มนต์รักสาว Otop

              เมื่อมาถึงบ้านตาเผื่อนก็รีบขับรถอีแต๋นเข้าไปจอดไว้ใต้ถุนบ้าน แล้วก็รีบอุ้มหนูน้อยขึ้นบนบ้านทันที พอเข้าบ้านปุ๊บฝนก็ตกกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตาเลย มีทั้งเสียงฟ้าร้องคำราม สลับกับเสียงฟ้าผ่าเป็นระยะ ๆ ตลอดคืน ท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่านั้น ก็มีเสียงเด็กทารกร้องไห้สลับกันไป  ตารีบชงนมที่ให้หนูน้อยกิน  ตาเผื่อนนึกในใจ “ช่างโชคดีเหลือเกินที่ในตะกร้ายังมีนมผง และก็ขวดนม ใส่มาด้วย ไม่งั้นหนูน้อยคนนี้คงไม่รอดแน่”  ตาเผื่อนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ต้องคอยเช็ดตัวให้หนูน้อย เนื่องจากเด็กคนนี้ตัวร้อนมาก ขณะที่เช็ดตัวหนูน้อยนั้น ตาเผื่อนก็หัวเราะออกมาเสียงดัง และก็พูดออกมาด้วยสีหน้าท่าทางเอ็นดูหนูน้อย “อ้าว เป็นนังหนูหรอกหรือนี่ นึกว่าเป็นไอ้หนูซะอีก”  เสียงไอ้โต้งที่เลี้ยงไว้ขัน “เอ่ก อี้ เอ่ก เอก เอก”  ทำให้ตาเผื่อนรู้สึกตัว รีบเอามือมาอังที่หน้าผากของหนูน้อยด้วยความเป็นห่วง “เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย ตัวไม่ร้อนแล้ว” 

                วันนั้นตาเผื่อนก็อุ้มหนูน้อยกลับไปที่ศาลาที่พบหนูน้อย เพื่อตามหาพ่อแม่ของหนูน้อย เที่ยวเดินถามใครต่อใครที่ผ่านไปผ่านมา รวมทั้งคนในหมู่บ้าน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่า หนูน้อยคนนี้เป็นใคร พ่อแม่ของหนูน้อยคนนี้เป็นใคร  จนกระทั่งค่ำตาเผื่อนก็กลับมาที่บ้าน นึกสงสารหนูน้อยคนนี้จับใจ คงถูกพ่อแม่ใจร้ายเอามาทิ้งไว้เป็นแน่แล้ว

                ด้วยความน่ารักน่าเอ็นดูของหนูน้อย ประกอบกับตาเผื่อนเองก็ไม่มีลูก ส่วนเมียก็ตายจากกันไปนานแล้ว ก็เลยจะรับเลี้ยงหนูน้อยคนนี้ไว้  ตาเผื่อนก้มลงไปมองหน้าหนูน้อยเห็นหนูน้อยมองมาที่ตาเผื่อนตาแป๋ว  “ถึงหนูจะไม่มีพ่อมีแม่ก็ไม่เป็นไรนะ”  “หนูมาเป็นหลานตานะ”  “เอ.. ตาจะตั้งชื่อหนูว่าอะไรดีนะ”   “ตาเจอหนูในคืนวันที่ฝนตกหนัก งั้นตาตั้งชื่อให้หนูว่า “น้ำฝน”  ก็แล้วกันนะ  “ชอบชื่อนี้มั้ยจ๊ะ  หนูน้ำฝน”   หนูน้อยกระพริบตายิ้มรับ ราวกับว่าเข้าใจคำพูดของตาเผื่อน

เรื่องราวของ “น้ำฝน”  จะเป็นยังไงต่อไป ต้องติดตามตอนต่อไปนะคะ