มิติรัก สองภพ

ตอนที่ ๓ หญิงสาวลึกลับที่หน้าต่าง

                      ความฝันประหลาดรบกวนจิตใจรมิดาอย่างสาหัสสากรรจ์ เด็กสาวเก็บงำฝันร้ายไว้ในใจแต่เพียงลำพัง  เหตุใดกันหนอ...เธอจึงฝันถึงแต่หญิงสาวร่างเปลือยเปล่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั้งคืน  โดยเรื่องราวคล้ายๆ กัน เหมือนฉายหนังเรื่องเก่าซ้ำไปมา  ภาพหญิงสาวร่างเปลือยเปล่าซีดเซียว  เดินมาจากบึงน้ำ  ก้าวขึ้นมาบนเรือนพัก  แล้วหยุดยืนนิ่งที่ปลายเตียง  จ้องเขม็งมายังเธอ  ตากลมโตสีดำสนิทคู่นั้น ไร้แวว ดวงหน้าเหงาเศร้าบอกถึงอารมณ์ระทมทุกข์  เรือนผมหยักศกเป็นลอนยาวเหมือนตุ๊กตา ปล่อยสยายยาวลงมาถึงเอว  ปานดำขนาดเท่าฝ่ามือกลืนกินผิวขาวซีด  บนเนินนมเกือบทั้งเต้า

                      เธอพร่ำบ่นรำพันเศร้าสร้อยซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า  

                      “ ฉันไม่มีเพื่อนเลย  ฉันอยากมีเพื่อน  ไปหาฉันบ้างนะ...ฉันจะรอเธออยู่ที่กระท่อมริมบึงนั่น  ”

                      พอร่างนั้นหายวับไป  รมิดาก็สะดุ้งตื่นเหงื่อท่วมกาย  ครั้นพอเคลิ้มหลับ  เธอก็ฝันถึงผู้หญิงลึกลับคนนั้นอีก

                         จนอรุณรุ่งแย้มเยือน...หมอกนวลโรยปกคลุมทุ่งกว้าง เป็นม่านขาวโพลน  จนแทบมองไม่เห็นทิวเขาสูงต่ำที่โอบอ้อมอยู่เบื้องหลัง แพรสายหมอกบางเป็นยางใยขาวนวลราวสีน้ำนมลอยอ้อยอิ่ง  ไหลเลื่อนคลอเคลียไหล่เขา  และหุบผาป่าลึกประหนึ่งสนิทสนม  เม็ดน้ำค้างพร่างพราวตามเรียวใบหญ้าที่แทงยอดสูง  ทำให้ขากางเกงรมิดาเปียกชุ่มไปหมด  ขณะเธอเดินสูดอากาศยามเช้า  กลิ่นหญ้าชื้นน้ำค้างแกมกลิ่นสาบโคนม  โชยชายมาจากโรงรีดนม   ซึ่งปลูกสร้างแบบหลังจั่วแนวยาวตามทิศทางตะวัน   อาณาบริเวณอันกว้างใหญ่นี้  ภรรยาเจ้าของฟาร์มเล่าให้ฟังเมื่อคืนนี้ว่า ครั้งหนึ่งเคยเป็นไร่ข้าวโพด สลับกับไร่มันสำปะหลังสุดสายตา  เมื่อดินเสื่อมสภาพความสมบูรณ์  เธอและสามี ก็ช่วยกันพลิกฟื้นผืนรกร้างว่างเปล่าขึ้นมาใหม่

ด้วยการปรับปรุงดินปลูกหญ้าสำหรับเลี้ยงสัตว์                              

                      ตราบจนทุกวันนี้ ที่ดินทุกตารางวายังคงอยู่ ท่ามกลางยุคแห่งการแสวงหา เพื่อครอบครองสิทธิ์ในที่ดินของนักการเมืองผู้เรืองอำนาจบารมี  นับได้ว่าเจ้าของฟาร์มเด็ดเดี่ยวทระนงในเรื่องนี้นัก  แม้นว่าราคาที่ดินจะถีบตัวสูงไร่ละหลายแสน  ก็ไม่อาจทำให้เขาตาโตได้เลยสักนิดเดียว  คุณชิดชลยังชมภรรยาให้รมิดาฟังว่า เขาโชคดีที่มีคู่ชีวิตเป็นผู้หญิงเก่ง   ช่วยส่งเสริมกันและกัน

