Remember me myself !
memay
1) ไม่คาดคิด ~
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 1 ไม่คาดคิด ~
ตอนนี้ชีวิตฉันมันเกิดอะไรขึ้นกันนะ เด็กธรรมดาอย่างฉันต้องกลายมาเป็นคุณหนูของบ้านนายบ้านั่นอ่า ~
เกลียดก็เกลียดแต่จะให้ทำยังไงได้ ก็มันเกิดขึ้นไปแล้ว !!
ตึง ตึง ตึง !
"เรมี ตื่นได้แล้วเธอลืมแล้วหรอ วันนี้ไอ้กัซกลับมาแล้วนะ"
หญิงสาวที่นอนหลับอย่างสบายใจอยู่บนเตียงแสนนุ่ม กลับต้องมาตื่นขึ้นด้วยอารมณ์ที่บูดทีเดียว
"ไอ้บ้า นายมันโรคจิตรึไง วันไหนไม่กวนใจฉันจะตายไง ห๊าาาา ฮึ่ย " เรมีเปิดประตูออกมา พร้อมกับก้าวผมเอาไว้อย่างไม่ได้เป็นพิธีอะไรนัก
"นี่ ฉันบอกว่าไอ้กัซจะกลับมาวันนี้ อีกสองชั่วโมงเองนะ ถ้าอยากให้กัซกลับมาก็ดี เชิญนอนต่อได้เลย
ฉันไม่กวนเธอแล้ว" เปอร์เซีย เด็กหนุ่มอายุราวๆกันกับเรมี เดินออกมาจากที่ที่ยืนเถียงกันอยู่นาน
"เดี๊ยวสิ ! โธ่ก็นายมาปลุกตอนฉันนอนอะ ใครเค้าจะไม่อารมณ์เสียว่ะ "
"แล้วเธอจะ ว่ะ ทำไม อยากตายหรอ ห๊าาา " เปอร์เซียขึ้นเสียงกับหญิงสาวอย่างลืมตัว
"เอ่อ ฉะ..ฉัน ขอโทษ ก็มันอารมณ์เสียนี่" เสียงอันแผ่วเบาถูกเปล่งออกมาจากปากเรมี อย่างกล้าๆกลัวๆ
"อื้ม ชั่งมัน ขอโทษด้วยแล้วกันนะ ฉันเองก็ไม่ได้ตั้งใจ ไปอาบน้ำซะ ถ้าอีกสิบนาทีไม่เจอเธอที่โต๊ะอาหาร ฉันจะมาตามถึงห้องเลย โอเคไหม ?"
เปอร์เซียทำหน้าตาเจ้าเล่ห์แล้วเดินลงบันได้อันหรูหราลงไปด้านล่าง เรมีได้แต่เจ็บใจ เก็บเอาไว้ในใจ แม้เธออยากกรี๊ดใส่หูเปอร์เซียขนาดไหนก็ตาม
"คนอะไรทั้งบ้าทั้งน่ารำคาญ อาบก็ได้ว่ะ อุ๊ยลืม อาบก็ได้ค่ะ ชิ" เรมีเดินเข้าห้องน้ำอย่างเซ็งๆ
ด้านล่างห้องโถง
กริ๊ง กริ๊ง
"ป้าช้อย รับสิครับ ผมรำคาญ" เปอร์เซียสั่งแม่บ้านที่รับสายช้าเหลือเกินทำให้เค้ารำคาญใจอย่างมาก
"ค่ะ คุณชาย" แม่บ้านรับสาย
"อะไรนะคะ อ่อๆ คุณหนูกัซหรอ คิดถึงจังเลยค่ะ ตอนนี้คุณชายกำลังจิบกาแฟอยู่ค่ะ ได้ค่ะ ค่ะแล้วเจอกันนะค่ะ "
พอแม่บ้านวางสายปุ๊บ เปอร์เซียก็อ้าปากปั๊บเลย
"ใครครับ ! ถ้าคิดไม่ผิดไอ้กัซงั้นหรอ" หน้านิ่งๆของเค้าทำเอาแม่บ้านตกใจไม่น้อย
"อ่าา ค่ะ คุณชาย คุณหนูเค้าบอกว่าจะถึงบ้านแล้วละค่ะ อีกสิบนาทีให้ป้าเตรียมอาหารเช้าให้ แถมยังถามถึงคุณชายด้วยนะค่ะ"
"ห๊า อะไรนะ อีกสิบนาที ไหนเมื่อวานมันบอกว่า สิบโมงไง โอ๊ยตายแน่ๆๆๆ " พูดเสร็จเปอร์เซียรีบวิ่งขึ้นไปหาเรมี ที่กำลังแต่งตัวอยู่
กรี๊ดดดดดดดดดดดด !!
"นายเข้ามาทำไม ออกไปๆๆๆ กรี๊ดดดด" เรมีกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจก็เธอกำลังนุ่งผ้าขนหนูอยู่น่ะสิ
"เอ่อออ โทษที แต่มีเรื่องสำคัญกว่าตัวเธอเยอะ ไอ้กัซถึงแล้วมันกำลังจะถึงบ้านแล้ว ทำไงดีทีนี้ฉันคิดไม่ออกแล้ว
เธอไปแอบก่อนนะ แล้วค่อยคิดกันวันหลัง เร็วสิ อึ้งอะไรว่ะ " เปอร์เซียดันเรมีเข้าไปแอบในห้องน้ำ
"ห๊าาา เฮ้ยย ไอ้บ้า เปอร์เซียปล่อยฉันก่อนนนนนนนน ปล่อยยสิ" เรมีทุบประตูไม่ยั้ง
"เรมีเธอฟังนะ ห้ามส่งเสียงอะไรทั้งนั้น แล้วฉันจะรีบมาปล่อยเธอเข้าใจไหม"
"เอ่ออ ก็ได้ นายรีบมานะ เปอร์เซีย" เรมีเงียบไป แล้วเปอร์เซียก็เดินออกจากห้องของเรมีไป
โปรดติดตามตอนต่อไป !
-----------------------------------
โทษทีนะค่ะ ที่มันจะดูงงๆไปหน่อยอ่า ถ้าเกิดมันแย่มากก็จะพยายามปรับปรุงนะค่ะ YY
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
