Sorry!! โทษทีทีร้ายไปหน่อย!! 1

ตึก ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าของร่างบางที่กำลังมุ่งหน้าไปยังรถคันสวยของเธอ
 
"ลุงแช่ม พาไวลเลน ไปห้างหน่อยสิ!!" ร่างบางบอกคุณลุงคนที่เป็นคนขับรถให้พาไปส่งที่ห้าง เพื่อนเดินซื้อของตาม ประสาวัยรุ่น!! =_=

"ไม่ได้หรอกครับคุณไวลเลน คุณท่านสั่งห้ามไปไหนนี้ครับ" ตาลุงคนแก่บอก =_= อะไรกันย่ะ! ฉันเป็นคุณหนู ไวล นะย่ะ เดี๋ยวแม่ก็ จับตบซะหรอก - -!!

"อะไรกันฮะ! ลุง ไวลไม่ไหวกับ ป๋าแล้วนะเนี้ย ทำไมออกไปไม่ได้ค่ะ ไหนบอกหน่อยซิ!" ไวลคุณหนูเอาแต่ใจ ตะคอกใส่ลุงแช่ม ผู้อายุน้อย(เหลือน้อยน่ะ- -) ที่น่าเคารพ(ไมไม่เห็น ไวลเคารพเลย - - : คนเขียน) ทำเอาคนแก่ตกใจ - -

"ยัยไวล!" เสียงบุคคลที่ คุณหนูเอาแต่ใจไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้น - -

"ว่าไงค่ะ ป๋า"ไวลตอบ พ่อที่เคารพไปอย่างเป็นกันเอง(เหรอะ! - -)

"แกจะไปไหนน่ะ หือ - -" ป๊ะป๋า อะไรนักหนาเนี้ย! คุณหนูไวลคิดในใจ =_=

"ไปช้อปค่ะป๋า" ไวลตอบบิดาของเธอไป

"ไม่ได้!" ผู้เป็นพ่อตอบเสียงดัง ทำเอาคุณหนูแก ชะงักแล้วเอ่ย ปากถาม

"ทำไมล่ะค่ะ ป๋า ไวลก็อยากมีความเป็นส่วนตัวนะค่ะ!" ผู้เป็นลูกสาวตอบอย่างรีบร้อน

"เพราะวันนี้เป็นวัน ทีแกต้องพบคู่หมั้น!!" ผู้เป็นพ่อตอบเสียงดังฟังชัด(ล้านเปอร์เซ็น - -)

"ว่าไงนะค่ะป๋า..."ร่างบางตอบพร้อมกับผู้ต่อ "แล้วคนที่เลิกไม่ได้เป็นไวลหรอค่ะป๋า"
ลูกสาวพูดเสียงอ่อย(มารยาทน่ะรู้จักนะ - -)

"ไวลลล~ น้องพี่มาๆๆๆ ไปแต่งตัวเร็วๆๆ เดี๋ยวว่าที่คู่หมั้นจะมาแล้ว เร็วๆๆๆ" เจ้โลเคน พี่สาวแท้ๆ ของ ไวลเลน ตะโกนออกมา

"โห เจ้โลเคน ไวลไม่อยากๆๆ ไม่อยากดูหน้า ปลาไหลของอีตานั้นนะ ไม่เอาๆๆ"ร่างบางบอกพี่สาว แต่ไม่ทันการ พี่สาว(โลเคน)รู้ดีว่าไวลเลนต้องเป็นแบบนี้(แล้วเรียกชื่อเต็มๆ เพื่อ...?)

...2ชั่วโมงผ่านไป...

My name's ไวลเลน

"แงๆๆ เจ้โลเคน ไม่เอาๆๆ ไม่ออกไปจากห้องนะ ไม่เอาๆๆ แงๆๆ"ฉันร้องอย่างเอาเป็นเอาตาย ยังไงๆ งานนี้ฉันก็ไม่ยอมอยู่ดี TOT!

"ไม่เอาน้า~ เจ้ว่ามันต้องดีแน่ๆๆเลย เอาๆๆ ยืนบื่ออยู่ไมอ่ะนั้น มาแบกน้องสาวฉันลงไปเซ่!"ฮะ! O_O!! แบกอีกแล้วๆไม่เอาๆ ไม่เอาน้า~

ณ ห้องโถง ใหญ่(โคตรอ่ะ - -)

"สวัสดีค่ะ คุณลุง ^^;;" เจ้โลเคนยิ้มให้ ตาพุงใหญ่(ป.ล.อย่าถือสาคนพาล - -)"ไวลไหว้ลุงเขาสิ!" เจ้โลเคน คะยักคะยอ ฉันไหว้(ไม่เต็มใจ-_-)"ไอ้ไวล!"เจ้โลเคนพูดเสียงดังแต่คิดหรอว่า ฉันสน เฮอะ! เมินซะเหอะ!