                         คุณชิดชลเรียนจบเกษตรกรรม ในขณะที่คุณในหอมจบด้านเศรษฐศาสตร์  เธอจึงเป็นนักบริหารจัดการที่เก่งเอาการ เห็นได้ชัดจากการวางแผนระบบงานบัญชีการเงินภายในฟาร์มอย่างมีประสิทธิภาพ

                         รมิดามองดูสิ่งปลูกสร้างที่เรียงรายเป็นระเบียบเบื้องหน้า โรงรีดนมทางทิศตะวันตกกำลังจะมีโครงการก่อสร้างต่อเติม รองรับจำนวนโคนมที่เพิ่มขึ้นในอนาคต ถัดไปคือโรงเก็บรถ มีรถไถ รถส่งนม รถกระบะจอดเรียงรายอยู่

                         คอกม้าขนาดใหญ่สร้างด้วยไม้เนื้อแข็งโปร่งโล่ง ติดกับโรงนาสำหรับเก็บอาหารข้น ซังข้าวโพด พืชตระกูลถั่ว หญ้าแห้งฟางแห้งไว้เลี้ยงโคในฤดูแล้ง เรือนไม้ที่พักคนงาน ปลูกเยื้องไปทางด้านหลังโรงเรือนรีดนมเล็กน้อย ลาดต่ำลงไปนั่นคือทุ่งหญ้าปลูกสร้างเขียวขจี แบ่งเป็นแปลงๆ กั้นด้วยรั้วไม้สีขาว มีระบบประปาวางท่อน้ำหล่อเลี้ยงจากบึงใหญ่ตลอดทั้งปี

                         เมื่อรมิดาทอดมองไปทางทิศใต้ท้ายฟาร์ม ก็เห็นกระท่อมปีกไม้เก่าคร่ำหลังหนึ่งดังในความฝัน ปลูกอยู่บนเนินหญ้าริมบึงน้ำ มีต้นหางนกยูงแผ่กิ่งก้านสาขาปกคลุมหลังคา ดอกสีแดงเพลิงบานสะพรั่ง แต่งแต้มสีสันฉูดฉาดบาดตา

ตัดกับแมกไม้เขียวชอุ่ม

                         สูงขึ้นไปคือกำแพงเขาทะมึน  เขียวขรึมทอดทิวโอบหุบเขา ล้อมรึงบึงใหญ่ไว้สนิทแนบ ราวกับมีอ้อมกอดแห่งรัก และสันติสุขแฝงอยู่ลึกล้ำ

เมื่อขุนเขาทางทิศตะวันออกผลิตะวัน...แสงแดดอุ่นก็เก็บเกี่ยวหยดน้ำค้างบนยอดไม้ใบหญ้า จนแห้งหายหมดจด กลิ่นหอมละไมของแดดใหม่

ล่องลอยมาแทนที่ แสงแดดส่องอาบท้องทุ่ง ปลุกดอกหญ้าให้ตื่นจากหลับใหล  ขึ้นมาร่ายรำกับสายลมรินรื่น

                         เด็กสาวเดินเลี้ยวไปยังโรงรีดนม โครงสร้างเป็นไม้เนื้อแข็งมุงหลังคากระเบื้อง ผนังด้านข้างปล่อยโล่งโปร่งสบาย ให้อากาศถ่ายเทได้สะดวก พื้นลาดด้วยคอนกรีตสะอาดตา มีโคนมพันธุ์โฮสไตน์ฟรีเชี่ยน หรือพันธุ์ขาว-ดำ นับร้อยยืนออกันที่เหล็กกั้น ร้องมอๆ รอการต้อนเข้าประจำซองรีดเป็นแนวอันยาวเหยียด โคนมพันธุ์สีน้ำตาล-แดงแยกอยู่อีกฟากของคอกรีด พวกมันถูกล็อกด้วยโซ่ติดกับราวเหล็ก ขณะคนงานรีดนมกำลังรีดนม  หัวของมันยังก้มลงกินอาหารข้นในรางได้อย่างสบายอารมณ์

                         พวกคนงานอีกกลุ่มหนึ่ง กำลังเตรียมเครื่องไม้เครื่องมือรีดนมอยู่ซองรีดถัดๆกันไป

                       “ รับกาแฟเช้าหรือยังจ้ะ”

                         คุณในหอมทักถาม เมื่อรมิดาเดินเข้าไปในโรงรีดนม  หล่อนวางมือจากงานตรวจคุณภาพนม หันมายิ้มกับลูกจ้างสาวคนใหม่ 

                         “ ยังไม่ได้แวะโรงอาหารเลยค่ะ”   

                         เด็กสาวตอบ

                         “ อยากลองรีดดูมั้ย ”

