สงครามนางมารแคทวอล์ค

 

 

 

 

...ในโลกแฟชั่น สิ่งใหม่กำลังมา สิ่งเก่าเป็นอดีต หรือตามคำกล่าวแบบมีสไตล์ของ โคโค่ ชาแนล มาดมัวแซล “แฟชั่นมักเปลี่ยนไป แต่สไตล์ยังคงอยู่” ประโยคเหล่านั้นเอามาอ้างใช้กับเหล่าแวดวงฟูฟ่าที่เรียกว่า แฟชั่น ได้เป็นอย่างดี 

เมื่อหนึ่งในบรรดากระเป๋าสุดหรูแบบฝรั่งเศสสไตล์เบอร์กิ้นในแบบฉบับของ แอร์เมส ออกคอลเลคชั่นใหม่ในสีแดงเบอร์กันดี ทำจากหนังจระเข้สุดแพงระยับ 

ถึงเวลาที่เหล่าคนดังจะยอมตายเพื่อเบอร์กิ้นใบนี้แล้ว 

บล็อก...♥แอนเดอเลีย♥

           

จีโน่ส่งข้อมูลให้ราเอล  ผู้จัดการส่วนตัวของเธอ พร้อมกำชับให้รีบทำการหากระเป๋าเบอร์กิ้นใบล่าสุดจากแอร์เมสมาให้เธอโดยเร็วที่สุด

“แต่ในโลกแฟชั่น เรารู้กันดีนะครับว่า เราต้องรอกระเป๋าคอลเลคชั่นเบอร์กิ้นอย่างต่ำ 2 ปี หรือ 5 ปี เพื่อให้ได้มาครอบครอง”

“แต่ชั้นต้องการมันเดี๋ยวนี้! ไม่ใช่ 2 ปี หรือ 5 ปี แค่กระเป๋าธรรมดา แล้วชั้นก็จ่ายเงินไปแล้วตั้ง 2 แสนเหรียญ ทำไมยังต้องรออีก”

“ผมเกรงว่า มันจะไม่ได้เป็นแค่กระเป๋าธรรมดานะสิครับ เบอร์กิ้นจากแอร์เมสเนี่ย

เพราะเราไม่ได้เลือกกระเป๋า แต่กระเป๋าต่างหากที่เลือกเรา”

“ชั้นต้องการมัน เพราะ ถ้าชั้นไม่ได้ คนอื่นก็ต้องไม่ได้! กระเป๋าใบนี้จะทำให้พวกสื่อหันมาสนใจ นั่นรวมถึงผลประโยชน์อย่างอื่นที่จะตามมา” จีโน่พูดอย่างแข็งกร้าวและไม่ย้อมแพ้

 

          ทางด้านโคลอี้ เธอก็ไม่ต่างจากเหล่าคนดังทั้งหลายที่ต้องการครอบครองกระเป๋าเบอร์กิ้นสุดหรูนี้ เธอจึงกดโทรศัพท์หาแอนเดอเลีย 

“ชั้นต้องการเบอร์กิ้นใบนั้น ต้องทำยังไง” เสียงจากปลายสายตอบกลับมาว่า

“โคลอี้ งานนี้คงหินนะ เพราะ พวกคนดังเค้าก็ต้องการเป็นเจ้าของเบอร์กิ้นกันทั้งนั้น และ คอลเลคชั่นใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวนี้ ถ้าเธออยากได้มันมาครอบครองก่อนใคร ก็คงต้องติดต่อคนในแบรนด์นั้นแล้วล่ะ”

“แต่ชั้นไม่มีเวลามากมายขนาดนั้นหรอก เธอพอจะมีทางอื่นมั้ยล่ะ”

“อืม...ถ้านามสกุลคนดังแบบพ่อเธอคงอาจใช้เส้นสายได้นะ แต่ตอนนี้ชั้นได้ข่าวมาว่าจีโน่ก็ต้องการเบอร์กิ้นใบนี้เหมือนกัน”