"ไม่เป็นอะไรหรอก โลเคน ลุงรู้ว่านังหนูเค้าไม่เต็มใจน่ะ"รู้แล้วพาลูกชายลุงมาให้ฉันหมั้นทำไม เฮอะ!(มันไม่เลิกพาล - -) "อ๊ะ...ไควโต้ มาแล้ว" ไควโต้ชื่อเหมือนเห็ดเลิฟเลย(ป.ล. นิยายเรื่องนี้ คนเขียนคิดเอง แล้วก็ไม่ต้องไปหานะ ไอ้ ไควโต้ เห็ดเลิฟอ่ะ เพราะ มันไม่มีในโลกอ่ะ - -!!)

"สวัสดีครับ คุณอา^^;;" เฮอะ! หน้าก็หล่อไม่มีปัญญาหาแฟนรึไง(วะ) ถึงได้มาหมั้นกับคุณหนูคนสวยอย่างฉันเนี้ย เฮอะ! ไอ้เห็ดเลิฟ!! (แต่ชื่อเธอ ได้ข่าวว่ามันเป็นเหล้าที่กินแล้ว ซี้ดด ไม่ใช้หรอ ยัยไวรัส!)

"หวัดดีๆๆ ไควโต้ นั่งๆๆ...เอ้า!!แล้วนั้น ไวลเลน ทำไมไม่ไปนั่งข้างไควโต้ล่ะ หืมม~!" ฉันเกลียดมันวะ !

My name's ไควโต้

ผมนั่งดูยัยไวรัส!นั้นทำหน้างิกไม่ต่างจากผม! ที่ถูกบังคับให้มา หมั้นกับยัยไวรัสนั้นน่ะ - - แต่เพื่ออนาคตของชาติ!!(เกี่ยวเหรอะวะ! - -)

ผมจึงต้องทำ ทำ ทำ ทำ ทำ~ (แอคโค้ ไมวะ - - เปลื่องวะ - -)

"เอางี้นะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้า เราสองคนหมั้นกันเลยนะ" พ่อผมพูด - -

"ว่าไงนะค่ะ!!!" ว่าแล้วยัยไวรัสวีน ต้องไม่พาด อยู่แล้วล่ะยัยนี้ (มีเหตุผลวะ~! - _-)

"ไวล เบาๆ หน่อยสิ ! " คุณอาบอกยัยไวรัส

"แต่...ป๋าค่ะ..."ยัยไวรัสเน่า กำลังจะพูดแต่ คุณอาขัดขึ้นมาก่อน

"ตกลง เอาอย่างนี้นะ! ส่วน ไควโต้กับไวลเลน ไปอยู่ด้วยกันตั้งแต่วันนี้ทำความรู้จักกันให้สนิมสนมนะ ไม่งั้นเจอดีแน่ เอ้า!!! โลเคน พาน้องขึ้นรถ"พอพูดจบ ท่านก็เดินจากไป ในขณะนั้น ยัยไวรัสเน่ากำลัง อึ้ง อึ้ง อึ้ง และ อึ้ง (เมื่อยวะ!!)

แบก ๆๆ ผมแบกยัยไวรัสนี้ขึ้นรถ ทั้งๆที่ยังไม่หายอึ้ง - -

"ยัยไวรัสเธอ เลิกอึ้งเลยนะ - -^^"ผมบอกยัยนั้นไป จนทำให้ยัยนั้ต้องหั้นมามองแล้วพูดว่า

"นายว่าใครไวรัสย่ะฮะ! ไอ้เห็ดเลิฟ!!"เจ็บสิครับ! ไม่เคยมีใครด่าแรงขนาดนี้มาก่อนเลยนะเนี้ย เจ็บวะ~!

"หุบปากเน่าๆ ของเธอไปแล้วนั้งเฉยๆ อย่าให้ต้อง ลมขึ้น"

"...!" ยัยนี้ว่าง่ายดี แม้จะไม่เต็มใจก็เหอะ!!!

...จบตอน....แล้วจะมาแต่งใหม่...อิอิ