                         “ ก็น่าสนใจนะคะ ”  

                         รมิดารู้สึกตื่นเต้น จ้องมองสตรีผู้มากวัยกว่า ใช้ซอกนิ้วระหว่างนิ้วชี้กับนิ้วหัวแม่มือบีบรัดหัวนมรีดไล่น้ำนมพุ่งออกมาทางปลายหัวนม แล้วคลายนิ้ว น้ำนมในโพรงเก็บนมไหลออกมายังท่อหัวนม ให้รีดอีกต่อเนื่องกันไป น้ำนมดิบที่ถูกฉีดลงถังนม สีขาวนวล เหมือนสายหมอกละมุนคลอเคลียตามไหล่เขายามเช้า                              

                         “ ลองทำดูซิจ้ะ รีดสองเต้าหลังก่อน  ไม่ยากหรอก ”                        

                       คุณในหอมขยับลุกขึ้น พยักพเยิดเป็นเชิงบังคับ พลางเบี่ยงกายหลีกให้น้ำหยาดนั่งลงบนเก้าอี้กลมทรงเตี้ย  เลื่อนถังนมมาให้ แล้วอธิบายวิธีรีดอย่างง่ายๆ อีกครั้ง

                         “ ก่อนจะรีดด้วยเครื่อง เราต้องฝึกความคุ้นเคยกับแม่โคด้วยมือก่อน หนูควรนั่งในท่าที่ถูกต้อง วางเท้าตามสบาย พับขาซ้ายขึ้น กันไม่ให้แม่โคเหยียบหลังเท้าเราเวลานั่งรีด ถังนมต้องวางอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้าง เอียงปากถังไปข้างหน้าเล็กน้อย ”

“ แล้วต่อไปละคะ”ดวงหน้าสวยคมคายเงยถาม                             

“ไม่ยากหรอกจ้ะ แค่ใช้นิ้วชี้กับนิ้วหัวแม่มือ  บีบเต้านมตอนบน เพื่อเปิดทางไม่ให้น้ำนมในหัวนมหนีขึ้นไปตอนบนอีก จากนั้นจึงใช้นิ้วที่เหลือ บีบไล่น้ำนมตั้งแต่ตอนบนเรื่อยลงมายังข้างล่าง ภายในหัวนมจะมีแรงอัดและน้ำนมจะถูกดันผ่านรูออกมา แล้วจึงค่อยคลายนิ้ว ให้น้ำนมในโพรงเก็บน้ำนมไหลลงมายังท่อหัวนม พร้อมที่จะรีดในจังหวะต่อไป”

                         เด็กสาว  ทดลองทำตามคำแนะนำบ้าง  ทว่า การสัมผัสที่แปลกต่างไม่คุ้นเคย  ยังผลให้แม่โคดีดเตะเต็มแรง  ร่างบอบบางผงะหงายหลัง  ลงไปนอนกลิ้งกับพื้นแบบไม่ทันตั้งตัว                            

                         คุณในหอมปราดเข้าประคองร่างบอบบางขึ้นมา  คนงานในซองรีดถัดไปหันมามองแล้วพากันอมยิ้มแก้มตุ่ย    แต่แก้มขาวๆ ของสาวน้อยกลับแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย

“ เจ็บตรงไหนรึเปล่าจ้ะ”แววตาภรรยาเจ้าของฟาร์ม  บ่งบอกถึงความห่วงใย

         รมิดาเจ็บปลาบที่บั้นเอว แต่ก็ส่ายหน้ายิ้มเจื่อนๆ ก้มหน้ามองชุดเอี๊ยมฝึกงานสีขาวที่เปรอะเปื้อนฉี่วัว แล้ว

เฉมองไปทางเจ้าของฟาร์มร่างสูงใหญ่ที่ก้าวเดินเข้ามาพอดี                          

                     “ ลุยงานกันตั้งแต่เช้าเลยนะ ”                     

                      แม้นสุ้มเสียงบ่งบอกว่าอารมณ์ดี  แต่ในหอมก็ยังสังเกตเห็นแววอิดโรยในดวงตาเขา  เหมือนคนอดหลับอดนอนมาทั้งคืน                        

                        “ ทานอะไรมายังคะ ”

                         “ ยังเลย  รอทานพร้อมกับหอม”   

                     เขายิ้มกับเธออย่างอบอุ่น                     ภรรยาสาวสวยวางอุปกรณ์รีดนม  เอื้อมมือไปกุมมือเขา  ชิดชลมองสบตาเรียวยาวแจ่มกระจ่างของคู่ชีวิต   แววตาที่ตรึงตราอยู่ในหัวใจเขาไม่มีตกหล่นไปไหน                           

