ขั้วอันตราย ยัยปากร้าย นายอำมหิต

" เกลียดผู้ชาย โว้ย!"

  เสียงตะโกนระดับบีท 120 เดซิเบล ( ดังซะเว่อร์ ) ของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ได้ระบายความอัดอั้นของตัวเองออกมา  ถึงจะมีสายตาหลายคู่จับจองมายังทีเธอ  แต่เธอก็ไม่สน  จะมองกันทำไมฟะ คนกำลังอกหัก  ไอ้อินจองบ้า แกบังอาจมาทิ้งฉัน ก่อนหน้าวันเกิดฉัน 1 อาทิตย์  มันจะหยามกันเกินไปแล้วนะเฟ้ย

"นึกว่าคนบ้าที่ไหน  ที่แท้ก็ยัยบ้า ลี จี ฮยอนนี่เอง แค่แฟนทิ้งทำให้เธอบ้าอย่างนี้เลยหรอ"

บุรุษนิรนามปรากฏตัวขึ้น เข้าก้าวเข้ามา เผชิญหน้ากับหญิงสาว ประกายไฟ สเปเชียลเอฟเฟคเกิดขึ้นเป็นแบล็กกราวน์ เมื่อทั้งคู่ต่างจ้องกันอย่างไม่ละสายตา

คยู ฮยอน หัวหน้าแก๊งค์อันธพาลของโรงเรียนซอแทมุน เขาขึ้นชื่อเรื่องความร้ายกาจ ที่ ใครๆ ต้องยอมสยบ รอยยิ้ม ที่กระตุกวิญญาณสาวๆ ให้หลอมละลายได้ในพริบตา วันนี้เขาปรากฎตัวขึ้น เพื่อ อยากจะกวนประสาทยัย จี ฮยอน  ที่เคยทำให้เขาอับอายมาเมื่อตอนคริสมาสต์

อ๊ากกกกกกกกกกก  ไอ้ คยู ฮยอน แก บังอาจ เอาเรื่องของฉันมาพูดหรอ แกกล้าเกินไปแล้วนะ

 "ไอ้เหลนไฟ อย่าเสือก" ฉายาของเขาที่ฉันเป็นคนตั้งให้ ฟังยังไงก็เหมาะกับไอ้บ้านี่ดี คนกำลังโมโห ยังจะมายุ่งอี เดี๋ยวแม่ ตบจำทางกลับบ้านไม่ถูกเลย ฉันทำท่าเชิดใส่ก่อนจะเดินจากไปแต่ก็ไม่ลืมที่จะรอยประทับความทรงจำให้กับไอ้เหลนไฟนี่

อั่ก !

รองเท้านักเรียนสีดำเงาวับ ส้นหนาๆ ถูกกระแทกไส่เท้าของคยู ฮยอนอย่างแรง จนเขาหน้าเสีย ถึงแม้เขาเองจะใส่รองเท้าหนังก็ตาม แต่ความเจ็บมันก็ยังสามารถแทรกผ่านมาได้

555 สะใจโว้ย   เล่นกลับใตรไม่เล่นมาเล่นกับ จี ฮยอน มวยคนละชั้นกัน ไอ้เหลนไฟ

" ยัย จี ฮยอน เธอตายแน่ "

สายตาของชายหนุ่มบ่งบอกถึงความอาฆาต  ไม่มีใครกล้สต่อกรกับเขาขนาดนี้ ยัยนี่ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว

***************************************************************

" แก ได้ตายสมใจแน่ "

ฉึก !

คมมีดถูกเสียบเข้าไปในท้องของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายเขาทรุดลงกับพื้น เลือดสดๆ สีแดงฉานไหลออกจากบาดแผล  ก่อนที่จะล้มตึงนอนนแน่นิ่งกับพื้น ซอกตึกแคบ มีชาย 3 คน ยืน ล้อมเขาไว้

ผลึ่ก !

