คุณครูที่รัก love alway for you

ในตอนเช้าเพชรใสมาโรงเรียนเช้าผิดปกติทุกวันคงเป็นว่าเรื่องเมื่อวานที่เธอกอดกับคุณครูอุ้มทั้งที่ดวงตะวันจะลับขอบฟ้าอยู่แล้ว เพชรใสคิดมาตลอดทาง

"ว่าไงจ๊ะ เมื่อวานเธอมีอะไรกับคุณครูเหรอ" น่าตกใจอย่างมากเมื่อฟ้าใส ซูซี่ ออม นิจรุ่ง และมลดามากันแต่เช้าเช่นเดียวกันแต่ก็ดีแล้วล่ะที่ทั้งห้าคนไม่เห็นภาพบาดใจหวานซะขนาดนั้น

"เปล่าจ๊ะ ไม่มีอะไรหรอก" เพชรใสบอกให้มลดาฟังเพื่อให้เพื่อนสาวเชื่อใจเธออีกครั้ง

"เอาเถอะ ไปเถอะจ๊ะเรานัดกันมาแต่เช้าแล้ววันนี้ชั้นได้ข่าวว่าคุณครูใหญ่จะจัดงานฉลองปาร์ตี้กันในโรงเรียนอีกนะ" ซูซี่บอกกับทุกคนยังไม่พอเพื่อนสาวยังบอกอีกว่า

"นี่เธอไม่ใช่แค่นั้นนะ เห็นเค้าบอกว่าคุณครูใหญ่จะมีการลาออกจากโรงเรียนด้วยนะคุณครูอะไรชั้นก็ไม่รู้หรอกรู้แต่ว่าเป็นคุณครูที่ฝึกหัดมาน่ะ" เห็นเพื่อนสาวพูดอย่างนี้เพชรใสกังวลใจว่าจะเป็นคุณครูหนุ่มวงศธรคนนั้น

"ชั้นสงสัยว่าจะเป็นครูคนนั้นน่ะสิ" เพชรใสพึมพำกับตนเองจนเพื่อนสาวทั้งห้าคนก็แอบยิ้มมาถาม

"เป็นห่วงก็รีบไปถามสิจ๊ะ" นิจรุ่งรีบบอกยังไม่ทันที่เธอจะบอกเสร็จเพชรใสก็รีบวิ่งไปหาคุณครูคนใหม่แล้วซะนี่ คุณครูและนักเรียนจอมแก่นเฮ้อ

เพชรใสวิ่งอ้อมไปยังหน้าเสาธงในทันทีที่เพลงจอมชัยเริ่มขึ้นพร้อมด้วยเสียงประกาศก้องจากคุณครูผู้ดูแลโรงเรียนแห่งนี้กล่าวเปิดงานครั้งสุดท้ายและครั้งนี้ก็เป็นไปอย่างดีเพชรใสรีบวิ่งผ่านรวดเร็ว

"แฮก แฮก" เพชรใสมาทันเวลารีบวิ่งหอบมาทันทีก็เห็นคุณครูคนนั้นแต่งตัวซะโก้กำลังเดินออกไปหน้าเสาธงท่ามกลางนักเรียนในชุดลำลองสบายๆโรงเรียนพันกว่าคน

"นักเรียนทุกคนครับวันนี้เราจะมาฉลองกันในวันนี้ครูในฐานะครูฝึกหัดที่เป็นนักศึกษา"

อะไรนะเค้าเป็นครูฝึกหัดนักศึกษาหรือไม่จริง เพชรใสอึ้งไปเล็กน้อย

"วันนี้นักเรียนครับ นักเรียนทุกคนเราจะมาฉลองกับการจากไปของครูครับ" นักเรียนบางคนก็เศร้าใจส่วนนักเรียนบางก็ดีใจเพราะ(สอบบ่อยมาก อิอิ)

เพชรใสอึ้งในสิ่งที่เขาหลอกลวงเธอมาตลอดแต่ทำไงได้เธอตกหลุมรักเค้าซะขนาดนั้น

น้ำตาลูกผู้หญิงคนนี้กำลังไหลมาเป็นทางแต่เธอก็ต้องสู้

"คุณครูจะทิ้งหนูและเพื่อนๆโรงเรียนนี้ไม่ได้นะคะ"เพชรใสประกาศเสียงแข็ง

"ทำไมเหรอครับก็เธอไม่อยากสอบในห้องเรียนไม่ใช่เหรอ" เขาบอกพลางยิ้มพูดต่อ

"แล้วตอนนี้ครูฝึหัดคนนี้ก็ต้องไปแล้วไปเรียนต่อที่อเมริกา"

