หยุดหัวใจ ! แวมไพร์ที่รัก

        หิมะ...สีขาวที่ไร้ราคี พระจันทร์ที่ถูกย้อมเป็นสีเลือด คืนนั้นฉันจึงได้พบ...
สิ่งมีชีวิตอันน่าสะพรึงกลัวในร่างมนุษย์!

                                                                        1

             ''  คุณเป็นใคร..?  ''    

สาวน้อยที่เนื้อตัวสกปรก ถามกับชายที่ยืนมือส่งมาให้เธอ  

            ภาย ใต้ความมืดมิด มีเพียงแสงสว่างเล็กน้อย ทำให้รู้ว่าใบหน้าชายตรงข้ามกำลังส่งยิ้มจางๆ ให้ฉันอย่างอ่อนโยน แม้จะไม่มีคำใดหลุดออกมาสาวน้อยก็ส่งยิ้มตอบกลับไป นี้คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด... 

                        ยามรัตติกาล พวกเขา... จะออกหากิน  มนุษย์ธรรมดาไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว 

  ''  นักฆ่าแวมไพร์   ''    เสียงขรึมๆพูดขึ้น

  ''  มันคืออะไร?   ''   เสียงใสๆ กล่าว

  ''  คือเหล่าผู้กล้าที่ต้องการปกป้องโลกจากพวกสัตว์อันตรายในคราบมนุษย์    ''   

  ''  โห ...หนูอยากเป็นบ้างจัง   ''    เสียงใสพูดอย่างร่าเริง

  ''  -  - หนูจะเป็นแวมไพร์ไม่ได้ เพราะหนูคือนักล่าแวมไพร์ ลูกพ่อ   ''   ผู้เป็นพ่อกล่าว

  ''  โห - - อะไรกัน ไม่รู้แหละ อยากเป็นๆๆๆๆๆ   ''   

            ผู้เป็นพ่อจึงได้แต่ส่ายหัวให้ลูกสาวตน

            นั้น คือความฝันตอนเด็กของฉัน...ฝันที่จะเป็นแวมไพร์ ฝันที่จะดื่มเลือดมนุษย์ ทั้งที่ตนเองคือมนุษย์อย่างสมบูรณ์ แต่ฝันก็คือฝัน เพราะตอนนี้ฉันก็กลายเป็นอย่างที่พ่อพูดจริงๆ  นักล่าแวมไพร์!   ผู้ กล้าที่ค่อยปกป้องมนุษย์จากสิ่งอันน่าสะพรึงกลัวยามมืดมิด ไม่มีใครสามารถรอดพ้นจากเงือมมือพวกนั้นได้ หากโลหิตได้ออกมาให้เชยชม จมูกพวกมันว่องไวยิ่งกว่ามนุษย์ การคลื่อนไหว การต่อสู้ พละกำลัง ที่อาจจะขึ้นชื่อได้เลยว่า คือการพัฒนาการของมนุษย์ แต่ไม่เลย ... เพราะพวกมันฆ่ามนุษย์กันเอง และนั้นคือหน้าที่ของเหล่านักล่าแวมไพร์นี้

              ''  อย่าหนีนะเจ้าสัตว์นรก !!   ''   เสียง ตะโกนของญิงสาวภายในโกดังร้างๆ ที่มีเพียงฝุ่นจับกันเป็นก้อน ไร้จากแตะต้องของมนุษย์ กลิ่นเลือดฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ พร้อมการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตประหลาด หญิงสาวยืนอยู่จุดกลางของโกดังเพราะทีเพียงตรงนั้นได้รับแสงสว่างจากดวง จันทร์สีนวลพอจะให้เธอมองเห็นและพร้อมรับมือกับสิ่งที่ไม่คาดคิด ใช่แล้ว! ฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย สถานที่นี้คือ ถิ่นรกร้างของแวมไพร์!!

            ฉัน พยายามมองไปรอบๆ ตัวอย่างระมัดระมัง ใครจะรู้แหละ เกิดพุ่งเข้ามา ฉันคงต้านไม่อยู่ยังไงต้องหลบไว้ก่อนละ ว่าแล้วฉันก็วิ่งออกจากจุดโฟกัสที่เด่นสุดๆในตอนนี้ไปหลบในมุมมืดทันที แต่รู้สึกว่าฉันจะโง่มาก เพราะยิ่งมืดพวกมันก็ยิ่งมองเห็น ตกลงฉันมาหาที่ตายใช่ไหม?! 