ซวย  ซวยแล้ว กระเป๋านักเรียนที่ฉันถือมา มันดันตกตอนเหตุการณืนั้นพอดี  ทั้ง 3 หันมามองฉันเป็นตาเดียว  อีกแล้วหรอ วันนี้รู้สึกจะเป็นที่สนใจของคนอื่นเขาซะเหลือเกิน อ๊ากกกกกกกกกก~ มันมาแล้ว ไอ้หัวล้าน ดึงมีดออกจากตัวเหยื่อี่นอนนิ่งไปกก่อนหน้านั้น แล้วหันมาทางฉัน

"แส่ ไม่เข้าเรื่องซะแล้วสาวน้อย " ไม่ได้แส่  แค่บังเอิญเฟ้ย โอ๊ยยยย~ ทำไมขามันก้าวไม่ออกฟะ  เวรหล่ะคราวนี้  แนยืนหลับตานื่งยืนรับชะตากรรม กลัวที่ไรขาไม่ขยับทุกที  ทำไงดีเนี่ย แต่คนน่ารักอย่างแน สวรรรค์ท่านมักเมตตาเสมอ  เมื่อเจ้าชายขี่ม้าขาวมากระชากร่างของฉัน

ให้วิ่งตามเขาไป  แผ่นหลังของเขา ใหญ่ และถ้าซบลงไปคงโรแมนติกอบอุ่นดีแน่ๆ ( จะตายอยู่แล้วยังมีกะใจมาหื่นอีกนะ )=>ไรเตอร์

"ยัยเซ่อเอ้ย  ยืนนิ่งให้มันเอามีดมาปักที่ท้องเธอรึไง"

"...." ไม่มีปฎิกิริยาใดตอบโต้ จะให้ตอบยังไงหล่ะ แค่หายใจยังไม่ทันเลยจะให้หายใจทางผิวหนังรึยังไงกัน  อ่า ~ แต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้ว แกเตรียมรับมือไว้เลยไอ้เหลนไฟ 

"ไอ้เหลนไฟ ใครขอร้องให้นายมาช่วยกัน"

"เธอ นี่มัน ฮึ่ย ! สำนึกบุญคุณหน่ะเป็นบ้างมั้ย"

"กับคนอื่นหน่ะเป็น แต่ กับนายหน่ะ ไม่ " ฉันตอบอย่างฉะฉาน ปากมันพาไปนี่นา

"ฉันไม่น่าช่วยเธอเลย"

"บอกแล้วไง ว่าไม่ได้ขอ" ฉันยังคงลอยหน้าลอยตาต่อไป

" ฉันจะบอกเธอให้เอาบุญละกัน  ต่อจากนี้ ชีวิตเธอมันไม่สงบสุขแน่"

" นะ นาย หมายความว่าไง "

"พวกจิ้งจอกดำ มันไม่ปล่อยคนที่รู้ความลับของมันไว้แน่  มันจะค่อยๆ เก็บที่ละคน" น้ำเสียงคยูฮยอนต่ำลง  เพื่อสร้างความรู้สึกกลัวให้กลับคนที่ได้ฟัง

"ผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นสายของตำรวจ จึงถูกเก็บ ส่วนเธอก็คงไม่ต่างอะไรกับเหยื่อนั่น"

ฉันกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ เมื่อฟังเขาเล่า ฉันอยากจะร้องไห้สาบานกลับตัวเองว่าจะไม่เดินผ่านทางนั้นอีกแล้ว

"ละ แล้วฉันจะทำไงดีหล่ะ" สีหน้าของฉันตอนนี้มันบ่งบอกถึงความกลัวสุดขีด  นี่ฉันจะต้องตายทั้งที่ยังไม่ได้แต่งงาน และยังไม่เคยเสียจูบแรกให้กับใครเนี่ยนะ  พระเจ้า! ทำไมไม่ยุติธรรมกับฉันอย่างนี้ (แล้วมันใช่เวลามาปัญญาอ่อนมั้ย)

" บอกลาญาติพี่น้องเธอได้เลย"

"ToT" ฉันยังไม่อยากตายนะ เมื่อกี้ที่บอกว่าใครขอให้ช่วย  นายลืมๆ มันไปได้มั้ย

"แต่พอมีทาง" อ่า คำนี้แหละที่ฉันอยากได้ยิน สัญญาเลยว่าจะไม่เรียกนายว่าไอ้เหลนไฟอีกแล้ว

"เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน"

ทำไมวิธีของนายมันช่างโหดร้ายอะไรเช่นนี้

"เธอก็รู้ชื่อของฉันหน่ะ มันสามารถปกป้องเธอได้ขนาดไหน"

คยูฮยอนเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะยิ้มแบบเดิมที่เคยที่ยิ้มให้สาวๆ อ๊าก~ อย่า ฉันไม่มีทางหลงเสน่นายหรอก ไอ้หละ อุ้ย เกือบไป อย่างน้อย มันยังคุ้มกะลาหัวฉันได้ ยอมมันไปก่อน

......................................................