"แล้วครูจะมาหลอกหนูทำไมคะ"

"ครูไม่ได้ตั้งใจนิ" เสียงประกาศกึกก้องดังทั่วโรงเรียนนักเรียนทุกคนที่กำลังมองเหตุการณ์นี้อย่างตกใจแต่คนที่กำลังตกใจในตอนนี้คือคุณครูใหญ่และมลดา ออม ซูซี่ ฟ้าใส นิจรุ่ง กำลังตกใจพอกัน

"จะทิ้งกันไปไม่ง่ายหน่อยเหรอคะ" เพชรใสยิ้มอย่างมีแผนการ

"ครูหลอกพวกหนูมามากถึงเวลาที่คุณครูต้องชดใช้แล้วค่ะ" ว่าแล้วเสียงดนตรีเฉลิมฉลองก็เริ่มขึ้นท่ามกลางดอกไม้สง่าลอยมาจากบนฟ้า

"แด๊ แด แด แด แด่ แด๊ แด่ แด" ทุกคนร้องอย่างมีความสุข

"นี่เธอทำเพื่อครูขนาดนี้เลยเหรอ"

"ก็ใช่น่ะสิคะ อิอิ แอบปลื้มคุณครูซะด้วยซ้ำ" เพชรใสแก้มแดงปริท่ามกลางการประกาศบนเวที

เสียงเหล่านี้เงียบไปสักพักก่อนที่เพชรใสจะพูดขึ้นด้วยความปราบปลื้มใจ

"อยู่ที่นี่นะคะ อยู่กับพวกเราที่นี่โรงเรียนนี้ยินดีต้อนรับค่ะ"

ไม่น่าเชื่อคุณครูที่อยู่ข้างหลังกำลังซึ้งอยู่กับเพชรใสและคุณครูคนใหม่แล้วร้องไห้

"เป็นไรมากไหมคะคุณครูใหญ่" เพชรใสหันไปถามพลางหัวเราะ

"เปล่าจ๊ะครูซึ้งมากกว่าพยายามอย่าให้คุณครูไปนะ"พลางตะโกนบอกเพชรใส แล้วเธอก็ยิ้มตอบ

"เอาล่ะคะเราจะเลื่อนตำแหน่งให้คุณครูค่ะ"เพชรใสพูดอย่างดีใจ

"งั้นได้เธอต้องสอบเดี๋ยวนี้เลยนะ เธอคนเดียว" คุณครูพูดอย่างห้วนเหมือนเดิม

"คุณครูคะหนูเกลียดการสอบที่สุด" เพชรใสบอกอย่างเศร้าๆ

"เธอก็ต้องสอบวิทยาศาสตร์ใหม่อีก"

"ค่ะ หนูจะตั้งใจสอบและอ่านหนังสือนะคะ" เพชรใสยิ้มอายๆ

"แต่คุณครูจะไม่ไปแล้วนะคะ"

"ครับครูไม่ไปก็ได้"

"เย้" เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นมาที่แท้ก็ซูซี่ ออม นิจรุ่ง มลดา ฟ้าใส ก็มีอารมณ์เกิดขึ้นมา

"เย้" เพชรใสวิ่งโผเข้าไปไหว้คุณครูอย่างนอบน้อมทำตัวน่ารักแล้วเข้าไปขอข้อสอบ

"ขอข้อสอบด้วยค่ะ อิอิ" "ขอด้วยค่ะ" สาวทั้งหกคนก็ขึ้นเวทีมาขอข้อสอบด้วย

"ได้2000ข้อดีไหมยากๆๆที่สุด"

"เย้! ๆๆๆ ดีใจจัง" พอคุณครูหนุ่มพูดจบทั้งโรงเรียนก็ฉลองกันอย่างมีความสุขอิอิ

และแล้วบันทึกของฉันก็จบลงเพียงเท่านี้สวัสดีท่านที่อ่านจร้า

จบบริบูรณ์