รักนี้ เก็บไว้ ให้นายเพื่อน love

7.8

เขียนโดย japan

วันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 เวลา 16.57 น.

1 ตอน

3 วิจารณ์

6,673 อ่าน

1) ตอนที่ 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"เฮ้อ.........แม่คะ..เมื่อไหร่เราจะได้กลับอะ" ฉันถามผู้เป็นแม่ที่หอบฉันกับน้องมาหาพ่อที่ ดูไบค์ เนี่ย

น่าเบื่อที่สูดดดด ที่รร. ก็เปิดเทอมแล้วด้วย...

"วันศุกร์ที่จะถึงจ๊ะ" ฮะ! อะไรเนี่ย นี่ฉันต้องหยุดตั้งอาทิตย์ก่อนหรอ...เซ็ง!!!!

"แม่สัญญาจร้า...คุณมัสค่า เขาจองตั๋วเครื่องบินให้แล้ว"

"ค่ะ" เอาก็เอา...หยุด 1 อาทิตย์ ดีกว่าเรียนที่นี่ก็แล้วกันน่า......

ฉันชื่อ เมเปิ้ล... แม่เอาฉันกับน้องมาหาพ่อที่ "ดูไบค์" เพราะพ่อเข้าโรงพยาบาล...สาเหตุมาจาก..สูบบุหรี่!! ก่อนเปิดเทอม จนนะบัดนาว!! ก็ยังอยู่ที่ดูไบค์เนี่ยยยย โอ๊ย!!! วัยรุ่นเซ้ง!!!!!!

"เปิ้ล...แม่จะไปหาพ่อที่โรงพยาบาลก่อนนะลูก..ดูแลน้องด้วยหละ....เบื่อๆก็ฟังเพลงจากไอพอร์ท หรือ ไม่ก็โทรศัพท์ของลูกก็แล้วกันนะจ๊ะ...แม่ไปหละ" คร้า...แม่.... --^

"พี่เปิ้ล...พรินษ์ขอเล่นคอมนะครับ"

"อืมๆ..มีไรก็เรียกดังๆหน่อยละกัน..พี่จะฟังเพลง" ฉันตอบน้องตัวแส้บบบแสบ ซึ่งเป็นจังหวะที่ฉันหยิบซาวเบาส์ขึ้นมาพร้อม ใส่หู ฟังเพลงทันที...และนี่แหละที่ฉันอยู่ที่นี่โดยไม่ต้องไปเที่ยว.....

(FRIDAY : 12:30)

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ กรุงเทพฯ

"แม่ครับ..ผมสนู้กกกก สนุกอะครับ -_-" เจ้าน้องบ้า..พี่ล่ะอยากจะบ้าตาย..ข้อเท้าก็ระบม..แถมต้องมาฟังเจ้าน้องคนนี้บ่นอีก..เฮ้อออ

"อ้าว! เปิ้ล..ไหนบ่นอยากกลับบ้าน..ทำไมทำหน้าขรี้!! จะแตกอย่างนี้หละฮะ..555" ฮึๆๆ..ฮือๆๆ ตล้กกกตลกคร้า...ฮือๆๆ TTOTT..ฮึๆๆ (เริ่มประสาทแด้กกก!!)

"ก็..เปิ้ลเจ็บเท้าหนิแม่...เมื่อไหร่ลุงปริมจะมารับอะคะแม่..อู้ยยยย..ระบมอะ" เปิ้ลเริ่มเข้าข่ายการโวยวายแล้วนะแม่..อู้ยยยย

"นู้นนนไงจ๊ะ" อะ! ตายยากจังเลยนะ..(รู้งี้พูดถึงตั้งนานแล้ว T_T)

"หวัดดีครับคุณหนูเปิ้ล..คุณนาย..คุณชายพรินษ์..สนุกมั้ยครับ :)" ลุงปริมพูดหลังจากที่เอาของไปเก็บท้ายรถ..และขึ้นมานั่งบนรถแล้ว..

"หนุ้กกกหนุกคร้าบบบ"

"แล้วคุณหนูหละครับ"

"แฮ่ๆๆ ก็ดีค่ะ" ที่จริงอยากจะตะโกนออกไปว่า..เบื่อออโว้ยยย!!!!

"ลุงปริมคะ..กรุณาจอดที่ ห้างประจำของเปิ้ลด้วยนะคะ...กะว่าจะซื้อของใช้ในวันไปรร.หน่อย"

"ครับ" ยังคงใจดีเหมือนเดิมนะคะ..ค่อยยังชั่วหน่อย...ที่ไม่เจอใครทำให้อารมณ์เสีย........