" ทำไมมาช้า"

น้ำเสียงเรียบบ่งบอกถึงความไม่พอใจของชายหนุ่ม เขามายืนรอยัยปากดีนี่เกือบ30นาทีแล้วนะ

" ตื่นสาย มีอะไรมั้ย" ฉันเชิดใส่ ไม่ยินดียินร้ายอะไรทั้งนั้น เชิญแกทำแอ็ค ไปเถอะยังไงฉันก็ไม่แคร์อยู่แล้ว

" โฮะ ! ยังจะมีหน้ามาบอกว่าไม่มีอะไรอีก เธอกำลังพวกจ้งจอกดำตามล่าอยู่  หัดจำใส่สมองบ้างสิ "

คยูฮยอนตะคอกใส่  หนอย เป็นแค่แฟนในนามบังอาจมาวางท่าใส่แล้วคิดหรอว่าคนอย่าง ลี จี ฮยอนจะยอมหน่ะ

" เออ ! สมองฉันหน่ะ เอาไว้ใส่เรื่องดีๆ ไม่ใช่มาจำเรื่องของจิ้งเหลนโดนไฟไหม้อย่างแกหรอก" 

นี่ท่านผู้อ่านกำลังคิดใช่มั้ยว่า ฉันพูดออกไปคุณคิดผิดแล้วค่ะ

"ขอโทษ พอใจยัง "

แหะๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะพูดประโยคก่อนหน้า  แต่ว่าตอนนี้ต้องอาศับใบบุญของมันไปก่อน ฉันยังไม่อยากตายนี่นา

"ต่อไปฉันจะไปรับเธอที่บ้านเอง"

"ไม่นะ" 

ฉันรีบปฏิเสธ  พ่อหน่ะ เกลียดพวกนักเลงหัวไม้จะตายไป  ยิ่งรู้ว่านายคยูฮยอนมาคบกับฉันลูกสาวที่แสนสวย น่ารัก  นิสัยดี พูดเพราะ รวมๆแล้วทุกอย่างเพอร์เฟ็ค( ฟิ้ว ๆ ๆ วิ่งหลบหมอข้าว กะละมัง รองเท้า และสารพัดข้าวของที่คนข้างบ้านหมั่นไส้คว้ามาประเคนกันแบบnon stop ) อย่างฉันแล้วหล่ะก็ หึๆ พ่อไม่ปล่อยให้มาเดินลอยหน้าลอยตาได้อย่างวันนี้หรอก

"ไม่มีการปฏิเสธ  จากนี้เธอต้องกลับบ้านพร้อมฉัน  และฉันจะรอเธอที่ประตูตอนเย็น จำไว้ยัยสมองปลาทอง" คยูยอนมองหน้าหญิงสาว  คิดผิดคิดถูกที่ช่วยยัยปากดีนี่ไว้กันแน่

อ๊ากกกก~  อีกแล้วนะแก ปล่อยให้มีโอกาสไม่ได้เลยนะจิกกัดตลอด  ชาติที่แล้วแกเป็นมดคันไปรึไงกัดซะแสบเลย

“ ไปเข้าเรียนได้แล้ว”

“ แล้วนายจะไปไหน ” ฉันถามขึ้นเมื่อทางที่เขากำลังเดินไปมันไม่ใช่ทางที่จะเข้าห้องเรียน นี่นา

“ฉันจะไปสูดอากาศบริสุทธิ์หลังโรงเรียนซะหน่อย  มลพิษคาบฟิสิกส์มันเยอะ” คยูฮยอนหันหลังโบกมือให้

“เหอะๆ” ไอ้แอร์พอตที่จอดนกเอี้ยง  แหม....ทำการตบ้านไม่เสร็จสิท่า ทำฟอร์มมาคุย นอกจากจะทำตัวเป็นอันธพาลไปวันๆ นายยังโง่อีกต่างหาก

“ จี ฮยอนเธอมานี่เลย ”

ทันทีที่เดินเข้าห้องเรียนมาฉันก็ถูกยัย ซัง จิน ลากมาที่โต๊ะ เฮ้ย! ฉันยังเข้าห้องไม่ถึง 0.00005 วินาทีเลยนะ ( แกก็เว่อร์ไป จีฮยอน)

“ บอกมา เธอกับคยูฮยอนเป็นอะไรกัน”

