ยัยติ้งต้องล่าหัวใจคุณชายขี้โวยวาย
Another
1) ตอนที่ 1 แรกพบสบตา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอน แรกพบสบตา
ณ โรงเรียนฮองโก
"แอม! "
อ่ะเสียงแพรวนี่
"ทางนี้"
"..."
"ทำไรอยู่นะ" แพรวถาม
"กำลังทำงานที่อาจารย์สั่งอยู่นะ...มีอะไรรึเปล่าแพรว"
"มีสี"
"อะไร"
"ฉันหาชมรมได้แล้ว แบบที่เทอต้องการเป้ะเลย"
"หรอ ชมรมอะไรล่ะ"
"ชมรมรักเสียงดนตรี"
"แล้ว...."
ฉันยังพูดไม่จบแพรวก็พูดตัดขึ้นมาว่า
"ฉันเอาใบสมัครมาให้"
"หรอ ขอบคุณมาก"
"ไม่ดีใจหรอ"
ทำไมจะไม่ดีใจย่ะคุณเพื่อน
"ใครจะไม่ดีใจล่ะ เห็นไหมเนี่ยฉันยิ้มแก้มแทบปริแล้ว"
"ฉันนึกว่าเทอไม่ดีใจซะอีก"
"ทำไมจะไม่ดีใจ ว่าแต่นะโมล่ะ"
"ไม่รู้สิ ก็เมื่อกี้ยังเห็นเดินตามหลังมาอยู่เลย"
"หรอ อ่ะ !นั้นไงมาแล้ว"
"ไปไหนมานะโม"แพรวพูด
"ฉันไปเข้าห้องน้ำมา"นะโมพูด
"เออ นะโมเทอจะเข้าชมรมเดียวกับฉันไหม"
"แล้วแต่จ๊ะ"
"แล้วแพรวล่ะ"
"แน่นอน"
"งั้นดีเลยเข้ากันหมดนี่แหละ โอเคไหม"
"อืม/โอเค"
"ว่าแต่จะไปเลยไหม"
"ไปเลย"แพรวพูด
"เทอล่ะนะโม"
"ไปสิจ๊ะ"
"งั้นขอเก็บของแป๊ปนึงนะ"
"อืม"แพรวพูด
ฉันหันไปเก็บของสักพักก็เสร็จ
"เรียบร้อยแล้ว ปะ"
ฉัน 3 คนเดินไปเลื่อยๆจนถึงห้องชมรม
ก๊อกๆๆๆ ก๊อกๆๆๆ
"สงสัยจะไม่อยู่มั้ง"
แพรวยืนเคาะประตูอยู่นานไม่เห็นมีใครออกมาเปิดประตูก็เลยหันบอกฉันกับนะโมที่นั่งรออยู่ใกล้ๆ
"แล้วเราจะเอาไงต่ออ่ะ"ฉันพูด
ฉันกับนะโมเดินไปข้างแพรวแล้วเอ่ยถามขึ้นมา
ยังไม่ทันที่แพรวจะพูดก็มีเสียงดังมาจากข้างหลังพวกเรา
"พวกเทอมาทำอะไรที่นี่"
พวกฉันกลับไปตามเสียงนั่นแล้วก็เห็น พีเรีย!
"เฮ้ย! มาได้ยังไง"
นั่นสิมาได้ยังไง แว้ก! ตาพี่บ้าก็ฉันมาสมัครเข้าชมรมไง เออ แล้วพี่เราจะรู้ได้วะก็เราไม่ได้บอกนี่ เรานี่ก็บ้า
เนอะลืมไปได้ไง(ใช่ บ้า)
"นี่นายรู้จักยัยนี่ด้วยหรอ"ใครก็ไม่รู้ถามขึ้นมา
"รู้สิ ก็นี่น้องสาวฉันเอง"พีเรียพูด
ลืมบอกไปว่าพีเรียที่พูดถึงนี่คือพี่ชายฉันเอง
"หรอ มิน่าหน้าตาถึงได้เหมือนกันนัก"คนเดิม ที่เป็นใครก็ไม่รู้พูดมา
"แล้วนี่พวกเทอมาทำอะไรตรงนี้"พีเรียถาม
"คือพวกเราจะมาสมัครเข้าชมรมรักเสียงดนตรีอ่ะค่ะ"แพรวพูด
"ว่าแต่พี่ล่ะ"ฉันถามพีเรีย
"แกจะเข้าชมรมรักเสียงดนตรีจริงๆหรอ"อ่าวทำไมถามฉันอย่างนี้ล่ะตาพี่บ้า
"อ่าว ทำไมถามอย่างนี้"แพรวพูดอย่างใส่อารมณ์
"ทำไมมีอะไรรึเปล่า ถ้าเพื่อนฉันจะถามแบบนี้ "ตาบ้าคนเดิมที่ฉันไม่รู้จักแทรกขึ้นมา เอ้าะเดี้ยวก่อนนะ
ตาบ้าเมื่อกี้บอกว่าเป็นเพื่อนกับพีเรีย แสดงว่าตาบ้านี่ก็เป็นพี่ฉันสิ
"ว่ายังไง แกจะเข้าชมรมนี้จริงๆหรอ"ยังจะถามอีก
"อืม แล้วพี่มีอะไรรึเปล่า "ฉันตอบและถาม
"ก็ไม่มีอะไรหรอก ถ้าแกจะเข้าก็เข้ามา"เอ้าะพีเรียพูอย่างนี้หมายความว่ายังไง
"คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง"นะโมพูดขึ้นบ้าง
"ก็พวกฉัน 4 คน เป็นเจ้าของชมรมนี้" แว้ก ! ว่าไงน่ะพีเรียกับเพื่อนของเค้าเป็นเจ้าของชมรมนี้
"สรุปจะเข้าไหม"เอาไงดีหว่า
"เข้า"แพรวพูด อ่าวไหงงี้อะฉันยังไม่ทันพูดเลย แต่เข้าก็เข้า
"งั้นก็เข้ามา"พีเรียเปิดประตูเข้าไปและเรียกพวกฉันเข้าไป แล้วพวกฉันก็เดินตามพีเรียเข้าไป
ขอบคุณครับที่ค่อยติดตาม และก็ขอให้ติดตามตลอดไปนะครับ ขอบคุณครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
