หัวใจลูกทุ่ง

คืนนั้นสิงหาขยับตัวไปมาหลายรอบ เขานอนไม่หลับ เนื่องจากยังคิดถึงคำพูดของวาริสาเมื่อช่วงค่ำที่ผ่านมา

เธอบอกว่าเห็นเขาเป็นเพื่อนมาตลอด นั่นก็เป็นสิ่งที่เขาต้องการอยู่แล้วนี่นา

แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าคำว่า “เพื่อน” มันช่างดูห่างเหินนักนะ

เขายอมรับกับตัวเองได้อย่างสนิทใจแล้วในตอนนี้ว่า เขารักเธอ รักผู้หญิงที่ชื่อวาริสาคนนี้อย่างไม่อาจถอนตัวได้

แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าหนุ่มบ้านนอกอย่างเขาจะมีสิทธิ์ที่จะรักเธอได้หรือเปล่า

เธออาจจะมีคนรักอยู่แล้วก็ได้ ถ้าเธอมีคนที่เธอรักอยู่แล้ว เขาจะทำอย่างไรดีหนอ?

ชายหนุ่มพลิกตัวไปมาอีกหลายครั้ง ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นไปเปิดวิทยุทรานซิสเตอร์ตัวโปรดตัวเก่าที่คุณภาพเสียงดีไม่เคยเปลี่ยน

และหมุนคลื่นไปยังสถานีเพลงลูกทุ่ง ซึ่งเป็นแนวเพลงที่เขาชอบฟังมาก โดยเฉพาะเมื่อยามที่เขามีเรื่องกลุ้มใจ ไม่สบายใจ

เสียงเพลงจะทำให้เขาสงบสติอารมณ์ตัวเองได้มากขึ้น ชายหนุ่มหยุดที่สถานีวิทยุท้องถิ่น

ซึ่งขณะนี้กำลังเปิดเพลงเก่าๆ อย่างเพลง "คนที่รอคอย" ของแจ็ค ธนพล ที่ยังคงความไพเราะมาจนถึงทุกวันนี้

"...ได้มาพบเธอ จึงรู้ว่าเจอคำตอบ เปิดใจได้เลยว่าชอบ ตั้งแต่วันแรกพบกัน เคยอยู่คนเดียวขับเคี่ยวชีวิตสู้งาน คำถามทำเพื่อใครกัน วันนี้สวรรค์ให้เธอเฉลย"

"ดั่งคนคุ้นเคย ใช่เลยที่ใจเฝ้าคอย เธอเป็นเหมือนแสงหิ่งห้อย มาส่องใจที่เฉยเมย ให้มองเห็นทาง เดินห่างความเหงาคุ้นเคย ทางใจที่ใครผ่านเลย จะลงเอยถ้าเธอมาเริ่ม" 

ท่อนซ้ำของเนื้อเพลงที่ทำให้เขาคิดอะไรบางอย่างออก

“ได้มาพบเธอ จึงรู้ว่าเจอคำตอบ ถ้าเธอเผยใจว่าชอบ คงสอบผ่านความละเมอ คนที่รอคอย อย่าให้หลุดลอยเมื่อเจอ ใจร้างรอช่างคือเธอ เสนอรักมาซ่อมแซม”

รุ่งเช้าวาริสาตื่นแต่เช้าเธออยู่ในเครื่องแบบพยาบาลชุมชนเรียบร้อยแล้ว

ขณะกำลังก้าวออกจากบ้าน ก็มีเสียงๆ หนึ่งดังมาจากด้านหลังว่า

“คุณน้ำครับ นี่ครับสำหรับผู้หญิงที่ดีอย่างคุณ”

สิงหาพูดพร้อมกับยื่นช่อดอกหญ้าที่ดูไม่ค่อยเรียบร้อยนักมาให้หญิงสาว

วาริสานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันหลังกลับมา

และค่อยๆ ยื่นมือมารับช่อดอกหญ้าช่อนั้นจากมือชายหนุ่ม

ขณะที่มือหญิงสาวแตะถึงช่อดอกหญ้านั้น สิงหาตัดสินใจรวบมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้

ทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่พอใจและพยายามสะบัดมืออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มทันที แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ

สิงหาตัดสินใจออกแรงดึงแขนของหญิงสาวเข้ามาหาตัว เป็นผลให้ตัวเธอลอยละลิ่วเข้าไปอยู่ใกล้ๆ กับตัวชายหนุ่มและอยู่ตรงหน้าเขาพอดิบพอดี

ชายหนุ่มตัดสินใจยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ เธอและจ้องเข้าไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของเธอ

พร้อมกับพูดว่า

"ช่อดอกหญ้าช่อนี้ มันอาจจะดูไร้ค่าในสายตาของคนอื่น แต่อย่างน้อยผมอยากให้มันมีค่าในสายตาของคุณน้ำบ้างจะได้มั้ยครับ"

"ขอโทษนะครับคุณน้ำ ผมอาจจะขอคุณน้ำมากเกินไป แต่ผมอยากให้คุณน้ำมองเห็นคุณค่าของมันมากกว่าเห็นมันเป็นแค่ช่อดอกหญ้าธรรมดาๆ ช่อหนึ่ง"

ทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบ หญิงสาวสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มได้สำเร็จ

เธอพูดขึ้นด้วยความโมโหว่า

“นี่นายสิงห์ วันนี้นายเป็นอะไรไป ทำไมนายถึงทำอะไรบ้าๆ แบบนี้ แถมยังพูดจาอะไรแปลกๆ ถามจริงๆ เถอะนายไม่สบายหรือว่าสมองนายมีปัญหากันแน่ ห๊ะ!”

( โปรดติดตามตอนต่อไป )