                           “ เช้านี้หอมดูสดชื่นจัง ”

                         รมิดาชำเลืองมองสตรีสูงวัยแวบหนึ่ง  ดวงหน้างามนั้นดูแจ่มใสดังที่สามีเธอชื่นชมจริงๆ  แววตาภรรยาไม่ฟ้องว่าเหนื่อยล้ากับงานตรงหน้าเลยสักนิด  เสื้อยืดแขนยาวสีขาวพับแขน และกางเกงเอี๊ยมยีนตัวโคร่งที่เธอสวมใส่  ดูน่ารักเหมือนสาวรุ่น  รมิดาเห็นความสดใสในทีท่านั้นแล้วก็อดชื่นชมไม่ได้  

                      คงไม่มีวันใดเลย ที่ภรรยาสุดที่รักคนนี้จะไม่งดงามในสายตาของสามี                                                                                                                                                                                    

                     “ เมื่อคืนนอนไม่อิ่มใจเลย  ฝันถึงไมทั้งคืน  ไม่เคยฝันถึงเค้ามานานแล้ว”

                    ชิดชลเปรยขึ้นเสียงแผ่วเบา  พลางถอนหายใจหนักหน่วง  แม้ว่าน้ำเสียงเบาคล้ายกระซิบกระซาบ แต่รมิดาก็ยังแว่วได้ยินเรื่องที่เขาพูดถึง                        

                          “ เราเดินออกไปสูดอากาศข้างนอกกันดีกว่านะคะ ”                        

                       ภรรยาสาวใหญ่ผู้รู้ใจเขาตลอดมา ออกความเห็นเป็นเชิงตัดบท  เธอไม่ต้องการให้นักศึกษาฝึกงานล่วงรู้ในสิ่งที่เธอไม่ควรรู้ และเธอก็คิดว่าอากาศข้างนอกโรงเรือน  คงช่วยชุบอารมณ์สามีให้สดชื่นแจ่มใสขึ้นมาได้บ้าง                        

                       คุณในหอมหันไปมอบหมายงานคนงาน  ให้ช่วยสอนรมิดาสาวรีดนมโคต่อจากเธอ  แล้วก็จูงแขนสามีเดินออกมาจากโรงรีดนม  

                         ความอ่อนหวานใส่ใจจากภรรยา และอากาศที่แสนจะปลอดโปร่งโล่งใจ  ทำให้ชิดชลสดชื่นขึ้นมาทันใด    สองสามีภรรยาเดินเกี่ยวก้อยกันเหมือนคู่รักเพิ่งแต่งงานใหม่  ไปบนทางคอนกรีตที่ตัดผ่านหน้าโรงเรือนรีดนม  โดยไม่รู้ตัวว่ารมิดาได้แอบมองเจ้าของฟาร์มทั้งคู่ด้วยสายตาชื่นชม ผู้เป็นสามีรูปร่างสูงใหญ่ ท่วงท่าผึ่งผาย  ส่วนภรรยานั้นร่างโปร่งระหง บุคลิกเป็นสาวมั่น เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก

                         พอแดดสายสาดส่อง  ป้าชุ่มกลิ่นก็มาเชิญรมิดาไปทานเช้าที่ซุ้มกาแฟน่ารัก  กลางสวนญี่ปุ่นเล็กๆ ในช่วงเช้าอากาศกำลังสบายๆ เธอเหลือบเห็นคุณในหอมนั่งจิบกาแฟรออยู่ที่โต๊ะหินอ่อนขัดเงาอยู่คนเดียวเงียบๆ 

                         “ เป็นไง...รีดนมวัวไม่ยากอย่างที่คิดเลยใช่มั้ย”

                      คุณในหอมชวนคุย  เมื่อรมิดาทรุดนั่งตรงข้ามสตรีสาวใหญ่

                      กลิ่นกาแฟบนโต๊ะหอมกรุ่น  ควันสีขาวนุ่มนวลลอยละไม  มีทูน่าโรลและเค้กฝอยทองวางเคียง

                      “ กาแฟหอมดีจัง”

                      “ ตามสบายนะจ๊ะ  คิดว่าเป็นบ้านของหนูแล้วกัน”

                      “ อากาศดีจังเลยนะคะ ”     

                         รมิดายกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ  พลางเหลียวมองไปรอบๆ ทุ่งกว้างอย่างเบิกบาน      “ ฟาร์มแห่งนี้ดูกว้างใหญ่กว่าที่คิดไว้เลยนะคะ”