“บลา ๆๆๆ ” => เพื่อน

“...... ” => ฉัน

ทำไมข่าวมันเร็วอย่างนี้ฟะ พวกแกเป็นหน่วยสืบราชการลับของ FBI กันรึไง  รู้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องเรียน ถึงคาบที่ไรหลับคาห้องกันทุกคน ถ้าแกตั้งใจเรียนแบบที่ตั้งใจเม้าส์ก็คงดีมากกว่านี่แน่

(แกก็ไม่ต่างอะไรจากพวกฉันเท่าไหร่ ) => -..- ^ --^^สายตาเหน็บแนมถูกส่งมาจากทั่วสารทิศ ก็ฉันนั่งในวงล้อมของพวกมันดิ ไม่อยากเสี่ยง ยืนงงในดงทีนหว่ะ

“พวกแกรู้ได้ไง”

“แกก็แหกตาดูสิ”

ซังจินยื่นกระดาษอาร์ตมันแผ่นเท่ากระดาษ A4 ให้กับฉัน อะไรกันฟะเนี่ย

“0[]0 ” อ๊ากกกก~นี่มันอะไรกันเนี่ย

“ประกาศจากหัวหน้าแก็งค์แทมุนสุดหล่อ

          เนื่องจากสถานการณ์ในโรงเรียนเราเริ่มไม่ปลอดภัย ฉันในฐานะผู้ดูแลโรงเรียนซอแทมุนแห่งนี้ ขอประกาศว่า ห้ามใครแตะต้อง ลี จีฮยอน แฟนของฉัน ถ้าใครบังอาจทำให้เธอมีแม้แต่รอบขีดข่วน  มันตายแน่ !

                                                     ลงชื่อ  โจว  คยูฮยอน ”  

ไอ้บ้านั่นมันเล่นอะไรกันเนี่ย เล่นกันแบบนี้เลยหรอ แกจะประกาศให้ชาวบ้านเค้ารู้หาสวรรค์วิมานอะไรฟะ

“กรี๊ด ๆๆ ~” 3 สาวสตอเบอรรี่ประจำห้อง กรีดร้องออกมา พวกเธอมดกัด หรือว่าน้ำร้อนลวกเนี่ย

“ เธอแย่งคยูฮยอนของฉัน ” อา รา พูดขึ้นพร้อมกับชักดิ้นชักงอ  ท่าทางยัยนี่จะบ้าไปกันใหญ่แล้ว ฉันไม่ได้แย่งเฟ้ย มันมาเอง  โอ๊ยใครจะตาต่ำไปชอบไอ้เหลนไฟได้ลงหล่ะ   ยัยสาวๆพวกนี้เธอกำลังหลงผิดเชื่อฉันสิ

( ไหนแกว่าจะไม่เรียกมันว่าเหลนไฟอีกแล้วไง) => writter

( แกคนเดียวที่รู้ยัย writter เพราะฉันพูดในใจ ถ้าหมอนั่นรู้ เธอตายแน่) => จีฮยอน

( กรรมของตู) => writter

กลับมาเข้าเรื่อง

"แกบอกมาดีๆ แกไปคบกันตอนไหนทำไมชั้นถึงไม่รู้" ซังจินซัก

ก็แกจะรู้ได้ยังไงหล่ะในเมื่อฉันเพิ่งแกล้งเป็นแฟนกับมันเมื่อวานนี้เอง

"เอ่อ ...." จังหว่ะที่ฉันไม่ณุ้ว่าจะ บอกกับ ยัยเพื่อนตัวดียังไง อินจอง แฟนเก่าของฉันก็เดินผ่านมา หึ ! บังอาจมาทิ้งฉัน นายจะได้รู้ว่า คนสวยอย่า จีฮยอนก็เลือกได้หย่ะ

 "ก็ตั้งแต่ที่ฉันเลิกกับอินจอง"บุคคลที่กล่าวถึงชะงักเล็กน้อย

"ร้ายใช่แล่นนะเพื่อนฉัน  เลิกกับอินจองนักว่ายน้ำของโรงเรียน  มาคบกับ โจ คยูฮยอน เทพบุตรแบดบอย"  ซอจินแซว  เทพบุตร อะไรหล่ะ  มันซาตานชัดๆ  เฮ้อ ! อินจองนายไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ นายเคยรักฉันบ้างมั้ยเนี่ย  สีหน้าของจีฮยอนดูเศร้าเล็กน้อย

.........................................

*****ติดตามกันดูนะครับว่า จี ฮยอนของเรา จะสามารถ หนี พวกจิ้งจอกดำได้หรือไม่ และเธอจะจัดการกับคู่ปรับอย่างไร  ***********

ติดตามต่อในตอน