็นท์นะเล็กขนาดแค่คนสองคนนอนได้แต่ไม่สามารถเอาสัมภาระเข้าไปในนั้นได้หมด

“โอ๊ย!!! แล้วฉันจะทำยังไงดี”  “ เธอก็เอาแต่สิ่งที่มีค่าเข้าไปก็พอ” เสียงผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว ฉันก็ได้แค่ตอบเขาไปว่า “อืม”  ก็ได้ ยังไงซะฉันก็ต้องอยู่กับนายอีกนานกว่าจะเรียนจบจากที่นี้ทำดีกับนายมันก็ไม่เสียหายอะไรที่เราจะเป็นเพื่อนกัน เพื่อพิสูจน์ให้ป๋าเห็นว่าฉันทำในสิ่งที่ฉันพูดให้เป็นจริงได้ ฉันจะสู้ให้ถึงที่สุดของใจฉันเลยคอยดู@_@

  “น้องๆคับ คืนนี้เรามีบททดสอบกำลังใจนะครับ มีใคร? ข้องใจถามพี่ได้นะคือเราจะให้น้องเดินไปตามฐานที่ทดสอบกำลังใจของน้องๆๆนะ  จะมีฐานอยู่ 5 ฐาน น้องเดินตามกันเข้าไปเป็นคู่ไม่ต้องคิดมากนี้เป็นกิจกรรมที่น้องจะได้รู้จักกันมากขึ้นนะ”

“นี่นาย ถามไรหน่อยสิ นาย กลัว ๆๆ  กลัว..  -_-“    ผะ ผะ ผี ไหม? อะ”

=_=w  “จะรู้ไปทำไม?”  “นี่ นาย พูดด้วยดีๆ ด้วยนะ ทำไมต้องพูดแบบนี้ ด้วยไม่เข้าใจ เราจะญาติดีกันไม่ได้เลยรึไง”   -_=w

โธ่!!~นายก็ไม่เห็นจะอยากญาติดีกับเราซักนิด.. 

 “เอ้า น้องๆๆ พร้อม แล้ว ไปกันได้ เลยนะ”  อือ ลืมบอกกติกาไป ว่า เราต้องโดนผูกติดกันโดยเชือกมาหมัดข้อมือคนละข้าง แล้วคนที่ไม่กลัวต้องโดนปิดตา คิดดูสิค่ะว่า รุ่นพี่ แก่คิด ไอ่เกมบ้าๆๆ แบบนี้ขึ้นมาได้ไง? ให้คนที่ไม่กลัวปิดตา แล้วให้คนที่กลัวไม่ต้องปิดตาเป็นคนเดินนำทางเข้าป่าไปตามเชือกที่รุ่นพี่ให้เดินคลำตาม บ้าชะมัด ///--///

ฉันเลยต้องเดินตามเชือกไปขนาดที่ ยังคงไม่พูดอะไรกัน  ขนาดเดินเกือบจะถึงฐานที่ 1  อยู่แล้วอะไรก็ไม่รู้โผล่ แล้วก็หลบไป ฉันคิดว่าพวกพี่ๆๆคง แกล้ง ฉันเลยพยามยามขมตาแล้วบอกว่าพวกพี่ๆๆคงแกล้งแต่แล้วสิ่งที่ฉันเห็นอีกมันก็เกิดขึ้นอีก คือฉันกลัวมาก ขนาดไม่กล้าขยับไปไหนแม้แต่น้อยทำให้นาย ยอดที่เดินตามหลังฉันชนฉันอย่างแรง!!~ “โอ๊ย!!  ฉันล้มลงไปโดยไม่กล้าแม้แต่จะมองอะไรซักอย่างทั้งที่นายนั้นล้มทับฉันอีกทอดหนึ่งแล้วนั้น  สักพักนายยอดก็จับฉันลุกทั้งที่ฉันยังไม่รู้ว่านายนั้นแก้ผ้าปิดตาออกยัง ฉันไม่รู้นะ ว่ามันจะดี หรือไม่ดี ยัง ไง แต่ ตอนนี้เนี้ยกลัวมาก ถึงไม่กล้าเปิดตา “เธอเป็นไรรึป่าว?” นายนั้นถามฉัน ฉันนะตอบแค่ว่า “ อืมไม่เป็นไร”แต่ที่จริงฉันโคตรกลัวเลย  ....นายนั้นนะเอามือมาจับมือฉันเอาไว้ แล้วพูด แล้วบอกว่ามันคงไม่มีอะไรแต่ยังไงก็กลัวอยู่ดี  =_=w  ..