              ''  หึหึ นักล่าแวมไพร์....แกเสร็จแน่ ว่าแต่แกอยู่ไหน?  ''    ฉันแทบจะล้มทั้งยืนเมือมันประกาศออกมาโต้ๆ ในสิ่งที่ฉันไม่คิดว่ามันจะพูดออกมา ไอ้แวมไพร์นี้มันตาบอดหรือไงฟร่ะ - -

              '' เรื่องไรฉันจะบอกแกให้โง่  ฉันจะต้องนำวิณญาณของแกกลับนรกให้ได้ !  ''   ถึง ฉันจะไม่บอกว่าอยู่ไหนให้โง่ แต่ฉันก็โง่ที่มีอยู่ในความมืดไปแล้วนะสิ ฉันจะทำยังไงดี ต้องจัดการก่อนมันจะอารมณ์เสียแล้วหักคอฉันจิ้มน้ำพริก *-*

              ''  หึหึ..ฉันไม่มีวิณญาณให้แกนำลงไปหรอก เพราะฉันตายไปแล้ว !! วะฮ่าๆๆ ๆๆๆ   ''

              ''  อ่อ เหรอ...โอเค งั้นฉันจะต้องชีกแกเป็นชิ้นๆ แล้วเผาสินะ ได้งั้นก็ตายซะ   ''   หา รู้ไหมว่าตอนที่ฉันยืนอยู่จุดที่มีแสงสว่างก็เพื่อล่อให้มันปรากฏตัว เมื่อถึงตอนนั้นฉันก็จะเข้าไปหลบในมุมมืดเพื่อเทน้ำมันทิ้งไว้ทุกจุด และหากใส่ไฟเข้าไป  รอบด้านจะสว่างวาบขึ้นมาด้วยเปลวเพลิง ที่นี้ก็แค่เข้าไปจับมันแล้วชีกเป็นชิ้นๆ  คือนี้แผนนับเบอร์ โฟร์ด ของฉัน*-*  ส่วนเรื่องชีกร่างมันเป็นชิ้นๆ ยิ่งของถนัดฉันเลย วะฮ่าๆๆๆ 

            เมื่อ บอกผู้อ่านจบแล้ว จึงไม่รอช้า ฉันเอื้อมมือล้วงเข้าไปหยิบไฟแช็คมาจุดเผาทันที เปลวเพลิงค่อยๆลุกลามไปที่ละจุด สองจุด จนในโกดังนั้นสว่างมองเห็นศัตรูที่กำลังหวาดกลัววัตถุอันไม่ควรแตะต้อง ดิ้นร้นหาทางหนี แต่มองไปทางใดก็ถูกปิดด้วยไฟ มันจึงตัดสินใจจะกระโดดขึ้นไป บนรูหน้าต่างชั้นบนสุด 

            มัน ค่อยๆ กระโดดขึ้นไปที่ละชั้นๆ อย่างรวดเร็ว โดยไม่หันมามองคู่ต่อสู้ของมันสักนิดว่าไปอยู่ที่ไหน รู้เพียงขอให้รอดพ้นจากเปลวเพลิงนี้ หนีออกไป เพราะไม่งั้นมันจะตายซะเอง

              ''  โธ่ .... ไม่อยากโดนปิ้งขนาดนั้นเลยเหรอ เจ้าสัตว์นรก  ''   เสียงใสกล่าว แวมไพร์ได้แต่มองซ้ายมองขวา ก็ไม่พบผู้เป็นเจ้าของเสียง 

              ''  ไม่เป็นไร ฉันจะส่งแกไปนรกแบบสบายๆ เอง   ''  เมื่อ เสียงนั้นพูดมาอีกครั้ง ก็มีแขนยื่นออกมา จากทั้ง ห้าทิศ รวบจับแวมไพร์อย่างรวดเร็ว แม้ความว่องไวของมันจะเป็นเลิศ แต่หากถูกโจมตีขนาดลอยตัวบนอากาศก็ยากที่จะหลบทัน

              ''  ฮึก...ปล่อยข้านะ เจ้ามนุษย์หน้าโง่!!!   ''  ตอนนี้แวมไพร์ถูกตรึงแขนขาไว้จนหมดไร้ทางหนีอีกต่อไป  ร่างสาวจึงค่อยๆปรากฏกลายขึ้น การปรากฏกายของหญิงสาวทำให้ผู้เป็นเจ้าแห่งความมืดมิดตกใจ

              ''  หรือว่าเธอ!....เธอคือธิดาซาตาน !!!   ''    สัตว์นรกพูด

              ''  โหย - - พูดซะเหมือนละคร  แต่เกือบถูก ฉันนะคือผู้เป็นที่รักของลูซิเฟอร์ต่างหากแหละ จงมอดไหม้ไปซะ ลูซิเฟอร์กำลังรอทรมาณเจ้าอยู่ วะฮ่าๆๆๆ  ''   ว่าแล้วมือทั้ง ห้าทิศก็ค่อยๆเพิ่มแรงดึงร่างที่จับอยู่ เริ่มแรงขึ้น หนักขึ้น จนแวมไพร์ทรมาณ

              ''  ไม่นะ !!!! ปล่อยข้าเดียวนี้ !!!!!!! อ๊า   ''   

            ชิ๊กกกกก  !  

            เสียงของชิ้นเนื้อที่ถูกดึง กระชากออกจากร่าง  ต่อ ด้วยการปล่อยให้ตกลงสู่เปลวเพลิงที่เหมือนจะรอเผาอย่างรู้หน้าที่ เลือดสีแดงของสัตว์ร้ายในคราบมนุษย์ ไหลออกจากกายเป็นทางและตกลงสู่ไฟเดรฉาน ทามกลางดวงตาสีเข้มที่จ้องมองผลงานของตนที่ส่งไปให้ ผู้เป็นที่รัก .....ลูซิเฟอร์  ต่อจากนี้คือหน้าที่ของเจ้าแล้ว...