รักใสๆ หัวใจป่วนๆ

เย้ ^o^ ในที่สุดโรงเรียนก็เปิดซะที ดีใจเป็นที่สุดเลย ยะฮู้! ^_^ หลังจากที่ฉันต้องอดทนอุดอู้อยู่ที่บ้านนานเกือบ 2 เดือนเต็ม คราวนี้ฉันจะได้ออกมาเปิดหูเปิดตาและพบเพื่อนใหม่ๆซักทีแล้ว เย้ๆๆ ดีใจ ดีใจในรอบ 2 เดือนเต็มเลย

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมภาคเรียนวันแรก ปีนี้ฉันได้ขึ้นชั้นม.4 และแล้วล่ะตื่นเต้นชะมัดเลย ฉันรีบตื่นตั้งแต่ไก่โห่เลยล่ะ จากนั้นก็อาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนแต่เช้าตรู่เลยทีเดียว

"ยัยปลายฟ้า แกจะไปไหนตั้งแต่เช้าเนี่ย"

พี่ปลายฝันซึ่งเป็นพี่แท้ๆของฉัน เมื่อเห็นฉันวิ่งลงมาจากข้างบนบ้าน

"จะไปโรงเรียนไงคะ พี่ชายขา"

"ตอน 6 โมงครึ่งเนี่ยนะ O_O"

"อือ ไปก่อนล่ะนะ บ๊าย บาย"

ฉันโบกมือให้พี่ปลายฝัน ก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว ตอนแรกพี่ปลายฝันทำหน้างงนิดหน่อย แต่ก็เปลี่ยนเป็นส่ายหัวแทนเมื่อฉันวิ่งออกไปแล้ว

บรรยากาศในตอนเช้าๆ แบบนี้เนี่ยดีจังแฮะ รถก็ไม่ค่อยติดแถมอากาศยังเย็นสบายอีก

เฮ้อ! อึบ! ปู้ด! แหะๆ ^^ สงสัยจะสูดลมหายใจเข้าลึกมากไปหน่อย

"ปลายฟ้า! ปลายฟ้า ทางนี้"

เอ๊ะ! เสียงนี้ฟังดูคุ้นๆ หูจังแฮะ

"ปลายฟ้า!"

"อ่ะ ฝ้าย ข้าว ดีใจจังเลยที่ได้เจอพวกแกน่ะ"

ฉันฉีกยิ้มแก้มแทบปริ ให้กับยัยฝ้ายและยัยข้าวที่เพิ่งวิ่งมาอีกทาง ตอนนี้พวกเราสามคนกำลังยืนรอรถเมล์ เพื่อที่จะไปโรงเรียนด้วยกันอยู่

"นี่ ฉันนึกว่าตัวเองจะมาเช้าคนเดียวแล้วซะอีกนะเนี่ย"

"ชิ! พวกฉันก็ตื่นเต้นเหมือนกันนี่นา จริงมั๊ยยัยข้าว"

ยัยฝ้ายว่า พร้อมหันไปหายัยข้าว เพื่อขอคำสนับสนุน "อืม"

นี่แหล่ะคือคำตอบที่หลุดออกมาจากปากเธอ ถ้าวันไหนที่ยัยข้าวพูดได้มากกว่า 10 คำล่ะก็วันนั้นโลกก็ต้องวิบัติแน่ๆ -_-

"ฉันล่ะกลุ้มใจจริงๆ เลยอ่ะพวกแก"

"กลุ้มใจอะไรของเธออีกล่ะ ยัยคุณหนูจรจัด"

"ฉันไม่ใช่หมานะยะหล่อน!"

"ก็ล้อเล่นอ่ะ ไม่เจอกันตั้งเกือบ 2 เดือน คิดถึงจะตายแหน่ะ"

ยัยฝ้ายว่า พร้อมกับยิ้้มออกมา ฉันล่ะรักมันจริงๆ เลย ยัยเพื่อนคนนี้เนี่ย

"เกิดมาไม่เคยอยู่ม.4 ก็จะได้อยู่เเล้ว กลุ้มจริงๆ ที่ต้องเกิดมาน่ารักอย่างนี้อ่ะ"

"แหว่ะ!"

"ไม่ค่อยสำคัญตัวเองไปหน่อยเลยนะจ๊ะ^_^"

"O_O"

ฉันกับฝ้ายถึงกับตะลึง อ้าปากค้าง ทำตาโต จนตาแทบถลน ไม่น่าเชื่อว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้หลุดออกมาจากปากของยัยข้าว โอว!โนว!

"รถมาแล้วไปกันเถอะ"

"จ้าๆๆ"

ฉันกับฝ้าย รีบเดินตามข้าวขึ้นรถเมล์ไปทันที เมื่อรถเข้ามาจอดตรงป้ายที่เรายืนอยู่ แม้บางครั้งข้าวจะดูชาเย็น เอ๊ย! เย็นชาจนขั้นเฉยชาไปบ้าง แต่เธอก็ยังเป็นเพื่อนรักของพวกเราเสมอ....

(โปรดติดตามตอนต่อไปจร้า)