ยังไม่ทันได้เดินถึงฐานที่1 อยู่ดีๆๆ ฝนมันก็ตกลงมาแบบไม่ได้นัดหมายเลย ทำให้นายนั้น พาฉันวิ่งไปหลบฝนใต้โขดหินใหญ่ใกล้ๆกับตรงนั้นทั้งทีฉันก็ยังไม่เปิดตาเลยสักนิด “เธอ เป็นอะไรมากรึป่าว? ดูเธอกลัวมากเลยนะ” นายนั้นถามฉันอีกรอบ “อือ ไม่เป็นไรไง” นายนี้ เซ่าซี้จริงๆๆ เลยขนาดที่หลบฝนอยู่ใต้โขนหินมันมีตัวกิ่งกือมันเลื่อยผ่านหน้าฉันแต่ฉันไม่รู้แล้วนายยอดก็บอกฉันว่า “เธออยู่เฉยๆๆนะ อย่า ขยับ” “ทำไม” “เอ่อ นะ”ฉันอยากรู้ว่ามันเป็นอะไรทำไมนายนั้นถึงให้ฉันอยู่เฉยๆ ฉันเลยลืมตาดูสิ่งที่ฉันเห็นมันอาจเป็นโคตรของกิ่งกือก็ได้เพราะมันตัวใหญ่มากเลย หวังหรอว่าฉันจะอยู่เฉยๆ ฉันกระโดดขึ้นตักตาบ้านี่ เลย ไม่สนอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ  กลัวไปหมดแล้ว ด้วยความเหนื่อยทั้งที่กลัวฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน? รู้อีกที่ตอนเช้าฉันอยู่บนตัวนายนี่ทั้งคืน ฉันเลยพยายามลุกจากตัวนายนี่อย่างช้าๆๆ แบบไม่ให้นายยอดตื่น แต่นายนี่ ก็รู้อยู่ดี  เพราะนายนี่ ถักฉัน มันเลยไม่รู้จะโกรธหรืออะไรดี  แต่นี้ก็ทำให้เราสนิทกันมากขึ้นตามไปด้วย!!!~

หลังจากการรับน้องคืนนั้น ทำให้ฉันรู้สึกดีกับนายยอดมากขึ้นถึงฉันไม่ค่อยชอบขี้หน้านายยอดเท่าไรหนักหลังจากที่กลับมาจากการรับน้องครั้งนี้

เพราะหลังจากคืนนั้นที่เกิดขึ้นจากภัยพิบัติธรรมชาติทำให้รุ่นพี่ต้องยกเลิกการเข้ากิจกรรมครั้งนี้ไปแล้วเราก็เดินทางกลับในวันรุ่งเช้าวันนั้นเลย เพราะเราอาจไม่สามารถรู้ได้ว่ามันจะเกิดขึ้นอีกตอนไหน!!~

>>>-ยอด!!~..

เธอ ถามผมว่า ผมกลัวไหม? ผีนะ ยอมรับนะครับว่าไม่กลัวแต่ผมก็ไม่เคยคิดจะหลบลู่แต่อย่างใดเพราะแม่พ่อสอนผมว่าอย่ากลัวในสิ่งที่มันยังไม่เกิดขึ้นเราต้องครองสติให้ได้ทุกสถานการณ์ ที่กำลังจะเกิดขึ้นตอนที่เธอหยุดยืนนะผมก็แปลกใจแล้วและครับว่าเธอต้องเห็นอะไรอย่างแน่นอนผมไม่รู้นี่ครับว่าเธอ อยู่ตรงไหนผมเลยเดินชนเธอ เธอล้มลงไปแล้วตามด้วยตัวผม ผมก็ไม่ได้ตัวเบาสักเท่าไร แต่ เอ๊ะ!!~  ทำไม เธอไม่เห็นโวยวายอะไรเลย ผมเลยรีบลุกขึ้นยืน ผมเอาผ้าปิดตาออกตั้งแต่ตอนนั้นเลยครับผมเห็นเธอไม่ยอมเปิดตาเลย ผมมองไปรอบๆๆแต่กลับไม่เห็นอะไรที่เธอเห็นสักอย่างนะครับ ผมเลยจับเธอลุกขึ้นอยู่ดีๆๆฝนดันตกลงมาผมเลยกึ่งลากกึ่งจูงเธอมาใต้โขดหินนี่นะครับขนาดที่ถามเธอว่า เธอเป็นยังไง สายตาผม เหลือบไปเห็นกิ่งกือตัวโตมากครับขนาดข้อมือผมได้เลยนะครับสงสัยมันอาจจะกำลังหนีฝนตกอยู่ก็ได้  ผมพูดกับมันว่าให้มันไปหลบที่อื่นเพราะตรงนี้ผมมาหลบแล้วเหมือนมันจะรู้รึป่าวมันคลานไปที่อื่นต่อยังไม่ทันที่มันจะเลื่อยผ่านไปยัยนี้ดื้อ จริงๆๆทั้งที่ผมบอกว่าอย่าลืมตาเธอดันลืมตาขึ้นมาเป็นไงหละครับไม่ต้องพูดอะไรเธอก็โดดขึ้นมาบนตักผมแบบอัตโนมัติเลยครับ แถมยังหลับแบบไม่รู้ตัวอีกนะครับผมเลยรู้ว่าผมคงต้องกลายเป็นที่นอนนุ่มๆ ให้เธอคืนนี้แน่นอน  ผมนะ ไม่ได้แต๊ะอัง เธอนะ ช่วยไม่ได้เธออยากนอนอยู่บนตัวผมเอง    ผมเลยอดกอดเธอทั้งที่หลับแบบนั้น พอถึงตอนเช้า ผมก็รุ้สึกตัวนานแล้วหละครับ  แต่อยากรู้ว่าเธอจะทำยังไง  กลับตัวเธอที่รู้ว่าตัวเองนอนอยู่บนตัวของไอ่คนที่เธอไม่ชอบขี้หน้าอย่างผม แต่แล้วเธอก็พยายามลุกให้ตัวเองเบาที่สุดแต่ทำไงได้ครับผมนะมันคนรู้สึกตัวไว ขนาดที่เธอพยายามเดินออกไปก่อนผม ปากผม มันก็หมาขึ้นมาอีกแล้วนะครับ “ จะไปไหน ไม่รอ กันก่อนหรอ นอนบนตัวเขาแล้ว ยังจะไม่รอ เขาอีก” ผมเห็นเธอโกรธแต่เธอหน้าแดงแล้ววิ่งออกไปเลยครับ โดยไม่ต้องรอผม ผมชอบจังเวลาเธอโกรธผมแล้วหน้าแดงแบบนี้ทำไม ผมมีความสุขมากทั้งๆๆที่ผมเพิ่งโดนผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรักเธอมากและคบกับเธอเป็นแฟนมานานแล้ว แต่ผมต้องมา โดนเธอบอกเลิกเพราะต้องการไปเรียนต่อที่เมืองนอกเธออยากทำตามความฝันของเธอ นะครับ  |||-_-||\