                      ภรรยาเจ้าของฟาร์มยิ้มอย่างภาคภูมิ                        

                     “ เมื่อก่อนเราคิดว่าการทำฟาร์มโคนมขนาดใหญ่  ค่อนข้างยากและท้าทายค่าใช้จ่ายการก่อสร้างก็ค่อนข้างสูง ต้องลงทุนลงแรงใช้พลังกายพลังสมอง ความละเอียดอ่อนใส่ใจอย่างมากมายในการดำเนินงาน  ช่วงที่พี่ท้องโย้  คุณชลแทบไม่ยอมให้พี่ออกมาทำงานหนักกลางทุ่งกว้างแดดเปรี้ยงเลย  แต่พี่ก็ยังอุตส่าห์อุ้มท้องอุ้ยอ้าย ออกมาลุยงานเคียงข้างเค้าเยี่ยงผู้ชายอกสามศอก  พี่บอกเหตุผลให้เขาสบายใจว่า  ผู้หญิงท้องทำงานยุ่งอยู่ตลอดเวลาจะคลอดลูกง่าย  คุณชลยังเย้าพี่อีกว่าเราน่าจะมีลูกด้วยกันเป็นโหลนะ  แต่หลังจากพี่คลอดเชนแล้ว พี่ก็เคยไม่ตั้งท้องอีกเลย...ซึ่งมันก็เป็นเรื่องแปลกนะ”

                         ลูกจ้างสาวคนใหม่นิ่งฟังด้วยความสนใจ                        

                         “ ช่วงเริ่มต้น  กิจการฟาร์มโคนมของเราประสบปัญหาต่างๆ มากมาย  เม็ดเงินจำนวนมหาศาลจมหายไปกับการลงทุน  เหมือนน้ำฝนที่ซึมบ่อทรายอันแห้งแล้ง ภายในฟาร์มมีพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ดีไม่ถึงยี่สิบตัว และยังขาดแรงงานฝีมือเข้ามาทำงาน  แต่เราก็ไม่ย่อท้อหมดกำลังใจ  ร่วมกันต่อสู้ฟันฝ่าอุปสรรคจนผ่านพ้นวิกฤตมาได้  จนกระทั่งประสบความสำเร็จอย่างเช่นทุกวันนี้...”

                         หลังกาแฟเช้า  คุณในหอมได้พารมิดาเดินเยี่ยมชมและดูงานต่างๆ ภายในฟาร์มโคนมทุ่งตะวัน

                         “ ที่นี่เราทำฟาร์มปศุสัตว์แบบผสมผสาน  ทั้งคอกกักและปล่อยเลี้ยง  มีโคนมโคเนื้อ  แยกกันอยู่คนละส่วนกัน  มีโรงนอนยามหน้าฝน ที่กินอาหาร แยกคอกกักและคอกรีดออกไปต่างหาก  ทำให้ดูแลทำความสะอาดง่าย ...”

                         สตรีผู้มากวัยกว่าชี้มือไปทางด้านซ้ายสุดของอาคาร   

                      “ ตรงนั้นเป็นห้องเก็บอุปกรณ์และเครื่องมือแพทย์  ห้องปฏิบัติการตรวจคุณภาพน้ำนม และห้องเย็นสำหรับนมค้างส่งจะอยู่ถัดไป เมื่อสามเดือนก่อนเราได้สั่งซื้อพ่อพันธุ์แม่พันธุ์มาเพิ่มคู่หนึ่ง  เป็นโคสีน้ำตาลแกมขาวลูกผสมระหว่างบราห์มันกับโฮสไตน์ฟรี่เชี่ยน  มันเลี้ยงดูแลง่ายนะ  เขาบอกว่ามันให้ลูกถี่  ให้น้ำนมยาวนานกว่าพันธุ์ดั้งเดิม...”                                                                                                                                                                                                           สองสาวต่างวัยเดินทอดน่อง  มาหยุดที่รั้วไม้ทาสีขาวล้อมรอบแปลงหญ้ากินนีตลอดแนว  คุณในหอมเท้าแขนลงกับรั้วไม้  สายตาทอดมองไปยังกระท่อมปีกไม้  สีหน้ากังวลครุ่นคิด  รมิดายืนเกาะรั้วไม้  เหลียวมองไปยังกระท่อมปีกไม้หลังนั้นเช่นกัน เธอรู้สึกคล้ายกับว่ามีเงาผู้หญิงคนหนึ่งยืนแหวกม่านหน้าต่าง สายตาจ้องมองมาที่เธอเช่นกัน....