“โอเค! งั้นเย็นวันนี้เราจะไปที่แอร์เมสพาราดิโซกัน ชั้นจะสืบเรื่องดูว่าต้องทำไง”

“โอเค แล้วเจอกัน บาย”

          ตอนเย็นวันเดียวกันนั้นโคลอี้และแอนเดอเลียเดินเข้าบูติคหรูแบบปาลาซโซ(Palazzo) แฟลคชิพสโตร์ขนาดใหญ่ โดยตัวอาคารเป็นสีส้มสวยเก๋สไตล์แอร์เมส ประตูโค้งทรงอาร์ตเดโค่ติดกันหกบานใหญ่ กระจกของแต่ละประตูมีตัวอักษรไล่เรียงกันตั้งแต่ตัวเอชไปจนถึงตัวอักษรสุดท้ายของแบรนด์ 

โคลอี้เดินดูกระเป๋าและขอพนักงานดูกระเป๋าใบสีแดงเบอกันดีรุ่นลิมิเตด เอดิชั่น ทำจากหนังจระเข้น้ำลึก เลี้ยงเดี่ยวในบ่อหินอ่อน ให้กินแต่อาหารสุขภาพ เพื่อให้ได้หนังที่ดีและมีคุณภาพในการเอามาทำกระเป๋า หนังจระเข้นี้ ว่ากันว่าเป็นพื้นผิวในจำพวกหนังสัตว์ที่ย้อมยากสุดๆไม่แพ้หนังวัวเลยทีเดียว 

“ถ้าชั้นต้องการกระเป๋าสีนี้ รุ่นนี้ ชั้นต้องทำยังไงคะ” โคลอี้ถอดแว่นกันแดดยี่ห้อเดียวกับชื่อเธอออก พนักงานเลยตอบกลับไปว่า “ถ้าคุณโคลอี้ต้องการ เราจะจัดระดับไพรออริตี้ (priority) ค่ะ คุณต้องทำยอดเพื่อจะได้ซื้อกระเป๋า โดยการซื้อ

ของอย่างอื่นจากทางร้านเราเพื่อสะสมยอดค่ะ”

“แต่ชั้นก็เป็นสาวกแอร์เมสอยู่แล้วนี่ค่ะ” โคลอี้บอก

“แต่สำหรับกระเป๋าใบนี้ มูลค่ายอดสะสมต้องสูงในระดับหนึ่งค่ะ ถึงจะสั่งจองสีนี้ รุ่นนี้ได้” พนักงานตอบกลับมาอย่างสุภาพ

“เธอจะเอายังไงล่ะ โคลอี้” แอนเดอเลียถาม

โคลอี้ชี้นิ้วไปที่ตู้กระจกซึ่งในนั้นมีกระเป๋าแอร์เมส รุ่นปกติ วางเรียงกันอยู่ถึง 12 สี 

ราวกับสายรุ้ง ก่อนจะทำสัญญาณว่า เอาทั้งหมดที่วางอยู่ นั่นมันรวมมูลค่าพอที่จะได้รับสิทธิ์ให้สั่งจองกระเป๋าเบอร์กิ้นสีแดงเบอกันดีได้เลยทีเดียว 

          ขณะเดียวกัน จีโน่ในชุดผ้าไหมซีฟองเปลือยไหล่กับผ้าพันคอย้อมสีที่ถักทอจากแพะภูเขาบนยอดเขาหิมาลายาจากแอร์เมส จีโน่แสร้งทำเป็นเดินเข้าใกล้โคลอี้

“นี่เธอคงไม่ได้กำลังมองหากระเป๋าเบอร์กิ้นรุ่นล่าสุดอยู่สินะ”

“ใช่! ชั้นกำลังจะเป็นเจ้าของเบอร์กิ้นรุ่นนั้น” โคลอี้ตอบกลับไปแล้วเชิดใส่

“ยอมแพ้ซะ! เธอไม่รู้หรอกว่า เบอร์กิ้นรุ่นนี้ ต้องรออย่างน้อย 2 ปี รึพวกปลายแถวแบบเธอก็สัก 5 ปี  อย่ามาอวดดี หลีกทางให้ชั้นได้เป็นคนครอบครองมัน”