         ผมควรทำไง!!!~ DDD….

ปีที่แล้วที่หน้าโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง....... 

                            ในภาคเรียนสุดท้ายของปีการศึกษา

   มีชายหญิงคู่หนึ่งยืนคุยกันอยู่ ณ ที่แห่งนั้น  ฝ่ายหญิงพูดว่า  “ยอดเรามีเรื่องอยากบอกเธอนะ ว่าเรา จะไปเรียนต่อที่เมืองนอกกับคุณแม่”ผมได้แต่ถามเธอว่า ทำไม ทำไม ? คำถามนี้มันผุดขึ้นมาในใจ แต่ผมกับตอบคำถามตัวเองไม่ได้  “ยอดเราอาจไม่กลับมาที่นี้อีก เราอาจไปใช่ชีวิตที่นั้นเลย”  เธอบอกผมอย่างนั้น  “เรายังเป็นพื่อนกันอยู่ใช่ไหม?”เธอถามผมแบบนี้ เธอถามมันทำไม?  “อือ” เธอเดินมากอดแต่ผมไม่ได้กอดเธอกลับตอบ ทำไม หัวใจผมเหมือนจะขาดออกจากกันให้ได้ ทำไม มันไม่มีแรง ยืน ทำไม ทำไม เธอจากผมไป  ทำไม ทำไม และอีกมาก มาย ขนาดที่ผม กำลังจะหมดแรงลงไอ่โฟมผ่านมาพอดี มันเลยรีบเข้ามาพยุงผมขึ้นรถมันกลับบ้าน...  

 หลังจากนั้นผม ก็เอาแต่เก็บตัวอยู่คนเดียวมาตลอดจนมาวันหนึ่งผมเห็นพลับแห่งใหม่ผมเลย อยากไปเปิดหูเปิดตาหลังจากนั้น ผมก็เลยกลายมาเป็นเพลย์บอยเต็มตัวก็ตอนนั้นคั่วผู้หญิงไม่เลือกหน้าทั้งที่ผมนะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แต่มันทำให้ผมไม่เหงาในเวลาตอนนี้ ผมนะ ชั่งสับสนกับตัวเองอีกแล้วหละคับว่าผมเป็นอะไร!!!~

   กลับความรักครั้งเก่า ยังฝังใจกับคนใหม่ที่เห็นครังแรกก็เกิดอาการหวั่นไหวพิกลมากมาย แล้วไหนที่เรื่องจะเกิดขึ้นกับผมและเธออีกมันชักจะยังไงยังไง _ กับเพื่อนอีกคนที่สนิท เพิ่มขึ้นมาอีกคนอย่างยัย กาน...

   ช่วยผมด้วยนะครับ   .......---***--- (ผมไม่ได้หลายใจนะครับ)

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////