เรื่องตลก

กริ๊งๆๆๆๆๆ" เสียงนาฬิกายังดังต่อไปเรื่อย
"กี่โมงแล้วว่ะเนี้ย" ผมพยายามเอื้อมมือคว้านาฬิกา "เวงแล้วไง อีกครึ้งชั่วโมง 8 โมง"
เสียงพ่อตะโกนเรียกต่อจากที่ผมลุกขึ้นอย่างเรียบร้อนจนลืมพับผ้าห่ม "นายโอ๊ต คุณจะไปเรียนป่าวว่ะ จะเปิดโมงแล้ว"
ผมคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วรีบลงไปอาบน้ำ แล้วแต่งตัวรีบไปโดนไม่ลืมที่จะหยิบเอากุญแจรถคนโปรดของผมไปด้วย ผมออกจาบ้านก็อีก 15 นาที 8 โมง
พอรถออกถึงปากซอยได้ก็มองซ้ายมองขว้า แล้วก็รีบเร่งเครื่องขึ้นเพราะกลัวจะต้องเข้าแถวต้องพักกลางวันแทนในตอนเช้า
คงเป็นเพราะความโชคดีของผม ที่บ้านของผมอยู่ห่างจากโรงเรียนแค่ 6 โล ก็เลยไปทันพอดีแป๊บ "จริงซิ วันนี้รับน้องใหม่นี่หว่า เหอๆๆกุได้ดูเด็กน่ารักๆอีกแล้ว" ผมนึกใจพร้อมกับล็อครถแล้วรีบไปเข้าแถว
และเสียงที่ผมได้ยินจนแทบจะท่องได้ก็คืเสียงของอาจาร์ยฝ่ายปกครองที่เด็กเก่าจะรู้จักกันดี
"เดียวถ้า ออดที่ 2 ดังเมื่อไหร คนที่ยังไม่เลยแนวบริเวณหอพระจะถือว่ามาสายในทันที" และนี้ก็เป็นคำกล่าวยามเช้าที่ทำให้กลายเป็นนักวิ่งไปในตัว
ในที่สุดผมก็มาถึงแถว เหงื่อแตกพลัก แล้วเพื่อนหน้าเดิมก็เข้ามาทักทายกันอย่างเฮฮาจนมีอาจาร์ยมาสะกิดว่าให้เข้าแถวก่อนแล้วค่อยคุยกัน ถึงพวกผมจะกลับมาอยู่ในความสงบอีกครั้ง
เพลงชาติดังขึ้นแล้วจบลงด้วยบดสวดฯที่สวดกันมาเกือบ 12 ปี และต่อไปผ.อ.ก็ขึ้นมาให้ศลีให้พรแล้วก็ตามด้วยเจ๊หรืออาจาร์ยฝ่ายปกครองที่พวกเราๆรู้จักกันดี "เอ้อ นักเรียนคับ วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนใหม่และเป็นแรกที่จะมีน้องๆม.1และม.4มาอยู่ร่วมรั่วเดียวกันกับเรา คนที่เป็นรุ้นพี่ก็ดูแลน้องฯลฯ" และไปจบลงด้วยคำว่า " เดียวให้นักเรียนม.2นะคับ ไปรอที่หน้าประตูโรงเรียนเลยแล้วก็ไม่ไประดับนะคับ" พอสุดเสียงพวกผมและคนอื่นๆก็ต่างเดินตรงไปที่หน้าโรงเรียนกันอย่างตื่นเต้น
พอไปถึงอาจาร์ยก็สั่งให้แบ่งเป็นสองแถวเพื่อที่จให้น้องเดินผ่านตรงกลาง สักพักน้องก็เดินกันมาทำท่าเขินๆอายๆบ่างก็หน้าแดง นายที่หน้าแดงน่ะไม่ใช่เพราะใครหรอกคับ เพราะนายต้อมเพื่อนผม มันตบมือแล้วคนอื่นก็ดันไปตบตามมันกันจนน้องบางคนถึงกลับเปลี่ยนที่กลับเพื่อนเลย
หลังจากน้องๆเข้ามาสู้รั่วโรงเรียนแล้วพวกผมก็แยกย้ายไปหาอาจาร์ยที่ปรึกษาและก็ขอรับตารางสอน ส่วนเรื่องเรียนวันแรก ก็ว่างทั้งวันตามระเบียบคับ เพราะอาจาร์ยบางท่านยังไม่มา ส่วนท่านที่มาก็ไม่ได้สอนอะไร