“ไม่! ถอยไป” โคลอี้พูดพร้อมส่งสายตาให้ถอยไป

จีโน่ออกแรงผลักเท้าของตัวเองไปโดนโคลอี้จนเจ้าตัวล้มลงไปชนกล่องรองเท้าที่ตั้งสูงประมาณ 4 ฟุต ก่อนที่กล่องนั้นจะหล่นลงมาใส่ตัวโคลอี้ จีโน่ยิ้มเยาะแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ตายแล้ววว โคลอี้ เธอทำอะไรลงไปน่ะ ต้องการรองเท้ามากซะจนลงไปนอนเกลือกกลิ้งเล่นกับมันเลยหรอ”

จีโน่เรียกพนักงานมา แล้วจึงพูดขึ้นด้วยท่าทีวางมาด

“รองเท้าที่ตกลงมา เอ่อ...หมายถึงที่คุณโคลอี้เค้าทำหล่นน่ะ ชั้นจะซื้อมันทั้งหมดเองนะ”

จีโน่ยิ้มเยาะก่อนจะเดินข้ามหัวโคลอี้ไป แอนเดอเลียเข้ามาประคองโคลอี้

“ชั้นเหนื่อยแล้วนะ ทำไมโชคชะตาต้องคอยพาให้ชั้นต้องมาเจอกับจีโน่ด้วยนะ”

“ชั้นว่ามันไม่ใช่เพราะโชคชะตาหรอก เป็นเพราะเธอต้องการกระเป๋าใบนั้นมากกว่า”

“เธอคิดว่า ชั้นไม่ควรจะซื้อกระเป๋าใบเดียวกับที่ยัยจีโน่ต้องการงั้นหรอ”

“ชั้นไม่มีความเห็นในส่วนนั้นหรอก ...มันขึ้นอยู่กับเธอ...แปลกดีนะ ที่แค่กระเป๋าใบเดียวจะทำให้คนมากมายต้องมาแก่งแย่งกันอย่างนี้”

“ก็นะ...มันไม่ได้เป็นแค่กระเป๋า แต่มันเป็นเหมือนเครื่องการันตี บ่งบอกถึงฐานะ ชื่อเสียง ว่าเราเป็นใคร มาจากไหน”

“โคลอี้! เธอทำทั้งหมดนี่ไปเพื่ออะไรล่ะ ...ให้ผู้คนกลับมายอมรับ หรือ เธอแค่จะเอาชนะจีโน่ ฮะ”

“ไม่รู้สิ จริงๆชั้นก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้นหรอก ชั้นอยากใช้ชีวิตแบบธรรมดากับคนที่ชั้นรัก แต่พอมีเรื่องของจีโน่เข้ามาเกี่ยวข้อง มันกลับดึงชั้นไปสู่เรื่องการเอาชนะ การแก่งแย่งชิงดี เพื่อจะได้เป็นที่หนึ่ง...ไม่มีวันจบสิ้น”

“ชั้นว่าเรารีบไปกันเถอะ เธอนั่งจมกองรองเท้าราคาห้าหมื่นเหรียญ แถมคนกำลังมองเธออยู่นะ” แอนเดอเลียบอกโคลอี้

“จริงสิ ไปดีกว่า...เธอมีปากกาติดตัวมารึเปล่า”โคลอี้ลุกขึ้นพร้อมจัดเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อย ก่อนจะยิ้มอย่างมีแผน

“จีโน่ คราวนี้ชั้นจะไม่คิดบัญชีกับเธอ แต่ยังไงชั้นจะเอาเบอร์กิ้นใบที่เธอต้องการมาให้ได้”

โคลอี้ทิ้งโน้ตไว้ในกล่องรองเท้าก่อนจะเดินออกไปพร้อมความมั่นใจที่เธอจะได้กระเป๋าเบอร์กิ้นจากแอร์เมสมาครอบครอง

 

จบ CHAPTER 7 ... to be continued

 

Tik Tok – Ke$Ha Music Code